Gastauteur

2.333 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Acta-verdrag stapt dichterbij

Dit is een gastbijdrage van Joost Schellevis.

Het anti-piraterijverdrag Acta, waar op internetfora en nieuwssites verhitte discussies over worden gevoerd, is een stap dichterbij gekomen. Het Europees Parlement heeft een resolutie aangenomen waarin het de onderhandelingen toejuicht. Wat dat concreet betekent? Weinig, het is grotendeels symbolisch: het Parlement laat weten achter de Europese Commissie te staan. Het is de Commissie die de onderhandelingen over het verdrag voert, samen met onderhandelingspartners als de Verenigde Staten en Japan. Het Europees Parlement kan ratificatie enkel goedkeuren of blokkeren. Macht heeft het dus wel, maar het zit niet aan de onderhandelingstafel.

Het EP riep de Commissie wel op om te verzekeren dat het verdrag geen inbreuk zal maken op burgerrechten. Die vraag lijkt overdreven voor iets wat een gewoon handelsverdrag lijkt, maar de angst voor maatregelen die burgerrechten en de privacy zouden schenden was wellicht terecht. Er lag tijdens de onderhandelingen namelijk een voorstel op tafel om ondertekenaars van het verdrag te bewegen tot strenge maatregelen tegen auteursrechtenschending, waarvan ’three strikes’- wetgeving een voorbeeld zou zijn. Met dergelijke wetgeving worden burgers die zich herhaaldelijk schuldig maken aan auteursrechtinbreuk – om precies te zijn: drie keer – afgesloten van internet. Onder andere Frankrijk kent al zo’n wet.

Dat vonden veel burgers, organisaties en politici te ver gaan. Met als resultaat dat dat voorstel is geschrapt. Sterker nog: het zou nooit op tafel hebben gelegen, beweren de onderhandelaars nu. Dat is een ander punt waarop de onderhandelingen kritiek kregen: de ondoorzichtigheid. Er werd de afgelopen jaren achter gesloten deuren gepraat; zelfs het Europees Parlement wist weinig over het verdrag. Het nam eerder dit jaar een resolutie aan waarin het openheid over de onderhandelingen eiste. Met een overweldigende meerderheid zelfs: 633 parlementariërs stemden voor, slechts 13 tegen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Al Gore in Tilburg

Michiel Wijnbergh is fotograaf. Meer van zijn werk vindt u op zijn eigen site.

Aan het begin van de middag sprak voormalige Amerikaanse vice president Al Gore op de universiteit van Tilburg. Hij heeft er een eredoctoraat gekregen ter gelegenheid van de 83ste verjaardag van de universiteit. De pers mocht wel 5 minuten lang foto’s maken tijdens het begin van de toespraak, die natuurlijk over duurzaamheid ging. Maar de ins en outs zijn even langs mij heen gegaan, druk als ik was met fotograferen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kenniseconomie ook al een linkse hobby

Wederom een bijdrage van Paul Teule.

lege collegezaalZondag zat Alexander Rinnooy kan bij Buitenhof. Het ging over de SER, maar ook over zijn stokpaardje: de kenniseconomie. Nederland dreigt haar status als “duurzame, toonaangevende kenniseconomie” te verspelen als er voor 2020 niet jaarlijks tot 12 miljard euro privaat en publiek geld extra in onderzoek en innovatie wordt gestoken. Eerder dit jaar leidde hij al een brede coalitie van vakbonden, bedrijven en onderwijsinstellingen, die beweerde dat Nederland voor 7-10 miljard euro op jaarbasis zou kunnen toetreden tot de wereldwijde top 5 van “hoogwaardige kennislanden”. Nederland zou net als Zweden en Finland minstens 3% van haar BBP in kennis en innovatie moeten steken. Nu nog zit Nederland op een schamele 1,7%, zelfs onder het Europese gemiddelde van 1,9%.

OK, ik ben te autoriteitsgetrouw, maar als Neerlands meest invloedrijk burger, met zo’n brede maatschappelijke achterban, die dit als oud-bankier en hoogleraar wiskunde goed doorrekent, zoiets bepleit, dan betekent dat toch iets?

Daar denk Rutte 1 toch anders over. Wat nodig is maakt het bedrijfsleven zelf wel uit.  Het probleem met de Nederlandse kenniseconomie zit enkel in het achterblijven van private investeringen, en niet van de publieke. Het bedrijfsleven moet “de ruimte” krijgen om te investeren. Dus: vennootschapsbelasting omlaag en meer belastingaftrek voor onderzoekers en in ruil daarvoor: aardgasbaten naar de staatschuld, weg met de innovatiesubsidies en groene investeringssteun. Niet alleen dromerige Groenlinksers zijn verbolgen, ook volgens CDA Eerste Kamerlik Rein Willems, die net een brandbrief namens technologische topinstituten naar Minster Verhagen schreef, beschadigt dit beleid de “ruggengraat van de Nederlandse kennnisinfrastructuur”.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Islamisering deel 2: invloed van de media

Deze bijdrage aan het open podium is van DeViking (website)

Ik ging, samen met mehn kiddoo op een zondagmiddag nog effe naar de plaatsulekeh zupehhr. Je weet wel, in Leidsuh-veen. Ut belastingwinguhbied van ex-artikul 12 gemeentuh Duh Haag.
Hoe dan ook, alweer na de gebruikelijke vreeht en drankwarruh te hebben ingenomen kwamen we nade kassa aan beh duh brandweerwagen alwaar een Saraceense jochie al zat te joelen bij het op en neergaan. Een pinguin met kruinbedekking of hoofdoekie pakte mijn joch en zette deze naast de Saraceen. Ik dach noch blijf met je Moslimse fikken van mijn bloed af…. of ik snij je de keel door met je eigen kromzwaard. Maar niets daarvan ik vond het tot mijn verbazing nog leuk ook en glimlachte naar de vrouw met hoofddoek. Wist zij veel…..

Tja, zo zie je maar weer, deze anecdote geeft aan hoe ver je je door die media kunt laten beinvloeden. Nu is het nog goed afgelopen. Maar de volgende keer? En de keer daarop? Rustig blijven viking, rustig. Islamisering hou je niet tegen. Haal nu diep adem en zeg: Allah is Groot. Zie je wel dat geeft rust…..

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De G20 top: Tweede Kamer laat financiële regulering weer lopen

Jasper Blom is politiek econoom aan de Universiteit van Amsterdam en auteur van het boek De kredietcrisis: een politiek-economisch perspectief

Lege bankjes in de Tweede KamerAfgelopen week (10/11 november) kwamen de wereldleiders van de G20 bij elkaar in Seoul om de mondiale reactie op de financieel-economische crisis te bespreken. Wat een belangrijke mijlpaal zou moeten worden in het economisch herstel werd in de media geportretteerd als een mislukking. De G20 lidstaten (en dan met name de Verenigde Staten en China) konden het niet eens worden over maatregelen om een valuta-oorlog te voorkomen.

Maar terwijl de aandacht zich richtte op wereldleiders die aan het ruziën waren over wisselkoersen en handelsoverschotten, hebben ze ook gewoon belangrijke besluiten genomen over de regulering van financiële markten (waar de huidige crisis uiteindelijk begon). De vraag is dus: heeft de G20 de juiste besluiten genomen over financiële regulering? Zijn de aanpassingen in de regulering van banken (het Bazel III Kapitaalakkoord) en andere systeemrelevante financiële instituties stappen in de goede richting?

Om dit te kunnen beoordelen moeten we eerst de financiële crisis van 2007-2009 analyseren om de juiste lessen te trekken. De historische context van deze crisis laat twee belangrijke zaken zien: allereerst de enorme groei en verwevenheid van de financiële sector sinds de jaren 70 (‘financialisering’) en ten tweede de relatie tussen regulering en markten (‘institutionele inbedding van markten’). Deze twee zaken bieden handvatten voor de beleidsmakers van vandaag om het financiële systeem beter te reguleren. Helaas doet de Tweede Kamer niets met deze handvatten, zoals ik hieronder zal betogen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bezuinigen op kunst: Terecht!

Deze bijdrage aan het open podium is van DeViking (website)

KRO BRANDPUNT: Haags Conservatorium wordt gesubsidieerd door belastinggeld zodat het 60% buitenlanders kan opleiden en Nederlanders merendeels kan afwijzen. Dus wij betalen belasting voor een muziekschool die buitenlanders laat invliegen??? En dan nog zeker protesteren tegen de bezuinigingen ook? Walgelijk.

Toen ik dit hoorde moest ik denken aan enige buitenlanders in mijn vriendenkring. Dit zijn musici die naar Nederland komen. Ik dacht waarom naar Nederland? Juist: het is hier veel goedkoper om een conservatorium te doen en de kwaliteit is goed. Ja goedkoper maar dus op onze belastingcenten. Hardstikke fout.

Dus het zit zo: Het Conservatorium in kwestie wil zichzelf groter maken dan ze eigenlijk zou moeten zijn. Namelijk 40% want dat zijn de Nederlanders die er studeren. Dus ronselt ze buitenlanders om maar die subsidiepotten leeg te kunnen krijgen. Hoe hou je jezelf in stand. En ben je eigenlijk voor 60% overbodig. Maar dat spel is afgelopen. Je gaat maar fuseren en er komt een quotum voor buitenlanders. Absurd dat wij belasting betalen aan scholen waar 60% van de studenten wordt ingevlogen uit het buitenland. Een schande gewoon. Dat heeft niets met onze kunst en cultuur te maken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bewaarplicht als boegbeeld van onze bevrijding

Deze gastbijdrage is van Axel Arnbak van Bits of Freedom. Het stuk is ook op de site van BOF te lezen.

Stilaan openbaart zich de impact van deze massale controlemaatregel op de privacy en vrijheid op het internet. Deens onderzoek laat zien dat iedere burger door de bewaarplicht circa 225 keer per dag wordt gemonitord. Iedere zes minuten wordt vastgelegd met wie iemand belde, hoe lang, waar hij was. Inkomende en uitgaande e-mailtjes, sms’jes en mms-berichten vallen eveneens onder de bewaarplicht. ‘Wie zijn de anonieme bronnen van die kritische journalist?’, ‘was u op kerstavond van 17:01:12 tot 17:34:51 bij uw psycholoog?’ Door dataretentie ligt het antwoord op dit soort vragen voor het oprapen in de databanken van telefonie- en internetproviders.

Voor het oprapen, omdat deze privé-informatie eenvoudig opgevraagd kan worden door instanties belast met de bestrijding van terrorisme en criminaliteit (‘opsporingsdiensten’). De bepalingen in het Wetboek van Strafvordering zijn zo ruim geformuleerd dat in theorie van vrijwel iedereen gegevens kunnen worden opgevraagd. Je hoeft niet ‘verdacht’ te zijn, de aanduiding ‘betrokkenheid’ is al voldoende voor een vordering, die niet getoetst wordt door een rechter-commissaris. Dus als uw collega verdacht wordt van de ‘heling van een goed’ (koopt een fiets op straat, bijvoorbeeld), kan de officier van justitie al uw bel-, sms- en internetverkeer van de afgelopen twaalf maanden inzien. Het wordt zelfs grappig, als we de wet goed bestuderen. Als uw zoon verdacht wordt van het ‘gebruiken van een hond als trekkracht’ kan de politie al uw telecomverkeer opvragen. Laat die hond voortaan zelf maar uit, u weet nooit wat kleine Max van plan is!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De verdubbelaar | De verdubbelaar

Wederom een gastbijdrage van iamzero. Het stuk staat ook op zijn eigen blog.

Toen ik mij drie jaar terug helemaal opwond over het gebruik van het woord ‘helemaal’ in plaats van ‘heel’ (als in ‘En, hoe was het?’ – ‘Ja, helemaal leuk! Helemaal gezellig!’ – zie hier en hier), had ik niet de minste illusie dat ik daarmee een verderfelijke ontwikkeling tot staan zou brengen. In de donkerste doemscenario’s kwam echter ook niet voor wat zich nu lijkt te voltrekken: dat men het weerzinwekkende ‘helemaal’ lijkt af te zweren ten faveure van een nog veel ergerniswekkender equivalent. Iets wat niet zomaar irritant is, maar echt tenenkrómmend tenenkrommend.

Ik heb het natuurlijk over de verdubbelaar.

Met de beste wil van de wereld zou je er nog net een hang naar authenticiteit in kunnen zien, in de verdubbelaar. Als iets ‘helemaal gezellig’ is, gaat dat gepaard met veel drank en losbandigheid, terwijl je ‘gezellig gezellig’ eerder associeert met kaarsen en diepgaande gesprekken: gezellig zoals gezellig ooit bedoeld is. De buren die drie weken lang in Benidorm Friet van Piet hebben genuttigd maar per ongeluk ook één keer tapas hebben gegeten in een toeristentoko, vertellen bij thuiskomst dolenthousiast hoe ontzettend Spááns Spaans ze hun vakantie hebben beleefd: helemaal echt, zogezegd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederland verdient dit kabinet

Deze gastbijdrage is van Paul Teule.

pindakaasDat blijkt volgens mij uit het net gepubliceerde merkenonderzoek van het European Institute for Brand Management (EURIB). Normaal zou ik onderzoek onder duizend doorsnee-Nederlanders die zeggen welke ‘merken’ ze ‘liever niet willen missen’, niet zo snel lezen. Het ANP-bericht (dat vooral het persbericht heeft overgetikt) waaruit blijkt dat  voor vrouwen de HEMA op één staat en voor mannen het NOS-Journaal, en dat  Senseo en Bolletje het dit jaar niet zo goed doen, liet mij in eerste instantie koud.

Toen ik uit verveling toch maar even de top 100 van het daadwerkelijke onderzoek bekeek viel mijn oog op plaats 79: ‘Anne Frank huis’, een beetje vreemd ingeklemd tussen Dove (80) en Conimex (78). ‘Anne Frank huis’, is dat een merk? Wat blijkt: je kon naast bier, keukens en zuivel ook op musea stemmen. Het Anne Frank huis is het enige museum dat de top 100 haalde. Slechts 36% van de ondervraagden dat het jammer zou zijn als het zou verdwijnen. Nog geen 20% zou het verdwijnen van het Rijksmuseum, het Van Gogh of het Boijmans betreuren.

Het geeft een ontnuchterend beeld van Nederland. Blokker (plaats 2, 72% kan niet zonder), Ikea (7e plaats met 65%) en Douwe Egberts (plaats 22 met 51%) spelen een veel belangrijkere rol in ons leven dan onze musea. Ook kwaliteitskranten en organisaties als UNICEF en Amnesty International halen de 20% nauwelijks.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Agent Orange

Michiel Wijnbergh is fotograaf. Meer van zijn werk vindt u op zijn eigen site.

De tuin van paleis Soestdijk was vandaag het decor voor de presentatie van het vierde deel van de biografische strip Agent Orange. Agent Orange is niemand minder dan wijlen de schavuit Prins Bernhard. Een betere plek voor dit feestje was dus niet denkbaar. De strip is gebaseerd op historische feiten. Historici brengen niet alleen feiten aan, er wordt ook achteraf gecontroleerd. Omdat er steeds meer feiten bekend worden is het einde van de reeks ook nog niet in zicht. Scenarist Mick Peet en tekenaar Erik Varekamp kunnen nog jaren verder. Aan deel vijf wordt al gewerkt.

Ter verhoging van de feestelijkheden werd het eerste exemplaar uitgereikt aan acteur Vastert van Aardenne, die in character als prins Bernhard het boek in ontvangst nam. Van Aardenne speelde eerder Bernhard in het populaire toneelstuk ‘Juliana’s derde weg’.

Foto: Jay Phagan (cc)

Cameratoezicht in tijden van bezuinigingen

Vandaag een bijdrage van Sander Flight. Het stuk verschijnt vandaag ook in NRC Handelsblad en is eveneens op zijn site te lezen.

Cameratoezicht in Groningen heeft niet geleid tot een afname van geweldscriminaliteit in het centrum, zo bleek uit een onderzoek dat eind oktober werd gepresenteerd. Het aantal geweldsdelicten steeg in drie jaar tijd met twaalf procent. Groningen gaat desondanks door met het cameraproject en wil, tegen het advies van de onderzoekers in, ook camera’s ophangen in delen van het centrum waar nog geen camera’s hangen.

Groningen is niet de enige gemeente die cameratoezicht wil uitbreiden: een analyse van nieuwsberichten in 2009 en 2010 laat zien dat 44 Nederlandse gemeenten nieuwe camera’s hebben opgehangen of bestaande cameraprojecten hebben verlengd of uitgebreid. Als het aan het nieuwe kabinet ligt, zal dit aantal de komende jaren verder stijgen. In het regeerakkoord staat in het hoofdstuk over veiligheid: ‘Er komt meer cameratoezicht’. De nieuwe minister van Veiligheid en Justitie gaat hier niet over – de gemeenteraad moet de burgemeester toestemming geven – maar de boodschap is duidelijk: hoe meer camera’s, hoe beter.

Uit dezelfde analyse over 2009 en 2010 blijkt dat acht gemeenten na discussie hebben besloten géén cameratoezicht in te voeren. De argumenten zijn divers: te duur, te zwaar middel, kost teveel tijd, eerst andere maatregelen een kans geven. De gemeente Heerhugowaard is een bijzonder voorbeeld: hier oordeelde het OM dat de problemen niet groot genoeg waren om cameratoezicht te rechtvaardigen. De gemeente was not amused en besloot een aantal beveiligers in te huren, om overlastgevers direct aan te spreken op hun gedrag. Dit werkte zo goed dat de gemeente eind oktober 2010 besloot hun contract te verlengen en verder af te zien van camera’s.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De toekomst van België heeft een prijskaartje

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Maarten Goethals, met een introductie in het wespennest dat Belgische politiek heet.

Belgische stoel (Foto: Flickr/historic.brussels)

Het is een cruciale week voor de Belgische politiek, nu de onderhandelaars weten hoeveel hun toekomstplannen kosten. Opnieuw is alles mogelijk: een akkoord of een communautaire oorlog.

De onderhandelingen slepen al meer dan 150 dagen voort en de hoop op een politiek akkoord is nog steeds zo goed als onbestaande. Daarvoor is het wantrouwen tussen de twee winnaars van 13 juni, de Vlaamse N-VA-voorzitter Bart De Wever en de Franstalige socialistische kopman Elio Di Rupo, nog te groot. Hardnekkig twistpunt blijft de financieringswet, die vastlegt hoeveel geld er naar de deelstaten gaat.

Ter herinnering: De Wever wil Vlaanderen en Wallonië zelf verantwoordelijk maken voor hun inkomsten en uitgaven; Di Rupo gaat in dat verhaal mee tot zolang de federale solidariteit, die elke Belg sociale bescherming garandeert, niet in gedrang komt.

Verborgen agenda
Om de impasse te doorbreken, stelde de koning twee geleden de Vlaamse socialist en gewezen vicepremier Johan Vande Lanotte aan als bemiddelaar. Zijn opdracht? Het testen van “de verschillende hypothesen die zijn voorgesteld aangaande de financieringswet testen, ten einde de financiële gevolgen ervan voor het federale niveau en de gefedereerde entiteiten te voorspellen,” aldus het communiqué.

Vorige Volgende