Chris

146 Artikelen
203 Waanlinks
2.268 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Val kabinet goed nieuws voor bestuurbaarheid Nederland

Het maatschappelijk middenveld en lagere overheden roepen ach en wee vanwege de val van het kabinet. “We verliezen in termen van regeerkracht misschien zelfs wel een jaar,” roept Jan Franssen, Commissaris van Zuid-Holland. “De bouw blijft in de kou staan,” jammert VNO-voorman Bernard Wientjes. Sommige politici uitten gelijkluidende reacties: “In een tijd van economische crisis moeten ministers optreden in plaats van aftreden,” zegt ChristenUnie fractievoorzitter Slob. De boodschap is duidelijk; de kabinetscrisis is ongewenst in deze moeilijke tijd.

Ieder zijn mening, maar impliciet suggereren alle sprekers dat als het kabinet was blijven zitten er geregeerd zou worden. Belangrijke besluiten zoals de crisiswet en kilometerheffing blijven nu liggen en zouden anders krachtdadig opgepakt kunnen worden. Dit voorjaar komen de ambtelijke verkenningen over de bezuinigingen beschikbaar en ook dat vraagt om optreden.

De eerste vraag is dan natuurlijk of het ruziende, vleugellamme PvdA-CDA-CU kabinet uberhaupt tot krachtdadig optreden had kunnen komen. De ervaringen van de afgelopen jaren maken dat al twijfelachtig en aangezien de samenwerking alleen maar moeizamer werd is de kans dat men tot besluiten over iets controversieels als een kilometerheffing kon komen vrijwel nihil. Het verlies op dat punt is dus nul.

In de tweede plaats zou het kunnen dat zaken waartoe al besloten is en noodzakelijk zijn, nu blijven liggen. Het meest belangrijke punt is de crisiswet, die nu bij de Eerste Kamer ligt. De vraag is of het noodzakelijk is om die wet stil te leggen. Er was een ruime meerderheid in de Tweede Kamer en zelfs zonder steun van de PvdA kan het voorstel op een meerderheid rekenen in beide Kamers. Er is vanuit het maatschappelijk middenveld stevige druk op het doorgaan met die wet en het afschieten van de wet nu is niet zonder risico’s voor de verkiezingscampagne. Een tegenstem is, zeker met de maatschappelijke druk, namelijk vrij makkelijk te framen als een “stem tegen het landsbelang.” Investeren in banen is een stuk makkelijker uit te leggen dan het bieden van rechtszekerheid aan beroepsprocedurejunkies.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Homo’s openlijk in leger VS?

Spotprent over het beleid (Foto: Flickr/Mike Licht, NotionsCapital.com)

Bijzonder moment gisteren in de Amerikaanse Senaat: tijdens een hoorzitting spraken zowel Defensieminister Gates als de hoogste Amerikaanse militair admiraal Mullen zich uit tegen de Don’t Ask, Don’t Tell policy, die homo’s toestaat in het leger te dienen als ze maar hun mond houden over hun seksuele geaardheid. Dit beleid is van kracht sinds 1993, toen Clinton afwilde van het totaalverbod op homo’s in het leger. Hij kreeg het niet voor elkaar dat homo’s open mochten zijn over hun seksuele voorkeur, maar er mocht in ieder geval niet meer door superieuren naar gevraagd worden of onderzoek worden gedaan naar vermeende seksuele activiteiten. Tijdens zijn verkiezingscampagne was Clinton voorstander geweest van een beleid waarin homo’s voor hun geaardheid mochten uitkomen, dus voor veel progressieven was dit compromis nogal onverteerbaar.

Een belangrijk punt in het debat destijds was het standpunt van het leger zelf. Militairen waren in hoge mate geen voorstander van openlijke homo’s in het leger omdat ze dachten dat dat de cohesie van eenheden zou ondermijnen, ondanks diverse onderzoeken die dat effect niet konden vinden. Langzaam maar zeker is het standpunt van militairen veranderd. Diverse hoge militairen spraken zich na hun pensionering uit tegen het beleid en ook ‘gewone’ militairen zijn in steeds toenemende mate (.pdf) voorstander van openheid op dit front.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gaan Obama’s nieuwe bankmaatregelen helpen?

Obama tijdens de inauguratie (Foto: Flickr/Kaptain Krispy Kreme)

President Obama lijkt na een jaar eindelijk klaar om de banken aan te pakken. Ongetwijfeld aangespoord door berichten over nakende miljardenbonussen en een pijnlijk verlies in Massachusetts en om te proberen een nieuwe financial meltdown te voorkomen, stelt Obama een combinatie van maatregelen voor.

In de eerste plaats moeten banken die gered zijn door de overheid een extra belasting gaan betalen. Die moet negen miljard dollar per jaar opleveren. Klinkt leuk, maar gezien de bedragen waar het in de grote banken om draait valt dit in de categorie klein bier.

Zijn tweede maatregel is een heel stuk interessanter. Banken die op enigerlei wijze tegoeden hebben die door de overheid gegarandeerd zijn, mogen die niet gebruiken om mee te handelen. Ongetwijfeld is deze maatregel mede ingestoken met de ervaring van het afgelopen jaar in het achterhoofd, waarin banken toegang hadden tot supergoedkope federale kredieten. Die kredieten gebruikten ze gewoon om uitgebreid te handelen en daarmee enorm grote winsten te halen; winsten waaruit nu bijvoorbeeld de bonussen betaald worden. Om een idee te geven; Goldman Sachs bespaarde zichzelf alleen op die goedkope kredieten een miljard dollar. Ook zorgt de maatregel dat reguliere banken geen tegoeden van hun klanten kunnen gebruiken om geleveraged, dus in combinatie met forse externe gelden, allerlei deals te doen. Een verstandige maatregel zou je dus op het eerste gezicht zeggen.

Hoe begon de crisis?
Maar als je terugkijkt op de financiele crisis, dan waren de eerste banken die er last van kregen de investment banks. Eerst Bear Stearns, die op de rand van faillissement overgenomen werd en vervolgens Lehman Brothers, die wel volledig onderuit ging. Nadat ook Merrill Lynch overgenomen werd, waren Morgan Stanley en Goldman Sachs uiteindelijk de enige twee die de shake out overleefden. Het interessante is dat de investment banks banken waren die geen reguliere spaarders hadden. De facto hadden zij helemaal geen door de overheid gedekte tegoeden. Zij zouden dus onder de nieuwe regels net zo vrolijk kunnen blijven handelen. Een investment bank kan dus ook met deze nieuwe regel zomaar aan het begin van een nieuwe financiele crisis staan.

Vorige Volgende