Eurocraat

D66 in Europa maakt zich kwaad. Komende donderdag spreekt de Grote Moefti van Damascus in het Europees Parlement. D66 is daar tegen omdat de partij vindt dat er geen religieuze boodschappen in het Europees Parlement moeten worden uitgesproken. Hoe ze dat precies willen volhouden met een Christen-Democratische fractie die meer dan een derde van de zetels bezit, is mij een raadsel. Maar D66 is in ieder geval consequent, want ze zijn ook tegen het bezoek van de Paus later dit jaar. Hoewel, consequent? Ik kan me niet herinneren protesten van D66 te hebben gehoord toen vorig jaar de Dalai Lama, toch net zo goed een religieus leider, langskwam.

Het probleem is echter breder dan een welles-nietes spelletje of religieuze uitspraken wel of niet mogen. Het parlement heeft wel vaker last van intern controversiële bezoekers. Zo verliet bij het bezoek van Evo Morales in 2006 de Christen-Democratische fractie de zaal, uit protest tegen diens nationalisering van de gasvelden. Het kan nog pijnlijker: in december, direct na het onderteken van Europees Handvest van Grondrechten, dat onder andere de mensenrechten, vrijheden en democratische waarden van Europa moet vastleggen, kwam Koning (en trekkie) Abdullah II van Jordanie het parlement toespreken. Een beetje wrang, aangezien de vorst de meeste van de waarden uit het Handvest in zijn eigen land aan zijn laars lapt. Geen onvertogen woord viel zijne majesteit echter van de europarlementariers deel. Dat kan ook helemaal niet, want tijdens dat soort bijeenkomsten wordt geen discussie toegestaan.

Er is een klein schandaaltje ontstaan rond een tweetal afleveringen van Eénvandaag over Europa. Naar nu is gebleken werden de programma`s, die Eénvandaag aankocht van het bedrijf World Report Media, voor het wel heel lage bedrag van 10.000 euro, gesubsidieerd door de overheid via het zogenaamde Europafonds. Voor de programma`s van Eénvandaag hoestte het fonds een kleine twee ton op, hetgeen overigens netjes werd gedocumenteerd (.doc).

Eénvandaag blijkt hiermee nu de mediawet te hebben overtreden. Het programma stelt van niets te hebben geweten, maar dat lijkt een beetje ongeloofwaardig. Op z`n minst had de lage prijs ze wantrouwig moeten maken, bovendien stellen de overheid en World Report Media dat Eénvandaag wel degelijk wist hoe de vork in de steel zat. In dat geval hadden ze voor het hooghouden van journalistieke integriteit toch ten minste de sponsoring moeten noemen.

Maar de grootste fout zit natuurlijk bij de overheid. Niet alleen zijn de richtlijnen voor ministeries gebroken, ook is feitelijk het doel van het Europafonds voorbijgestreefd. Dat heeft namelijk als doelstelling “maatschappelijke organisaties te stimuleren om verschillende Nederlandse doelgroepen op maat te informeren en te betrekken bij de discussie over de Europese Unie“. Maar een commercieel productiebedrijf is geen maatschappelijke organisaties en een publieke omroep is dat ook niet. Zo maakt de overheid het de SP wel heel gemakkelijk om te roepen dat het fonds misbruikt wordt voor propaganda. Er zijn overigens wel meer commerciële instellingen die subsidiebedragen uit het fonds hebben ontvangen.

Het initiatief van Doekle Terpstra om tot een beweging tegen de “verWildering van de samenleving” te komen lijkt een (niet al te stille) dood gestorven. Dat Wilders en Verdonk niet bijzonder positief over zijn voorstel zijn, dat specifiek tegen hen lijkt te zijn gericht, is niet verbazingwekkend. Maar ook bij links en gematigd rechts is er weinig enthousiasme. Terpstra’s plan werd maandagavond bij Pauw en Witteman al redelijk neergesabeld door Harry van Bommel en Herman van Veen. Daarna bleken sommige prominenten die “massaal” steun hadden toegezegd helemaal niet zo happig te zijn. En ook kerken en vakbonden lijken niet enthousiast.

Terug naar de orde van de dag, zou je zeggen. Terpstra heeft een balletje opgegooid en dat is niet goed neergekomen. Maar dat is buiten hysterisch en complotdenkend rechts gerekend. Zo zien AD-journalist Carel Brendel en in diens kielzog Leon de Winter (altijd bereid de meest krankzinnige theorieën over links klakkeloos over te nemen) de lange arm van de Trotskistische Vierde Internationale achter Terpstra’s initiatief.

De bewijslast voor dit alles berust op de typische “guilt by association“-argumenten die je bijvoorbeeld ook bij “onderzoeksjournalist” Peter Siebelt kunt vinden. Het gaat ongeveer zo: Terpstra’s initiatief wordt gesteund door Nederland Bekent Kleur. Nu heeft Brendel de drie bij de KvK ingeschreven bestuursleden nagetrokken en ze blijken alledrie wel eens een artikel te hebben geschreven voor Grenzeloos, het tijdschrift van de Trotskistische Socialistische Arbeiders Partij. Dan moeten ze volgens deze logica ook wel tot de Trotskistische kaders behoren en dus is de gehele organisatie een Trotskistisch bolwerk en daarmee is het gehele initatief van Terpstra suspect. Gemakkelijk zat.