Carlos

Vandaag viert Libië haar bevrijdingsdag. Na een maandenlange verbeten strijd is het gelukt om de knotsgekke dictator van zijn troon te stoten. Zonder hulp van Europa en de Verenigde Staten was dit waarschijnlijk niet gelukt. Gadaffi had het verzet rond Benghazi verpletterd en net als vroeger duizenden tegenstanders uit de weg geruimd. Het islamisme had ongetwijfeld geen kans gekregen en Westerse oliemaatschappijen hadden zich via hun krachtige lobby weer een toegang verschaft tot de Libische olie. Een status quo die men in PVVD kringen eigenlijk wel prettig vond. Op links was men soms ook tegen inmenging van de Navo die niet binnen het mandaat van het Atlantische bondgenootschap zou passen. Desondanks viert een volk nu een bevrijdingsfeest zoals wij dat In Europa ooit ook vierden. Het is #LibyaLiberationDay. Maar laat het u er niet van weerhouden om uw kritische kanttekeningen te plaatsen bij andermans geluk. Want ook in Tripoli is het morgen gewoon weer maandag. Prinzipienreiter zadel uw stokpaardjes, op naar de eeuwige commentaarvelden!