De Palestijnse Autoriteit overweegt om de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties te vragen een onafhankelijke Palestijnse staat te erkennen (NRC). Dit heeft de Palestijnse onderhandelaar Saeb Erekat afgelopen weekeinde bekend gemaakt. Direct daarop registreerde fotograaf Thomas Schlijper gisteravond op straat in Tel Aviv bovenstaande beelden. Er is nochtans geen oorzakelijk verband, maar een excuus voor een Open Draad is snel gevonden.
Ruim een week geleden dreigde de Venezolaanse president Hugo Chavez zijn buurland Colombia met oorlog. Een akkoord tussen Colombia en de Verenigde Staten over het gebruik van militaire bases in de drugsbestrijding bracht de populistische president tot deze botte uitlating. Vervolgens sloten 15.000 militairen van de Bolivariaanse Nationale Garde de grens af. Met weinig succes overigens, de peace loving people of Venezuela and Colombia blijven onverdroten de grens oversteken voor werk, handel, boodschappen en familiebezoek. Een nieuwe economische activiteit: ladders verhuren. Zie hier het verschil tussen de retoriek in de media en de realiteit in de samenleving. (bron: France24)
Nu gratis te lezen op de Internets: “Lezers willen betalen voor nieuws op het internet, onderzoek bewijst het!” (NYT). Bijna de helft van alle Amerikanen heeft wel geld over voor toegang tot online nieuws. Je vraagt je gelijk af: welke helft… de Democratische of de Republikeinse kiezers? In West-Europa ligt het percentage betalingsgewilligen zelfs nog hoger: bijna 60% wil wel gaan betalen voor iets wat nu nog extragratis is. Maar hoeveel zijn ‘dat soort mensen’ eigenlijk bereid te betalen? Hoe paradoxaal: Amerikanen hebben maar liefst drie luizige dollars per maand over voor hun online nieuws, terwijl Australiërs de hardwerkende journalist zelfs nóg minder gunnen. Italianen daarentegen willen in de toekomst best wel zeven dollar betalen voor Berlusconi-vrij nieuws. Dit alles onderzocht Boston Consulting Group (BCG) onder 5000 wereldburgers, hét adviesbureau dat vorige week door Nederlandse managers werd verkozen tot het beste managementadviesbureau met een klanttevredenheidscore van 92%. Al deze cijfers kwamen gratis tot u, doe er uw voordeel mee.
“Wij zijn al eeuwenlang een gastvrij volk” zei ooit een ijzeren dame op krukken in een vertrek-terminal. Maar dat gold in 1946 even niet voor de Rijksduitsers in Nederland. In Nederland was na de slopende Duitse bezetting tekort aan alles, het uitzetten van enkele tienduizenden mensen zou ongetwijfeld helpen dacht men toen: een nuchtere afweging van kosten-baten. Op sympathie hoefden deze Duitse Nederlanders niet te rekenen, maar al snel werd duidelijk hoe onrechtvaardig deze maatregel was (Duitslandweb). Het boek “Operatie Black Tulip” van Jan Sintemaartensdijk en Yfke Nijland beschrijft deze relatief onbekende en zwarte bladzijde in de vaderlandse geschiedenis.
Nadat Operatie Black Tulip was gestart kwamen de twijfelgevallen naar boven: je kon Duitse joden, die voor de oorlog voor Hitler op de vlucht gingen en hier met moeite hadden overleefd, toch moeilijk het land uit zetten? En wat te doen met wezen, met kleine kinderen, met felle anti-nazi’s? De oplossing: regels, uitzonderingen en criteria. En dan proberen die regels te handhaven. Maar ook daarna bleef het uitzettingsbeleid lastig te verdedigen: meerdere burgemeesters reisden naar Den Haag om de uitzetting van Duitse gezinnen in hun gemeenten te voorkomen en buurtbewoners organiseerden zich tegen de uitzetting van hun buren. Het beleid heeft geen stand gehouden. De autoriteiten zijn op hun schreden teruggekeerd, hun regels waren niet handhaafbaar, de weerstand in de samenleving was te sterk. Uiteindelijk waren we in tweede instantie toch wel een gastvrij volk… Bron: Duitslandweb
In the Land of the Free mogen 50 miljoen huishoudens niet hun was buiten drogen. Wie dat wel doet riskeert omgelegd te worden door zijn (vanzelfsprekend) gewapende buurman. Zodoende geven Amerikanen per jaar 5 miljard dollar uit voor het drogen van hun was met energieslurpende wasdrogers. De basis voor dit gedrag werd gelegd in het eind van de jaren ’50 toen Amerikaanse bedrijven de consument een stralende toekomst beloofde: “Live Better Electrically”. De voordelen van al die elektrische huishoudapparatuur zijn evident, maar de wasdroger is veel gevallen overbodig en qua energieverbruik een monsterlijke aberratie. De documentaire “Drying for Freedom” die in 2010 te zien zal zijn komt op voor ‘de vrijheid van wasdrogen aan een lijntje’.
Omdat we bij Sargasso graag complottheorieën ridiculiseren, enkel wetenschappelijk onderbouwde doemfilms aanprijzen én zijn we bovendien dol op infographs: alle zin en onzin over de Einde der Tijden film 2012 in één mooi overzicht, because informationisbeautiful.net