Wat Hliversum kan, dat kunnen wij ook: correspondenten van buiten NL inschakelen om de Grote Verkiezingsnacht van 4 op 5 november te coveren. Ziehier de Central Desk (klik pica voor HD) die Sargasso heeft opgesteld om de wedstrijd Obama-McCain van minuut tot minuut te kunnen volgen, alle triviale bijverschijnselen incluis. Voorzien van alle gadgets en geneugten, teneinde deze blog continu te kunnen updaten. Ter info: de afgebeelde rol toiletpapier geldt als goedkoop alternatief voor papieren zakdoekjes. Geldt ook voor het Euroshopper bier dat speciaal is ingevlogen á raison van (zegt men) 40 ct per halve liter. Watch Sargasso on Election Night!
‘Als Obama wint, verdwijnt meteen de helft van het anti-amerikanisme in de wereld. Reken maar dat ze in Afrika een gat in de lucht springen en dat ook de islamitische wereld met verwondering zal waarnemen dat ene B. Hussein Obama tot president verkozen is’
Kishore Mahbubani, ex-diplomaat en politiek filosoof, verzorgt vanavond in een uitverkocht Felix Meritis de Globaliseringslezing, samen met buitenland-staatsecretaris Frans Timmermans.
In het tv-programma Buitenhof gisteren gaf Mahbubani – die in zijn boek ‘The New Asian Hemisphere’ de westerse arrogantie aan de kaak stelt – een voorproefje van zijn bijdrage aan het globaliseringsdebat. Een van zijn stellingen is dat het einde nabij is van de westerse overheersing in de geschiedenis en dat het machtscentrum in de wereld zich zal verplaatsen naar landen als China en India.
Niet zo lang geleden wijdde VPRO’s Tegenlicht een zeer aan te raden uitzending aan de ideeën van deze opmerkelijke figuur, die inmiddels in Singapore een gezaghebbend internationaal politiek instituut van de grond heeft getild.
In de uitzending van Buitenhof betrad Mahbubani overigens nog een aalglad zijpad, door te beweren dat de problemen die het Westen ondervindt met de Islam grotendeels zijn terug te voeren tot de onopgeloste Palestijnse kwestie. Krachtvoer voor heftige discussies, lijkt me.
3e aflevering in de serie “Polska Revisited”
Net nu ik hieronder door “de redactie” als veelschrijver word getypeerd, heb ik al dagen geen woord meer gepost. Maandag ga ik geheel en al vrijwillig de geheel en al gratis griepprik afhalen, om de dag erna geveld te worden door hetzelfde virus. Kan gebeuren, nietwaar. Wat gesnotter op zijn tijd is nooit weg, effe jezelf zielig voelen en wat pakken tissues wegwerken. Drukt je weer op het feit dat tussen ziek en gezond werelden van verschil bestaan.
Maar dan een foontje uit het Poolse: vriendin meldt zich vanuit het plaatselijke hospitaal. Blijkt dinsdagochtend al kotsend en waggelend net de voordeur van de huisarts gehaald te hebben. Van daaruit linea recta per ambulance naar het ziekenhuis. Onderwijl zit ik ergens in het afgelegen Drenthe mezelf te verbijten in een trance van opperste gedachten aangaande een keur van virusverwensingen.
Dit gaat zo niet, denk ik in een helder moment en begin vervolgens aan een extreme paracetamolkuur, goed voor 6000 mg van het spul binnen pakweg 20 uur. Woensdagavond lijkt het pleit beslecht: neuzen lopen niet meer en de rode ogenreductie lijkt aan te slaan. Snel de kar volgegooid met mijn reizende technologiepakket, waaronder laptop, 2e flatscreen en een paar koffers met extern aansluitspul.
Donderdagochtend start de reis naar Polen, 800 km in negen uur en dan meteen naar de betonnen kolos dat in Poznan ziekenhuis heet. Niets gezien onderweg, alleen maar gedaan wat mijn Tumtum aan navigatie-boodschappen doorgaf. Ze heeft net een lumbaalpunctie achter de rug en een tomografie staat haar nog te wachten. Bloed is goed, maar nog geen idee wat de oorzaak dan wel is van die evenwichtsstoornissen.
In haar woning wacht haar kat mij op; zij is vervuld van eenzaamheid. Hier ben ik dan, terug op een flat drie hoog, met uitzicht op herfstige bomen en andere eenvormige flats die in de dikke mist schuilgaan. Zij daar en ik hier in grote ongewisheid over wat komen gaat. In het weekend liggen alle onderzoeken stil en dus is het wachten op de maandag. We zoeken het beiden nu maar even in berusting. Shit happens.
“De crisis is een onderwerp waarover de laatste drie weken openlijk gesproken is, met en door iedereen. Ik vind het dan vreemd dat er onderzoek gedaan moet worden naar de rol van het kabinet.”
Aldus de reactie van ChristenUnie-Kamerlid Ernst Cramer in Trouw, op de berichten dat vanuit de oppositie wordt aangedrongen op een parlementair onderzoek naar de oorzaken van de financiële crisis. De SP wil er zelfs een heuse parlementaire enquête voor opstarten. De evaluatie die Wouter Bos heeft aangekondigd is ook de VVD niet genoeg.
De verbazing van Cramer is wel te begrijpen, want je kunt je afvragen wat Agnes Kant en Mark Rutte de laatste weken hebben meegekregen. We hebben Bos en Wellink nog nooit zo veel interviews, persconferenties, tussenstanden en verantwoordingen zien afgeven als dezer weken.
Tot vervelens toe berichten de media ons van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat over alle ins en outs van de crisis in binnen- en buitenland. Knap als de modale luisteraar/kijker/lezer nu niet feilloos kan opdreunen, waar de oorzaken van deze crisis zoal gezocht moeten worden.
De hele coalitie is trouwens tegen zo’n onderzoek, dus het blijft bij een evaluatierapport.
Ik ga er ieder half jaar even speciaal voor zitten, met een pilsje in de aanslag. Het moment dat de tijd uit mijn vingers glijdt en ik dit fenomeen met mijn beide ogen kan waarnemen in een vloeiende beweging. Mijn pc doet het abrupt, koel en zakelijk en het radionieuws meldt het in een steriele boodschap.
Zoniet mijn verdacht analoog uitziende wandklok, die na meerdere valpartijen inmiddels ernstig gehavend aan de wand rust. Gemutileerd en al nog steeds een trouwe compaan. Vlak voor drieën fixeer ik mijn blik en wacht op wat komen gaat.
Dan gebeurt het: de minutenwijzer komt in beweging en trekt traag maar secuur 11 rondjes, de uren meeslepend. Om even na tweeën weer op de plaats rust te gaan. Tijd gewonnen en de tijd doorstaan.
[poll=213]
In de onvermijdelijke gang naar de donkere dagen der Kerst gaat Sargasso de barre zoektocht aanvangen naar de grootste missers die het publieke domein dit jaar hebben geteisterd. Alle deelnemende bloggers hier worden uitgerust met een mentale survival-kit, om vervolgens door weer en wind het schraler wordende landschap der Lage Landen te exploreren. Met als gezamenlijke opdracht: zoek uit waar en door wie ergens tussen Brussel en Roodeschool het Slechtste Idee Der Lage Landen geopperd of gerealiseerd is…en wie gaat dus met de oneer strijken van de SILLY-award. To be continued…
