Abhorsen

Er valt tegenwoordig bijna niet meer aan te ontkomen. Onze maatschappij wordt overspoeld door zogenaamde kunst, muziek, entertainment en producten die geur noch smaak hebben. Zouteloos, emotieloos en ontdaan van alles dat wie dan ook maar enigszins iets zou kunnen laten voelen. De grootste misdaad is dat dit alles doelbewust gebeurt. Miljoenen worden er per jaar uitgegeven aan marketingstrategieën om onze zintuigen zo min mogelijk te prikkelen.

Want, als een product echt smaak heeft en onze zintuigen echt prikkelt, dan is er het risico dat iemand het niet wenst te verorberen, men kan het immers “vies” vinden. Of het nu gaat om een boek, muziek of ons voedsel, dit is een risico dat een bedrijf zich niet kan of wil permitteren bij massaproductie. Bedrijven als McDonalds besteden dan ook veel geld aan het ontwikkelen van een hamburger die zo min mogelijk smaak heeft, zodat niemand het risico loopt hem vies te vinden. Als het nu beperkt bleef tot een clown met een obsessie om de wereld te veranderen in een utopia voor obesitas, dan zou ik daar vrede mee kunnen hebben.

Zoutloze eenheidsworst
Maar helaas het blijft niet bij de hamburger, alle smaken pickwickthee die niet van elkaar te onderscheiden zijn of het feit dat elke frisdrank, de een met nog meer “vruchten” dan de ander, totaal identiek zijn. Ook onze andere “papillen” moeten het ontgelden. Gepolijste duizend in een dozijn zangers en zangeresjes voeren de hitparades aan, saaie gepolijste televisie vult de huiskamers, zelfs de journalistiek durft ons niet meer te prikkelen. Waar is bijvoorbeeld de tijd gebleven dat krachtige vocalisten de hitparades aanvoerden met hun duidelijk herkenbare stemgeluid? Alles moet maar veilig zijn en niets mag ook maar iemand tegen het hoofd stoten.