COLUMN - “Goedemorgen meneer. Spreek ik met de heer Cuijpers?” Het is mijn eigen schuld. Weer heb ik me laten verleiden door mijn telefoon, die een onbekend nummer aangeeft op het displayschermpje. Dan is het eigenlijk al te laat… “Ja, dat ben ik”, zeg ik met een zucht en enigszins nors tegen de erg wakkere en zwaar enthousiaste brenger van het goede nieuws, aan de andere kant van de lijn. Ik ben te fatsoenlijk om op de uit-knop te drukken. Ik geef hem een kans.
“Meneer Cuijpers”, vervolgt de beller met zijn van buiten geleerde overtuigingszinnen. “Ik mag u feliciteren! U bent één van de geselecteerde winnaars voor een vakantie van twee weken. U mag met uw hele gezin naar een land van uw eigen keuze!”. Wat heb ik toch een geluk, denk ik lichtelijk cynisch. “Uit hoeveel leden bestaat uw gezin, meneer Cuijpers?”. “Twee”, antwoord ik, voordat ik nadenk wat ik zeg.
Dit is niet de eerste keer dat ik, en mijn hele gezin, iets hebben gewonnen. We hebben in het verleden al auto’s, staatsloten, laptops, een keuken en reizen gewonnen. Zogenaamd. “Dit is een unieke kans, meneer Cuijpers. Uit de vele nummers in ons register, bent u uitgekozen voor een reis naar keuze. Met uw hele gezin!”, benadrukt hij nogmaals ten overvloede. Toegegeven, het zijn slimme gesprekstechnieken. Toch nog enigszins nieuwsgierig, vraag ik van welke organisatie hij is. Een duidelijk antwoord blijft hij me schuldig. Hij vervolgt stoïcijns zijn eigen verhaal. Een verhaal dat ik al ken. “Meneer Cuijpers, uw telefoonnummer is doorgegeven aan ons en u bent geselecteerd als één van de winnaars. U mag met uw hele gezin twee weken op vakantie. U mag zelf bepalen naar welk land en wanneer u wilt gaan, meneer Cuijpers!”
Helaas voor hem overtuigt hij me niet. Ik merk dat mijn lijf onnodig adrenaline produceert door zijn vastbijtende toon. Dan komt de ‘killertechniek’. Hij wil weten of mijn adresgegevens nog juist zijn. Mijn adresgegevens! En ze kloppen nog ook! Even blijft het stil aan mijn kant van de lijn… “Meneer Cuijpers, ik stuur de bevestigingspapieren naar uw adres. U zoekt een reis van twee weken uit voor u en uw gezin!”. En dan valt hij officieel voor mij door de mand. “Wat is uw bankrekeningnummer, meneer Cuijpers?”. Ik weet het nu zeker. Het bel-me-niet-register heeft er een lid bij. Ik druk op de uit-knop van mijn mobieltje. Ik ben toch niet zo fatsoenlijk als ik dacht.
Volg Pascal Cuijpers op Twitter.
Reacties (2)
Fatsoen?
Als fatsoen bestond werd je niet gebeld.
Bekende ergernis. Op een gegeven moment heb ik besloten om mijn telefoons te blokkeren voor onbekende nummers. Helaas voor de telefoontjes van onder andere mijn tandarts die sindsdien niet meer doorkomen, maar het was toch steeds een beetje alsof er iemand voor de deur stond met een bivakmuts op, zo’n beller met een ‘geheim’ nummer. Sindsdien geen enkel ongewenst telefoontje gehad.