Zoals het lang geleden in een KRO-hoorspel werd verwoord door Jeroen van Merwijk:
Is het plutocratisch streven
post-Carthesiaans van aard?
Kan de mens substantieel leven
zonder Kant of Kierkegaard?
Gooi Kant en Kierkegaard de ruit uit
Relevanter dan de vraag
of de ziel de rede uitsluit
is: “Ehm…wat eten we vandaag?”
#2
mark
Is dit ik denk wat ik niet zeg ik en zeg wat ik niet denk (of een variatie daarop)?……
He, het is (gelijk) Pim Fortuyn!
Wel, ik kan niet ontkennen dat, in het licht der veranderingen aangaande de hedendaagse samenleving en onze eigen normen en waarden in het bijzonder, de grondgedachte van dit eigenste product, enigszins en onder zeker voorbehoud ingegeven zullen zijn geweest door een door de auteur aangevoelde kentering in het collectieve denken, wat feilloos aanvoeld, nee -benoemd werd door de grootste jacquetjannet aller tijden.
De naakte aap al baltsend op een geplaveid strand vond ik al sterk maar om de collectieve waan van de dag te verbeelden in energiestromen door lichaamopeningen, vergeet de kots van voorheen niet, is indien mogelijk nog snijdender…au..au.
Maar even terzijde.
Ik moet ineens denken aan de Chineese Keizer die aan een gerenommeerd kunstenaar de opdracht gaf een haan, nr zoveel van de dierenriem, levensecht te schilderen.
Dat duurde lang..te lang. De ongeduldige Keizer, results Now type, ontbood de schilder die de bui zag hangen en subiet met zijn laatste werk aan kwam zakken en toonde de keizer een doek met twee vloeiende lijnen. Keizer verbaasd, boos, woedend. Wat moest dit betekenen? DE essentie van de haan zei de schilder. De keizer zag dat niet zo, flauw zeg maar ;-) en gaf de schilder nog 5 minuten. Binnen die tijd zette de schilder een zeer realistische beeltenis van een haan op het doek. Keizer blij, nix geleerd, kunstenaat verdrietig maar met rokende schoorsteen ;-) en levend.
Ik schrijf dit omdat ik de ontwikkeling van het werk van deze auteur op Sargasso belangstellend volg. Van een tekening tot tekening achter een kleine visuele hint tot achter een tekening met kleine visuele hint en tekst-teaser tot tekening met kleine hint met teksteaser en een immer belangrijker overdrachtsrol van de tekst, gelijk de essentie van de haan wellicht, een ware chroniquer on the move.
huh?? waarom Larie?
ik vond je er precies op -zie zelf in de combinatie van 3 tekstcliché’s een croniquale omschrijving van de tijdsgeest die uit de fles is…
Reacties (9)
Zoals het lang geleden in een KRO-hoorspel werd verwoord door Jeroen van Merwijk:
Is het plutocratisch streven
post-Carthesiaans van aard?
Kan de mens substantieel leven
zonder Kant of Kierkegaard?
Gooi Kant en Kierkegaard de ruit uit
Relevanter dan de vraag
of de ziel de rede uitsluit
is: “Ehm…wat eten we vandaag?”
Is dit ik denk wat ik niet zeg ik en zeg wat ik niet denk (of een variatie daarop)?……
He, het is (gelijk) Pim Fortuyn!
Flauw
Behalve de lichtsnelheid?
Wel, ik kan niet ontkennen dat, in het licht der veranderingen aangaande de hedendaagse samenleving en onze eigen normen en waarden in het bijzonder, de grondgedachte van dit eigenste product, enigszins en onder zeker voorbehoud ingegeven zullen zijn geweest door een door de auteur aangevoelde kentering in het collectieve denken, wat feilloos aanvoeld, nee -benoemd werd door de grootste jacquetjannet aller tijden.
[politiko/socio/psycho/whatever-loog mode uit.]
@3:
Vergeef me. Het is mijn schuld.
De naakte aap al baltsend op een geplaveid strand vond ik al sterk maar om de collectieve waan van de dag te verbeelden in energiestromen door lichaamopeningen, vergeet de kots van voorheen niet, is indien mogelijk nog snijdender…au..au.
Maar even terzijde.
Ik moet ineens denken aan de Chineese Keizer die aan een gerenommeerd kunstenaar de opdracht gaf een haan, nr zoveel van de dierenriem, levensecht te schilderen.
Dat duurde lang..te lang. De ongeduldige Keizer, results Now type, ontbood de schilder die de bui zag hangen en subiet met zijn laatste werk aan kwam zakken en toonde de keizer een doek met twee vloeiende lijnen. Keizer verbaasd, boos, woedend. Wat moest dit betekenen? DE essentie van de haan zei de schilder. De keizer zag dat niet zo, flauw zeg maar ;-) en gaf de schilder nog 5 minuten. Binnen die tijd zette de schilder een zeer realistische beeltenis van een haan op het doek. Keizer blij, nix geleerd, kunstenaat verdrietig maar met rokende schoorsteen ;-) en levend.
Ik schrijf dit omdat ik de ontwikkeling van het werk van deze auteur op Sargasso belangstellend volg. Van een tekening tot tekening achter een kleine visuele hint tot achter een tekening met kleine visuele hint en tekst-teaser tot tekening met kleine hint met teksteaser en een immer belangrijker overdrachtsrol van de tekst, gelijk de essentie van de haan wellicht, een ware chroniquer on the move.
sorry
huh?? waarom Larie?
ik vond je er precies op -zie zelf in de combinatie van 3 tekstcliché’s een croniquale omschrijving van de tijdsgeest die uit de fles is…