AFFF ’08: Beatlesmusical gooit hoge ogen

We zijn op dag zeven van het Amsterdam Fantastic Film Festival, hoog tijd om een tussenbalans op te maken. Zonder twijfel is dat een positieve balans, want de editie van dit jaar is een bijzonder succesvolle. Met een eregast van wereldfaam, volle zalen en een succesvol kinderprogramma lijkt het AFFF van dit jaar de groei van de afgelopen jaren voort te zetten. Natuurlijk gaan er soms kleine dingetjes mis (zo waren er eergisteren een hoop problemen met de vertoning van de Japanse animatiefilm Sword of the Stranger), maar tot nu toe verhogen die alleen maar de vrolijke festivalchaos die er deze dagen in Tuschinski heerst.

Wat ook opvalt is hoe goed de vertoonde films ontvangen worden door het publiek. Op zaterdag worden de publieksprijzen, de Silver Scream awards, bekendgemaakt en tot die tijd kan het publiek na afloop van elke voorstelling hun waardering of afkeer voor de film uitspreken. Op de AFFF website wordt de tussenstand bijgehouden. Op dit moment gaat met een gemiddelde van 9.01 punten [REC] aan de leiding, maar deze wordt verassend op de hielen gezeten door de Beatlesmusical Across the Universe. Aan deze twee best beoordeelde films is ook de veelzijdigheid van het AFFF en haar publiek af te lezen. Waar [REC] in het klassieke horrorplaatje past is Across the Universe een echte musicalfilm met hier en daar wat psychedelische scenes die de plek op het fantastische filmfestival rechtvaardigt. Niet dat de film rechtvaardiging nodig heeft, ieder festival wordt beter met deze geweldige film.

Vooropgesteld, ik ben geen musicalfan. Ik vond Singing in the Rain wel aardig en Jesus Christ Superstar had ook z’n weirde momenten, maar in het algemeen doet het me allemaal niks. Zelfs van Tim Burton’s Sweeney Todd werd ik niet warm of koud. Maar in Across the Universe vind je de bekende Beatles-liedjes zó ontzettend goed bewerkt terug en de acteurs zingen en spelen zó ontzettend goed en met zichtbaar plezier dat zelfs mijn skeptisch hart binnen tien minuten smolt voor de film.

Regisseuse Julie Taymor gebruikt de klassieke Lennon en McCartney songs om een kroniek van de jaren 60 te schetsen. Alle favorieten komen terug en vaak niet op een manier die je verwacht. ‘Strawberry Fields Forever’ wordt een lied over de frustraties van de hoofdpersoon en good old Joe Cocker wordt van stal gehaald om achtereenvolgens als zwerver, pooier en straatverkoper ‘Come Together’ te vertolken. Naast het uitmuntende zang- en acteerwerk heeft Across the Universe een paar schitterende psychedelische scenes met onder andere Bono en Eddie Izzard. Dit alles bij elkaar maken Across the Universe een instant-classic en een AFFF-publiekslieveling. Het zou mij niets verbazen als deze film na de tweede en derde voorstelling de film [REC] passeert in de Silver Scream award tussenstand.

Across the Universe draait nog op 16 en 18 april op het AFFF.