De genocide in Gaza gaat gewoon door, ondanks dat er een 'wapenstilstand' is. Israël blijft aanvallen, maar met een verschil: de aanvallen heten nu volgens Israël 'antiterreuroperaties'. Een manier van praten die maar al te gemakkelijk wordt overgenomen door westerse media. Zo wordt maar weer eens pijnlijk duidelijk hoe ook taal een wapen is in het conflict, en dat dat wapen vaak in één richting schiet. Want als Palestijnen weerstand bieden tegen zo'n operatie heet dat 'een inbreuk op het bestand' en gebruikt Israël het als excuus om te reageren met bombardementen, sorry, nieuwe 'antiterreuroperaties' op totaal ongerelateerde doelen waarbij honderden mensen omkomen, en waarschuwt dat 'verdere inbreuken niet worden getolereerd'. Dit is niet nieuw, wie het nieuws volgt, ziet het al langer. Bijvoorbeeld bij een kop als: “Israëlische gijzelaars vrijgelaten, Palestijnse gevangenen uitgewisseld.” Dat lijkt neutraal, maar dat is het niet. Een gijzelaar is iemand die onschuldig vastzit, iemand die onterecht wordt vastgehouden door barbaren. Een gevangene daarentegen, dat is iemand die 'iets' heeft gedaan. Een verdachte, een misdadiger, of minstens iemand die door een rechter is veroordeeld. Maar de Palestijnse gevangenen waar hier over gesproken wordt, zijn in veel gevallen nooit aangeklaagd, laat staan berecht. Kinderen van dertien, jongeren die een spandoek vasthielden, vrouwen die bij een checkpoint werden opgepakt omdat ze de verkeerde achternaam hadden. Toch noemt het journaal hen gevangenen, alsof het allemaal keurig volgens het recht is verlopen. Een Israëlische aanval is precies, gericht, noodzakelijk, ook al komen er vele burgers bij om het leven. Een Palestijnse raket is blind, barbaars, zinloos geweld. De ene kant heeft een ministerie van Defensie, de andere slechts 'militanten'. Zo wordt zelfs het woord 'leger' een privilege dat niet voor iedereen geldt. Doden in Israël zijn door Palestijnse militanten vermoorde burgers, mannen, vrouwen, kinderen en krijgen in de media vaak direct een gezicht. In Gaza zijn de slachtoffers meestal anoniem en omgekomenen als 'ongelukkige bijvangst' van een 'noodzakelijke militaire operatie' . Het is een patroon dat decennia meegaat en onze blik vormt zonder dat we het merken. Als taal steeds opnieuw bevestigt wie de 'beschaafde' partij is, dan wordt de rest automatisch gedegradeerd tot decor van de beschaving. De oorlog in Gaza is niet alleen een strijd om het voortbestaan van een volk, maar ook om betekenis. En zolang nieuwsredacties blijven spreken in woorden die de macht dienen, zal de waarheid bezet blijven.
Limburgse gemeentepolitiek uit de jaren 80, het feitje dat Rowwen Hèze vroeger blijkbaar in het Engels zong… wat komt hier allemaal voorbij?! Ook een stukje muziek natuurlijk, genaamd ‘Niks Stront Niks’, want het is natuurlijk de Closing Time.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Van 14 tot en met 16 november wordt het eerste Museumweekend in de Achterhoek georganiseerd. Maar liefst 21 musea verdeeld over de gehele Achterhoek zetten hun deuren dat weekend open. Naast lopende exposities worden er allerlei workshops aangeboden: van wandelen tot aan tafel met Nadia Zerouali in Museum STAAL (Almen) en van een rondleiding in Museum MORE (Gorssel) met Eus tot journalist voor een dag in het Nationaal Museum voor de Tachtigjarige Oorlog in Groenlo. Voor Kunst op Zondag legde ik mijn oor te luister om te ontdekken waarom het extra leuk is om in het weekend van 14 t/m 16 november naar de Achterhoek te komen.
Groenlo, sfeerbeeld Nationaal Museum Tachtigjarige Oorlog © foto NMTO.
Sinds ik weer in de Achterhoek woon, maak ik met mijn partner regelmatig een verkenningstocht om ‘de nieuwe’ Achterhoek te leren kennen. Ik vertrok hier op mijn 18de en kwam hier ruim veertig jaar later in 2019 opnieuw wonen. Vond ik het hier op mijn 18de op z’n zachtst gezegd saai, nu verrast de streek me steeds weer. Het aantal musea is enorm gegroeid en de kwaliteit ook. Zo zijn enkele boerderijen, kerken en landhuizen nu getransformeerd tot een museum. De kerk in Groenlo is nu het Nationaal Museum van de Tachtigjarige Oorlog. Het in Amsterdamse stijl gebouwde Postkantoor van Doetinchem is nu het Stadsmuseum. Als je wilt weten waar cultuurliefhebbers de mosterd halen kun je het mosterd museum in Doesburg bezoeken of hier de site van Musea Achterhoek bekijken.
Yesilgöz “kent best veel allochtonen“. En “geen van hen voelt zich aangesproken als ik zeg dat eerwraak slecht is.” Het klinkt stoer. Onaangedaan. Liberaal. En ook een beetje gek, want ze is zelf een allochtoon en lijkt zich hiermee van die groep te distantiëren. Maar het is ook wereldvreemd. Want wat Yesilgöz niet begrijpt, of waarschijnlijker: niet wil begrijpen, is dat kritiek op “gemeenschappen” in Nederland nooit zomaar kritiek is. Het is munitie in een maatschappelijk klimaat waarin namen, gezichten en accenten allang gelabeld zijn voordat iemand een woord zegt. Je hoeft je niet aangesproken te vóelen om aangesproken te wórden. De rest van Nederland plakt dat stickertje toch wel. Ook op de allochtonen die ze kent. Daarbij is het voorbeeld dat ze kiest curieus. Want allochtonen worden ook, of vooral, aangesproken op dingen als de religie die ze aanhangen, en wat die religie wel of niet inhoudt. Iets wat een stuk fundamenteler is dan een opinie over eerwraak, waar bijna iedereen hetzelfde over denkt.
Yesilgöz zegt dat de VVD niet “alle migranten” of “alle allochtonen” bedoelt. Dat klopt formeel. Maar politiek taalgebruik is geen wiskunde. Het is framing. En in de mond van een ex-minister van Justitie en partijleider wordt elk ‘feitelijk’ verband tussen migratie en misdaad een maatschappelijke stempel. In het interview verwijst ze naar cijfers over Syriërs en eergerelateerd toegenomen geweld. En dat ze daar ‘dan wel wat mee doet’. En ja, dat aantal is gestegen. Elk geval is er natuurlijk één te veel, maar het gaat om een paar honderd zaken per jaar, tegenover duizenden gevallen van vrouwgericht partnergeweld waar de VVD zelden nog een persmoment aan wijdt. De keuze om juist deze categorie te benadrukken is dus niet neutraal, maar verdacht.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
VIDEO - Oh oh! Ik moet toch de strakke volgorde (ahum) van mijn lijst weer even onderbreken. Voor Ozzy. Die komt óók in mijn collectie voor, met een oud album, maar ik móet ‘m nu ook echt even aandacht geven.
Niet per se omdat die O van “Oh oh” wel goed uitkomt als inleiding, en ook niet vanwege de titel en de tekst van het nummer, hoewel die zeer toepasselijk is voor mijn gemoedstoestand op dit moment; Patient nr. 9 zit in een gekkenhuis, en zo voel ik me zo langzamerhand ook. Murw gebeukt door dit achterlijk(e) rechtse land…
En het is weer zover: als de verkiezingen niet de uitslag geven die je wilt, maak je het systeem verdacht. Wilders gaat in overdrive: De IT van de Kiesraad werd gecontroleerd door een bedrijf dat in handen is van iemand die D66 stemt, dus de resultaten zijn verdacht. Pertinente onzin, want het bedrijf onderzocht de software ruim vóór de verkiezingen van 2023, toen de PVV 37 zetels haalde.
Wat hij doet past naadloos in het inmiddels beproefde rechtse draaiboek: twijfel zaaien over instituties zodra ze niet doen wat jij wilt. Eerst een suggestieve vraag, dan een complotachtige insinuatie, en uiteindelijk de claim dat “je het toch moet kunnen bespreken.” Het is niets minder dan ondermijning, verpakt als bezorgdheid.
Door te suggereren dat de Kiesraad misschien niet onafhankelijk is, zonder bewijs, herhaalt Wilders het patroon dat we al kennen van Trump, Orbán en andere ‘democratische’ pyromanen: maak de scheidsrechter verdacht, zodat jij straks niet meer hoeft te verliezen. De boodschap is niet dat er echt iets mis is, maar dat alles verdacht is, behalve jijzelf.
Het interessante is wat dit zegt over Wilders zelf. Zijn verontwaardiging over vermeende vriendjespolitiek zegt vooral iets over hoe hij macht zou misbruiken. Als hij werkelijk denkt dat D66 hun “vertrouwenspersonen” bij de Kiesraad heeft zitten om de boel te regelen, dan is dat omdat hij zich niet kan voorstellen dat iemand níet zo werkt. Wie overal vriendjesnetwerken vermoedt, doet dat meestal omdat hij zelf precies zo’n netwerk zou bouwen zodra hij de kans kreeg, en er niet bij kan dat er mensen bestaan die niet alleen maar voor eigen gewin gaan. Kijk naar de VS, waar Trump direct na de machtswisseling uitvoerde waar hij de Democraten jarenlang onterecht van beschuldigde.
De orkaan Melissa raast over de Caribische eilanden. De storm in de categorie 5 bereikte gisteren Jamaica en richtte daar grote schade aan. De orkaan wordt gezien als ‘een schoolvoorbeeld van hoe klimaatverandering orkanen gevaarlijker maakt, gelet op de “explosieve intensivering, langzame beweging en enorme regenval” van de storm.’ Gevreesd wordt voor grote schade, vooral voor de armste delen van de bevolking. Zoals in Haïti waar meer dan de helft van de bevolking, bijna 6 miljoen mensen, momenteel kampt met een ernstige vorm van voedselonzekerheid. Cuba werd twee jaar geleden ook al getroffen door een orkaan. De blokkade van de VS leidde toen tot grote problemen met de stroomvoorziening. Die blokkade stond dezer dagen op de agenda van de vergadering van de Verenigde Naties. Daar verweerde de Cubaanse minister van Buitenlandse Zaken Bruno Rodriguez zich tegen ‘de leugens’ van de Amerikaanse ambassadeur Mike Waltz die beweert dat alle problemen op Cuba veroorzaakt worden door de Cubaanse regering.
Latijns Amerika wordt door de regering-Trump opnieuw geconfronteerd met klassieke Amerikaanse machtspolitiek. Ten zuiden van Texas begint de ‘achtertuin’ van de VS. En daar heeft Washington het laatste woord. Dat hebben ze in Argentinië ook ervaren. De partij van president Milei won zondag tot grote verrassing de parlementsverkiezingen met overmacht. Enkele dagen voor de stemming kondigde de Amerikaanse president een reddingspakket van 40 miljard dollar aan voor zijn Argentijnse ambtgenoot. Hij waarschuwde echter dat als Milei niet zou winnen, hij zijn steun zou intrekken. Dus is de vraag terecht of Milei’s overwinning te danken is aan de grote bezuinigingen die hij met zijn ‘kettingzaag’ heeft doorgevoerd of aan Trumps economische chantage. Gegeven de vriendschappelijke relaties van Milei met Trump zijn de Argentijnen voorlopig nog niet verlost van de de dominantie van de VS. Milei te vriend houden is voor de VS ook van het grootste belang gezien het feit dat China en Rusland op dit moment hun invloed in Latijns-Amerika uitbreiden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Juij, nostalgie enzo! Het breakbeat gezelschap Bombfunk MC’s had in 2000 een grote hit in Europa met het nummer Freestyler. Lekkere beats, onderhoudend clipje, wat wil een mens nog meer?
Er is een moment, ergens tussen de eerste exitpoll en de analyse aan tafel bij de NOS, waarop je het weet: het is weer gebeurd. Je hebt nog even de adem ingehouden, nog even gehoopt dat de exitpoll ongelijk zou krijgen, maar nee: Nederland heeft weer met een glimlach tegen zijn eigen toekomst gestemd.
De terugkerende teleurstelling die verkiezingen heet
Voor links-progressieve kiezers is politiek al decennia een ritueel van hoop en vernedering. Iedere verkiezing begint met idealen, klimaatrechtvaardigheid, fatsoen, inclusie, solidariteit, en eindigt met de constatering dat de meerderheid iets anders bedoelt met ‘verantwoordelijkheid’.
We weten inmiddels hoe het gaat: de campagnes draaien om bestaanszekerheid, onderwijs, woningnood, klimaat. En vervolgens stemt de helft van het land op partijen die diezelfde thema’s als eerste opofferen zodra de formatietafel in zicht komt. Zetels worden weer wat verschoven: de PVV krimpt en draagt haar haat over aan JA21 en godbetert het FvD, de VVD blijft, GL verliest onverwacht, het CDA herrijst als een zombie, D66 redt het land van de ondergang en belandt straks weer in een compromis dat alles afvlakt, of erger maakt als het een beetje tegen zit. Maar de tendens is duidelijk: keer op keer verliest links-progressief Nederland terrein. En ergens in die herhaling begint iets in je te breken.
Nafas Khoramiyan was een muzikaal wonderkind dat zes verschillende instrumenten bespeelt en verschillende prijzen won in Iran.
Hier speelt ze de Tombak, een traditionele Iraanse drum.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.