Bruce Springsteen. Met Live 1975/1985. Ja, ik kan wel met een hele inleiding en tromgeroffel en “oh wat is het toch spannend” maken, maar jullie waren helder, toen we jullie vroegen wat nou eigenlijk het beste live-album was: Bruce Springsteen met Live 1975/1985 is gewoon de beste. Wellicht hebben we met het clipje hieronder ook al een hint gegeven:
Op korte afstand wordt Bruce gevolgd door de Talking Heads (Stop making sense), en de bronzen plak delen Deep Purple (Made in Japan) en Jimi Hendrix (Band of Gypsys). De complete lijst vinden jullie hieronder.
Het proces
Maar eerst, voor de mensen die daar nieuwsgierig naar zijn, het proces: ik heb alle inzendingen gecopy/paste naar een Excel-tabel. Eerst degenen in de comments, maar na uitgebreid redactioneel overleg is besloten toch over onze harten te strijken en ook de inzendingen via asociale media (Twitter) mee te nemen. Deze totale lijst is nog een keer gecontroleerd, op of er geen bijvoorbeeld geen dubbelingen inzaten doordat mensen een artiest of album anders spelden. Evidente taalfouten zijn er uit gehaald, maar voor de rest is gewoon vertrouwd op jullie, de lezers.
Semi-willekeurige observaties
En voor we naar de lijst gaan nog wat semi-willekeurige observaties. Ten eerste, het lijkt dat ‘muziek met gitaren’ de overhand heeft. Veel rock, hardrock en aanverwanten, zeker bij de albums die vaker genoemd zijn. Ten tweede zijn er een aantal artiesten die minder hoog scoren doordat ze meerdere goede live albums hebben. Bob Marley, Bruce Springsteen, Children of Bodom, Frank Zappa, Jimi Hendrix, Johnny Cash, Neil Young, Nirvana, Peter Gabriel, The Velvet Underground en Thin Lizzy komen allen meerdere keren langs.