“Als Bos zo slecht tegen kritiek kan, moet hij geen premier willen worden, want dan krijgt hij nog veel meer kritiek.”
Glunderend grijpt Balkenende de verongelijkte woorden van Bos aan. Na het verkiezingsdebat van afgelopen zondag deed Wouter serieuszielig in de camera een oproep naar de premier om het moddergooien te staken en geen campagne te voeren waar “de kiezer nu al de buik vol van heeft”.
In de linkse VN werd JPdeMP juist uitgebreid afgeschilderd als iemand die kritiek altijd persoonlijk opvatte. Zo weigerde hij een tijd lang met Lodewijk de Waal te spreken, nadat deze hem, op een of ander congres ten tijde van een conflict tussen regering en vakbond, één bolletje ijs gaf in plaats van twee onder de toevoeging, “jij krijgt er maar één omdat je stout bent geweest.” Laatst nog vond hij het onder cameraoog meekijken naar zijn eigen Top 5 bloopers, “niet de afspraak meneer Witteman”. De rollen zijn nu eventjes omgedraaid. Nederland vraagt zich intussen af of uit deze twee kempkipjes de nieuwe landsleider moet verrijzen.
Reacties (20)
“Nederland vraagt zich intussen af”…
Nederland vraagt zich níks af, dat is het hem nu juist. Het gekke is dat hoe meer kritiek je hebt op JP, hoe meer je hem afzeikt, hoe standvastiger hij in het zadel (b)lijkt te zitten.
Toen laatst (door wie -en waar- was dat ook alweer, help me even) het onbegrip werd geuit over de ‘populariteit’ van Balkenende zat de schrijver van dat stukje er kilometers náást: JPB is helemaal niet populair, ergo: kun je nagaan hoe impopulair alle anderen zijn, dát had de conclusie moeten zijn.
JPB is gewoon de minst slechte, simpelweg omdat we hem en zijn streken al kennen (en dat het CDA de verkiezingen gaat winnen speelt ook een rolletje).
Het is wel belachelijk dat er een Balkenende IV kan komen. Geen van de eerdere kabinetten Balkenende heeft de periode van 4 jaar volgemaakt. Men zou kunnen zeggen dat Balkenende daardoor niet geschikt is als premier.
@TheRule
Het is een wereldwijd probleem. Incompetentie viert hoogtij.
Incompetentie heerscht… een mooi onderschrift voor die Che-Balkenende shirts.
Dat weet ik nog zo net niet. Ben geen Bos- of Rutte-fan, maar dat ze er bestuurlijk zo een chaos van maken als Balkie lijkt me gezien hun track record sterk. De CDA-kiezer heeft Rouvoet als perfect alternatief, maar zo goed doet de CU het niet in de peilingen.
Nederland heeft blijkbaar behoefte aan de jaren ’50-kneuterigheid als bescherming tegen een boze buitenwereld. Dat zie je terug in de xenofobische gevoelens voor andere culturen, de roep om meer tucht en toezicht (voor anderen, dat wel natuurlijk) en de keuze voor een stuntel als premier…
Ik maak me maar even niet druk om de komende verkiezingen, zo lang zal het niet duren voor we weer mogen stemmen…
Ikweetniet, maar dit lijkt ie anders ook behoorlijk persoonlijk op te vatten. Zijn verweer is op de man, niet op de uitspraak…
@ Pelayo (3):
Ach, incompetentie… ’t is maar wat voor competentie-eisen je stelt. Bush bijvoorbeeld is verre van een intellectueel maar hij schijnt sociaal heel sterk te zijn, en is -naar ik me heb laten voorlezen, ik heb er zelf geen mening over- blijkbaar heel goed in het mensen op één lijn krijgen.
En je kunt van JPB zeggen wat je wilt: hij is zelf geen groot licht (professor worden is meer interne politiek en goed liggen bij de heersende profjes dan true skills), maar heeft toch in een uiterst divers kabinet de neuzen onverwacht vaak naar één kant gekregen.
Idd zijn zijn kabinetten allemaal gevallen maar de LPF, daar kon-ie niet omheen en dat was geen partij maar een samenraapsel van eenlingen (getuige ook het hoge aantal eenmansfracties dat daaruit is voortgekomen), daar viel gewoon niet mee te werken.
En de tweede val is juist een getuigenis van zijn vaardigheid tot samenhang in plaats van een tegenspraak: collega-ministers hadden Verdonk ook kunnen afvallen om met die D’66-pinup girl verder te gaan en dat hebben ze niet gedaan. Dat zegt toch iets over JPB’s vaardigheid in het de neuzen één kant op krijgen.
En voor de rest zijn politici per definitie niet competent, anders hadden ze wel wat gemaakt van hun leven (en het onze met rust gelaten).
Overigens, politiek máákt ook incompetent: het feit dat je over vier jaar gekozen danwel gewipt kunt worden maakt short term policies dat je geen serieuze, maar onsympathieke ingrepen kunt doen want dat kost je je zetels. Wij kunnen ons niet serieus voorbereiden op klimaatveranderingen simpelweg omdat de vereiste financiële maatregelen weggestemd zullen worden, om maar een voorbeeld te noemen.
Mijn punt: er is meer sprake van een incompetent, verouderd (want niet opgewassen tegen de problematiek van deze tijd) politiek systeem dan van incompetente politici.
Alle info uit Zembla en VN wijst erop dat de eenheid in het kabinet voor zover aanwezig daar was ondanks JP, niet dankzij. Dittrich beweert dat het er op een gegeven moment op neer kwam dat hij met Verhagen, Van Aartzen, Zalm en De Geus iets afsprak en dat ze dan JP ter kennisgeving meedeelden wat ze hadden besloten.
Cynische uitspraken de politiek als afvoerbak voor talentlozen hebben al hun waarde verloren na de afgang van ‘de doeners’ van de LPF, die alles wel even zouden rechtzetten.
@ Scilnv (9):
Zonder nou vóór de LPF te zijn lijkt het me nogal kort-door-de-bocht om juist díe partij als ‘partij van de doeners’ neer te zetten, ongeacht hun eigen mening daarover. Hun partijleider was vermoord, hun ideologische programma daardoor niet duidelijk (want dat zat in het hoofd van die partijleider) èn de partij was gewoon een te jonge organisatie, met als gevolg veel interpretaties van de te voeren partijlijn en onderlinge verdeeldheid.
Verder is het punt -weliswaar een beetje zwart-wit gesteld- bij doeners een grote mate van individualiteit, die je ook in het bedrijfsleven tegenkomt: zij zijn degenen die het werk van hun collega of ondergeschikte er ‘dan maar’ bij gaan doen, omdat die persoon er een potje van maakt of een nine to five-mentaliteit heeft. Dan maar níet samenwerken, we have to get a job done.
Politici daarentegen blinken uit in het zelf nergens vaardig in zijn behalve dan het heel goed samengroeperen, een beetje het plebs met buskruit versus de individuele ridder.
Doeners komen niet door de politieke buffers van deze samenscholers heen getuige de ‘rel’, vele jaren geleden alweer, rond de uitdossing van (als ik het me goed herinner) Marijnissen (de loser van de Nederlandse politiek bij uitstek: over een loopbaan van doener naar politicus gesproken…) die volgens de kamervoorzitter ‘niet gepast gekleed was’. Het politieke plebs houdt krampachtig vast aan haar bastion en weigert elke verandering in de richting naar meer democratie.
En dat móeten ze wel, want dat is de Weg der Talentlozen. Getalenteerden vrezen de competitie niet, want “what doesn’t kill us makes us stronger“.
Oftewel: mijn kinderen mogen álles worden in hun leven, zolang ze het maar góed doen; alleen bij crimineel zal ik een beetje verdrietig zijn en als ze po-li-ti-cus worden schrap ik ze uit mijn testament. Bunch of losers.
Het is de incompetentie voorbij :(
@ TheRule: Als je competitie vreest is de politiek wel het laatste waar je moet zijn. Altijd weer de strijd om een verkiesbaar plekje op de lijst, om baatjes die te vergeven zijn, om de gunst van de kiezer. Je kan politici veel verwijten, maar niet dat ze competitie proberen te ontlopen.
@ Oplawaai: de verkiezings-‘strijd’ is geen heuse strijd. Politici verdienen amper minder als ze niet winnen, er zijn nauwelijks consequenties aan het leveren van slecht werk. Neem Ad Melkert, die zo glorieus afging tegen Pim Fortuyn: die heeft daar een mooi window seat-baantje aan overgehouden. Andere politici worden weggeschoven naar niet democratisch gekozen burgemeestersposten (Jorritsma e.a.) of Commissaris-van-de-Koningin-plekjes. En als dát allemaal niet helpt zijn er nog fraaie wachtgeldregelingen… nee, als je echt niet tegen je verlies kunt moet je politicus worden. Da’s altijd winnen.
In het bedrijfsleven werkt dat tot op zekere hoogte anders. Je moet niet teveel productiemateriaal van de lopende band af laten vallen want dan ben je je baan kwijt. Teveel formuliertjes verkeerd invullen, of vergeten in te vullen: baan kwijt, je financiële kop eraf. Alleen als je nou ècht heel erg hoog bent zijn er gouden handdrukken omdat er op die plek altijd wel iemand is die bang is dat je over hem -of over het bedrijf- vertelt, of die denkt ooit nog-es iets aan je te hebben. In principe betekent een screw up: baan kwijt. Niks wachtgeld, niks mooie wegschuifpost waar je je pensioentje kunt afwachten.
Dus politiek en competitie: hou toch op schei toch uit, je maakt me nog aan het lachen. Zolang er geen persoonlijke consequenties aan succes of falen zijn verbonden is het allemaal een risicoloos spelletje.
Gonny van Oudenallen heeft ons mooi de ogen geopend: ze mag dan een karikatuur zijn, ze is wèl de karikatuur van de doorsnee politicus. Risicoloos profiteren en je verder vooral zorgen maken om je haar.
The Rule: Totale onzin wat jij zegt. Het is waar dat politici een mooie wachtgeldregeling hebben, maar dat betekent niet dat politiek niet competitief is. Het betekent alleen dat ze een behoorlijk vangnet hebben voor als ze het niet redden in die competitie.
En verder is het ook wel makkelijk om een paar namen te noemen van mensen die na hun carriére in Den Haag een mooi baantje bemachtigd hebben. Die mensen zijn er, dat zijn de politieke overlevers, die er altijd weer in slagen een of andere post te bemachtigen. Maar daar staan een hele hoop voormalige politici tegenover die niet zo’n mooie baan bemachtigen. Alleen kennen we die niet, omdat we nooit iets over die mensen horen. Maar, geloof me, om dat soort baantjes te bemachtigen moet je je ook in een slangenkuil begeven, in elk geval in je eigen partij. Want als je daar de competitie verliest kun je het vergeten.
@ Oplawaai:
Politicus zijn is een evolutionair proces. Je begint als een idealist die zich, vaak op vrijwillige basis (hulde en lof daarvoor), in wil zetten voor partij en/of ideeën. Dat zijn de luitjes die jij bedoelt met ‘daar hoor je nooit iets van’, “de mensen die niet zo’n mooie baan bemachtigen”.
Als je hier goed in blijkt te zijn werk je je eigenlijk per definitie op binnen ‘der Partei’. Je zit dan inderdaad in het circuit van de interne competitie, maar ook van de genoemde wachtgeldregelingen.
Hier begint het politieke ‘niveau’ waar het gelijk hebben van mij (‘politici zijn feitelijk competitie-vrij’) of van jou (‘politici hebben een sterke onderlinge competitie’) eigenlijk niet eens meer belangrijk is: zowel gelijk als ongelijk duiden op een beroepsgroep die zich naar buiten toe verkoopt als idealistisch (‘wij zijn hier voor en door jou’) maar die, uitgaande van mijn gelijk, eerst en vooral bezig is met blijven zitten op de plek waar ze zitten óf die -als we jouw gelijk even volgen- eigenlijk alleen maar bezig is met competitietjes binnen de eigen partij of daarbuiten, met andere politici.
Jouw gelijk of mijn gelijk: het zal me worst wezen. In beide gelijken is ‘politicus’ een baantje waarbij je voornamelijk voor en met jezelf bezig bent.
Enne ow jah, ff nog over dat “Het betekent alleen dat ze een behoorlijk vangnet hebben voor als ze het niet redden in die competitie“: ‘een competitie met een vangnet’ is per definitie geen competitie. Bij een competitie wordt gewonnen of verloren, en zoals ik al zei: een politicus verliest niks behalve een ‘wie wordt er gekozen’-spelletje.
@ TheRule: Waar het op neer komt is volgens mij het volgenden: politici zijn net gewone mensen. Met alle menselijke zwakheden die jij en ik ook hebben. Ik vind dat je ze dat niet kwalijk kan nemen. Je kan niet van politici verwachten dat ze zich als heiligen gedragen.
Het is de taak van ons, de kiezer, om ze in de gaten te houden en er op toe te zien dat ze bij de les blijven. En niet te ver doorslaan in hun menselijke zwakheden, of de interne politieke spelletjes. Dat vraagt wel wat inspanning, want we moeten de politiek wel volgen.
Jouw houding – het is allemaal één pot nat en ze deugen allemaal niet, om het even kort samen te vatten – vind ik te makkelijk. Uiteindelijk hebben wij, als kiezers, altijd weer de kans om politici af te rekenen op hun gedrag. Maar dan moet je wel de moeite nemen om je er een beetje in te verdiepen.
O ja, nog iets, TheRule. Jij bent dus van mening dat een competitie alleen een competitie is als het om (veel) geld gaat? Dat zegt vooral iets over jezelf, lijkt me.
Nee Oplawaai, ik ben niet van mening dat een competitie om veel geld moet gaan. Ik ben van mening dat een cometitie om winnen of verliezen gaat, èn dat ‘verliezen’ betekent dat je ook echt verliest.
En ik blijf bij mijn punt dat politici geen risico lopen als ze een verkiezings-‘strijd’ verliezen.
En ja, politici zijn net gewone mensen. Maar ‘gewone mensen’ is een begrip dat een grote diversiteit beschrijft, en ‘politici’ is een verzamelterm voor de ratten bínnen die diversiteit.
@8: Je kunt de tweede val afdoen als met zijn allen de neus 1 kant op houden, maar daarme doe je de werkelijkheid geen recht aan. Balkenden koos daar de weg van de minste weerstand: D66 zijn 2 ministers, de VVD zijn er wat meer. Daarnaast hoopte hij stiekem dat D66 het nog een keer over zijn kant zou laten gaan.
Ook vindi k het wat vreemd om arrogantie en ontkoppeling van de werkelijkheid te verwarren met enige competentie. Dat het kabinet niet eerder gevallen is, danwel ministers de laan uitgestuurd, heeft meer te maken met de weigering om werkelijk falen en incompetentie (vooral van Verdonk, maar ook andere minsters) in te zien (danwel er oostindisch doof voor te zijn) en de kuddementaliteit van de kamerleden van de meerderheidspartijen, dan met de bekwaamheid van Balkenende of zijn ministers.
Zoals gezegd, kritiek lijkt Balkenden alleen maar te verharden in zijn standpunten, zelfs als die kritiek van de oppositie in de kamer komt. De argumenten doen daarbij niet meer terzake, het gaat er Balkende steeds alleen maar om door te varen ongeacht wat dan ook. Dat zijn partij daarop niet afgestraft wordt baart mij ernstig zorgen. Mij lijkt dat de zogenaamd linkse media ernstig tekort zijn geschoten in het aan de kiezer overbrengen van het falen van dit kabinet.