Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag weer een stuk van filosoof en jurist Ron Ritzen. De reeks beslaat 5 afleveringen.
“Rechters zijn soft“, giert het al een tijd door de media. De raad voor de Rechtspraak liet een onderzoek uitvoeren en kwam tot de volgende conclusies: vier op de vijf Nederlanders vindt dat rechters hun beslissingen beter moeten uitleggen aan gewone burgers. Zevenentwintig procent van de Nederlanders heeft veel vertrouwen in de rechter en drieënveertig procent van de Nederlanders heeft een neutrale houding ten opzichte van de rechtspraak. Vijfentachtig procent van de Nederlanders is van mening dat misdadigers te licht worden bestraft, omdat de wetten niet streng genoeg zijn en de rechters “te soft”. Tweederde is het eens met de stelling dat de rechter in de ogen van de publieke opinie nooit streng genoeg zal straffen.
Ook weet de raad te melden dat het beeld dat de gemiddelde Nederlander heeft over rechtspraak, vooral gebaseerd is op de verslaggeving door de media. Slechts vijf procent van de respondenten kan op basis van eigen ervaring een oordeel geven.
Dat roept de vraag op wat de media schreven of lieten zien naar aanleiding van dit onderzoek.
Elsevier vond het bericht kennelijk gefundes fressen: “Criminelen worden niet zwaar genoeg gestraft. Ook moeten rechters hun beslissingen beter uitleggen. Dat vindt een ruime meerderheid van de Nederlandse bevolking. 85 procent van de ruim 800 ondervraagden vindt de straffen die rechters opleggen, te laag. In vergelijking met andere landen is het vertrouwen in de rechtspraak hoog, concludeert de Raad. Een op de vier Nederlanders zegt veel vertrouwen in de rechter te hebben. Daar staat wel tegenover dat bijna dertig procent negatief tegenover de rechtspraak staat.” Maar daar staat ook tegenover dat 43% een neutrale houding heeft. En feitelijk had niet 25%, maar 27% procent van de burgers veel vertrouwen heeft.
Dan krijgt het bericht een verrassende wending. “Ook politici zijn vaak verontwaardigd over lage straffen die rechters opleggen. Zo pleit de PVV ervoor om voor zware delicten minimumstraffen in te voeren. De Kamer is daar in meerderheid tegen.” Maar het onderzoek ging helemaal niet over politici. Dit punt duikt gewoon midden in het artikel uit het niets op.
Het artikel gaat weer verder over het onderzoek. “Tachtig procent van de Nederlanders vindt ook dat rechters hun uitspraken niet goed genoeg uitleggen, blijkt uit het onderzoek van de Raad. Met open dagen in rechtszalen en de website rechtspraak.nl probeert de Raad voor de Rechtspraak de communicatie te verbeteren. Dat lukt niet erg. Gisteren nog concludeerde dezelfde raad dat maar veertig procent van de vonnissen voldoet aan de eigen leesbaarheidscriteria.” Elsevier legt hier een oneigenlijk verband, want volgens de Raad spreekt slechts 5% uit eigen ervaring. De rest wordt door de media gevoed.
De Telegraaf deed het beter en beperkte zich tot een zakelijke weergave van de feiten. “Misdadigers worden te licht gestraft. Dat vindt 85 procent van de Nederlanders, meldt de Raad voor de Rechtspraak donderdag. De ondervraagde burgers stellen dat er ’te lage straffen’ worden opgelegd, omdat de geldende wetten niet streng genoeg zijn en de rechters ’te soft’ zijn. Vier van de vijf Nederlanders vinden ook dat rechters hun beslissingen beter moeten uitleggen aan de samenleving“. Maar de krant wist ook te melden dat het vertrouwen in de Nederlandse rechtspraak relatief groot is in vergelijking met andere landen. “27 Procent van de Nederlanders heeft veel vertrouwen in de rechter. Het aantal Nederlanders met een neutrale houding over de rechtspraak is 43 procent.”
Zowel Trouw, de Volkskrant als het AD namen nagenoeg het ANP-bericht over. Van een duiding was in elk geval geen sprake.
De Spits kwam eerst met het kortste bericht, maar duidde het nieuws daarna. Dat wil zeggen: zowel de onvermijdelijke Joost Eerdmans en enkele wetenschappers mochten hun zegje doen.
Het NRC wijdde er geen bericht aan, maar kwam in plaats daarvan met een redactioneel commentaar. Dat werd gegeven naar aanleiding van de wens van de Kamer om de band tussen burger en rechtspraak te vergroten. Eerst kwam het Kamerlid Teeven (VVD) uitgebreid aan het woord: hij sprak van een slagveld, aldus het commentaar. “Hij verwees naar een golf incidenten en slecht nieuws afgelopen kwartaal. Variërend van zware gedetineerden die van onnozele magistraten onbegeleid op verlof mogen en dan weglopen. Van politieagenten die eerst automobilisten ‘flitsen’ en dan zelf naar huis jakkeren tot onbegrip over pedoseksuelen op wie onvoldoende toezicht is. Er kwam geen einde aan.” Kennelijk zat Teeven in de ogen van de redactie op het goede spoor, want de commentator stak de Telegraaflezer een riem onder het hart. “Dat 97 procent van de lezerskring van De Telegraaf aangaf zich ‘niet gesteund’ te voelen door justitie is misschien niet representatief, maar ook niet verbazingwekkend. En zonder feitelijke gronden is het evenmin. Uit een enquête namens de Raad voor de Rechtspraak bleek dat 80 procent van de bevolking ‘meer uitleg’ wil van rechters. Dat is heus niet omdat men zo tevreden is. Want 85 procent van de respondenten meent dat misdrijven ‘te licht’ worden bestraft.”
Dat burgers in vergelijking met de omringende landen veel meer vertrouwen hebben in de rechters, bleef onbesproken in het commentaar. Dat 30 procent van de ondervraagde burgers ontevreden was, paste kennelijk ook niet goed in het NRC-straatje. Daarmee werd het m.i. een tendentieus bericht.
Al met al ging alleen de Spits iets verder dan het ANP-bericht en liet enkele deskundigen én Eerdmans aan het woord. Van de media bakte Elsevier er niet veel van, maar dat heb ik al eens eerder op deze webstek gesignaleerd.
Er is nog een klein, kennelijk onbeduidend detail: het rapport was ten tijde van de berichten nog niet in de openbaarheid. Het berichtje op de site van de Raad van de Rechtspraak was vooralsnog de enige (openbare) bron. Het gaat dus weer net als met het rapport over Wilders & extreemrechts: bijna iedereen heeft een mening over een rapport dat er (nog) niet is.
Reacties (35)
Wat minder interessant dan gisteren, dit, maar wellicht nodig voor het betoog. Eén onderzoekje onder 835 mensen, daar kan ik niet wakker van liggen. Dat kranten slecht verslaggeven en de Elsevier tot een schreeuwblaadje is verworden, is ook niets nieuws.
Wel poneer ik de volgende stelling, geheel gebaseerd op mediaverslaggeving en gespeend van eigen ervaring:
In rechters heb ik veel vertrouwen, maar in het Openbaar Ministerie eigenlijk niet.
@1 “In rechters heb ik veel vertrouwen, maar in het Openbaar Ministerie eigenlijk niet.”
Is dat sowieso niet wat vaak gebeurt: je vraagt naar hoe men vindt dat rechters recht spreken, en ze komen aankakken met te hard rijdende flits-agenten. Jij maakt hier wel duidelijk onderscheid, maar volgens mij is zo’n enquete ook een soort uitlaatklep voor mensen om hun algemene rechtsgevoel(ens) te uiten.
Kortom: deze uitslag zou net zo hard op “graaiende bankiers” als op rechters kunnen slaan.
Wat ik ook altijd erg vreemd vindt is de praktijk dat wanneer van twee kanten de wet wordt overtreden, zowel door de aangeklaagde als de aanklager, dan gaan beide vrijuit. Dit maakt corruptie door het OM wel erg makkelijk: Een vormfout maken en oops, sorry, de (potentiele) crimineel staat weer vrij op straat. Het lijkt me veel logischer dat beiden bestraft worden. Als een officier van justitie de wet overtreed, dan dient hij daarvoor persoonlijk aangeklaagd te worden. (en niet door het OM zelf natuurlijk)
Ook weet de raad te melden dat het beeld dat de gemiddelde Nederlander heeft over rechtspraak, vooral gebaseerd is op de verslaggeving door de media. Slechts vijf procent van de respondenten kan op basis van eigen ervaring een oordeel geven.
Dan weet je dus meteen hoe ver af de uitkomst van dit onderzoek van de realiteit ligt.
@3: Dat verondersteld dat het OM tot doel heeft veroordelingen te voorkomen. In de praktijk is de weegschaal eerder de andere kant doorgeschoten: Het OM wil te graag veroordelen en daarbij wel eens ontlastende feiten verzwijgen, experts kiezen op grond van hun mening over een bepaalde methode/zaak of zelfs gebruik maken van voor hun belastende getuigenissen betaalde informanten of medeverdachten (die in ruil voor belastende getuigenissen niet vervolgd worden of strafvermindering krijgen). Blijkbaar wordt zelfs de wet niet geschuwd om de bewijslast maar op te schroeven. Terecht dat dan op een gegeven moment de verdachte vrijuit gaat als het OM dusdanig gerommeld heeft dat de bewijslast eigenlijk niet meer te vertrouwen is.
Bedenk daarnaast aan de consequentie van jouw idee. De overtreding wordt niet door de OvJ gedaan, maar vaak door de politie en andere onderzoekers (al dan niet met aanmoediging door OvJ of zijn handlangers). Moet dan de agent aangeklaagd worden die bijvoorbeeld zonder huiszoekingsbevel (bv. door inbraak) een huis is binnengedrongen en zo op illegale wijze aan bepaalde bewijsstukken is gekomen? Ongeacht of dit tot straf leidt, op die manier moedig je het gebruik van criminele activiteiten door het OM aan, in tegenstelling tot bij vrijspraak (alleen dan is de wet overtreden improductief) en dat ook nog eens ten koste van de uitvoerend agent.
@4 Stickmeister: mee eens. De dubieuze berichtgeving is niet uitsluitend op het conto te schrijven van Elsevier & Telegraaf. Op alle fronten kom je vreemde berichten tegen. Voor alle duidelijkheid: ik ben van mening dat de Volkskrant, Trouw en het NRC uitstekende kranten zijn. Maar zodra het om wat meer populaire onderwerpen gaat, laat een aantal het (soms) afweten.
Zo heb ik ten tijde van de commissie-Dijsselbloem eens bekeken, hoe het NRC over het onderwijs schreef. In acht maanden tijd 1 keer iets positiefs; 38 keer negatief en voor de rest neutraal. Er waren genoeg kritische geluiden over de onderwijskritiek, maar die werden niet aangehaald.
http://www.nu.nl/binnenland/2149664/taakstraf-stiekem-filmen-buurmeisje.html
Daar heb je weer van die slapjanussen die een AANRANDER er met een taakstraf vanaf laten komen. Links kanker tuig, denk liever ook eens aan de slachtoffers!
Wat in dit artikel en het vorige artikel volledig onbesproken is gelaten dat criminelen er met hun daad sneller van af zijn dan hun slachtoffers.
En dat de rechtsspraak in Nederland bijzonder weinig oog heeft voor de slachtoffers.
Uitleggen, uitleggen, uitleggen. Dat was ook de panacee na de moord op Pim: we doen allemaal heus wel ons best – we moeten het alleen beter uitleggen ! Het merendeel van de rechtspraak gaat de burger ongemerkt voorbij. Blijft over die twee procent van zaken waarover stennis geschopt wordt in de media. De helft daarvan is politiek gemotiveerd (met name in het extreem politieke spectrum), de andere helft volkomen terecht. Combineer dat met de Nederlandse neiging om pas uit je stoel op te staan als ze je fysiek komen halen, en je hebt een recept voor onrust.
Je moet die twee procent uitleggen. En in die ene procent gewoon consequenties aanvaarden. Dat wil zeggen dat als jij, Arnhemse rechter-malloot die die Turkse psychopaat hebt laten wandelen, weet wat goed voor je is, had je allang je biezen gepakt.
@7 InvertedPantsMan: u baseert zich op een kort berichtje op nu.nl. Hoe weet u of dit bericht klopt? Dit is echt een te magere basis. Morgen gaat mijn stuk over een zaak waarin de berichtgeving er zo’n kleine 300 procent naast zat. (Dus als u van plan bent om te ontploffen, dan is mijn advies om daar nog even mee te wachten. In elk geval tot morgen.)
Het is onvoorstelbaar wat we soms te lezen krijgen en wat er echt plaatsvond.
@8 Hockey: dit artikel gaat over de wijze waarop media omgingen met een rapport van de Raad voor de Rechtspraak. Wat dit met de positie van slachtoffers te maken heeft, ontgaat me volledig.
@KJ Je moet die twee procent uitleggen. En in die ene procent gewoon consequenties aanvaarden. Dat wil zeggen dat als jij, Arnhemse rechter-malloot die die Turkse psychopaat hebt laten wandelen, weet wat goed voor je is, had je allang je biezen gepakt.
Als er per maand gemiddeld 100 beslissingen worden genomen waarvan 1% fout is en daaruit de consequentie van ontslag wordt getrokken dan kan je iedere maand gemiddeld de gehele rechtelijke macht vervangen.
Dat was ook de panacee na de moord op Pim:
Gefeliciteerd, KJ: je bent de enige in nederland die nog rouwt om de moord op fortuyn.
@10 geachte Ron Ritzen, (Je moet wel content zijn met zo’n naam: Ritzen, Ron Ritzen aangenaam)
Mijn toetsenbord beschikt helaas niet over het vermaarde ironie leesteken. Vandaar dat ik dacht: “Ik leg het er lekker dik bovenop dan begrijpt hij het wel.” In het artikeltje staat precies waar je vorige stukje over ging, begluren wordt ge-upgrade naar aanranden en vervolgens ‘laag’ bestraft (voor een echte aanranding dan). Deze man gaat waarschijnlijk weer wel de statistieken (en de beperkte geheugens van ontevreden schreeuwertjes) in als ‘aanrander die er met een taakstraf vanaf komt’.
@9: “Dat wil zeggen dat als jij, Arnhemse rechter-malloot die die Turkse psychopaat hebt laten wandelen, weet wat goed voor je is, had je allang je biezen gepakt.”
Typisch dat je hier een geval noemt waarin niet de rechter, maar het OM gefaald heeft.
@13 Ok. Op andere fora geldt zo’n reactie – indien serieus bedoeld – als redelijk gematigd.
@12, ik en velen met mij doen dat ook nog.
@15/13: ik geloof dat ik bij de nulpost van deze serie een serie opmerkingen plaatste over de beperkte bruikbaarheid van statistieken voor dit terrein. Lijkt het nou maar zo of bevestigd IPM m’n opmerkingen van destijds?
@16, wordt het dan niet eens tijd dat juk van je af te werpen en de blik voorwaarts te richten?
Ik wordt zo langzamerhand doodmoe van ‘de slachtoffers’ en hun gewenste rol. Uitgangspunt in het systeem is nog steeds dat het Openbaar Ministerie voor de belangen van de maatschappij en van het slechtoffer opkomt. Kennelijk slagen zij er de laatste twintig jaar niet meer in dat naar tevedredenheid van ‘de slachtoffers’ te doen. Dat lijkt me te betreuren, maar het hoort zo te blijven dat de samenleving via de OvJ naar een vorm van genoegdoening zoekt waarin ook de resocialisatie van de dader een rol speelt. Dat is ook het belang van de maatschappij. De rechter maakt een afweging tussen dat maatschappelijk belang, de noodzaak van bescherming van de samenleving tegen de dader, de noodzaak van bescherming van de verdachte tegen de overheid en het belang van het slachtoffer. Die laatste claimt in mijn ogen de laatste tijd een te grote rol.
@1 “Eén onderzoekje onder 835 mensen, daar kan ik niet wakker van liggen.”
Het is inderdaad maar 1 onderzoek, ok. Maar ik mag aannemen dat men niet zomaar 835 personen neemt maar dat dit een representatieve steekproef is, wat volgens mij heel gebruikelijk is. Het wordt niet vermeld, maar als dat niet zo is dan heb je gelijk.
een representatieve steekproef is, wat volgens mij heel gebruikelijk is.
Hoe definieer jij een representatieve steekproef? Over alle leeftijden? Over alle sociaal-economische statussen? Over alle regio’s?
@21, precies zoals je het zegt, al die groepen en misschien nog wel meer – ik weet niet precies hoe ze het doen en welke groepen gewogen worden, maar ik weet wel dat ze dat doen. Leeftijd, regio, sociaal economisch, geslacht en waarschijnlijk nog meer. Als die groepen niet in de juiste verhoudingen in je steekproef zitten (en dat is waarschijnlijk het geval) dan ge je daarvoor corrigeren.
Daarom werken internet peilingen niet: je kunt die correctie niet uitvoeren (nog afgezien van het feit dat mensen zichzelf selecteren).
Nog even voor de definitie (dat is je vraag), ik doe eenpoging: een steekproef is representatief mbt een bepaalde categorie als deze categorie evenredig met de populatie is vertegenwoordigd.
@22: maar als je al die groepen wilt meenemen dan heb je bij lange na niet genoeg aan 853 respondenten. Dan zit je eerder op een aantal duizend. Vind ze maar, in deze tijd van nonrespons en ik heb geen tijd.
Wat te verwachten is: iedereen die wel tijd heeft gaat zo’n ding invullen. En wie hebben er zeeen van tijd? Bejaarden!!
@23 Ik heb geen praktische ervaring met dit soort onderzoek. Maar meen ooit wel gelezen te hebben dat steekproeven van 800 en zelfs 500 (mits representatief) groot genoeg zijn.
Wat dat invullen door bejaarden betreft: je steekproef zal niet representatief zijn, waardoor bepaalde groepen over- en andere ondervertegenwoordigd zijn. Daarvoor wordt gecorrigeerd. Als het goed is heeft een onderzoekbureau daar ervaring mee. Dus, als je te veel bejaarden in je steekproef hebt dan wegen die minder in de berekening.
@20-22
Ik kan het onderzoek niet vinden, ook niet bij de website van Research en Beleid. Onderzoek is misschien een groot woord, enquête is beter. Als ik het niet kan inzien, neig ik ernaar om afgeleide uitkomsten te negeren. En ook al klopt het wel, dan kan het samengevat worden als de hebbelijkheid van de modale mens om zeuren tot een favoriete bezigheid te ontwikkelen. Wat helaas geldige klachten zou devalueren.
Afijn, ik hoop ten zeerste dat de auteur in één van de komende drie artikelen nog wat over de verhouding OM <-> rechters zou willen uitweiden. Als dat niet kan, dan graag meer reacties als #10, valt er nog wat te lachen.
@25 het enige wat we blijkbaar voorlopig hebben, tenzij Ron een link heeft. Mij lukt het niet zo snel om het googlen.
Dit verhaal gaat niet over het onderzoek maar hoe er over hoe hierover wordt bericht in de media en dat is inderdaad bedroevend. Geen wonder dat partijen als de PVV en de VVD zoveel aanhang hebben. En wie klagen het hardst over die linkse media?
@26 koekebakker: de link heb ik (nog?) niet.
@25 Baron E.: deze bijdragen waren al een tijdje klaar. Ook nummer 4 en 5. Maar misschien is het aardig een stukje toe te voegen.
“Vijfentachtig procent van de Nederlanders is van mening dat misdadigers te licht worden bestraft, omdat de wetten niet streng genoeg zijn en de rechters “te soft”.”
Ik vermoed dat 85% van de Nederlanders volstrekt niet in staat is om het werk van de rechterlijke macht te kúnnen beoordelen.
Je kunt vanalles vinden, maar dat wil niet zeggen dat je verstand van zaken hebt.
Stoer gesproken, Taco. Maar voor zo’n beetje alles in nederland geldt dat 85% van de nederlanders niet in staat is om dat te kunnen beoordelen. Now what?
@23: 835 is al schokkend veel voor een steekproef. In veel wetenschappelijk onderzoek zouden ze de champagneflessen opentrekken als ze zich zo’n grote steekproef konden veroorloven.
Het is echt jammer dat mensen als ze onderzoek willen diskwalificeren altijd meteen de steekproefgrootte aanvallen (gewoonlijk zonder zich eerst van de bijbehorende betrouwbaarheidsintervallen op de hoogte te stellen), terwijl er vaak veel meer gaten te schieten zijn in de methodes (bv. welke vragen zijn er aan de respondenten voorgelegd). Overigens misschien nieuws, maar de grootte van de basispopulatie heeft geen invloed op de grootte die de steekproef moet hebben. Het is dus een misvatting dat 835 niet genoeg zou zijn voor Nederland, maar wel voor zeg Zeeland, of Apeldoorn.
@29: Wanneer er weer eens moord en brand geschreeuwd wordt en er klaarblijkelijk koppen moeten rollen hoor je die 15% nauwelijks. Jammer, omdat ze de kennis hebben om de zoveelste “schandelijke incident” (van maas- en zeilmeisjes tot strandrellen) in perspectief te plaatsen.
Voorbeeld: het geval van de niet van verlof teruggekeerde Saban B. Zo’n beetje iedereen roept dat het schandalig was dat zo’n monster überhaupt verlof krijgt en dat rechters moeten opstappen. En dat op basis van informatie op ten hoogste Spits en Metro-niveau. Dit geconstateerd hebbende gaat iedereen weer hoofdschuddend over tot de orde van de dag. In dit geval heb ik enkel van Ybo Buruma en Britta Böhler iets gehoord dat op nuance of weerwoord leek. En zo erodeert de publiek opinie verder tot het peil kleuterschool.
@bismarck: klopt, maar je moet ergens beginnen :). En selectieve nonrespons is een veel groter probleem.
Wat ook een aardige is, naast alle suggestieve vraagstellingen en ontbrekende controlevragen: vragen met een ‘vijf-punts likertschaal’, zonder een vakje ‘geen mening/weetniet’. Die vullen dan vaak ‘keuze 3’ in, waardoor het midden een *veel* te hoog gewicht krijgt. De extreme keuzes (1 of 5) worden ook zelden ingevuld.
Overigens, controlevragen zijn hartstikke leuk, maar je zult maar zelden zien dat een vraag daardoor wordt afgeschoten in het uiteindelijke rapport. Want dan raak je zo een flink deel van je onderzoek kwijt! Die uitslagen worden dan toch op de een of andere manier vermeld.
@Taco Zip (28,31) De meeste mensen zijn niet geïnteresseerd, hebben geen tijd of hebben wel wat beters te doen dan na te denken over “het functioneren van ons strafrecht” en dat neem ik ze ook helemaal niet kwalijk. Daar hebben we journalisten voor, die brengen het nieuws, kauwen het voor, opiniëren daar over. Maar de pers doet dat niet, die geeft een vertekend beeld zoals Ron Ritzen hier laat zien – en jij zelf ook in jou voorbeeld van Saban B.
@19 De rechter maakt een afweging tussen dat maatschappelijk belang, de noodzaak van bescherming van de samenleving tegen de dader, de noodzaak van bescherming van de verdachte tegen de overheid en het belang van het slachtoffer. Die laatste claimt in mijn ogen de laatste tijd een te grote rol.
@Emile: In je opsomming van de afwegingen die de rechter maakt -volgens jou, ontbreekt één element, nl: Vergelding. De strafrechtspraak is namelijk zó op resocialisatie van de dader gericht dat ze vergeet waar ze óók voor is, nl: straffen / vergelden.
Hoewel de opgelegde straffen de laatste jaren hoger worden, is bij moord en doodslag nog regelmatig te beluisteren dat de rechter een straf oplegt die de dader de kans geeft “om nog iets van zijn leven te maken”.
Hoezo, “om nog iets van zijn leven te maken”? De vermoorde persoon krijgt ook geen kans meer om iets van zijn leven te maken. En zijn vrouw, kinderen, ouders, broers en zussen, vrienden en collega’s ook niet. Zij hebben een levenslang trauma! Dit geldt óók voor slachtoffers van sexueel geweld in het algemeen en slachtoffers van pedosexuelen in het bijzonder. De littekens zijn breed en diep en blijven hun hele leven pijnlijk. Waarom zou een dader dan nog een kans moeten krijgen?
Het slachtoffer (of de nabestaande van het slachtoffer) claimt alleen maar rechtsgelijkheid.
DE DADER krijgt
• kosteloos een advocaat
• een psycholoog
• een opleiding
• hulp bij het vinden van woonruimte
• hulp bij het vinden van werk
DE SLACHTOFFERS / NABESTAANDEN krijgen bijna NIETS
• géén advocaat*
• géén psycholoog
• géén opleiding
• géén hulp
* De OvJ is NIET de advocaat van het slachtoffer. Als een slachtoffer een schadevergoeding vraagt, of een straatverbod wil, zal hij/zij zélf een advocaat moeten inschakelen (én betalen)
Dat slachtoffers en nabestaanden daar de laatste jaren tegen ageren is hun goed recht. Dat ze daarmee nadrukkelijker in de pubiciteit komen is volkomen terecht.
@ Harrie,
De vergelding heb ik gezien binnen het algemene belang van het slachtoffer. Daarnaast heeft hij een mogelijk belang van schadevergoeding. Het is juist de vergelding die die los moet worden gemaakt van de persoon van het slachtoffer. Om heen en weer wraaknemingen tussen families te voorkomen is daarom in een ver verleden de gemeenschap als geheel – eerst een raad van dorpsoudsten en nu de rechter en het OM – dit proces gaan invullen. Het is maar weinig slachtoffers gegeven de proportionaliteit van de straf an hùn dader te bepalen. Dat is ze niet kwalijk te nemen, maar daarom moet hun rol beperkt zijn. Je litanie van klachten is verder inhoudelijk onjuist. Iedereen die over onvoldoende middelen beschikt kan rechtsbijstand krijgen. Volgens mij geldt dat ook voor tot de strafprocedure toegelaten slachtoffers. De verdachte met eigen geld betaalt gewoon zelf. Ook de slachtoffers kunnen psychiatrische hulp krijgen als ze tenminste verzekerd zijn tegen ziektekosten. Een gedetineerde is dat niet omdat de staat geacht wordt voor hem te zorgen. Opleiding en hulp bij het zoeken naar werk en woning zijn een logisch gevolg van de resocialisatiegedachte. Deze hulp kan iedere niet-gedetineerde burger ook krijgen.