Fragmenten uit het danboek van Penelope Bijtring | 18-04-2020

Paniek in de tweede kamer. Normaal volg ik politiek nieuws niet zo. Er wordt zo veel gekletst. Maar nu mijn voorspelling blijkt uit te komen vind ik het wel spannend. Ik had als enige de dijken-of-wijken voorspelling goed die we na het laatste IPCC-rapport gemaakt hadden. Mevrouw Alikreuk zei dat ik maar politiek journalist moest worden. Bweeehhh. Laatst zag ik een veel leukere baan: futuroloog. Dan kun je er lekker op los fantaseren. Hoewel de politiek wel echt spannend is nu het om de toekomst van Nederland gaat. D66 heeft iedereen boos gemaakt met het voorstel te stoppen met dijkverhogingen. Omdat dat toch geen zin zou hebben als de zeespiegel echt meer dan een meter stijgt. Meneer Duivendak heeft het er ook al over gehad. Het probleem is volgens hem dat de dijken wel een kortdurende hoge waterstand aankunnen, maar dat zij gaan schuiven als er voortdurend water tegenaan drukt. Dat komt doordat het erachter liggende land te laag ligt en doordat de ondergrond te makkelijk water doorlaat. Pechtold van D66 zei in zijn voorstel dat al het geld dat nu in dijken wordt gepompt nodig is om de bevolking naar hogere grond te verhuizen. En het gekke is dat de kiezers hem gelijk geven. In de peilingen steeg zijn partij van twee naar zesendertig zetels. Ik ben benieuwd welke partij nu als eerste iets ziet in zijn plannetje. Ik zal voorstellen om weer een voorspelling te doen bij Mundo Exterior.

De afgelopen week ben ik bijna elke dag vroeg opgestaan om het nieuws over de Chinese maanlanding te volgen. Het was vanaf de eerste dag spannender dan een film. Eerst wist ik niet of ik wel wilde blijven kijken. Het idee die mensen daar te zien sterven vond ik afschuwelijk. Maar je blijft toch hopen dat zij een oplossing vinden. Zondag had ik nog niets in de gaten. Ming-Yu filmde de maanlander en toen zag je ineens allemaal stof opwaaien onder het toestel. Later bleek dat een van de twee zuurstoftanks was leeggelopen. Daardoor konden de astronauten niet meer terug en zouden ze gewoon doodgaan op de maan. Maar nu blijkt dat ze een apparaatje hebben om zuurstof uit water te halen en dat te comprimeren, zodat het in een tank past. Helaas blijkt het zogenaamde ijs in de krater helemaal geen ijs, maar een soort neerslag van een meteorietinslag. Bovendien is het niet gelukt het lek in de zuurstofleiding te repareren. Ik vind het heel triest. Ze hebben zo hun best gedaan en niets blijkt te werken. Morgen is hun zuurstof op en dan zijn het helden van het Chinese volk, zoals de president zei. Maar wel dode helden. Als wij in de vierde klas ook een Marsprojekt moeten doen dan zal ik extra letten op de overlevingskansen voor de bemanning.

Volgende week gaan we met de voorjaarsvakantie naar West-Ameland. Ik wilde liever naar Oost-Ameland, maar daar zijn de huren zo hoog dat we het niet kunnen betalen. Elders zegt dat West-Ameland nu ook heel boeiend is. Aan de noordwestpunt groeien nog steeds nieuwe duinen. En bij de breuk is een enorme zandplaat ontstaan. Wel is er heel veel gevaar voor drijfzand dus zwemmen is op de meeste plaatsen verboden. So what, daar is het toch veel te koud voor. En voor het eerst zal het misschien deze vakantie goed gaan met Jup. De training die we de laatste maanden met hem samen hebben gedaan heeft hem echt heel handelbaar gemaakt. Zolang we alles maar op de goede manier inleiden kan hij overal aan meedoen. We hoeven nu ook niet meer dagen van te voren alles te plannen. Je zegt gewoon dat we morgen iets gaan doen en dan plant hij dat zelf in. Hij heeft geleerd dat iets alles kan zijn waar je niet bang voor hoeft te zijn. Maar helaas werkt het alleen bij ons. Als een ander hem iets voorstelt of hem probeert te sturen dan is het meteen weer eng.

Dat ontdekten we in de nieuwe woning van oma Holland. Het is een mooie flat vlakbij het centrum. Op de veertiende verdieping. Jup vond het geweldig dat de wereld beneden hem zo klein was en hij stond met zijn neus tegen het raam gedrukt. Oma wilde hem weghalen omdat ze het eng vond. Zelf heeft ze namelijk hoogtevrees. Onbegrijpelijk dat je dan op de veertiende verdieping gaat zitten. Jup raakte daardoor weer in paniek en sloeg alle planten van de vensterbank. Oma riep iets van: “zie je wel dat hij helemaal niet vooruigaat”. Toen was er ruzie tussen mama en oma en zijn we weer naar huis gegaan.

Ik ben er nog steeds niet uit of ik een BH zal kopen. Joenee heeft er al een. Maar mama zegt dat het onzin is. Zolang je je borsten niet voelt en je geen last hebt van het schuren van je kleding over je tepels hoef je helemaal geen BH te dragen. We zijn het eens geworden over een sportbehaatje (grappig woord) van Christi. Misschien mag ik er volgende week een kopen.