ANALYSE - Afgelopen weekend verscheen er in Vonk (een katern in de Volkskrant) een stuk van Rutger Bregman over hoe de universiteit steeds meer een diplomafabriek wordt, dat veel bijval kreeg uit de onderwijssector.
ANALYSE - Afgelopen weekend verscheen er in Vonk (een katern in de Volkskrant) een stuk van Rutger Bregman over hoe de universiteit steeds meer een diplomafabriek wordt, dat veel bijval kreeg uit de onderwijssector.
Reacties (26)
Quoted for truth.
@1:
Waarom moeten mensen nou meteen in extreme tegenstellingen denken? Er is toch ook een middenweg waarbij niet volledig wordt vastgesteld hoeveel behoefte de arbeidsmarkt heeft aan bepaalde studierichtingen, maar waarbij wel een bepaalde mate van sturing plaatsvindt.
@1: En gelukkig maar, de universiteit is immers geen beroepsopleidingsinstituut. Helaas zijn de besturen van tegenwoordig vergeten wat een universiteit dan wel is (of beter: had moeten zijn), want in het beeld van diplomafabriek herken ik ook mijn universiteit (of toch minstens mijn faculteit) maar al te goed, op zijn minst al sinds de invoering van de BAMA, die overigens zo’n ontwikkeling ook enorm heeft gefaciliteerd.
Maar wel TOPdiplomafabrieken, uiteraard.
Ik vind het een beetje een linksig-aandoenend maar eigenlijk vrij conservatief standaardverhaaltje. Ja studenten zijn er waarschijnlijk niet slimmer op geworden. Maar niet zo lang geleden was geslacht, inkomen en afkomst bepalend voor je deelname aan het hoger onderwijs. Dus die impliciete zucht naar het verleden kan mij gestolen worden. So what als de universiteit niet de tempel der zuivere wetenschap is: dat was ie namelijk nooit.
Het maakt uit omdat zo ongeveer de halve samenleving er nog steeds (onterecht) vanuit gaat dat een diploma van een Universiteit altijd een hoog niveau van presteren garandeert.
Naast de waardedaling die per definitie plaats moet hebben gevonden steekt men de kop in het zand m.b.t. de praktische realiteit dat de meeste studenten de wens noch de capaciteiten hebben om onderzoek te doen.
Dit alles in een tijdperk waarin al het laaghangend fruit al is geplukt en er ook nog eens amper geld is voor fundamenteel/experimenteel onderzoek.
Resultaat: heel veel studenten die tekort schieten op allerlei vlakken.
Dit vind ik nog het meest voor de hand liggende en treffendste argument: “Maar hoe weten we dan dat de kwaliteit omlaag is gegaan? Simpel eigenlijk: het zou een demografisch wonder zijn als de kwaliteit gelijk was gebleven, terwijl het aantal studenten groeide van 160.000 naar 245.000 in slechts tien jaar (!) tijd en de rijksbijdrage per student al dertig jaar achteruit holt.”
Het is toch heel simpel?
Net als met de IQ verdeling is er gewoon een percentage mensen tussen de 18 en de 24, die slim genoeg zijn om aan de top te studeren. In plaats van het onderwijs voor leerlingen op alle niveaus te optimaliseren (en ook figuurlijk beter te waarderen), zijn eigenlijk alle niveaus gedegradeerd.
…”een reputatie bij stakeholders die congruent is met wat de universiteit wil zijn…” AAARRGJHJHHHH
sorry….maar lucht even op
PS: Leen Dorsman goeie prof waar ik goede herinneringen aan heb. Relativerend, scherp, en droog komisch
Het maakt uit omdat zo ongeveer de halve samenleving er nog steeds (onterecht) vanuit gaat dat een diploma van een Universiteit altijd een hoog niveau van presteren garandeert.
De helft van de samenleving? Volgens mij is iedereen in deze thread zich ervan bewust dat een WO-diploma bovengemiddeld maar niet excellent presteren garandeert. En beste heren intellectuelen, zover lopen jullie niet voor op de samenleving hoor… werkgevers weten volgens mij allang dat WO een soort HBO+ is. Wederom, wat is de schade? De echte slimmerikken studeren aan Oxford of Yale of doen een kleinschalige onderzoeksmaster.
De overheid en het bedrijfsleven legt al jaren de focus op diploma’s, signalering heet dat in de economische wetenschappen.
Daar is op zich niks mee, het probleem is dat het gene dat gesignaleerd wordt, in dit geval de diploma’s als een doel op zich wordt gezien. Dit kan vergeleken worden met etniciteit als doel op zich zien als mensen met een bepaalde etniciteit gemiddeld beter presteren. Een bepaalde etniciteit als vereiste stellen is echter verboden. Deze vergelijking gaat niet helemaal op maar het is hetzelfde principe.
De focus moet veranderen van kijk eens hoeveel mensen in ons land diploma’s bezitten naar kijk eens wat de mensen in ons land doen. Zowel de academici als de lageropgeleiden zijn er beter bij af als ze werkelijk wat kunnen leren en doen dan dat ze hun tijd besteden aan het halen van examens die nodig zijn voor papieren waarvan de bezitters gemiddeld vaardiger zijn dan de mensen die deze papieren niet bezitten.
Meer studenten laten stoppen na de academische bachelor, en het bedrijfsleven voor de verdere opleiding op de werkvloer laten opdraaien, kan een uitweg blijken. Dan wel zorgen dat voor het kleinere deel masterstudenten genoeg docentenonderwijstijd kan worden vrijgemaakt, en daar gewoon 3 ipv 1 of 2 jaar voor durven uittrekken.
@5:
Maar niet zo lang geleden was geslacht, inkomen en afkomst bepalend voor je deelname aan het hoger onderwijs.
Voor sommigen, ja.
Maar lang niet voor allen.
@6:
Het is inmiddels andersom, wie geen universiteitspapiertje heeft is zeker dom.
Van wie het wel heeft moet je kijken of hij of zij niet ook dom is.
Deze ontwikkeling is ingezet rond 1961.
@9
Bovengemiddeld is wel een beetje eufemistisch gesteld. Als ’t niveauverschil tussen ’t WO & het MBO in de praktijk al zo klein wordt ingeschat door ‘iedereen’ (waar ik niets van geloof) dan hebben we een nog veel groter probleem.
Bovendien roepen ik en anderen dit al jaren hier maar ’t heeft pas waarde als ’t in print uitgevoerd wordt. Dus of je loopt zelf een beetje achter en je verkapte ad hominem is ongepast of ’t probleem is nog groter dan we denken.
Quote van willekeurige reactie
Volgens mij is iedereen in deze thread zich ervan bewust dat een WO-diploma bovengemiddeld maar niet excellent presteren garandeert.
Ik (ICTert) zie dat niet helemaal; ik heb meerdere directe collega’s die niet veel verder zijn gekomen dan LTS of MTS die aanmerkelijk beter presteren dan collega’s met een afgeronde relevante WO opleiding. Van een garantie is zeker geen sprake, er is hoogstens een correlatie, een vrij losse.
In mijn ervaring zegt een WO diploma maar bar weinig over iemands prestaties buiten die WO opleiding, wellicht niet in de minste plaats omdat er helemaal niet genoeg werk is dat echt past bij een WO diploma. Toch willen werkgevers het liefst WOers hebben. Waarschijnlijk hadden we er meer aan gehad als al die extra studenten een HBO-opleiding hadden gevolgd. Deeloorzaak van de verschraling is derhalve wellicht een imagoprobleem bij het HBO.
@5: Helaas is het zo dat inkomen meer en meer weer de bepalende factor is (in ieder geval boven intellectuele capaciteiten). Mijn ervaring is dat een behoorlijk dom iemand met voldoende geld, die er wat tijd in wil steken (het zal dan allicht langer duren dan de reguliere 3 jaar vanaf VWO tot universitair diploma, maar ik veronderstel dan ook een VMBO/HAVO diploma als startpunt) aan een universitair diploma kan komen (en dan meestal nog gemakkelijker aan een master dan een bachelor).
@bismarck
“de universiteit is immers geen beroepsopleidingsinstituut”
Leuk die theorie, maar in de praktijk is het dat dus wel, aangezien menig werkgever om diploma’s vraagt (vaak gezien als “academisch werk- en denkniveau met minimaal een hbo-diploma”).
Grappig genoeg wordt in het selectieproces tegenwoordig meestal tijd ingeruimd voor vaardighedentesten en een assessments.
Dat is natuurlijk om de domme mensen met geld te filteren.
(Die krijgen dan vervolgens natuurlijk wel weer een baantje via pa’s netwerk.)
@15: niet alleen een imagoprobleem, ook een kwaliteitsprobleem. Het niveau van HBO is helemaal bedroevend.
@17: je argument snijdt niet echt hout. Dat werkgevers academisch niveau vragen heeft niet te maken met of het wel of geen beroepsopleidingsinsituut is. Juist dat men algemeen ‘een’ opleiding op academisch niveau vraagt in plaats van expliciet een opleidingsrichting te noemen geeft al aan dat het wat meer gaat om algemenere kennis en vaardigheden. Dit in tegenstelling tot echte beroepsopleidingen zoals de Pabo.
@18: de facto is de uni natuurlijk wel een beroepsopleidinginstituut. Alleen niet voor een specifiek beroep.
@18: Precies. Ik zie overigens wel ontwikkelingen in de richting van meer beroepsgerichte universitaire opleidingen. Dat heeft dan vooral te maken met “wie betaalt bepaalt”. De overheid draait zelf de kraan dicht en verwacht dat universiteiten hun inkomsten gaan halen bij bedrijven. Dat leidt inmiddels tot het oprichten van constructies (zoals de Chemelot Campus), waar het curriculum grotendeels wordt bepaald door het bedrijfsleven.
Overigens leidt het ook tot zoiets als MBA’s, waar niet zoveel geleerd wordt, maar waar (voor veel geld) managers wel binnen korte tijd een universitair papiertje kunnen scoren (ik vermoed dan vooral als statussymbool).
@19: En laat dat nou juist de definitie zijn van een beroepsopleiding.
@20: het beroep van product manager bij unilever of beleidsmedewerker “kleinere overheid” kun je blijkbaar alleen uitoefenen als je een uni-diploma hebt. Misschien wordt het tijd om de definitie aan te passen?
En terzijde, het kwaliteitsverval van de uni’s (resulterend in diploma-inflatie) van de afgelopen periode baart ook mij zorgen.
@21: Dat lijkt me niet, want daarmee zou je meer onduidelijkheid creëren dan oplossen. Punt is dat er geen specifieke opleiding “manager bij unilever” of “beleidsmedewerker kleinere overheid” bestaat, die benodigd is om de betreffende beroepen uit te kunnen oefenen. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld het beroep tandartsassistent waarvoor je wel de specifieke beroepsopleiding tandartsassistent moet hebben gevolgd. Zo ook bv. fysiotherapie of verpleegkunde. Begint het te dagen?
@22: inderdaad het creeert meer onduidelijkheid. Maar ja, die onduidelijkheid is er dus al in de praktijk.
In feite is het uni-diploma verworden tot een eerste filter voor werkgevers.
Voor jouw ideale universiteit zouden mijns inziens ook helemaal geen diploma’s nodig (moeten) zijn. Die zijn er vooral gekomen voor de werkgevers.
Begint het te dagen?
A. de Man, #17 (maar anderen zeggen hetzelfde)
Leuk die theorie, maar in de praktijk is het dat dus wel, aangezien menig werkgever om diploma’s vraagt
En als je vervolgens gaat kijken zul je bij menig diplomavragend werkgever personeel vinden zonder zo’n diploma of met een volstrekt ander diploma. Blijkbaar boeit het diploma niet – het is een perceptiekwestie; je vacatures zijn ook een stukje marketing. Dat het beste van het beste vaak helemaal geen passend diploma heeft en zij die dat wel hebben helemaal niet noodzakelijk het beste van het beste zijn, wordt over het hoofd gezien.
Overigens geldt dit natuurlijk bij lange na niet voor alle beroepen, maar in mijn beleving wel voor dusdanig veel beroepen dat van een trend wel gesproken mag worden.
A. de man, #18
de facto is de uni natuurlijk wel een beroepsopleidinginstituut. Alleen niet voor een specifiek beroep.
Dat lijkt me pertinent onwaar. Een beroep behelst hoe dan ook geld verdienen. Dat is de maatstaf en niemand anders. Geen geld, geen werk. Op de universiteit gaat het om iets heel anders, namelijk onderzoek, waarheidsvinding, grondigheid. De insteek is anders, de aanpak is anders, alles is anders. Er is m.i. hoogstens sprake van wat overlap, maar het verschil tussen theorie (universiteit) en praktijk (werk) is in veel gevallen zo groot dat het in veel beroepen jaren duurt voordat je als universitair geschoold broekie op hetzelfde zakelijk interessante niveau kunt opereren als je collega’s van het HBO (wat kwaliteitsissues daargelaten :p).
@24:
jij bekijkt de situatie vanuit het uni-perspectief. Leuk, en wellicht ooit zo bedoeld. Maar het gros van de gemeenschap (en in ieder geval de werkgevers) kijkt er niet zo tegenaan.
Dat staat verder volledig los van of de uni mensen goed of slecht opleidt en of dat beter of slechter is dan het hbo of de universiteit van het leven.
Jij en Bismarck kunnen (vanuit jullie respectieve perspectief) het wel op een bepaalde manier willen, maar de praktijk is anders.
@14: Er is ook een derde mogelijkheid: de verwatering van het WO-diploma als signaal voor de (arbeids)productiviteit wordt niet als heel belangrijk geacht. Er zijn tegenwoordig ook andere criteria waarop een potentiele werkgever kan afgaan: buitenland ervaring, eigen onderneming tijdens studie, honors programma, etc. Ik zou zelfs willen beweren dat het *eerlijker* is dat tegenwoordig het vermogen om passief in de collegebanken te zitten niet direct wordt vertaald naar maatschappelijk succes. Wel jammer voor degenen die vooral goed zitvlees hebben (wat misschien ook wel de verontwaardiging hier verklaart).
Jij en Bismarck kunnen (vanuit jullie respectieve perspectief) het wel op een bepaalde manier willen, maar de praktijk is anders.
Precies. Wat minder academici-autisme gewenst graag. Het universitair onderwijs is nu voor velen wat het altijd al was: een manier om een bepaalde sociaal-economische status te bereiken of te handhaven. Dat deze mogelijkheid voor steeds meer mensen is weggelegd is alleen maar toe te juichen. Dat er wat “onwaardigen” door de mazen glippen is niet zo’n ramp (want als werkgever kan je altijd iemands proeftijd niet verlengen) en ook niet specifiek voor deze tijd (zie onze koning).