COLUMN - Van Buurman en Buurman zou geen musical gemaakt mogen worden. Daarom een aantal suggesties, uit het leven gegrepen.
Elke keer als er een musical gemaakt wordt, gaat er een stukje in mij dood. Er was door de huidige uit z’n voegen knallende industrie al bijna niks van me over, maar sinds kort ben ik op sterven na dood. Ik heb het in een cultuurblokje op televisie gezien, ze gaan een musical van Buurman en Buurman maken.
Wegens mijn achternaam is de Tsjechische kleipoppetjesserie van Villa Achterwerk min of meer cultureel erfgoed van mijn familie geworden. Ik kan het dan ook niet verdragen dat iets dat me zo lief is zielloos wordt verkracht door de ludieke musicalscene. Ik durf best te stellen dat er op deze wereld geen mensen zijn die van Buurman en Buurman én musicals houden. In 2012 deed de scene mij al veel pijn, toen werd Marten Toonders Bommel-saga te grazen genomen. En dat terwijl er zoveel moois voor handen is. Alhier drie alternatieven.
Alternatief 1: SNS Reaal de musical. Waarin grote graaier Sjoerd van Keulen struikelt over zijn eigen voeten, maar nog net wordt opgevangen door de overheid. Alles lijkt aanvankelijk in orde, maar het stuk komt pas echt op gang als onder leiding van modern day Robin Hood Jelle Brandt Corstius (gespeeld door Jamai Loman) het oproer begint. Het illustratieve nummer ‘Geef je centjes terug’, waarin Jamai indrukwekkende uithalen soleert, is de absolute klapper van het stuk. Maar ook wanneer het eindigt in een grote regen van muntgeld wordt het publiek zichtbaar geroerd.
Alternatief 2: Weg met de monarchie de musical. Als een traditioneel toneelstuk begint “Weg met de monarchie“ op de hofdag, waarop de zittende koningin aankondigt af te treden. Het volk is vrolijk gestemd, op één dame na. Een zekere Joanna (gespeeld door Kim-Lian van der Meij) zaait onrust door met een anti-koningin-bord te zwaaien. De Koninklijke familie grijpt hard in en gooit het meisje in de kerker. Vanuit daar toont zij met enkele extensieve monologen de treurnis van haar bestaan. Dit drama, het vervolg op “Waxinehoudersmijter de musical” omhelst op deze manier hetzelfde thema als haar voorganger: het zinloos strijden tegen een vrolijke schijnvertoning.
Alternatief 3: Obama de musical. Even maatschappelijk geëngageerd als de eerste twee, maar in dit stuk wordt er met name aandacht geschonken aan de duistere kanten van de charismatische staatsman. Het decor wisselt onder andere van Guantánamo Bay naar de shooting range, maar ook wordt aandacht besteed aan de gedachten van de president, bij wie de druk van zijn vak duidelijk niet in de koude kleren is gaan zitten. Als tot overmaat van ramp zijn speechschrijver Jon hem verlaat voor een ander is het drama compleet. Weet de pionier van hope zich uit de penarie te trekken, of gaat hij ten onder?
Het dagelijks leven zit vol met ludieke plots voor musicals. Genoeg reden om met je fikken van Buurman en Buurman af te blijven.
Reacties (10)
Hulde. Weinig dingen erger dan een musical. Ja een musical met Gordon en Gerard Joling wellicht.
Er zijn best goede musicals gemaakt in de loop der jaren, maar het merendeel wat in Nederland wordt vertoond is inderdaad niet al te best. De sprookjesboom musicals van de Efteling zijn echter van behoorlijk niveau.
Overigens is het stuk waar Peter naar linkt niet de eerste B&B theatervoorstelling. Het is een vervolg, blijkbaar omdat de eerste zo’n succes was. Mijn zoon vond ‘m ook erg leuk.
Ja, lekker door elkaar zingen met een staccato-koortje onder constante modulatie. Klinkt best moeilijk, en ligt toch lekker in het gehoor. Waarom gaan de mensen niet gewoon naar de opera?
@3 Ik denk dat de musical de plaats heeft ingenomen van de operette.
The Holocaust, een musical van Henny Huisman. Vrij naar de 3d remake van de originele verfilming van het boek gebaseerd op de geromantiseerde versie van het ware verhaal van Dragonball Z.
Met Jim Bakkum, Sterretje en de verliezende finalisten van de tweede tussenronde van SYTYCD.
Bestel nu kaarten via Ticketmaster of marktplaats.
(Deze Groupon actie is geldig t/m 5 maart 2017)
Musical is het slechtste van twee werelden. Als de acteurs er met hun spel niet meer uitkomen gaan ze maar een slecht liedje zingen. Weerzinwekkend genre.
Wat denken ze toe te kunnen voegen aan B&B? Het zal wel weer gaan om een sneue poging om een populaire serie nog eens uit te melken.
De enige hier die de (eerste) musical heeft gezien vond ‘m blijkbaar leuk. De rest – waaronder ik – heeft dus een mening over iets wat zwe niet kennen.
Op zich ben ik er voorstander van om een verhaal via meerdere media te vertellen. Feuilletons, novelles, strips, anime, dramafilm, toneel, marionetten, liedjes, opera, musical, koffiemokken, pluche beesten, … Elk medium kan weer een ander aspect van een idee laten zien.
Mijn zoontje en ik zijn (om voor de hand liggende redenen) grote fans van Buurman en Buurman. We hebben dan ook de eerste musical gezien, twee keer zelfs, en kunnen de cd meezingen. Hij was namelijk gewoon echt erg goed.
Ik heb heel wat kindermusicals gezien die totaal niet deden denken aan de programma’s of boeken waar ze van afgeleid waren. Jip en Janneke, Sesamstraat, Dikkie Dik… nee. Maar de eerste B&B musical werkte. Na een kwartier waren die twee acteurs gewoon de poppetjes, en ze bleven in hun avonturen geloofwaardig.
Vervolgen zijn altijd moeilijk. Ik ben benieuwd.
Ik zit met angst en beven op “Holocaust, the musical” te wachten. Joop van den Ende is ertoe in staat.
@9 Want jij beleefde meer plezier aan ‘Holocaust, de tv serie’?
Het is mij een raadsel waarom jij aan Joop van den Ende jouw ranzige fantasietjes toeschrijft.