Van mij mogen de Turken ingrijpen. Assad is niet geïnteresseerd in een diplomatieke oplossing, blijkt ook nu weer.
Niet dat je het niet moet proberen, op een gegeven moment gaan zelfs de Russen inzien dat met Assad niet te praten valt.
#2
weerbarst
het stoort me een beetje dat er nooit wordt gemeld tegen wie assad dan aan het vechten is, alsof die buitenlandse milities het vredes process niet beschadigen.
Assad vecht tegen zijn eigen bevolking die hem niet meer wil. Sommigen daarvan hebben wapens opgenomen, omdat die nog op zolder liggen, of omdat ze die meegenomen hebben uit het leger.
De buitenlandse betrokkenheid is echt marginaal (of bedoel je soms de Iraniërs?).
De bevolking die hem niet meer wil? De bevolking zoals overal wil vrede en rust, werk en voedsel. Dat kregen ze altijd wel. Volgens mij gaat het om andere dingen – een omwenteling zal zeker in het voordeel van de soennieten zijn, en dat is weer een welkome bondgenoot voor de wahabisten en de salafisten en weet ik wat voor lui. Dan zal het seculiere Damascus snel worden veranderd in een meer islamitisch stad met langbaarden en hoofddoeken.
Assad’s Syrië is altijd een zware dictatuur geweest. De geheime dienst was alom vertegenwoordigd, mensen konden zomaar opgepakt worden, in de gevangenissen werd flink gemarteld. En als dat niet genoeg was, dan deinsden ze er niet voor terug een hele woonwijk met de grond gelijk te maken (Hama, ’82).
Dus voor de meeste Syriërs is dit geen sektarische strijd, maar een strijd om vrijheid en waardigheid. Door de nietsontziende manier waarop Assad hier mee om is gegaan, is er inmiddels sprake van een bloedige burgeroorlog met sektarische trekken. Maar dat is volledig Assads schuld.
Gelijkstellen van soennieten met salafisten is gevaarlijke onzinpraat. De radicale islam zal zeker zichtbaarder worden in een nieuw Syrië, maar vertegenwoordigen niet de meerderheid van de Syriërs.
Vergis je overigens niet in het cynisme van Assad; de afgelopen jaren was het een stuk makkelijker een nieuwe moskee te bouwen dan een openbaar filmavondje te houden.
#3
RZhu
Beschietingen op Turks grondgebied, is dat geen uitnodiging voor een artikel 5 interventie, wellicht als excuus om de veiligheidsraad te omzeilen?
#4
Bolke de Big
Turkije voert zelf ook regelmatig militaire acties uit op het grondgebied van haar buren, ergo Turkije moet niet zaniken
Reacties (7)
Assad zet tegenwoordig ook al vliegtuigen in:
http://www.guardian.co.uk/world/middle-east-live/2012/apr/10/syria-crisis-live-updates-ceasefire-bahrain-tunisia
Van mij mogen de Turken ingrijpen. Assad is niet geïnteresseerd in een diplomatieke oplossing, blijkt ook nu weer.
Niet dat je het niet moet proberen, op een gegeven moment gaan zelfs de Russen inzien dat met Assad niet te praten valt.
het stoort me een beetje dat er nooit wordt gemeld tegen wie assad dan aan het vechten is, alsof die buitenlandse milities het vredes process niet beschadigen.
Assad vecht tegen zijn eigen bevolking die hem niet meer wil. Sommigen daarvan hebben wapens opgenomen, omdat die nog op zolder liggen, of omdat ze die meegenomen hebben uit het leger.
De buitenlandse betrokkenheid is echt marginaal (of bedoel je soms de Iraniërs?).
Anders dan ‘de Syrische bevolking’ zou ik dit niet willen omschrijven:
http://www.hrw.org/reports/2012/04/09/cold-blood
De bevolking die hem niet meer wil? De bevolking zoals overal wil vrede en rust, werk en voedsel. Dat kregen ze altijd wel. Volgens mij gaat het om andere dingen – een omwenteling zal zeker in het voordeel van de soennieten zijn, en dat is weer een welkome bondgenoot voor de wahabisten en de salafisten en weet ik wat voor lui. Dan zal het seculiere Damascus snel worden veranderd in een meer islamitisch stad met langbaarden en hoofddoeken.
Assad’s Syrië is altijd een zware dictatuur geweest. De geheime dienst was alom vertegenwoordigd, mensen konden zomaar opgepakt worden, in de gevangenissen werd flink gemarteld. En als dat niet genoeg was, dan deinsden ze er niet voor terug een hele woonwijk met de grond gelijk te maken (Hama, ’82).
Dus voor de meeste Syriërs is dit geen sektarische strijd, maar een strijd om vrijheid en waardigheid. Door de nietsontziende manier waarop Assad hier mee om is gegaan, is er inmiddels sprake van een bloedige burgeroorlog met sektarische trekken. Maar dat is volledig Assads schuld.
Gelijkstellen van soennieten met salafisten is gevaarlijke onzinpraat. De radicale islam zal zeker zichtbaarder worden in een nieuw Syrië, maar vertegenwoordigen niet de meerderheid van de Syriërs.
Vergis je overigens niet in het cynisme van Assad; de afgelopen jaren was het een stuk makkelijker een nieuwe moskee te bouwen dan een openbaar filmavondje te houden.
Beschietingen op Turks grondgebied, is dat geen uitnodiging voor een artikel 5 interventie, wellicht als excuus om de veiligheidsraad te omzeilen?
Turkije voert zelf ook regelmatig militaire acties uit op het grondgebied van haar buren, ergo Turkije moet niet zaniken