Eigenlijk decentraliseren we dus te weinig. Maar de linkse oppositie wil er ook niet aan, want dan kom je aan de nivellering. En je dan maar afvragen waarom er niemand meer komt opdagen bij de gemeenteraadsverkiezingen.
“Te weinig” – dat is een opvatting, en inderdaad zou je ook een stuk regelgeving naar de gemeente kunnen schuiven, en dat gebeurt soms ook. Dan valt er wel meer mee te praten door de raad en het college, maar het heeft twee nadelen.
In de eerste plaats ontstaan er locale verschillen in regelgeving, zoals er nu al grote verschillen zijn tussen gemeentes in de behandeling van mensen in de bijstand met betrekking tot reïntegratie. In sommige gemeentes gaat men erg ver met verplicht te werkstellen. Deze gemeentelijke verschillen zijn een belangrijke reden waarom “links” geen grote voorstander is van decentralisatie. Ook de kostenfactor – elke gemeente moet zelf maar de beste regeling uitdokteren – speelt een rol.
In de tweede plaats wordt de wetgeving ondanks wat er in het Haagse gezegd wordt over minder regelgeving steeds ingewikkelder. De raadslieden zijn politiek parttimers die zich tegen een bescheiden vergoeding moeten buigen over echt lastige materie. Je ziet dus steeds meer duo-raadsleden, die de specialismes hebben verdeeld die bij één raadslidmaatschap horen. Op zich een positieve ontwikkeling, maar het laat tegelijk zien dat het raadslidmaatschap van een middelgrote stad zich qua zwaarte steeds verder ontwikkelt in de richting van een full-time baan.
Reacties (2)
Eigenlijk decentraliseren we dus te weinig. Maar de linkse oppositie wil er ook niet aan, want dan kom je aan de nivellering. En je dan maar afvragen waarom er niemand meer komt opdagen bij de gemeenteraadsverkiezingen.
“Te weinig” – dat is een opvatting, en inderdaad zou je ook een stuk regelgeving naar de gemeente kunnen schuiven, en dat gebeurt soms ook. Dan valt er wel meer mee te praten door de raad en het college, maar het heeft twee nadelen.
In de eerste plaats ontstaan er locale verschillen in regelgeving, zoals er nu al grote verschillen zijn tussen gemeentes in de behandeling van mensen in de bijstand met betrekking tot reïntegratie. In sommige gemeentes gaat men erg ver met verplicht te werkstellen. Deze gemeentelijke verschillen zijn een belangrijke reden waarom “links” geen grote voorstander is van decentralisatie. Ook de kostenfactor – elke gemeente moet zelf maar de beste regeling uitdokteren – speelt een rol.
In de tweede plaats wordt de wetgeving ondanks wat er in het Haagse gezegd wordt over minder regelgeving steeds ingewikkelder. De raadslieden zijn politiek parttimers die zich tegen een bescheiden vergoeding moeten buigen over echt lastige materie. Je ziet dus steeds meer duo-raadsleden, die de specialismes hebben verdeeld die bij één raadslidmaatschap horen. Op zich een positieve ontwikkeling, maar het laat tegelijk zien dat het raadslidmaatschap van een middelgrote stad zich qua zwaarte steeds verder ontwikkelt in de richting van een full-time baan.