Ruim twee miljoen feestgangers omsingelden de bus. Op die bus staat een band, die met tamboerijn en basdrum opzwepende, vrolijke muziek maakt. Liedjes over sambascholen, blijdschap en over het leven van de Carioca zingen zanger en bezoekers mee. Dit is Cordão da Bola Preta (Koord van de Zwarte Bal), Rio’s oudste bloco tijdens het bekendste carnavalsfeest ter wereld. Sinds 1918 rijdt de open bus van dit straatfeest door de wegen van Rio Centrum. Doordat Bola Preta Rio’s oudste bloco is, is het ook het bekendste straatfeest van de stad. Sinds afgelopen zaterdag is het ook Rio’s grootste bloco.
Zaterdag 9.30 uur. In de buurt Jacarepagua, in de westelijke uithoek van Rio, vertrekken continu bussen naar het oosten van de stad, naar Rio’s centrum. De bussen zijn afgeladen met honderdduizenden verkleedde Cariocas. Veel jongens dragen een rok, lippenstift en pruik. Vrouwen dragen rokjes en T-shirts bezaait met zwarte ballen. Bijna alle mensen in die bussen hebben maar een doel: Rio’s bekendste en oudste bloco zo snel mogelijk bereiken.
Eenmaal in het centrum komen alle bussen bijeen. Er ontstaat een kleine opstopping vlakbij Sambódromo omdat de praalwagens voor de optocht van die avond klaar staan midden op de weg. ‘Het beste is om hier uit te stappen. Na een rit van ruim een uur, met een temperatuur van ruim dertig graden…’ De 34-jarige Carioca Carlos Silva bezoekt Bola Preta voor de zesde keer. ‘Doordat het Rio’s oudste bloco is, denkt iedereen dat je er minimaal een keer in je leven geweest moet zijn. Daardoor is altijd zo druk. Als je geluk hebt zie je de wagen voorbij komen en hoor je de muziek.’
Dit jaar bezochten 2.2 miljoen mensen Rio’s oudste bloco. Dat maakt het ook Rio’s grootste bloco. Of Bola Preta ook Rio’s beste bloco is, daar zijn de meningen over verdeelt. Carioca en bloco-bezoeker Felipe Bravo (29) slaat Bola Preta al jaren over. ‘Het is vermoeiend, je hebt geen ruimte, het stinkt. Ik ga veel liever naar blocos bij het strand: Ipanema, Copacabana, Barra.’
De stank kan verklaart worden. Er staan ellenlange rijen voor de paar publieke wc’s die er verspreid over enkele straathoeken staan. Hoewel er sinds 2010 een gevangenisstraf staat op het plassen op straat, zegt Carlos Silva dat hij ‘net nog drie vrouwen achter een kartonnetje de behoefte zag doen.’
Als Silva dan eindelijk een plekje in de schaduw van een zijstraat vindt, komt de geluidswagen voorbij. De muziek is maar zachtjes hoorbaar, maar toch zingt hij uit volle borst het nummer van sambaschool Mocidade mee ‘Hoje vou a tomar um banho de felicidade…’ (Vandaag neem ik een bad van blijdschap). Op datzelfde moment gooien in de hele zijstraat feestgangers de handen in de lucht, dansend en lachend.
Rio’s oudste bloco wordt, ondanks of dankzij de grote bezoekersaantallen, door vele Cariocas verafschuwt. Toch, ook al is de muziek maar even en zachtjes te horen, als het hoorbaar is, dan lachen de inwoners van Rio. Dan doet de stank, de locatie, de hectiek er even niet toe. Dan nemen alle Cariocas het bad van blijdschap.
Reacties (2)
ziet er wel mooi uit
Nog even werken aan de voltooit verleden tijd.