Wie, wie? Coetzee? Je bedoelt geen Grunberg, geen Mulisch? Dat bestaat gewoon niet… Maar inderdaad, teleurstelling of niet, weer geen Mulisch, ondanks alles. Wie dan wel: de tweevoudig winnaar van de Booker prijs. Na het lezen van “Waiting for the Barbarians” was ik benieuwd geraakt, vanwege mijn absolute liefde voor Camus’ “L’Etranger”, en las ik ook al een flutboekje qua omvang “The Master of Petersburg” waarin hij op professionele manier de Echaev sekte, Dostoewsky’s stiefzoon Pasha, en Dostoewsky’s sexualiteit componeert tot een luchtig verhaaltje. Ik kan me echter na het lezen van deze twee boekjes echter maar moeilijk aan de indruk onttrekken dat de Nobel Prijs boven alles een politieke prijs is geworden, anders had natuurlijk de literatuurgod der aller goden Mulisch (parafrase van Mulisch) moeten winnen…
Eerlijk is eerlijk, ik heb waarschijnlijk zijn beste werk nog niet gelezen:
– Life and Times of Michael K (Booker prize 1983)
– Age of Iron
– Disgrace (Booker prize 1999)
– Boyhood
– Youth
New York Times – Coetzee [sargasso1/sargasso1]
Nobel Instituut
J.M. Coetzee @ amazon.com
Reacties (20)
Ik had tot gisteren nog nooit van deze man gehoord, en het flard interview dat ik met hem zag toonde een bijna autistische man die voor een schrijver belachelijk slecht uit zijn woorden kwam.
Jaja, alsof een dyslect zegt dat hij zo slecht schrijft omdat hij te veel wil neerpennen.
Ik ben niet benieuwd naar zijn boeken eerlijk gezegd.
Enkele van de beste schrijvers ooit schuw(d)en de publiciteit. Ik noem J.D. Salinger, Tip Marugg. Dus dat zegt niets.
Dat Mulisch de prijs weer niet gekregen heeft, is logisch. Jaap de Hoop Scheffer is net secretaris-generaal van de NAVO geworden, dat heeft Harry de das omgedaan.
Wat nog maar weinig mensen weten, is dat de oude Harry ooit een heel vriendelijk berichtje achterliet op mijn blog.
Ik denk dat weinig webloggers mij dat kunnen navertellen.
Je kunt een schrijver natuurlijk niet eerlijk beoordelen op de eerste indruk die ie achterlaat. “Waiting for the Barbarians” is zonder meer een aardig boek, de moeite waard om te lezen, waarschijnlijk beter dan enig Mulisch boek. Aan de andere kant, heb ik ook altijd moeite om de eerste indruk weg te wassen. Idem dito bij films, als ik een acteur een eikel vind (kijk dan ook bijna geen films meer, tenzij met onbekende van de geplukte straat acteurs, misschien daarom ook het groot aantal films dat prijzen wint met dat soort eenmalige acteurs). Zal bijvoorbeeld nooit iets van de Winter kunnen lezen omdat ik m een zielige pedante jood vind, heb helaas wel al wat van Zwagerman gelezen voordat ik m een ontzettend hol vat vond, hoewel zijn boek in dat geval niet geholpen kan hebben bij de eerste indruk. Mulisch had datzelfde ongeluk misschien, hoewel ik wel al via via gehoord had dat het een akelig figuur is.
@nimo: grinnik … dat is de eerste keer dat ik iets plezants en oprechts lees van de persoon.
Ik zag Mulisch een tijd geleden op tv in de een of andere talkshow. Daarin vertelde hij openlijk over van alles en nog wat, en ik vond het toen best een aardige man, maar dat was maar even.
Een kwast.
grappig, ik herinner me ook zo’n moment, in Zomergasten zelfs, nog voordat ie een relatie kreeg met de vriendin van zijn dochter volgens mij, wat op zich ook wel weer sympathiek is. Maar kon het ook niet vasthouden. Misschien was het wat anders geweest als zijn boeken goed waren, maar ik denk dat het gewoon een iets te zielig figuur is voor me. Het zou best zelfs zo kunnen zijn dat ik Hermans of Heeresma slechts beter vind omwille van hun iets overtuigender uitstraling, zoals ik op zich ook wel een zwak heb voor een karakter als Bruinsma bijvoorbeeld, in werkelijkheid verliezen dat soort junkies natuurlijk snel hun charme, tenzij je echt gangsterliefje bent natuurlijk.
Ik heb ‘m ook altijd een arrogante kwal gevonden, maar ik kan niet ontkennen dat ik ‘de Ontdekking van de hemel’ een steengoed boek vind (althans tot hfdst. 14, want daar ben ik nu). Aan zijn uitstraling of zijn persoon denk ik in het geheel niet bij het lezen. Coetzee’s ‘Dusklands’ schijnt een aardig portret over zijn Afrikaanse boerenfamilie te schetsen.
De heer Mulisch vind ik absoluut geen kwal. Integendeel, hij is eigenlijk altijd vriendelijk. Zelfs mensen met hele onbenullige vragen staat hij welwillend te woord. Hij kent geen valse bescheidenheid, nee. En daar vallen de Hollanders over, dat mag niet. Kop en maaiveld. Het oude liedje.
Een kwal is iemand die arrogant doet, uit de hoogte of die zichzelf op de borst slaat ten koste van anderen. Dat doet Mulisch helemaal niet. Heeft hij ook helemaal niet nodig.
Harry Mulisch zou een hele waardige en terechte Nobelprijswinnaar zijn!
Ik noemde hem geen kwal maar een kwast. Waarmee ik bedoel dat het een verwaande zelfingenomen man is die zichzelf geweldig vindt.
Hij slaat zich op de borst, meerdere keren, maar niet ten koste van anderen maar ter meerdere er en glorie van hemzelf.
Heeft weinig met maaiveld te maken, ook bij totaal onbekende nederlanders hou ik niet van zulk gedrag.
en was het niet Mulisch die de Culturele Revolutie in China noemde als de meest fantastische gebeurtenis uit de wereldgeschiedenis. Dit terwijl er in het Mao-regime meer dan 35 mln mensen de dood ingejaagd is.
Je moet een schrijver niet beoordelen naar zijn persoonlijkheid in het openbaar, maar naar zijn werk. Dit in aanmerking nemend is Mulisch de meest overgewaardeerde schrijver in Nederland en zeker geen kandidaat voor een Nobelprijs. Mulisch heeft gewoon de juiste vrienden die hem telkens weer ‘in the picture’ plaatsen, maar zonder hen had hij allang afgedaan.
En voor wie het dan toch interesseert: uit betrouwbare bron weet ik dat Mulisch inderdaad een heel vervelende man kan zijn. Maar ja, dat zijn altijd van die subjectieve dingen, nietwaar? Anderen zullen hem weer aardig vinden. Het is net een mens.
Onzin, Mulisch heeft ontzettend veel succes in Duitsland, de Verenigde Staten en andere landen. De kersverse Nobelprijswinnaar schreef in 1997 een bewonderende recensie van ‘The Discovery of Heaven’ voor de NY Review of Books, net als John Updike voor The New Yorker, etc. Daar hebben ‘juiste vrienden’ uit het dorp Amsterdam heus geen invloed op.
Wat loopt iedereen Harry te dissen zeg. De man heeft – etterbak of niet – een paar geweldige boeken geschreven. Of dat de Nobelprijs waard is? Ik zou het niet weten. V.S. Naipaul heeft hem ook gekregen en ik kan u vertellen dat ik na twee boeken helemaal gestoord van die vent werd. Dat kan ik van Mulisch niet zeggen. Goeie schrijver, mooie pijp.
@jannis: je moet naar de culturele revolutie en Mulish zijn uitspraak kijken als dramaturg natuurlijk: noem me een historische gebeurtenis die dramatischer is dan de culturele revolutie, en ook in zijn intentie op politiek niveau is het een geniale analyse van Mao geweest die ronduit steekhoudend was, geef wel toe dat de uitvoering nogal wreed was, en dat de grote sprongen voorwaarts in werkelijkheid twee sprongen achteruit waren, maar het economische beoordelingsvermogen van communisten moge bekend zijn. Maar qua dramatische elementen, absoluut super die culturele revolutie, hoewel de tweede wereld oorlog en de kampen er ook mogen zijn hoor. Wat zou de literatuur zonder zijn?
Immers, wat zou Coetzee zijn geweest zonder schrijnende Apartheid en het desolate Zuid-Afrikaanse achterland?…Gewoon een sjacherijnige man
Als je Disgrace gelezen had van Coetzee dan zou je zien wat voor goede boeken deze man kan schrijven.
Het is het enige boek wat ik van hem gelezen heb, het is een boek met een enorme impact.
@TbosS: het is onderweg, hoor, samen met ‘Life and Times of Michael K.’ 1 of 2 boeken van de Nobelprijswinnaar lezen elk jaar is toch wel het minimale wat we kunnen doen tegen algehele degeneratie.
je zal er geen spijt van krijgen ;-)
@Delacalle: ik ben een sjagerijnige man zonder apartheid en een desolaat achterland…
He Carlos, misschien moet je daar een boek over schrijven?