Stil, zonder dorpen, weiden, watervallen,
Ontzaglijk niets van kart’lig silhouet,
Drijven onwerklijk, blauw op violet,
Op nevelring vergletscherde Alpenwallen:
Als had de vorst op welvend glas gezet
Een wereldfantazie in ijskristallen,
Staan in één vlak, één glorie over allen,
De toppen, verste en naaste, zonder smet.
Zo zie ik soms in verte van verleden
‘T zilv’ren gebergte van mijn liefden zweven;
In nevel van vergeten is vergleden,
Wat, mens, ik lijden deed en heb geleden;
En, onverloren feeërieën, bleven
De zal’ge toppen van verzonken leven.
J.A. dèr Mouw, 1919
(uit de bundel: Brahman, deel I)
Reacties (7)
“vergletsjerde” schrijft Dèr Mouw. Dat is veel mooier.
Hee, jij bent diegene met dat gedichtenboek he? Ik ken Dèr Mouw alleen via het web (en dusch niet de ‘originelen’ … that’s the problem). Hij schrijft erg mooi vind ik trouwens.
Beide bronnen geven het woord ‘vergletscherde’ op deze wijze weer. Apart he?
Ja, ik heb het Volledig dichtwerk (Uitgeverij Van Oorschot, 1986), nog steeds leverbaar, dus op naar de boekhandel! Die online bronnen zijn amateurs. En gedichtenverkrachters bovendien, want ik mag dan wel een kommaneuker zijn, in een gedicht telt iedere spatie. En zeker bij Ome Adwaita, verdorie niet de kleinste.
Dat is dan weer het nadeel van internet, dat iedere idioot er maar wat op mag kwakken. Ik pleit voor internet-zendmachtigingen. En die dan eerst voor hoge bedragen veilen. Dat zal ze leren.
Zo mag ik het horen !
Ik ga morgen naar de boekhandel.
Ik ga altijd langs de slijter voor inspiratie.