De auteur van het boek The Skeptical Environmentalist
Prof. Bjorn Lomborg is bekritiseerd door een deens onderzoekscentrum. Zijn boek dat m.b.v. statistische gegevens de vloer aanveegt met dogma’s uit de milieubeweging is als niet-wetenschappelijk beoordeeld.
(Volkskrant)
“The publication is deemed clearly contrary to the standards of good scientific practice.”
(New York Times)
Lomborg ‘bewees’ dat de milieuvervuiling was afgenomen, dat sommige milieumaatregelen peperduur en inadequaat waren zoals de CO2-reductie en dat de verkoop van duur biologisch fruit de consumptie van fruit doet afnemen en uiteindelijk de bevolking dus ongezonder maakt.
De essentie van het probleem zit hem volgens mij in het feit dat Lomborg vanuit de mens redeneert, terwijl de milieubeweging het omgekeerde doet. Lomborg ziet de aarde nog steeds als eigendom van de mens.
Als de aarde er slechts is om de mens te dienen dan gaat het op de korte termijn van 30 jaar inderdaad redelijk goed. De natuurlijke hulpbronnen zijn nog steeds niet uitgeput en honger en armoede zijn afgenomen. Ondanks dat conservatieve vervuilers met het boek wegliepen vond ik het een welkom tegen-geluid in de discussie over milieuvervuiling.
• In dit artikel staan een paar figuren die de positieve teneur van het boek duidelijk weergeven.
• http://www.lomborg.com
• http://www.anti-lomborg.com
• Danish Committees on Scientific Dishonesty (rapport)
Reacties (5)
Komaan, wees niet zo naief. Als iemand tegen heilige huisjes schopt, dan komt er natuurlijk kritiek; en de New York Times is bijlange na geen neutrale krant. Veel van de milieuwijsheid is onecht, en veel van de zgn trends – opwarming van de aarde, bijvoorbeeld – rusten op veel te korte observatie termijnen. Verder komt veel van wat voor zorg over het milieu wordt gezien uit de mond van politieke watermeloenen: groen aan de buitenkant, rood van binnen. Met andere woorden, mensen die ingrijpen van de overheid zien als de oplossing voor alle problemen – en daarom problemen scheppen. Typisch Nederlandse instelling, dat wel.
Ben ik naief?
Misschien kom je hier voor het eerst, maar ik schop al een tijdje tegen de Kyoto maffia en haar voorman Jan Watermeloen Pronk.
Ik ben echter wel van mening dat de markt niet de oplossing van milieuproblemen kan zijn. Misschien als de schaarste zo nijpend wordt dat produktiemethoden worden omgebogen maar dan is het kwaad eigenlijk al geschied. Ik zie dus wel een rol voor de overheid weggelegd.
Wat ik in bovenstaand stukje probeer aan te stippen is de verschillende invalshoek van Lomborg en de standaard milieubeweging. Mogen we de aarde volledig aanwenden t.b.v. onze behoeften of moeten we ook de aarde zelf respecteren?
Biodiversiteit is niet in een geldbedrag uit te drukken (alhoewel het soms wel wordt geprobeerd).
Wat ik nog wilde zeggen, ik heb het boek van Lomborg met plezier gelezen, maar af en toe vond ik z’n uitspraken te-kort-door-de-bocht en/of met oogkleppen op geobserveerd. Het gaat om die invalshoek, dat hoeft een verhaal nog niet on-wetenschappelijk te maken. Daarvoor zal ik dat rapport van die denen nog even bestuderen.
Hier nog wat werk uit eigen koker, trefwoord Kyoto:
Verkoop gebakken lucht
https://sargasso.nl/index.php?p=337
Tegengas voor Kyoto
https://sargasso.nl/index.php?p=177
De eeuwige sneeuw van tropisch Nederland
https://sargasso.nl/index.php?p=253
Milieuorganisaties dramatiseren de boel inderdaad regelmatig. Maar daarmee bieden ze uitstekend tegenwicht aan grootvervuilers die de boel bagetaliseren (lastig woord: met i, dubbel g, misschien zelfs ch?). Nu is het de kunst voor de overheid om hier een realistische middelweg in te vinden.
Toch neig ik naar sympathie voor milieubewegingen: deze mensen handelen veelal uit een ideaal, terwijl het de grootvervuilers om pure poen gaat.
Persoonlijk lijkt mij milieubelasting een uitstekend systeem. Bedrijven en consumenten gaan betalen voor het opgebruiken van de planeet.
Zelf moet ik het nogal eens ontgelden als ik algemene aannames met betrekking op het millieu in twijfel trek. Vaak vraagt men mij om bewijzen voor mijn beweringen zonder zelf bewijzen over bijvoorbeeld de relatie tussen CO2 en het Global Warming effect te geven.
Ik ben blij dat ik niet de enige ben die deze beweringen in twijfel durft te trekken.
Een ding is zeker, ik zal het boek zeker gaan lezen.