De werkloosheid in Nederland is relatief laag, maar dat is geen enkele reden om achterover te leunen. Het starre arbeidsbestel vormt een ernstige bedreiging voor de toekomst. Invoering van het Deense ‘flexicuritymodel’ kan die bedreiging verminderen en de arbeidsparticipatie ten goede komen, stelt J.Paul Elhorst, bijzonder hoogleraar Regionale Economie aan de Universiteit van Groningen.
Met een percentage van 4,2 heeft Nederland de laagste werkloosheid in de Europese Unie. Op het eerste gezicht lijkt dat alle reden om tevreden te zijn. Maar: de jeugdwerkloosheid is in Nederland met meer dan 7 procent hoog en de werkloosheidsverschillen tussen de Randstad en andere landsdelen, vooral Noord-Nederland, zijn zeer aanzienlijk. Daarnaast ligt vanwege de eurocrisis een wereldwijde recessie op de loer die de werkloosheid gemakkelijk kan doen oplopen tot in dubbele cijfers.
Sommige zaken lijken zo vanzelfsprekend dat ze geen uitleg meer krijgen. Vaak leidt dat tot onbegrip en misverstanden. Dus voordat ik vertel waarom Nederland zijn voordeel zou kunnen doen met het Deense flexicuritymodel, eerst even de basics. Een werknemer levert voor het verhuren van zijn arbeidskracht vrije tijd in. In ruil daarvoor ontvangt hij een salaris. Met dat loon kan hij voorzien in de kosten van zijn levensonderhoud én andere goederen en diensten kopen en consumeren. Het salaris dat een werknemer ontvangt, vormt maar een deel van de totale kosten die een werkgever bereid is te maken zolang deze door verkopen uit productie worden goed gemaakt. Bij tegenvallende verkopen, bijvoorbeeld door een terugval van de economie, kan het voorkomen dat de verdiensten niet langer opwegen tegen de kosten en dat de werkgever zijn werknemers wil ontslaan. Dat laatste kan in Nederland niet zomaar, want werknemers genieten arbeidsbescherming. Als ontslag vanwege de arbeidsbescherming niet mogelijk blijkt, wordt een werkgever dus gedwongen in te teren op zijn financiële reserves.
Met dat in het achterhoofd kan een werkgever bij zijn personeelsbeleid grofweg kiezen voor twee opties. Hij kan voor zekerheid kiezen door genoegen te nemen met lagere verdiensten door bij een opbloeiende economie minder werknemers in dienst te nemen dan wat potentiële productieverkopen rechtvaardigen. Of hij huurt in het geval van een gunstige conjunctuur wel extra mensen in en neemt willens en wetens het risico dat hij bij een recessie moet interen op zijn financiële reserves omdat hij mogelijkerwijs meerwerknemers heeft dan de productieverkopen legitimeren.
Deens model biedt minder bescherming maar wel meer werk
In vergelijking met Nederland is de werkgelegenheidsbescherming in een land als Denemarken veel zwakker. Dat wil zeggen dat werkgevers in dit Scandinavische land mensen bij economische tegenspoed gemakkelijker kunnen ontslaan. Ook zijn de werkloosheidsuitkeringen er lager, zodat de prikkel voor een werkzoekende met uitkering om een baan te accepteren er sterker is dan in Nederland. Daar staat tegenover dat, vanwege de lagere brutoloonkosten, Deense- werkzoekenden bij economisch herstel ook weer sneller in dienst worden genomen. Tenslotte wordt in het Deense flexicuritymodel vergeleken met het Nederlandse arbeidsbestel aanzienlijk meer geld geïnvesteerd in actief arbeidsmarktbeleid.- En dit voorkomt dat de sociaal onwenselijk situatie ontstaat dat werkloze werknemers langdurig moeten rondkomen van een uitkering. Door werkloos geworden werknemers te activeren, bijvoorbeeld met omscholing, wordt geprobeerd ze zo snel mogelijk in het arbeidsproces te laten terugkeren, bij voorkeur in een normaal betaalde baan.
Uit de nationale en regionalearbeidsmarktgegevens van tien Europese landen, verkregen via Eurostat (de organisatie die Europese Unie voorziet van goede statistische informatie) en de OECD (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) is een model opgesteld om de diverse Europese arbeidsbestellen met elkaar te kunnen vergelijken. Ze bestaat uit drie elementen: werkloosheid, arbeidsparticipatie en werkgelegenheidsgroei. Het model is zodanig opgezet dat, in tegenstelling tot eerdere onderzoekingen, zowel vraag- als aanbodschokken op de arbeidsmarkt gesimuleerd kunnen worden. Vervolgens is aan de hand van dit model bepaald naar welke nieuwe evenwichtswaarden Nederlandse regionale economieën convergeren als de Nederlandse arbeidsmarktinstituties gelijk worden gesteld aan die in Denemarken. Op lange termijn blijkt na invoering van het Deense flexicuritymodel een werkloosheidsvoet te kunnen worden gerealiseerd die bijna 1,5 procent-punt lager ligt dan in de huidige situatie. De participatiegraad stijgt met iets meer dan 2 procent-punten, en de werkgelegenheidsgroei met iets meer dan 1 procent-punt.
Het flexicuritymodel in Denemarken kent een lange historie en kan niet van de ene op de andere dag naar Nederland worden gekopieerd. Bovendien zal de uitvoering hier te lande vanwege het actieve arbeidsmarktbeleid in het begin met hogere kosten gepaard gaan en tot hogere belasting- en premiedruk leiden. De wellicht grootste uitdaging zit verankerd in het Nederlandse arbeidsbestel zelf. Er bestaat een gerede kans dat de vakbeweging zich zal verzetten tegen vermindering van de ontslagbescherming en de verlaging van de werkloosheidsuitkeringen. Daarnaast is verzet te verwachten van werkgevers en overheid tegen hogere uitgaven aan actief arbeidsmarktbeleid, omdat ze het begrotingstekort verder kunnen doen oplopen.
Ondanks al de mogelijke mitsen en maren, kan het Deense model een nuttige leidraad zijn bij het vormgeven van toekomstig arbeidsmarktbeleid zodat de eerder genoemde onevenwichtigheden tussen jong en oud en regio’s kunnen verdwijnen.
J.Paul Elhorst is bijzonder hoogleraar Regionale Economie aan de Universiteit van Groningen. Het onderzoek naar het Deense flexicurity systeem is uitgevoerd samen met Ayolt de Groot. Het volledige, Engelstalige artikel is te downloaden op de website www.regroningen.nl/elhorst.
Reacties (34)
Je wil ook geen situatie waarin je een heel leger dagloners op de arbeidsmarkt hebt.
Dat laatste kan in Nederland niet zomaar, want werknemers genieten arbeidsbescherming. Als ontslag vanwege de arbeidsbescherming niet mogelijk blijkt, wordt een werkgever dus gedwongen in te teren op zijn financiële reserves.
Dit is achterhaald. Een werkgever kan vandaag de dag relatief gemakkelijk van zijn surplus afkomen. De regels rond ontslag op economische gronden zijn in de laatste jaren danig versoepeld en de vergoeding flink versoberd. Weer de zoveelste aanval door asociale liberalen op werknemersrechten dus.
@0: kent u nog andere landen binnen de EU, die éénzelfde “zwakke” arbeidsbescherming voor werknemers hebben? Eén kan ik er wel noemen, Finland, waar elk bedrijf zich op elk moment het lazarus kan saneren met slechts een paar weekjes met de bond om tafel voor de show als enige hindernis.
Op lange termijn blijkt na invoering van het Deense flexicuritymodel een werkloosheidsvoet te kunnen worden gerealiseerd die bijna 1,5 procent-punt lager ligt dan in de huidige situatie. De participatiegraad stijgt met iets meer dan 2 procent-punten, en de werkgelegenheidsgroei met iets meer dan 1 procent-punt.
Ik weet niet of dit een goed of slecht argument is: er valt weinig tegenin te brengen, maar niet in de laatste plaats omdat de lezer absoluut niet kan nagaan of het model redelijke aannames doet.
Aan de oppervlakte zie ik de noodzaak tot het overgaan op het Deense model niet: ze hebben hetzelfde probleem met werkloosheid onder allochtonen, hetzelfde probleem met een sterk centrum (copenhagen) en een zwakke periferie (jutland) en dezelfde zwakke positie van starters op de arbeidsmarkt.
Niet helemaal met u Eens. Ålborg is anders een hele leuke stad om te wonen en werken. En in het Kleine Sønderborg en omgeving heb je ook een hele grote zitten. Danfoss, daar werkt zo’n beetje heel Gråsten, Sønderborg, Flensburg (Duitsland) kan daar aan het werk :). De scheepswerf die veel boten levert voor de Deense Marine zit in Århus, daar werkt ook behoorlijk wat.
Dus om nu te zeggen dat alles in Kopenhagen zit? Ik heb je nu een stad (Sønderborg word gezien als een midelgrote stad in Denemarken (toch maar 28 duizend inwoners trouwens) in elk deel van Jytland genoemd, Noord, Midden en Zuid ;). Dus Jytland is zeker niet zo achtergesteld als je denkt hoor :), hoewel sommige arrogante mensen in København (nu moet ik uitkijken want de vriend komt daar vandaan hehe anders mag ik op de bank slapen vanavond ;)) ook mogen denken. Altijd lachen dat ik uit gewoonte Jytland altijd “Mainland” noemde.. vaak hele boze blikken van mijn schoon familie gekregen, die begrepen pas later dat ik het zo noemde omdat Sjællandeen Eiland was en Jytland aan Duitsland vast lag en groter leek, ze dachten eerst dat ik bedoelde dat Jytland belangrijker was. Mijn baas vond het dan wel weer leuk “LOL! vind ik leuk, in København noemen ze zich zelf altijd zo lachen!”
Wel ben ik het met je eens dat starters het hier moeilijk hebben, ik heb geluk gehad dat ik een Alumni van mijn Universiteit en Faculteit tegenkwam die zijn eigen bedrijf had nu in Denemarken, en dat hij mijn scriptie heel interessant vond. Ook wist hij dat de studie dus zwaar en goed was en daardoor kreeg ik extra punten. Verder schept dat ook een band met elkaar, klinkt echt kakkerig ik weet het en ik voelde me daar in het begin ook wat schuldig over (Old Boys network gevoel…maar ik moest werk hebben dus ja.. je moet wat). Maar vaak hebben detacheerders een eise “Minimaal 5 jaar ervaring”, wat heel erg is voor starters die moeilijk aan de bak komen. Hetzelfde met Danfoss die kan gewoon kiezen op Computer science gebied uit een shitload aan mensen met gigantisch veel ervaring.
… ben heel benieuwd hoe de minder eenvoudig bemiddelbare mensen het daarin doen (de groep die nu in de bijstand / wia komt of zit, maar bv ook ouderen, en ik geloof dat je al ouder bent als je boven de 45 zit.)
(Overigens – wat is er mis met interen op financiele reserves? Dat is toch waarvoor je reserves hebt?)
interen is lastig als je op een andere manier wenst te gaan investeren. Dat kan niet als je vast zit aan oude en/of starre medewerkers die niet meewillen of -kunnen.
Ik denk eigenlijk dat flexibilisering in ieder geval jongere hoogopgeleiden goed uit zou komen.
De moeilijk bemiddelbaren vind ik lastig. Ook daar kun je een positief verhaal over ophangen. Die neem je makkelijker aan, omdat je er ook makkelijker vanaf kunt.
Interen op financiele reserves kan alleen indien er nog zijn. Na enkele jaren economische crisis zijn de reserves is het mkb veelal op. Zie ook cijfs van het instituut midden en kleinbedrijf. En laat dit nou de grootste gezamenlijke werkgever zijn in nederland.
Nederland met meer dan 7 procent hoog
Waar is de jeugdwerkloosheid dan lager? Volgens mij is 7% jeugdwerkloosheid internationaal gezien extreem laag in plaats van hoog. En hoe ernstig is eigenlijk die werkloosheid in Noord-nederland? betekent dat trouwens niet ook dat de situatie in de Randstad dus nog gunstiger is? Die dubbele cijfers, hebben we die zelfs maar benaderd bij de laatste wereldwijde economische crisis in 2008? En waarom wordt eigenlijk de AOW/pensioensleetijd verhoogd? Ik hoor politici vertellen dat dit vooral te maken heeft met een aankomend arbeidstekort vanwege de vergrijzing.
Of zit dat hele “Maar”-stukje er eigenlijk alleen maar in om de lezer bang te maken en ervan te overtuigen dat de situatie in Nederland veranderd moet worden?
Dat wil zeggen dat werkgevers in dit Scandinavische land mensen bij economische tegenspoed gemakkelijker kunnen ontslaan. Ook zijn de werkloosheidsuitkeringen er lager
Deze combinatie kan natuurlijk niet zomaar. Als werknemers makkelijker ontslagen worden (en dus vaker werkloos zijn) en tegelijk minder uitkering krijgen, dan gaat dit meer mensen in financiële problemen brengen. Dat zou alleen op te brengen zijn als de lonen dusdanig hoger zijn, dat werknemers financiële reserves kunnen opbouwen om op in te teren (zeker in Nederland, dat met de hoogste private schulden/hypotheken ter wereld zit). Ik zie in het hele verhaal derhalve eigenlijk vooral een verschuiving van het interen van werkgever naar werknemer, dat juist in Nederland bijzonder moeilijk te realiseren zal zijn, zonder dat dit veel extra ellende met zich mee brengt.
Bedenk dat daarbij de Nederlandse fiscale situatie bijzonder ongunstig is voor werkloze huizenbezitters. Van een uitkering valt weinig hypotheekrente af te trekken, dus werkloosheid zal snel leiden tot gedwongen huizenverkoop en dus dakloosheid. En dan ben je wel heel ver van huis!
Volgens mij is die 7% jeugd werkeloosheid in NL ook gewoon heel laag, maar misschien is hij wel hoger dan in Denemarken.
…even snel uitgezocht en:…..
Sterker nog, volgens eurostat was en in Denemarken in 2010 een jeugdwerkeloosheid (<25) van 13.8%, terwijl dit in NL slechts 8.7% is.
Kortom, wat die Paul Elshorst zegt slaat nergens op….
Verder is het idee natuurlijk dat als bedrijven mensen makkelijker kunnen ontslaan, dat ze dan ook eerder iemand zullen aannemen. Dit is wel een voordeel voor werknemers.
Echter, het belangrijkste wat er in dit stuk ontbreekt is Active Labour Market Spending. Volgens OECD data besteede NL hieraan in 2009 1.21% van het GDP terwijl Denemarken hier met 1.62% ruim 30% meer aan uitgaf. Dit kan ook best de oorzaak zijn van het verschil.
Sterker nog, het lijkt mij dat de combinatie van de twee cruciaal is. Als je namelijk de lijn doortrekt wat betreft soepel ontslagrecht, dan kom je uit bij het Amerikaanse model en dit presteerd beduidend slechter dan dat van Nederland (en Denemarken).
Wat overigens ook vreemd is, is dat de auteur schrijft:
"Ook zijn de werkloosheidsuitkeringen er lager, zodat de prikkel voor een werkzoekende met uitkering om een baan te accepteren er sterker is dan in Nederland."
Terwijl uit OECD data van 2009 blijkt dat in Denemarken 1.73% van het GDP aan passief arbeidsmarkt beleid (=tijdelijke uitkeringen) is uitgegeven, terwijl dit voor NL op 1.70% staat.
Kortom, Denemarken geeft een groter deel van GDP uit aan uitkeringen, en dit staat (ook al) haaks op wat deze hoogleraar beweert.
Als ondernemer kan ik bovenstaande probleemomschrijving bevestigen. De ontslagbescherming ( die inderdaad minder is geworden de laatste jaren) maar vooral de administratieve last en de juridische stappen maken dat de drempel hoog is om in onzekere tijden iemand aan te nemen. Ook al lijkt het erop dat het (weer) kan en de verwachtte omzet stabiel blijft.
De financiele reserves bij het mkb zijn sterk geslobken, wat betekent dat bij tegenvallende omzet, met huidige onslagregels, er niet snal geschakeld kan worden en er risico bestaat dat het hele bedrijf omvalt. En dan staan er 10 man op straat. Plus de ondernemer zelf die vaak persoonlijk garant heeft gestaan voor leningen en die niet bij het uwv langs hoeft voor een uitkering. Die krijgen ondernemers namelijk niet.
In die afweging is de keuze voor m.n. Mkb-ers snel gemaakt: risicomijding, dus mindere groei, dus niet iemand extra aannemen. Dit is de realiteit die ik veelvuldig bij mkbers tegenkom.
maar vooral de administratieve last en de juridische stappen maken dat de drempel hoog is om in onzekere tijden iemand aan te nemen.
Wat bedoel je daarmee?
Iemand ontslaan is vervelend voor werknemer en werkgever. Je wilt dus geen fouten maken. Vaak heb je juridische ondersteuning nodig. Ook bij de eenvoudigere vaststellingsovereenkomst. Tevens is een gang naar uwv of rechtbank niet zoiets als even bellen. Je moet goed beargumenteerde documenten voorleggen. Zeker wanneer de werknemer het ontslag aanvecht. Dus los van kosten voor een ontslagvergoeding, doorbetalen salaris tijdens procedure etc, is de juridische en administratieve last voor een (kleinere) onderneming hoog.
Dus los van kosten voor een ontslagvergoeding, doorbetalen salaris tijdens procedure etc, is de juridische en administratieve last voor een (kleinere) onderneming hoog.
Dit lijkt mij een drogreden bij het aannemen van personeel die je mogelijk op korte termijn weer moet ontslaan. De ontslagvergoeding is peanuts en desnoods begin je met een kortlopend contract.
Kortlopend contract – leuk, maar niet makkelijk om goede, gemotiveerde en hoogopgeleide mensen mee te vinden. Prima oplossing, maar lang niet altijd realisisch.
Peanuts? Tel de kosten van iemand moeten ontslaan maar eens bij elkaar op. Bij een bedrijf dat in de situatie verkeert dat ontslag onvermijdelijk is, is niets meer peanuts.
Misschien even een gedachtenexperiment dan: Stel de rompslomp van het ontslag zou nihil zijn. Denk je dat een werknemer die weet dat je hem volgend jaar weer zo kan ontslaan, ook al heeft hij geen tijdelijk contract, gemotiveerder zal zijn? Ik zie eerder helemaal geen goede hoogopgeleide gemotiveerde werknemer meer solliciteren in het MKB, met zijn lage jobzekerheid. Laten we eerlijk zijn, je (niet persoonlijk, maar jouw categorie bedrijven) bent gewoon een onbetrouwbare werkgever, die bovendien nauwelijks doorgroeimogelijkheden biedt. In zo’n situatie zul je dus met aanmerkelijk hogere beloningen aan moeten komen om goed personeel te vinden. Ben je daartoe bereid?
Kortlopend contract – leuk, maar niet makkelijk om goede, gemotiveerde en hoogopgeleide mensen mee te vinden. Prima oplossing, maar lang niet altijd realisisch.
Voor een dubbeltje op de eerste rij zitten, typisch Hollands..
Peanuts? Tel de kosten van iemand moeten ontslaan maar eens bij elkaar op. Bij een bedrijf dat in de situatie verkeert dat ontslag onvermijdelijk is, is niets meer peanuts.
Ik had het over ontslagvergoeding. Een werknemer die een half jaar of minder voor een bedrijf heeft gewerkt heeft effectief 0 gewoigen dienstjaren, dus geen vergoeding. Met wat geluk krijgt hij dus 1 maand mee. Dat noem ik peanuts.
dat je het risico van iemand aannemen in deze tijden niet aangaat, omdat je zeker weet dat als je er weer vanaf wilt, je aan de beurt bent.
Dus Elhorst pleit voor makkelijker ontslag, lagere uitkeringen en hogere overheidsuitgaven aan arbeidsmarktbeleid ( dat al zo lekker werkt met al die commerciele reintegratiebureautjes ) en bovendien ook nog hogere premies zodat bedrijven makkelijker van hun volk af komt. En presenteert dat ook nog als een verbetering? Je moet maar durven.
Een werknemer die zeker is van zijn baan is productiever. Bovendien kan een bedrijf altijd nog tijdelijk personeel vinden als uitzendkracht, seizoensarbeider of een deel aanbesteden bij een ander bedrijf als het bedrijf zo afhankelijk is van conjucturele fluctuaties.
@17: Denk je dat een werknemer die weet dat je hem volgend jaar weer zo kan ontslaan, ook al heeft hij geen tijdelijk contract, gemotiveerder zal zijn?
Ik denk dat Noortje liever minder administratieve lastendruk heeft ipv een uitgekleed ontslagrecht. Nu neemt ze geen dure maar gemotiveerde hoger opgeleide op een vast contract aan en ook geen goedkope maar ongemotiveerde hoger opgeleide op een tijdelijk contract aan: ze neemt gewoon geen hoger opgeleide aan.
Ik in mijn bedrijf wel, maar om me heen zie ik idd dat gebeuren. En ik heb ook al meerdere bedrijven stuk zien gaan omdat het traject van ontslag zo complex en langzaam was, dat het nie meer op tijd kwam om de zaak te redden (en dus stond iedereen op straat).
Ja ze vergeten alleen een dingetje, in Denemarken heb je wel staats gezondheidszorg… in NL niet. Dat betekent dat je in Denemarken gewoon naar de doctor kunt zonder verzekert te zijn, want het is daar nog een systeem waar iedereen gewoon aan mee betaalt.
Verder zijn in Denemarken de vakbonden veel sterker dan hier, daar hebben zelfs de ICT’ers een vakbond. Deze regelt verzekeringen mocht je ontslagen worden… dat je uitkering weer hoger word zodat je niet terugvalt in loon. Dat zie ik onze vakbonden niet zo gauw doen. Verder bied de vakbond vaak ook een pensioen die goed gevuld is en andere bank zaken en verzekeringen. Je baas betaal trouwens ook vaak pensioen.
Verder komen andere dingen behoorlijk dicht in de buurt van Nederland, bijvoorbeeld de drie maanden proeftijd. Ook in Scandinavische landen is het niet zo makkelijk om mensen te ontslaan hoor, in Denemarken wel wat makkelijker dan in Zweden of Noorwegen, maar Nederland kent ook haar constructies om makkelijk van mensen af te komen. In Zweden ben je als arbeider ook heel goed beschermd.. nog beter dan in NL.
Ik vond (want ik had al van dit onderzoek gehoord van mijn ouders door de telefoon) dit onderzoek toch behoorlijk wat variabelen missen. Deense arbeiders zijn gewoon op andere punten beter beschermd dan in Nederland en die punten worden gewoon niet meegenomen.
@20
Jammer dat je zo zuur reageert. Het gaat niet over een dubbetje en eersterang. Het gaat om patronen, die al of niet de economie vooruit of achteruit helpen. Daar over gedachten uitwisselen is nuttig.
Voor het plezier, google eens op armoede en ondernemers. Als je even verder leest zie je dat er nogal wat dubbeltjes omgedraaid moeten worden voor ze uitgegeven kunnen worden bij een deel van de ondenemers.
Oh, my heart bleeds..
@017
Ik denk het wel. Hogere beloning is namelijk planbaar en planbare uitgaven kan je matchen met je omzet. Of een bedrijf over 2 jaar nog goed draait is veel moeilijker te voorzien. Aan de andere kant, freelancers zijn er voldoende te vinden, die zijn duurder en flexibel, maar die leggen een druk op je marge (waardoor financiele reserves opbouwen weer lastiger wordt). Inderdaad interessant gedachtenexperiment ds :o)
Waarom zou ik mij tijd en kennis willen investeren in een bedrijf waarvan de bestaanszekerheid ter discussie staat?
Dus als ik het goed lees is zijn oplossing voor ons systeem met de laagste werkeloosheid van de EU: “if it ain’t broke do fix it”
Die bedrijfjes die zo moeilijk doen over mensen aannemen, zelfs op tijdelijke contracten hebben vaak wel dure leasecontracten voor auto’s en computers en “representatief” meubilair. Het is maar waar je in wilt investeren.
@21
Het wordt wel vaker vergeten om ook de andere kant van de medaille te bekijken. Als hier een “Deens” systeem ingevoerd zou worden kunnen we de beschermingskant van het verhaal wel vergeten.
Waar baseer je ‘vaak’ op?
Ik vind de reacties hier af en toe echt wereldvreemd. Harde en eenzijdige oordelen, zonder inzicht of kennis.
Natuurlijk, het is gestoord dat (grote) bedrijven die wnstgevend zijn toch ontslagprocedures aanspannen. Maar bij de bakker om de hoek, het internetbedrijf de buurt, het administratiekantoor met 12 medewerkers, de zzper in de zorg die twijfelt om te groeien tot een tweemans bedrijf… Daar is het echt anders.
Leuk man ,een Groninger Hoogleraar nog wel! Die onderzoekt hoe het met de werkgelegenheid gesteldt is, en Deense aanbevellingen doet (want dat is beter)!
Leuk man, slimme mensen!!!
Vanwege allerlei nadelen en institutionele verschillen verdient het Deense model in ons land geen gekopieerde navolging.
ESB: http://tinyurl.com/3w4otul
Ik snap niet waarom Denemarken het slechter doet dan Nederland, als hun systeem zo veel beter is. Of beter gezegd wellicht: Denemarken doet het in de modellen van Elhorst beter, maar Nederland doet het in de werkelijkheid beter.
Sterke arbeidsbescherming leidt tot hogere werkloosheid.
Slappe arbeidsbescherming ook.