@3: Aha, ik wist nog niet dat scholen op de CITO-toets werden afgerekend (logisch dat je dan zoiets krijgt).
Ik ging nog uit van de gedachte dat je niet meedeed, als je zoveel achterstand had dat je lot wel duidelijk was.
Beetje onhandig om de toets te gebruiken voor twee doelen, die niet noodzakelijkerwijs samengaan.
#5
Robert
Cito-toetsen worden al vanaf groep 1 afgenomen. Waar op gedoeld wordt is de eind Cito-toets.
Als de toetsen serieus genomen worden, worden er analyses gemaakt en de vooruitgang in spelling, woordenschat, rekenen, begrijpend lezen enz. jaarlijks getoetst.
De inspectie, bij bezoek aan scholen, controleert of dit werkelijk wel gedaan wordt. Het is een indicatie of de scholen wel functioneren.
Het gevolg is dat er veel gerommeld wordt door leerkrachten. Ook zij worden afgerekend op de resultaten.
De conclusie van Roy in 1 is juist. Het is beleid van de managers, die tegenwoordig hoofd van de school zijn.
#6
Bismarck
@5: Beetje makkelijk om de managers de schuld te geven (waar lees je die conclusie trouwens in #1?). Ongeacht wie de school leidt, als je de toets gebruikt om de school op af te rekenen, dan werk je fraude in de hand. Gevolg is dat de toets dus niet erg bruikbaar meer is voor het doel waar ze voor ontwikkeld werd: bepalen welk niveau een leerling had, in verband met zijn verdere traject.
#7
Robert
Ik ben vele jaren verantwoordelijk geweest voor de Cito-toetsen in een grote zwarte binnenstadschool. De managers, hoofden en leerkrachten staan onder druk van de inspectie. Om de zoveel tijd komt een aantal inspecteurs de school doorspitten, ook de resultaten van alle Cito-toetsen. De school krijgt vervolgens een beoordeling en komt op een lijst van zwakke scholen enz. Dit heeft consequenties voor aanmeldingen van leerlingen, het aantal leerkrachten enz.
Ik beschuldig dan ook niet de managers, hoewel ik wel vind dat de scholen met hoofden vroeger veel beter functioneer-den, omdat zij aan de voortgang van de school denken (meer leerlingen, meer geld) maar het systeem.
Wat Roy stelde is misschien geen conclusie, maar een volledig juiste opmerking. Het scheelt nogal als op de ene school maar 24 van de 40 leerlingen de eindtoets (wat ik meegemaakt heb) doen i.p.v. van alle 40 op een andere school. Je school hoort ineens bij de middengroep van scholen i.p.v. ergens onderin.
Ik ben het voor een deel wel eens met Robert: je ziet dat op plaatsen waar harde eindpunten worden gebruikt voor het meten van kwaliteit of efficiëntie, steeds de neiging ontstaat om de eindcriteria te bewerken op een manier waarop die niet bedoeld is.
Dat die eindpunten zonder context lang niet altijd geschikt zijn om als criteria gebruikt te worden, wordt vaak vergeten.
Een voorbeeld uit de zorg: waarom zou je de kwaliteit van ziekenhuiszorg niet afmeten aan de mortaliteit in het ziekenhuis? Een voordeel daarvan is ook nog dat je de budgettering afhankelijk kunt maken van dat eindpunt.
Het nadeel is natuurlijk dat het eindpunt “mortaliteit” (net als CITO-score) meer zegt over de populatie van een specifiek ziekenhuis dan over de zorg van het ziekenhuis zelf.
Reacties (8)
Volgens mij krijgt die 20% zwakke leerlingen alleen geen CITO-toets voorgeschoteld om de overall CITO-scores van de school kuntsmatig hoog te houden.
Klinkt meer dat ze niet meedoen omdat het zinloos voor ze is.
@Bismarck: link
@3: Aha, ik wist nog niet dat scholen op de CITO-toets werden afgerekend (logisch dat je dan zoiets krijgt).
Ik ging nog uit van de gedachte dat je niet meedeed, als je zoveel achterstand had dat je lot wel duidelijk was.
Beetje onhandig om de toets te gebruiken voor twee doelen, die niet noodzakelijkerwijs samengaan.
Cito-toetsen worden al vanaf groep 1 afgenomen. Waar op gedoeld wordt is de eind Cito-toets.
Als de toetsen serieus genomen worden, worden er analyses gemaakt en de vooruitgang in spelling, woordenschat, rekenen, begrijpend lezen enz. jaarlijks getoetst.
De inspectie, bij bezoek aan scholen, controleert of dit werkelijk wel gedaan wordt. Het is een indicatie of de scholen wel functioneren.
Het gevolg is dat er veel gerommeld wordt door leerkrachten. Ook zij worden afgerekend op de resultaten.
De conclusie van Roy in 1 is juist. Het is beleid van de managers, die tegenwoordig hoofd van de school zijn.
@5: Beetje makkelijk om de managers de schuld te geven (waar lees je die conclusie trouwens in #1?). Ongeacht wie de school leidt, als je de toets gebruikt om de school op af te rekenen, dan werk je fraude in de hand. Gevolg is dat de toets dus niet erg bruikbaar meer is voor het doel waar ze voor ontwikkeld werd: bepalen welk niveau een leerling had, in verband met zijn verdere traject.
Ik ben vele jaren verantwoordelijk geweest voor de Cito-toetsen in een grote zwarte binnenstadschool. De managers, hoofden en leerkrachten staan onder druk van de inspectie. Om de zoveel tijd komt een aantal inspecteurs de school doorspitten, ook de resultaten van alle Cito-toetsen. De school krijgt vervolgens een beoordeling en komt op een lijst van zwakke scholen enz. Dit heeft consequenties voor aanmeldingen van leerlingen, het aantal leerkrachten enz.
Ik beschuldig dan ook niet de managers, hoewel ik wel vind dat de scholen met hoofden vroeger veel beter functioneer-den, omdat zij aan de voortgang van de school denken (meer leerlingen, meer geld) maar het systeem.
Wat Roy stelde is misschien geen conclusie, maar een volledig juiste opmerking. Het scheelt nogal als op de ene school maar 24 van de 40 leerlingen de eindtoets (wat ik meegemaakt heb) doen i.p.v. van alle 40 op een andere school. Je school hoort ineens bij de middengroep van scholen i.p.v. ergens onderin.
Ik ben het voor een deel wel eens met Robert: je ziet dat op plaatsen waar harde eindpunten worden gebruikt voor het meten van kwaliteit of efficiëntie, steeds de neiging ontstaat om de eindcriteria te bewerken op een manier waarop die niet bedoeld is.
Dat die eindpunten zonder context lang niet altijd geschikt zijn om als criteria gebruikt te worden, wordt vaak vergeten.
Een voorbeeld uit de zorg: waarom zou je de kwaliteit van ziekenhuiszorg niet afmeten aan de mortaliteit in het ziekenhuis? Een voordeel daarvan is ook nog dat je de budgettering afhankelijk kunt maken van dat eindpunt.
Het nadeel is natuurlijk dat het eindpunt “mortaliteit” (net als CITO-score) meer zegt over de populatie van een specifiek ziekenhuis dan over de zorg van het ziekenhuis zelf.