Bijzondere plotwending ‘The Supremes’

Twee bijzondere verrassingen gisteren in het zich verder ontwikkelende verhaal rond de benoeming van Sonia Sotomayor tot Supreme Court-lid. Twee verrassingen ook die de Republikeinen enigszins op het verkeerde been gezet lijken te hebben. Verscheidene conservatieve kopstukken en zeer prominente partijleden hebben de laatste dagen geprobeerd haar weg te zetten als een ‘reversed racist‘, iemand die de blanke meerderheid van de VS discrimineert. Deze aanval viel ook binnen de partij al niet even goed, omdat de Republikeinen hun aanhang onder minderheden zullen moeten gaan uitbreiden, als ze überhaupt weer een kans willen maken op een meerderheid. Daar helpt het bashen van de potentieel eerste Latina rechter aan het hof met termen als ‘racist’ natuurlijk niet bij en sommigen komen nu ook terug op hun eerdere uitlatingen. Desalniettemin grepen vele Republikeinen naar deze aanval, ook omdat ze op dit punt twee specifieke zaken konden aanhalen die hun punt zouden onderbouwen.

De toespraak uit 2001
De eerste is een uitspraak die Sotomayor gedaan heeft bij een toespraak die ze in 2001 hield aan de Berkeley School of Law.

“I would hope that a wise Latina woman with the richness of her experiences would more often than not reach a better conclusion [as a judge] than a white male who hasn?t lived that life.”

Uiteraard was deze uitspraak uit zijn verband gerukt, maar gisteren bleek ook dat het niet de eerste keer is dat ze een dergelijke uitspraak heeft gedaan. Eerder deed ze in een toespraak de volgende uitspraak:

“Justice O’Connor has often been cited as saying that ‘a wise old man and a wise old woman reach the same conclusion in dueling cases.’ I am not so sure Justice O’Connor is the author of that line since Professor Resnik attributes the line to Supreme Court Justice Coyle. I am not so sure that I agree with the statement. First, if Prof. Martha Minnow is correct, there can never be a universal definition of ‘wise’. Second, I would hope that a wise woman with the richness of her experience would, more often than not, reach a better conclusion.”

Ik heb de quote hier bewust verlengd, omdat de extra voorafgaande zinnen in beide toespraken aanwezig en volkomen identiek zijn. Dit laat in de eerste plaats zien hoe de quote uit zijn verband gerukt is, maar nog veel interessanter is dat zij deze toespraak hield in 1994. In 1998, dus vier jaar later, werd zij op voorspraak van Bill Clinton benoemd tot federale rechter. Met zo’n soort benoeming moet de Senaat instemmen en die was toen in Republikeinse handen. Op de vragenlijst (.pdf), die zij toen moest invullen, kwam deze toespraak ook voor, en de volledige tekst (.pdf) was toegevoegd aan haar dossier. De Republikeinen hadden niet alleen destijds een meerderheid, maar tevens stemden 25, waaronder een aantal behoorlijk conservatieve, Republikeinse Senatoren, waarvan zeven nu nog deel uitmaken van de Senaat met haar benoeming in. Zij kunnen in ieder geval geen aanstoot nemen aan de uitspraak van Sotomayor, want je mag veronderstellen dat ze daar al van op de hoogte waren. Er zijn in ieder geval geen aanwijzingen dat ze daar destijds problemen mee hadden.

Ricci vs DeStefano
De tweede punt waarop Sotomayor aangevallen werd, heeft met haar juridische geschiedenis te maken. In de zaak Ricci vs DeStefano stelden zij en twee andere rechters de gemeente, in de persoon van burgemeester DeStefano, unaniem in het gelijk na een claim van brandweerman Ricci die, met nog zestien andere blanke brandweerlieden en één Latino, stelde dat hij door zijn ras niet voor promotie in aanmerking kwam. Samen met nog 100 brandweerlieden hadden ze meegedaan aan een test om te zien wie voor promotie in aanmerking kwamen. Toen geen van de 27 zwarte brandweerlieden voldoende hoog scoorde om in aanmerking te komen voor promotie, besloot de gemeente de test ongeldig te verklaren en niemand te promoveren. De ingewikkelde zaak ligt nu overigens bij het Hooggerechtshof.

Ook deze zaak wordt door de Republiekeinen uitgelegd als omgekeerd racisme. Ook daar lijkt bij Sonia Sotomayor echter geen sprake van. In een onderzoek naar vijftig zaken die Sotomayor had voorgelegd gekregen waarin een racismeclaim op tafel lag, bleek dat zij in 45 zaken de claim van tafel had geveegd. Daarnaast kwam gisteren een interessant deel van haar juridische geschiedenis bovendrijven die zelfs lijnrecht in gaat tegen de claim van omgekeerd racisme. In 2002 ging zij in de zaak Pappas vs Guiliani in tegen het oordeel van haar mederechters, die Guiliani, inderdaad de burgemeester van New York, in het gelijk stelden. Thomas Pappas, een blanke man die (niet als agent) bij de New Yorkse politie werkte, had vanuit zijn huis grote hoeveelheden racistische en anti-semitische pamfletten verspreid en was daardoor ontslagen. Hij beriep zich echter op het eerste amendement van de Grondwet en werd daarin door Sotomayor in het gelijk gesteld, hoewel ze de uitspraken persoonlijk haatdragend en beledigend vond.

Deze zaak is natuurlijk een perfecte verdediging tegen de Republikeinse aanvallen van racisme en activisme. Een latina die het recht van een blanke man verdedigt om racistische folders te verspreiden, doordat ze een nauwe interpretatie van de Grondwet in acht neemt. De Democratische achterban zal ze er mee niet voor zich winnen, maar het wordt de komende dagen wel heel interessant om te kijken of de Republikeinen deze feiten kunnen neutraliseren of zelfs toch in hun voordeel spinnen.