D66 in Europa maakt zich kwaad. Komende donderdag spreekt de Grote Moefti van Damascus in het Europees Parlement. D66 is daar tegen omdat de partij vindt dat er geen religieuze boodschappen in het Europees Parlement moeten worden uitgesproken. Hoe ze dat precies willen volhouden met een Christen-Democratische fractie die meer dan een derde van de zetels bezit, is mij een raadsel. Maar D66 is in ieder geval consequent, want ze zijn ook tegen het bezoek van de Paus later dit jaar. Hoewel, consequent? Ik kan me niet herinneren protesten van D66 te hebben gehoord toen vorig jaar de Dalai Lama, toch net zo goed een religieus leider, langskwam.
Het probleem is echter breder dan een welles-nietes spelletje of religieuze uitspraken wel of niet mogen. Het parlement heeft wel vaker last van intern controversiële bezoekers. Zo verliet bij het bezoek van Evo Morales in 2006 de Christen-Democratische fractie de zaal, uit protest tegen diens nationalisering van de gasvelden. Het kan nog pijnlijker: in december, direct na het onderteken van Europees Handvest van Grondrechten, dat onder andere de mensenrechten, vrijheden en democratische waarden van Europa moet vastleggen, kwam Koning (en trekkie) Abdullah II van Jordanie het parlement toespreken. Een beetje wrang, aangezien de vorst de meeste van de waarden uit het Handvest in zijn eigen land aan zijn laars lapt. Geen onvertogen woord viel zijne majesteit echter van de europarlementariers deel. Dat kan ook helemaal niet, want tijdens dat soort bijeenkomsten wordt geen discussie toegestaan.
En daar zit het grootste probleem. Het Europees Parlement zou wat kunnen leren van dat andere internationale Europese parlement, de Raad van Europa. Daar is al lang geleden afgesproken dat bezoekers alleen maar welkom zijn als hen door de afgevaardigden (kritische) vragen kunnen worden gesteld, Willen ze dat niet, dan kunnen ze thuisblijven. En zo hoort het ook. Als het Europees Parlement deze regeling zou overnemen, zou D66 religieuze sprekers helemaal niet hoeven weren, maar kunnen ze er direct mee in debat. Daar draait het namelijk om in een parlement, debat. Een parlement dat met sprekers niet in discussie gaat is geen parlement, maar een theater, waar je achteraf alleen maar kan applaudiseren of boe-roepen. En daar was D66 toch juist zo tegen?
Reacties (7)
Toeten noch blazen weer bij D66. De groot moefti komt toch niet preken of fatwa’s uitspreken? Dat zou inderdaad raar zijn. Hij komt het hebben over een politiek onderwerp, of mag dat dan weer niet als je ook geestelijk leider bent? Dat vind ik dan weer een vrij onliberaal standpunt. Maar misschien mogen alleen mensen het woord voeren die alle Europeanen vertegenwoordigen. Dan gooit D66 natuurlijk hoge ogen, zeker bij die 52% die nog steeds in God gelooft.
De Dalai Lama is niet alleen spiritueel leider maar ook regeringsleider in ballingschap van Tibet, dus heeft een duidelijke politieke boodschap.
De Paus is wereldlijk leider van de soevereine staat Vaticaanstad.
Maar de Paus doet niet zoveel met die wereldlijke status. Hij roept alleen dat mensen maar 1 partner moeten hebben en dat er vrede moet zijn.
Het is een nuanceverschil maar toch.
@2,3: Eigenlijk maakt dat het erger: zowel de dalai lama als de paus zijn ondemocraritische theocraten. Dat de een door een ander ondemocratisch regime zijn land uit is geschopt en de ander heerst over een gebied ter grootte van een postzegel is bijzaak.
Dat doet niets af aan het feit dat hij een politieke zaak te bespreken heeft.
Bovendien – lees ik nu – heeft hij in 1990 zijn wereldlijke macht afgedragen, dus zo ondemocratisch is ie niet.
“Tenzin Gyatso, de huidige Dalai Lama droeg in 1990 zijn politieke macht over aan de regering in ballingschap en in 2001 waren er directe verkiezingen voor het parlement in ballingschap. Sinds 5 november 2001 is Samdhong Rinpoche de Kalon Tripa (vergelijkbaar met minister-president) voor de Tibetaanse regering in ballingschap.”
@6: maar dan zou je dus juist kunnen stellen dat hij nog uitsluitend een geestelijk leider is.