Het was een bewogen week in het Democratische kamp van kandidaten voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Allemaal naar aanleiding van uitspraken van Barack Obama over buitenlandse politiek tijdens het YouTube-debat. Filmpje!
Obama wil praten met Iran, Syrië, Venezuela en Noord-Korea. Is dat nu een slip of is het slim van hem? Ik denk dat het een slippertje was.
Naïef versus Bush-Cheney Lite
Hillary Clinton stond gelijk klaar met het stempel ´naïef´ om Obama te brandmerken. Onder het mom ´je gaat niet zomaar met een dictator praten, want dat is een slecht idee´, slaagde ze er wonderwel in om de ´junior senator´ in de hoek te drijven als een beginneling. Obama kon niet anders dan zijn ´ik sta boven de partijen´-houding te verlaten en terug te slaan.
De senator uit Illinois noemde Clinton vervolgens Bush-Cheney Lite:
´I?m not afraid of losing the PR war to dictators…I?m not going to hide behind a bunch of rhetoric. I don?t want a continuation with Bush-Cheney. I don?t want Bush-Cheney light. I want a fundamental change.´
Barack Obama probeert het debatje zo te spinnen dat Clinton in het kamp van ´politics as usual´ kan worden weggezet. Wat natuurlijk helpt is het feit dat hij altijd tegen de oorlog in Irak was, terwijl zij voor gestemd heeft en toestemming aan de president gaf om aan te vallen.
The politics of Hope
De gezellige sfeer was wel verdwenen in het Democratische kamp. Clinton sloeg terug met de opmerking dat Obama´s eerder houding van een nieuwe politiek vervlogen lijkt:
´Well, this is getting kind of silly. I’ve been called a lot of things in my life but I’ve never been called George Bush or Dick Cheney certainly. We have to ask what’s ever happened to the politics of hope?´
Slim gedaan: zelf boven het debat gaan staan en daarmee gelijk afvragen waar Obama´s oorspronkelijke idee van nieuwe politiek – politics of hope – toch gebleven is.
Ondertussen probeert John Edwards de derde hond te worden die er vandoor gaat met het been. Dit gaat hem niet echt lukken denk ik, want hij is behoorlijk onzichtbaar totnutoe. Of zoals blogger Greg Sargent het zegt: John Edwards does exist! We’ve had a sighting! Clinton en Obama blijven de top dogs, maar hun onderlinge rivaliteit speelt Edwards wel in de kaart om running mate te worden.
Conclusie
Hillary Clinton wint de eerste slag van Barack Obama. Obama moet zichzelf verdedigen, Clinton zet de toon als ervaren kandidaat die je de atoomknop wel in handen durft te geven als Amerikaanse kiezer. De verandering die Obama voorstelt is iets teveel ´out of the box´ voor de gemiddelde Amerikaan. Een Obama slip dus.
Reacties (5)
Wat Amerikaanse machthebbers al heel lang doen, alleen praten met tegenstanders als die tevoren toegeven aan een ultimatum, (en wat Clinton ook zegt te gaan doen) heeft de wereld gevaarlijker gemaakt. De VN, internationale tribunalen, de Palestijns-Israëlische kwestie, atoomaspiraties van Iran en Noord-Korea, NAFTA en vast nog veel meer: de USA stelt ononderhandelbare voorwaarden vooraf en weigert anders te praten.
Dit is de facto afschaffen van diplomatie. Diplomatie behelst met vijanden praten, niet alleen dwangbevelen overhandigen.
Even los van het “winnen” en “verliezen”, ik vind dit wel een heel intelligente gedachte van Obama. Je moet wel praten met de mensen waar je problemen mee hebt. Wat mij betreft bewijst hij daar juist mee een betere president te zijn en levert Clinton’s reactie minpunten voor haar op.
Inderdaad, ik snap niet goed wat er mis is met het statement van Obama. Clinton past die reactie alleen een beetje aan en zegt dat je ook moet praten, maar dat je pas een publieke top moet organiseren als er wat uitkomsten te verwachten vallen.
@ 2+3: ze zijn het natuurlijk met elkaar eens. Alleen geeft Obama vanwege zijn formulering de kans aan Clinton om gehakt van hem te maken. Het steekspel daarna is fascinerend.
Ik denk ook dat het geen slimme zet was van Obama om zich zo te uiten, maar verdomme hij heeft wel gelijk :p
Helaas win je meestal geen verkiezingen met gelijk hebben….