Persvrijheid gegijzeld

Alan Johnston, de enige westerse journalist die de moed had om zich in de Gazastrook te vestigen, zit nog steeds vast. Protesten van andere journalisten uit de Gazastrook en Groot-Brittannië mogen niet baten. Meer naar het oosten, in een ander probleemkind van de wereldpolitiek – Afghanistan -, werd tot 18 maart de Italiaanse journalist Daniele Mastrogiamoco gegijzeld. De journalist die hem begeleidde, Adjmal Nasqhbandi, heeft tot nog toe echter niet zijn vrijheid teruggekregen. Evenals de elf gegijzelde journalisten in Irak. (Bron)

Johnston, Mastrogiamoco en Nasqhbandi zijn tijdelijke iconen van de terroristische wandaden die journalisten tijdens hun werk ondervinden.

In 2006 kidnapten terroristen 56 journalisten, aldus Reporters Sans Frontiers. Een keer in de zoveel tijd berichten media uitvoerig over weer een collega die in levensgevaar verkeert, maar een structurele aanpak is tot nog toe niet gevonden.

De directeur-generaal van UNESCO, Koïchiro Matsuura, riep vandaag terroristen op hun gijzelingen te staken: “When a journalist is abducted, the whole of society is taken hostage”. Naast dat ze het leven van de journalisten en hun familie en vrienden ruïneren, vormen de gijzelingen een bedreiging voor de persvrijheid. Alleen de allermoedigste journalisten durven zich nog te begeven in Afghanistan, Irak en de Gazastrook. Door de vele gijzelingen zijn dit er steeds minder.

Willen wereldburgers goed geïnformeerd blijven over de situatie in gevaarlijke gebieden, dan moet de veiligheid van de journalisten gegarandeerd worden. Hopelijk blijft het niet slechts bij woorden, en onderneemt UNESCO – en de rest van de wereld – ook daden. Want persvrijheid is een groot goed. Vertrekkend Verenigde Naties Ondersecretaris-Generaal van Communicatie en Informatie Sashi Tharoor verwoordde dit in 2001 op prachtige wijze:

“Freedom of the press is the mortar that binds together the bricks of democracy — and it is also the open window embedded in those bricks.”