Moet een individu zich bezighouden met het zo gezond mogelijk leven om zo oud mogelijk te worden, met het gevaar saai in datzelfde leven te staan, of net de geneugtes die het biedt, met beide handen aan te grijpen en elke dag te leven alsof het de laatste is?
Vrijdag Vraag – Carpe Diem?
Foto:
Reacties (27)
idd Carpe Diem is een betere levensstijl, voor je het weet inspecteer je de tectyllaag van een bus.
elke dag leven alsof het je laatste dag is, ik heb dat nooit zo begrepen. Dan denk je toch: fuck, morgen ga ik dood!. Lijkt me niks.
It’s time (geniet)
Elke dag feest? Wat vreselijk saai.
moet een individu?
in the rebound:
Een individu moet zich bezighouden met het zo gezond mogelijk leven zodat, mocht je oud worden, je zo lang mogelijk de geneugtes die het biedt, met beide handen aan kan grijpen – en elke dag te leven alsof het de laatste is.
@ Theedoek
Het moet gezegd, ze kan mooi broeierig uit haar ogen kijken.
Poepen moet
In elk geval niet het saaie leven leven met als enig doel zo oud mogelijk te worden. Zeker ook niet hedonisme nastreven.
Maar je leeft niet om te werken maar werkt om te leven.
Hoe jezelf de levenskunst vorm geeft is aan het individu. Voor de een is dat retraite en contemplatie, voor de ander is dat elke dag volledig uit de bol gaan (niet vol te houden denk ik dan).
Persoonlijk zie ik graag een leven waarin je kunt ondernemen en zonder angst voor het erna komende, risico’s kunt nemen om het mooie (persoonlijke smaak) uit de wereld te halen.
Als ik daarbij wat ongezonde dingen doe met als gevolg dat ik een paar jaar eerder dood ben dan mijn biologische klok voorspeld zou hebben dan: tant pis.
Waarheid, midden, optimalisatie, integraal, etc.
next.
Wat boog zegt.
Het is inderdaad niet makkelijk hier iets origineels over te zeggen.
Vrijdagochtend. De wekker gaat af en ik hijs me uit bed. Dat kan dankzij een handig apparaat dat op kosten van de AWBZ in alweer een paar jaar in huis is. De Dagverpleger komt me een beetje opknappen en meot om de huishoudelijke rommel waden, want het schoonmaakgedeelte van de thuiszorg is om redenen die ik niet kan begrijpen stopgezet.
De dagverpleger mag nog wel een rondje met me buitenm lopen want dat is goed voor mij. Na een half uurtje fijnstof te hebben ingeademd, zet hij me thuis voor het raam en gaat weer weg. Uit dat raam zie je de meest fantastische dingen. Het is vrijdag dus aan het eind van de middag komt de buurman van de overkant altijd dronken thuis en je kan er de klok op gelijk zetten dat-ie dan zijn vrouw in mekaar rost.
Gisteren was het ook spannend. Vlak voor mijn ogen wordt er iemand overreden door een bus. De chauffeur stapt uit en kijkt woedend naar het slachtoffer en zegt: Zo, dacht jij effe de tectyllaag te moeten isnpecteren, hè?!
Carpe diem, zeggen ze wel eens. Ik zou alleen echt niet weten welke dag want hier is elke dag wel wat.
@13, :D
ouwe seniele gek
10bis harmonie (meer alfa dan beta). Maar het helpt desondanks wel om op tijd en stond wat te pieken en te doen alsof je alleen maar te winnen hebt en niets te verliezen.
@#13 :-) (al ’s gedacht aan een fotoblog?)
Het een sluit het ander niet uit. Ik fiets graag op een manier die redelijk gezond is. Ben ook al een tijdje gestopt met (betaald) werken omdat ik dat slecht vond voor het milieu en m’n gezondheid.
Toch heb ik me tijdens m’n flink afwisselende betaalde werk ook prima vermaakt. Dus gewoon op blijven letten en als iets niet bevalt er iets aan doen. Vaak is dat niet zo moeilijk.
Welke glorie wacht er morgen en daarna dan, waarvoor je vandaag maar braaf doet wat er van je verwacht wordt? Zijn we in wezen niet allen nog steeds brave ‘christenen’, die zich in het nu maar plooien om zich te kwalificeren voor een ‘hemel’ straks?
Heeft u het gat in uw ‘hemel’ al gedicht?
Ja, maar wat te doen als je van gezond en saai gelukkig wordt? Live life to the max, is voor slachtoffers van cola reclame.
Een individu hoeft helemaal niets. Punt.
Het staat eenieder dan wellicht vrij om toch te bedenken wat een individu nou met zijn leven aan moet, hij/zij begeeft zich op het vlak van de arrogantie zodra hij/zij meent dat zijn/haar eigen gedachtes of zelfs conclusies ook van toepassing zijn op enig ander individu.
Dergelijke arrogante denkwijzen leiden tot vreselijke zaken als “het brengen van democratie”, kruistochten, terrorisme, onderwijsplicht (ik zeg expres niet ‘leerplicht’), kledingvoorschriften, potenrammen, eerwraak, heksenjachten, war on drugs en dergelijke vreselijke bemoeienissen met andermans leven, ingegeven door de kromme gedachte dat er een voor eenieder geldende beste manier van leven is. Die is er niet. Er is hooguit een beste manier om een zeker doel te bereiken, maar niemand heeft hetzelfde doel.
Het enige dat een individu wat mij betreft wel moet, is zich aan de Gulden Regel houden: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet.
Jongens, jullie zijn echt wel protestanten ! Fietsen, gezond eten, gaten in de hemel en gulden regels. Ging deze vraag niet over “elke dag leven alsof het de laatste is” ?
De kwestie is eigenlijk ook dit: stel dat je morgen onder die buswielen komt, en nog die magere 12 uur te leven, lekker onder net genoeg morfine, maar beschadigd genoeg qua ingewanden om zeker de boeken definitief te sluiten: HEBBU DAN SPIJT VAN HET LEVEN, WAS HET GENOEG, TEKORT, WEL GEWEEST, IK WIL MEEEER, NEE DANKU LAAT MIJ MAAR, ….. ?
Volmondig neewerf, mijnentweegs, bij de weg.
Gegeven dat beide alternatieven niet louter voordelen lijken te hebben — zou het zo kunnen zijn dat de beste optie zoals gewoonlijk weer eens ouderwets, ongeinspireerd en saai in het midden ligt? :-(
Ik wil enkel nog Oopaloo 3. En 4 en 5 en … ;-)
{ wanneer is uw verjaardag, Snatorazz? }
Pruimentijd ;-)
”In zijn romans en vooral in zijn verhalen […] onderzoekt Stifter met onrustig meesterschap het geheim van de matigheid, van het accepteren van de grens, waardoor de individu in staat is zijn subjectieve ijdelheid ondergeschikt te maken […] in Der Hagestolz antwoordt een oudere vrouw aan een jongeman die heeft verklaard dat hij niet in staat is ergens blij mee te zijn dat deze woorden heel onrechtvaardig zijn en dat het niet geoorloofd is te zeggen dat niets ons meer kan verheugen. Deze vreugde zoekt Stifter in de schijnbare eentonigheid, in de dagelijks terugkerende dingen. In zijn huis schreef hij, […] maakte wandelingen volgens plan, prees de opeenvolging van de dagen en de weken, luisterde naar het gemurmel van de rivier en voelde hem stromen, met zijn vredige ritme, in de cadans van zijn stijl en zijn leven. Dat rustige ritme dat rijk was aan telkens nieuwe nuances betekende voor hem het geluk en hij wenste dat dat heden nooit voorbijging. Zelf had hij niet veel geluk; zijn aangenomen dochter wierp zich in die golven en hijzelf vervroegde, in een crisis van hypochondrie en fysieke pijn, zijn einde met een snee van een scheermes. Maar juist om deze reden had hij begrepen dat het ongewone, het abnormale, het dramatische, waarmee mensen dwepen die een heldhaftig, ongewoon lot begeren, alle ellende van het lijden met zich meebrengt en niets anders.” (Claudio Magris, “Donau”, blz. 126-127)
Peter? Best leuk en zo.