Zedendelicten Vluchtelingen Amsterdam!!!

Het aantal zedendelicten in Amsterdam ligt per jaar op ongeveer 1000. Met twee zedendelicten is in de hoofdstad het aantal zedendelicten gepleegd door vluchtelingen vooralsnog niet afwijkend van het stedelijk gemiddelde. Maar de media vermelden dat niet.  Ik heb hierboven de kop van het artikel van de Telegraaf overgenomen, en er voor het effect nog maar drie uitroeptekens aan toegevoegd. Uitgebreid staan in het artikel de twee incidenten omschreven waar de burgemeester van Amsterdam over bericht. Dit in een brief als reactie op de suggestie dat de autoriteiten zaken met asielzoekers onder de pet zou houden. Onderaan het artikel weet de Telegraaf nog net een referentie te maken naar het eigenlijke onderwerp van de brief, en vermeldt het citaat dat "het ongebruikelijk is te communiceren over alle incidenten die zich in een stad met 825.000 inwoners vanzelfsprekend in groten getale voordoen". Een artikel over hetzelfde onderwerp in het Parool (de kop: "Van der Laan: Twee zedendelicten met vluchtelingen in laatste half jaar"), is al een stuk gematigder van toon. Er wordt sneller in het artikel vermeld wat het eigenlijke onderwerp van de brief was, namelijk dat de burgemeester wil benadrukken dat niets onder de pet wordt gehouden en dat zedendelicten topprioriteit hebben. Daarbij wordt er aandacht gegeven aan de opmerking van de burgemeester dat er een verband zou zijn tussen incidenten en het langdurige verblijf van grote groepen in kleine ruimten met weinig privacy. Verder kunnen we bij het artikel ook de desbetreffende brief downloaden. Van der Laan begint zijn brief met het veroordelen van iedere vorm van (seksueel) geweld, zegt daar streng tegen op te treden, alle aandacht voor te hebben en altijd open over te communiceren. Daarna volgt de informatie over de twee zedendelicten. De informatie die de burgemeester ter relativering geeft dat 100 aanhoudingen in een uitgaansweekend in Amsterdam niet ongebruikelijk is, was volgens de pers kennelijk niet vermeldenswaardig. Helaas meldt de burgemeester niet hoeveel zedendelicten er  jaarlijks in Amsterdam gepleegd worden. Even googelen leert dat het om ongeveer 1000 aangiften per jaar gaat. Zedenmisdrijven blijken daarmee in Amsterdam vooralsnog een lokaal product te blijven, waar de vluchtelingen vooralsnog met slechts 0,2% aan bijdragen, wat ongeveer in verhouding blijkt te staan tot het aantal vluchtelingen op de hele bevolking. Helaas wordt dat uit het lezen van de berichtgeving absoluut niet duidelijk. Storm op de sociale media.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kabinet IJsland valt: vriendjespolitiek bij rehabilitatie zedendelinquenten

Het lijkt erop dat de IJslandse justitie meer dan eens het strafblad schrapte van zedendelinquenten, op voorspraak van familieleden van bonzen van de regerende conservatieve partij.

Zo ontving justitie een brief van de vader van de premier met het verzoek een oude gabber van ‘m te rehabiliteren. Het was een goeie jongen, hij kende ‘m allang en die had echt spijt, meende Benedikt Sveinsson, vader van premier Bjarni Benediktsson.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een sociologie van verkrachting

I know I am behind on this but if you read French, you should read Laurent Mucchielli’s post on the sociological aspects of rape (and the book the post is based on).

As Mucchielli notes, when rape is discussed in the media or the larger society, it is often in the context of sensational cases either involving celebrities (DSK, athletes, etc.) or “spectacular” cases where rapists become household names (think Dutroux or Fourniret). At the other hand of the spectrum, there seems to be a publishing niche for testimonial books whose reading is unbearable. In combination, these trends construct rape as one of the most abhorrent crimes deserving of maximal social sanction.

But for Mucchielli, the everyday reality of rape is different (which is not to negate the above) when one uses the sociological method to explore what rape, in contemporary society really involves beyond media coverage and publishing trends. The book linked to above is the result of this work. What does this show?

First, rape is a crime of proximity despite the medieval persistence of the “stranger danger” stereotype, or the image of  the woman walking alone at night, chased by her aggressor, then raped and sometimes killed. That stereotype is common in various fictional media and widely used by politicians, often with pro-patriarchal motives (women are safer home, shouldn’t be out late at night, working or going out, etc.). The book’s studies show that in 85% of rape, offender and victim know each other.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.