Spotlight: Caprice; modern klassiek

Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.

Caprice is een neo-klassiek ensemble uit Rusland dat slechts in een kleine kring bekend is. De muziek wordt getypeerd door de hemelse zang van Inna Brejestovskaya en de hoge compositorisch kwaliteiten van Anton Brejestovski. Dat Caprice slechts een kleine populariteit mag genieten staat geheel los van de kwaliteit van de muziek. Men heeft inmiddels niet minder dan zeven albums opgenomen. Daarnaast heeft Brejestovski voor de laatste CD de moeite genomen om geheel in de traditie van J.R.R. Tolkien een nieuwe taal uit te werken; Laoris! Dit vanwege zijn bijna obsessieve fascinatie met de wereld van elven en feeën.

(Black Flower / Tales of the Uninvited)

Muzikale hoogstandjes

De muziek van Caprice kan het best beschreven worden als neo-klassieke muziek. Bijtijds speels en olijk met een experimenteel randje en op andere momenten gracieus, mysterieus met een bijna onheilspellend karakter. De muziek is gebaseerd op de wereld van de elven en feeën, iets wat je niet alleen in de teksten tegenkomt maar ook de muziek terughoort. Een liefelijke sprookjesatmosfeer over een wereld van kleine feeën bestaat zonder problemen naast de wereld van de elven uit Tolkien’s boeken. De muziek is soms beter te omschrijven als een muzikaal boeket, een muzikaal schilderwerk dan duidelijk definieerbare nummers.

De hemelse zang van de -net als de rest van het ensemble- klassiek geschoolde Inna Brejestovskaya is de kroon op een toch al aanzienlijke muzikale taart. Uiteindelijk is het echter niet een element, maar het totaal pakket dat de muziek tot grote hoogte verheft. Hoewel men met deze stijl populariteit geniet binnen de gothic subcultuur is Caprice geen gothic bandje dat wat klassieke instrumenten inzet om een extra dimensie aan haar muziek te geven. Caprice is een volwaardig klassiek ensemble. Instrumenten als de harp, klarinet en viool vormen de basis van de muziek. In tegenstelling tot traditionele klassieke muziek is men echter niet bang om te experimenten met moderne invloeden. Af en toe sluipen er zelfs wat elektronische invloeden in de muziek, zoals op het album ‘Sister Simplicity’.

(Fearies stole Bridget / Tales of the Uninvited)

Over elfjes en feeën.

Hoewel Brejestovski zelf zegt geen Tolkien-freak te zijn is de invloed van Tolkien op het werk van Caprice onontkoombaar. Het hoofdwerk van Caprice bestaat dan ook uit de zogenaamde “Elven Trilogie”; ‘Elvenmusic’ en ‘The evening of Ilúvatar’s children’, beide muzikale illustraties bij Tolkien’s boeken, en ‘Tales of the Uninvited’, gezongen in de niet bestaande taal van de feeën; Laoris.

Laoris is door Brejestovski uitgewerkt tot een volledig functionele taal. Op de website van Caprice is inmiddels een gehele sectie te vinden met informatie over deze taal. Compleet met uitleg in PDF en een te downloaden woordenboek (Excel).

Deze drie albums uit de “Elven trilogie” zijn zonder twijfel de beste van de uitgebrachte albums. Waarbij ‘Tales of the Uninvited’ weer met kop en schouders boven de overige twee uitsteekt naar mijn mening. Dit komt voornamelijk omdat de composities iets rustiger van aard zijn waardoor deze prettiger in het gehoor liggen. Als experimentele klassieke muziek echter meer in jouw straatje ligt dan is het waard om deze drie albums juist pas als laatste aan te schaffen.

De verschillende stijlen naast elkaar

Elektronische invloeden: (The Dole of the King’s / Sister Simplicity)	Experimenteel klassiek: (The little Boy Lost / Songs of innocence and experience)
Tolkien geïnspireerd (elven muziek): (Princess Mee / Elvenmusic)	In Laoris (Feeën muziek): (Summer Night / Tales of the Uninvited)

Overige composities Brejestovski

Naast zijn werk met Caprice heeft Brejestovski samen met de Apogee Arts Foundation een 110 minuten durend ballet genaamd ‘The Faerie Queen’ gecomponeerd bestaande uit drie aktes. Het componeren heeft in totaal drie jaar gekost en gaat, zoals de naam al aangeeft, wederom over de wereld van de feeën. De muziek ligt dan ook op bepaalde punten in het verlengde van Caprice. Het is niet onaannemelijk dat als Caprice je aanspreekt dit ballet ook zeer de moeite waard is om te aanschouwen. Of en waar het te aanschouwen is, is mij echter onbekend.

(Sample Act 1, Scene 5. Faeries Appear)

Update: Er is een nieuw album uit genaamd ‘Kywitt! Kywitt!’.