OPINIE - Kinderen worden te vaak niet beschermd tegen het wanpresteren van de ouders. Zo ook als het gaat om het afsluiten van de drinkwatervoorziening van gezinnen met kinderen, vindt Jos van Goethem.
Wanbetalers die om welke reden dan ook de waterrekening niet kunnen betalen, kunnen uiteindelijk worden afgesloten. Voordat dit gebeurt dienen de drinkwaterleveranciers een zogenaamde Ministeriële Regeling te volgen, waarin voorwaarden zijn opgenomen om het incassoproces zo zuiver mogelijk te laten verlopen.
Mocht een wanbetaler niet akkoord gaan met schuldhulpverlening, weigerachtig blijven op valse voorwendselen of op illegale wijze water gebruiken, kan echter alsnog worden overgegaan op afsluiting van de watervoorziening. Hierop is in de ministeriële regeling een uitzondering gemaakt, te weten er wordt rekening gehouden met de situatie dat ‘indien ernstige gezondheidsrisico’s voor degene die wordt afgesloten of zijn huisgenoten ontstaan’, de levering van drinkwater niet mag worden gestopt.
Kinderen
De hierboven genoemde ministeriële regeling gaat echter voorbij aan het feit dat kinderen niet de dupe mogen worden van het gedrag van de ouders, zoals is bepaald in artikel 2 van het Internationaal verdrag inzake de rechten van het kind (IVRK).
Kinderen zijn immers geen juridisch verlengstuk van de ouders en dienen als een eigen individu met een eigen leven (weliswaar voor de eerste achttien jaar toevertrouwd aan de zorg van de ouders) te worden gezien. De Hoge Raad heeft daarom dan ook in een recente uitspraak (ECLI:NL:HR:2012:BW5328) geconcludeerd dat ‘gedragingen van ouders, niet aan kinderen kunnen aangerekend of toegerekend worden’.
Het feit dat er geen motivatie wordt gegeven in de ministeriële regeling ten aanzien van het waarborgen van het voorzien in de behoefte van kinderen, is in strijd met de werking van artikel 3 van het IVRK. Artikel 3 IVRK stelt namelijk dat bij alle door de overheid genomen besluiten het belang van het kind voorop moet staan.
De Verdragstekst luidt als volgt:
- Bij alle maatregelen betreffende kinderen, ongeacht of deze worden genomen door openbare of particuliere instellingen voor maatschappelijk welzijn of door rechterlijke instanties, bestuurlijke autoriteiten of wetgevende lichamen, vormen de belangen van het kind de eerste overweging.
- De Staten die partij zijn, verbinden zich ertoe het kind te verzekeren van de bescherming en de zorg die nodig zijn voor zijn welzijn, rekening houdend met de rechten en plichten van zijn ouders, wettige voogden of anderen die wettelijk verantwoordelijk zijn voor het kind, en nemen hiertoe alle passende wettelijke en bestuurlijke maatregelen.
- De Staten die partij zijn, waarborgen dat de instellingen, diensten en voorzieningen die verantwoordelijk zijn voor de zorg voor of de bescherming van kinderen voldoen aan de door de bevoegde autoriteiten vastgestelde normen, met name ten aanzien van de veiligheid, de gezondheid, het aantal personeelsleden en hun geschiktheid, alsmede bevoegd toezicht.
Toelichting
Het belang van het kind moet voorop staan bij alle maatregelen die kinderen aangaan. De overheid moet het welzijn van alle kinderen bevorderen en houdt toezicht op alle voorzieningen voor de zorg en bescherming van kinderen.
Kortom, van de overheid kan worden verwacht dat in een ministeriële regeling die gaat over het afsluiten van drinkwater duidelijk wordt uitgelegd hoe kinderen, waaronder baby’s, worden beschermd tegen de negatieve consequenties van het wanpresteren van de ouders.
Niets blijkt echter minder waar. De overheid verschuilt zich achter het argument dat indien de ouders een verklaring krijgen van een arts – niet zijnde de behandelende arts (huisarts) – waarin wordt aangegeven dat er ernstige gezondheidsrisico’s te verwachten zijn voor een medebewoner, niet mag worden afgesloten.
Kennelijk wordt er hier voorbij gegaan aan het feit dat kinderen maar zeker baby’s de facto gezondheidsrisico’s lopen zonder schone drinkwatervoorzieningen.
Daarnaast gaat de ministeriële regeling ook voorbij aan de werking van artikel 6 van het IVRK. Artikel zes stelt dat:
- De Staten die partij zijn, erkennen dat ieder kind het inherente recht op leven heeft.
- De Staten die partij zijn, waarborgen in de ruimst mogelijke mate het overleven en de ontwikkeling van het kind.
Toelichting
Ieder kind heeft recht op leven. De overheid waarborgt zoveel mogelijk het overleven en de ontwikkeling van het kind. De regering heeft de plicht om een veilige omgeving te creëren waarin kinderen ongestoord kunnen opgroeien. Een omgeving zonder oorlog of armoede, waar genoeg te eten en te drinken is, waar kinderen in een huis wonen, naar school kunnen en worden beschermd tegen kindermishandeling.
Systeemdenken gaat voorbij aan menselijke waarden en normen
Onbegrijpelijk aan deze Ministeriële Regeling is het feit dat er voorbij wordt gegaan aan de handelwijze van de ouders, waardoor afsluiting van de watervoorziening dreigt. Dat betekent per definitie dat al vele stappen zijn geweest om de ouders te bewegen tot betaling, zonder enig succes. Om daarna te verwachten dat diezelfde ouders wel naar een arts toe gaan (waar zij geen direct contact mee hebben) om daar het hele verhaal te doen, in de hoop een briefje te krijgen waarin staat dat een baby of klein kind niet zonder water kan leven, is een totale utopie.
De uitwerking van de Regeling geeft ook een kijkje in de keuken bij ambtenaren die een dergelijke regeling in elkaar zetten. Deze zijn kennelijk vergeten dat kinderen en baby’s per definitie afhankelijk zijn van derden en derhalve te allen tijde over voldoende water dienen te kunnen beschikken om voedingsstoffen binnen te krijgen (babymelk) en hygiënisch verzorgd te kunnen worden. Dit is voor vrijwel iedereen duidelijk maar niet bij de uitvoerenden van de overheid.
Verbazend is overigens het feit dat er vele partijen (energieleveranciers, drinkwatervoorzieningen, nutsbedrijven in het algemeen) zijn die meewerken aan het uitvoeren van deze praktijken. Ergens moet er toch iemand zitten die denkt dat een dergelijke maatregel te ver gaat?
Conclusie
De overheid blijft kinderen (baby’s) zien als een verlengstuk van de ouders. Ondanks het feit dat er vele uitspraken zijn van zowel het Europese hof van justitie als van het Europese hof voor de rechten van de mens, lijkt het standpunt van de overheid niet te wijzigen. Kinderen dienen niet gezien te worden als een verlengstuk van de ouders (anders moeten we Maxima ook naar huis sturen) maar zijn een zelfstandig juridisch subject.
De hoop die ik heb is dat dit nog een keer doordringt binnen de cultuur van de overheid die gericht is op systeemdenken, daar waar een samenleving geen systeem is maar een samensmelting van allemaal individuen.
Reacties (33)
Kinderen zijn immers geen juridisch verlengstuk van de ouders en dienen als een eigen individu met een eigen leven te worden gezien.
Dat is in Nederland toch al niet aan de orde. Neem bijvoorbeeld godsdienstvrijheid, die in Nederland wordt geïnterpreteerd als de ouders die voor het kind mogen beslissen naar welke religie het wordt geïndoctrineerd middels bijzonder onderwijs.
Puh, als ouders geen drinkwater kunnen voorzien aan hun kinderen dan mag de staat wat mij betreft de ouders als incapabel achten. Waarom nog die moeite doen om het gezin bij elkaar te houden?
@2, stel dat je niks hebt met medemenselijkheid, dan nog kun je redeneren dat het vergoeden van drinkwater goedkoper is dan het kind in de jeugdzorg plaatsen. En jeugdzorg is lang niet altijd beter voor de kinderen, zelfs niet bij ouders die er zo’n potje van maken dat ze hun waterrekening niet kunnen betalen. Gewoon een simpele kostenbatenanalyse dus.
Tja zo redenerend zou je dat ook kunnen zeggen van electriciteit, gas, woning, …, ja waarom zou je uberhaupt nog geld willen terugzien van wanbetalende mensen met kinderen? Dit hele betoog klinkt mij als laten we vooral de onwillende ouders een vrijbrief geven om niet mee te betalen, zodat de rekening, zoals veelal, weer terechtkomt bij de willenden.
Ik vraag me af waarom ik altijd maar moet meebetalen aan de opvoeding van andermans kinderen. Zelfs als blijkt dat de ouders totaal niet in staat zijn voor hun eigen kroost te zorgen. Zelfs als blijkt dat men nog liever geld uitgeeft aan allerlei rommel dan aan zoiets als water. Kregen die mensen maar de verplichting om na duidelijk ouderlijk falen, zich te laten castreren en steriliseren, maar ja met al dat misplaatst begrip, zoals ook weer uit dit artikel blijkt, hebben de onwillenden vrij spel.
@4, inderdaad, die redenatie gaat veel verder. We zouden inderdaad veel vaker moeten kijken naar hoe onze maatschappij werkt, en minder uit wraakzucht en afgunst beslissen en meer met ons verstand.
De onwillenden hebben overigens al heel regelmatig vrij spel voor zover ik weet. Je kunt hele economieen ten gronde richten, en niet vervolgd worden. Maar het niet kunnen betalen van de waterrekening scoort vaak niet eens zo heel hoog op de score van ‘onwil’, meestal met onmacht, in allerlei vormen. Maar het is wel veel veiliger om boos te worden op de machtelozen…
@4:
Jouw onderwijs (+de door je ouders geïncasseerde kinderbijslag en belastingvoordeel) werd waarschijnlijk ook mede bekostigd door mensen die geen kinderen hadden ;-)
Ja natuurlijk heb ook ik geprofiteerd van de solidariteit van de anderen. Studie is grotendeels bekostigd door de medemens in deze maatschappij. En nu draag ik bij aan de studie van anderen. Maar daar gaat het nu net om. Samenleven doe je zoals het al zegt… samen. Onwillenden, die liever een sigaret opsteken, spullen aanschaffen, dan de rekening voor water betalen, hun bloedeigen kinderen geen brood voorzetten, maar wel met een mobieltje rondlopen, parasiteren… zelfs hun eigen kinderen zijn de dupe… mede mogelijk gemaakt door de “begripvollen” die overal begrip voor hebben, maar in mijn ogen leiden aan een soort van Stockholm syndroom…
Maar is het heel unfair te stellen dat als je niet capabel bent om 1 kind op te voeden, verhindert moet worden dat je er nog meer op de wereld zet? Ik vind het nogal raar namelijk dat onmachtigen, die er zelf niet aan kunnen of willen doen, zoiets waardevols mogen verpesten als een kind.
@7, allereerst: als je geen zin hebt in medemenselijkheid, bedenk dan vooral dat het niet gaat om de ouders, maar om de kinderen. En die kinderen help je van de wal in de sloot door ze basisomstandigheden te ontzeggen.
Geboortepreventie en gedwongen sterilisatie / abortus heeft verder wat nare bijsmaken. Weet je zeker dat dat de richting is die je op zou willen met de maatschappij?
Overigens lost dat het probleem natuurlijk alsnog niet op van de kinderen die er al zijn. Die hebben NU een behoorlijk leven nodig, en voor een deel van de kinderen is bij hun ouders (zelfs als die erg arm zijn) mogelijk nog altijd een betere plek (en, voor de economisch geobsedeerden onder ons ook een stuk goedkoper) dan uithuisplaatsing met alle trauma’s en risico’s vandien.
Enne, je doet wel leuk alsof je het heel rationeel beredeneert, maar puur rationeel is een stabiele samenleving met een ruimhartig vangnet natuurlijk een veel betere manier om dit op te lossen en toekomstige problemen te voorkomen. Kost minder, levert meer op, in allerlei opzichten (van gezondheid tot innovatie tot verlaging van de criminaliteit.)
Maar zo’n kille kosten-baten-analyse lijkt een brug te ver te zijn voor veel mensen, die hebben liever het idee van wraak dan een effectieve aanpak.
Inca,
Gegijzeld door je – ik moet goed denken – als je het mij vraagt. Ik heb immers nergens gesteld dat ik die kinderen, helaas vaak al verpest door de ouders, ook maar iets misgun. Toch wrijf je me dat aan… Enne kosten, baten analyse? Zal niet bepaald gratis zijn al die begripvolle hulpverlening en dat weet ik uit eerste hand. Mijn vrouw heeft ook een tijdje in de hulpverlening van probleemgezinnen gewerkt. Wat zij tegenkwam…. mensen die zichzelf niet konden verzorgen omdat ze daarvoor plat gezegd te achterlijk waren, maar wel 5 kinderen, allemaal met begeleiding, speciale scholen, rugzakjes, die ze zelf natuurlijk niet konden verzorgen. Moeder met kind. Moeder dikke schulden, maar roken als een ketter, nieuwste mobiel en kind niet eens een boterham, laat staan liefde… Moeder op punt van bevallen van derde kind, twee eerdere al weggehaald en ook deze omdat moeder verslaafd is en ga zo maar door. Natuurlijk allemaal de schuld van de willenden.
Bijkomend feit is dat veel kinderen met ouders die ze niet eens kunnen verzorgen, allerlei problemen en achterstand vertonen, velen en ik denk de meerderheid, zijn levenslang aangewezen op bijstand, begeleiding en krijgen zelf ook weer kinderen…
Maar als ik je goed begrijp, gun je de ongeborenen van harte dat ze ook opgroeien bij ouders die er niet geschikt voor zijn? Ze krijgen immers alle ondersteuning van de maatschappij dat de liefde en geborgenheid die er van nature zou moeten zijn wel kan vervangen.?
Hoezo gedwongen sterilisatie/castratie een brug te ver? Als je hebt bewezen een kind niet op te kunnen voeden, waarom dan dat verschrikkelijke recht om er nog meer te krijgen? Ik vind je nogal kil dat je zo de rechten en het leven van een ongeboren kind verkwanselt.
@9:
Eugenetica blijft linke soep:
Zie 3e alinea van
http://nl.wikipedia.org/wiki/Eugenetica
@9
Hmm.. Mensen met 5 kinderen die allemaal uit huis geplaatst zijn, verstandelijk gehandicapten, criminelen, mensen met een ernstige, progressieve ziekte, mensen met een 70 urige werkweek, mensen die roken of drinken, mensen die vroeger mishandeld of misbruikt zijn (megakans op herhaling), marokkanen of antilianen, mensen die hun kinderen slaan of tegen ze schreeuwen, mensen (mannen) die boven de 50 zijn, mensen die fanatiek religieus zijn. Mensen die autisme binnen de familie hebben, of adhd, of schizofrenie. Mensen die veganistisch eten of homeopatische middelen geven en niet inenten.
Man, man wat zou de wereld opknappen wanneer we eindelijk alleen de perfecte ouders kinderen laten krijgen!
Gelukkig hebben we een vrij strakke bescherming in de wet om mensen basale rechten, als zelfbeschikking of integriteit van lichaam, te ontnemen. sterilisatie is immers niet alleen voorkomen dat er meer kroost komt, maar een min of meer blijvende medische ingreep.
Iemand met borderline, met 5 uithuisgeplaatste kinderen en elk kind van een andere man, plus een schuldenproblematiek, is niet wijs wanneer ze een 6e kind neemt. Maar in de afweging ‘niet wijs’ (waarna de maatschappij moet bijspringen) en ‘gedwongen iemand zeer zeer basale rechten ontnemen’, weegt voor mij individuele vrijheid heel zwaar. Niet iedereen is verstandig of plichtsgetrouw, en prima dat de maatschappij dan bijspringt. Nadat de ‘fout’ begaan is. Voor de ‘fout’ lijkt me preventieve voorlichting op zijn plek, of de sterke aanbeveling de prikpil te nemen.
Bovenstaand lijstje laat zien hoe spekglad de glijdende schaal is van wat als verantwoordelijk wordt gezien, en derhalve is een zeer principieel standpunt, nooit sterilisatie, m.i. verstandig.
Je oordeel over mensen die de rekening voor water niet kunnen betalen is trouwens wel erg kort door de bocht. Uiteraard maken mensen een puinhoop van hun leven, maar je gaat uit van schuld (kiezen voor een sigaret) en negeert onder meer dat armoede dom maakt (zoek even op sargasso), maar ook dat schulden lang niet altijd het gevolg zijn van stomiteiten of bewust een puinhoop creeren. En ja, mensen die er een zooitje van maken zijn er Ook. Hoort er nou eenmaal bij, de maatschappij.
Edit
Lijkt me een punt om beter te onderbouwen.
Kinderen die bij ouders opgroeien die ze niet goed kunnen verzorgen, krijgen ofwel begeleiding of worden uit huis geplaatst. Perfect is het brintepapgezinnetje, maar dat is de keuze niet. De keuze is: mag individuele vrijheid van mensen om een kind te krijgen opwegen tegen mogelijke problemen en kosten van het kind dat geboren wordt. Ik ben benieuwd welke mensen uit de eerste alinea je ongeschikt voor ouderschap zou vinden. Rationeel zijn ze allemaal zo ongeveer onsgeschikt.
@8: het zou juist van enorme medemenselijkheid getuigen om te kunnen verhinderen dat sommige mensen kinderen kunnen krijgen.
@3: Spreek mij niet aan op moraal of marktdenken, wat een walgelijke gedachtekronkel. Wanneer ouders het water niet eens kunnen of weigeren te betalen dan mag er best overwogen worden om eens grondig te kijken naar het welzijn van de kinderen. Die kinderen groeien anders voor stront op, kleine kans dat ze zich ooit kunnen ontplooien.
@13, en welk alternatief had je in gedachten voor die kinderen?
@9 @12
Gefeliciteerd, u heeft zojuist Ludwig von Beethoven geaborteerd.
@11 Zoals ik je schrijven intepreteer is het zwichten voor de onwillenden of onkundigen…
Je schijnt het basale? Recht om kinderen te krijgen te prevaleren boven de rechten die een kind vanaf zijn geboorte zou moeten hebben. Verantwoordelijke ouders, die in ieder geval een sigaret minder belangrijk vinden dan een boterham voor hun kind. Ouders die liefde kunnen en willen geven en ouder die het kind kunnen en willen verzorgen.
Jouw redenatie volgend moet alles en iedereen maar kinderen kunnen krijgen en zo veel als ze willen. Mijn redenatie blijft, verpest je 1 kind, moet alles voorkomen worden dat je nog een 2e kunt krijgen, zowel de vader als de moeder. Met een kind kun je geen onnodige risicos nemen.
@15. Geaboteerd? Abortus zou bij sterilisatie niet meer aan de orde zijn toch?
@16, je hebt nog niet gezegd wat je wilt doen met de kinderen die er al zijn.
@17 Wie er zijn zijn er en die zouden in de eerste plaats de liefde en warmte moeten krijgen die een kind, elk kind, verdient. Dat bereik je niet met kinderen door jeugdzorg en andere kunstmatige instellingen te begeleiden. Ik denk dat er veel overbehandeling, overdeskundgigheid is en soms denk ik meer omdat daar baantjes vanaf hangen.
Ik zou ervoor zijn om kinderen bij gedrochten en verdervers van ouders weg te halen. Leuk is anders maar beter dan doormodderen en kinderen blootstellen aan incompetente ouders. In eerste instantie onder te brengen bij familie, indien niet mogelijk bij pleegouders. Vind het nog steeds vreemd dat er zoveel mensen zijn die kinderen adopteren uit verre landen, terwijl er hier velen voor galg en rat opgroeien.
Sommigen zeggen dat het altijd beter is de kinderen thuis te laten opgroeien. Ik denk daar anders over. Een baas die zijn hond mishandelt, gun ik nooit meer een hond, toch is de hond trouw aan zijn baasje ook al wordt ie mishandelt. Hoeveel meer is een kind? En die blijven blootstellen aan allerlei mishandeling? Ik gruwel bij de gedachte…
@16
Een kind heeft vele rechten, vastgelegd in verdragen en wetgeving onder meer. Zodra een kind geboren is, is het de verplichting van ouders en omgeving om die rechten te waarborgen. Lukt dat niet, dan mogen andere instanties die rechten waarborgen. Soms direct na de geboorte.
Ik stel dus niet het recht op zelfbeschikking tegenover het recht op een goed leven voor een kind. Beide rechten zijn aanwezig, basaal, en moeten gewaarborgd worden.
Indien ouders om welke reden dan ook geen water kunnen betalen, dan kan dit een teken zijn om te bekijken of binnen het gezin die basale rechten goed in orde zijn. Een schuldenproblematiek duidt zeker niet per definitie op slecht ouderschap. Het kan echter wel een symptoom zijn van een grotere puinhoop.
Wanneer je vriendin daadwerkelijk met dit soort cases te maken heeft gehad, heeft ze ook de zeer schrijnende verhalen meegemaakt van bijvoorbeeld gescheiden ouders, waarbij de vader geen alimentatie wil betalen. Gevolg: schulden en geen water, gas, elektra en zorgverzekering. Of zaten de oogkleppen al zo ver dicht en was het oordeel al zo sterk over mensen die anders leven dan jullie, dat dit soort cases niet meer opgevallen zijn?
Los hiervan: Het afsluiten van drinkwater zou wat mij betreft nooit mogen.
Edit
Ik ben trouwens nog steeds benieuwd naar je lijstje van mensen die maar beter geen kinderen moeten nemen. Uitsluitend wanneer het eerste kind uit huis geplaatst is? Of is je lijstje langer dan dat?
@18, klinkt (oppervlakkig bezien) allemaal geweldig maar je hebt nu min of meer beargumenteerd dat je kinderen zowel niet naar de jeugdzorg wilt laten gaan als de ouders geen drinkwater gunt… dus wat dan?
Overigens is adopteren zeker niet altijd minder traumatiserend en is het ook daar maar de vraag of de kinderen beter afzijn. Je stapt daar wat makkelijk overheen. Voor waar het artikel over gaat is het geen oplossing.
@16 ja natuurlijk joh. Zowel mijn vrouw als ik zijn gek op oogkleppen…
Wat vind je trouwens van een vader die weigert alimentatie te betalen, kennelijk te weinig geintereesserd is in het welzijn van zijn kind(eren), maar wel druk doende is andere offspring te verkrijgen bij een ander vrouw?
Ach laat ook maar, over oogkleppen gesproken…
@21
Weinig verheffend en onverstandig. Knoop in zijn leuter dan maar?
De kinderen wonen natuurlijk in de case die ik noemde bij de moeder. Die het water niet kan betalen.
Inkomensterugval is de belangrijkste reden voor aanvraag schuldsanering. Pas daarna volgt overconsumptie.
@16 moet @ 18 zijn.
@20 mensen die geen drinkwater kunnen betalen omdat ze liever roken, lijkt me dat duidelijk is hoe ik erover denk. Drink maar uit de sloot. De kinderen? Ja als men door eigen toedoen niet eens drinkwater kan betalen, dan is de vraag terecht hoe je dan eigenlijk nog meer kinderen zou willen.
@22 weinig verheffend… knoop in zijn leuter. Is dat je oplossing of heb je die niet?
Ik snap dat de kinderen bij moeders wonen. Echter jij weet net zo goed als ik dat er gelukkig in dit land bijstand is. Betaald papa niet dan kan moeder daar aanspraak op maken. Of krijgt moeder in jouw voorbeeld helemaal niets?
@24 Nee, knoop in zijn leuter is niet mijn oplossing, zoals je uit eerdere post kan opmaken.
En bijstand: alimentatie wordt hier in mindering op gebracht. Ook als die niet betaald wordt en hier rechtzaken over gevoerd worden. Dus die cases niet meegekregen leid ik hier uit af? Bijzonder.
@23 nu hebben we e.e.a. Al een stuk teruggebracht. Dus uitsluitend mensen waarbij eerder kinderen uit huis geplaatst worden, en mensen die zelfgenot boven drinkwater stellen moeten het recht op kinderen krijgen ontnomen worden?
@23, maar je blijft omzeilen wat er met de kinderen moet gebeuren die er al zijn.
(Overigens: framing dat geldproblemen altijd zouden gaan om ‘ze roken liever dan.’ Zo zit dat dus niet. Er zijn wel degelijk heel wat situaties waarin je buiten je eigen schuld flink buiten de boot kunt vallen.)
25 je maakt er maar van wat je wilt. Fijne avond nog.
26 wat omzeil ik? Bedoel je met die kinderen zonder drinkwater? Zoals ik volgens mij al aangaf uit huis, indien blijkt dat de ouders zo onverantwoordelijk zijn of kunnen zijn dat dit het gevolg is.
Natuurlijk zijn er heel wat situaties dat mensen in de problemen kunnen komen. Ik heb het echter over die situaties waarin men zelf verantwoordelijk is voor het tekortdoen van de kinderen.
@28, ok, uit huis. In dat geval, waarom kiezen voor een dure oplossing die in veel gevallen niet beter is voor de kinderen, zeker als er behalve geldproblemen verder geen ernstige problemen zijn? Waarom zadel je de maatschappij op met veel hogere kosten en de kinderen met veel ernstigere trauma’s dan nodig is?
Het lijkt mij een hachelijke onderneming om met zekerheid uit te kunnen maken of problematische situaties waar schulden een belangrijk deel van uit maken, verwijtbaar zijn of niet. En wat als eenmaal uitgemaakt is dat de problemen verwijtbaar zijn? Zou dat dan een legitimering mogen zijn om gezinnen af te sluiten van de meest basale voorwaarden van bestaan? Als een waterrekening niet betaald kan worden- eigenlijk maar een klein rekeningetje in vergelijking met de andere vaste lasten- is er per definitie meer aan de hand.
Afsluiten van het water of het aangaan van een schuldsaneringsregeling vormen beiden geen oplossing voor de problemen die veel meer omhelzen dan “verkeerd” omgaan met geld en verantwoordelijkheden. Er zullen altijd ook andere schuldeisers zijn en de tekorten in de huishoudbegroting zijn bijna altijd al langdurig en structureel. Mensen met een tekort verliezen bandbreedte in hun denken, dat hebben we elders op Sargasso al kunnen vernemen. De psycho-sociale problematiek die meestal speelt wordt niet opgelost door dwangmaatregelen zoals afsluiten en schuldsanering. Deze complexe problematiek is moeilijk op te lossen, maar wordt zeker niet minder door afsluitingen e.d. Ze maakt deze juist erger.
Een schuldsanering is in feite alleen maar een strafmaatregel als het gaat om mensen die al lang een te laag inkomen hebben en sowieso niet rond kunnen komen in onze welvarende samenleving.
Een schulsanering levert in deze gevallen de schuldeisers vrijwel niets op. De bewindvoering zelf kost vaak meer dan het oplevert. Terwijl de sanieten drie jaar of langer maatschappelijk/economisch volkomen buiten spel worden gezet.
Het is een vorm van systeemdenken waarbij geen oog is voor het eigenlijke doel; mensen helpen zich op een gezonde manier in te voegen in de samenleving en het helpen voorkomen van betalingsproblemen.
Niet alleen kinderen hebben rechten. Ook de ouders, de volwassenen. Afsluiten van water, energie, huisuitzetting EN onvoldoende budget voor een menswaardig leven, zijn in strijd met deze rechten, dus onaanvaardbaar.
Als eerste heb ik een hekel aan de naam Wanbetaler, veel mensen komen juist in de problemen door maatregelen van de overheid. Die overheid die niets anders doet dan roven en stelen zelfs van de aller armsten. De meeste mensen, die wij van de stichting Som konden helpen waren absoluut niet schuldig aan hun armoede maar konden toch niet alles betalen, bedenk eens dat een uitkering van een echtpaar ongeveer1400 euro per maand bedraagt, hiervan gaat een huur af van 450 euro en blijft 950 euro hiervan 287 euro ziekenfonds dus blijft 663 euro, hiervan weer 263 euro energiekosten, blijft 400 euro, hiervan de WOZ, waterschapslasten en de water voorziening + een verplichte WA verzekering samen ook voor 200 euro, wat blijft is 200 euro, dus nog geen 7 euro per dag om van te leven. Begrafenis verzekering, Groene Kruis en telefoonkosten zijn niet meegerekend.
Zij kunnen niet anders.
@31 Dat klopt helemaal.
Ik ben gestopt met mijn werk als ambulant ondersteuner voor mensen/gezinnen die het zgn. niet zelfstandig kunnen redden in onze samenleving. Vaak mensen met een beperking op cognitief vlak, of anderszins getroebleerd door lange traumatiserende geschiedenissen. ( door Marcel van Dam de ‘onrendabelen’ genoemd) Ik ben gestopt omdat ik niets kon doen aan de belangrijkste ‘kwaal’ waaraan zij leden; langdurig en permanent geldtekort.
Door mijn werkgever en door mijn collega’s werd dit niet erkend. Zij vonden het doodnormaal dat ze het met die 7 euro per dag-als voorbeeld- moesten kunnen doen. Ze verwachten iets van deze mensen wat ze zelf in hun ergste nachtmerries nog niet meegemaakt hebben. De doorlopende afgedwongen betalingsregelingen, de dwangbevelen, de continue dreiging van afsluiting en de permanente ondoordringbare administratie van uitkeringen, toeslagen etc. etc. Een volkomen begaafd mens met een goed stel hersens en een gezond emotioneel/sociaal leven zou hiervan al volledig in de stress raken.
Ik moest hun administratie ondersteunen, lees; overnemen en dus de stress en de onmacht. Het was dweilen met de kraan open.
Die 7 euro per dag is theoretisch. De praktijk is dat ook deze 7 euro permanent onder druk staat door de oplopende tekorten vanwege onvermijdbare betalingsachterstanden en andere ellende.
Het gevolg van deze toestand is wat ik noem, frustratiegedrag. Permanent onder druk staan haalt niet altijd het beste in de mens naar boven. In de overlevingsmodus leeft men van dag tot dag. Hoe haal ik het einde van de week, hoe kom ik het weekende door. En net als ‘gewone’ mensen’ onder druk worden er dan soms verkeerde keuzes gemaakt. Een pakje shag of een paar biertjes van de Aldi worden dan de laatste symbolen van nog ‘iets voor jezelf’ te hebben. Ik kan uit ervaring vertellen dat als je 50 euro op je rekening krijgt waar je een week mee moet doen dat dit een een begrotingsdiscipline vraagt die grenst aan het bovenmenselijke. En toch is dit wat verwacht wordt van mensen die in aanleg, om welke reden ook, toch al een zwakke uitgangspositie hebben.
@31: @32:
……..En dan zijn er nog mensen die vinden, dat deze mensen dankbaar moeten zijn ;-)