Eén van de regelmatig terugkerende onderwerpen op de politieke agenda is een flexibilisering van het ontslagrecht. Met name de werkgeversvertegenwoordigers en ‘de politieke partijen ter rechterzijde’ zijn grote voorstanders van een flexibeler systeem.
Wanneer ik kijk naar het gedrag van bepaalde topmanagers van grote werkgevers dan vraag ik mij af hoe moreel legitiem de bemoeienis van deze mensen met het ontslagrecht is. Het is duidelijk dat voor werkgevers het Amerikaanse systeem van ‘employment at will’ het ideale uiteindelijke systeem is. Dit systeem waarbij de werkgever geen enkele morele verplichting ten opzichte van zijn werknemer heeft en vice versa kent een ongekende flexibiliteit.
Kijkend naar hoe grote delen van ‘de top’ van het bedrijfsleven zich hebben ontwikkeld, dan denk ik dat elke flexibilisering van het arbeidsrecht op dit moment net zo snel tot meer, als tot minder werklozen zal leiden. De top is namelijk helemaal niet bezig met het algemeen belang, het werknemersbelang, het aandeelhoudersbelang, of het bedrijfsbelang! De top lijkt puur en alleen bezig met het eigen belang! Hoewel dit gedrag natuurlijk van alle tijden is, wordt in een wereld van informatie en communicatie pas schrijnend duidelijk hoezeer de top bezig is met eigenbelang. Het gaat in grote delen van het bedrijfsleven allang niet meer om het draaiend houden van een organisatie waarbij de belangen van klant, aandeelhouder en werknemer in balans moeten worden gehouden, nee het gaat helaas alleen nog maar om het snelle geld. Snel geld dat niet terecht komt bij aandeelhouders of werknemers, nee snel geld dat middels bonus en optieregelingen terecht komt bij de leden van de raad van bestuur.
In dat licht bezien vertrouw ik de werkgevers niet met een flexibeler ontslagrecht. Het is zo makkelijk om te roepen dat een vernieuwing 200.000 nieuwe banen oplevert! Niets staat namelijk diezelfde werkgevers in de weg om tegelijkertijd 500.000 of meer duurdere werknemers te lozen. Wat wij ‘gewone werknemers’ niet mogen vergeten is dat een verregaande flexibele arbeidsmarkt ook in Amerika vooral tot veel wegwerpbanen heeft geleid. Banen waarbij werknemers twee of meer werkgevers nodig hebben om rond te kunnen komen. Wegwerpbanen die op geen enkele wijze bijdragen aan een eerlijker verdeling van inkomen en middelen.
Dus nee, laten we niet lichtzinnig een systeem wat onze voorouders vaak letterlijk met bloed zweet en tranen tot stand hebben gebracht inruilen voor een systeem waar we nog meer afhankelijk worden van de luimen van een groep mensen die heeft aangetoond alleen maar bezig te kunnen zijn met eigenbelang. Ik denk namelijk niet dat onze maatschappij zit te wachten op een nog grotere tweedeling tussen ‘haves’ en ‘have-nots’ dan nu al het geval is. Alleen wanneer een flexibeler systeem wordt gecombineerd met een soort ‘recht op werk’ systeem zal wellicht een voor de langere termijn rechtvaardige situatie kunnen worden gecreëerd waarbij de balans tussen werkgever en werknemer niet naar de 19de eeuw wordt teruggebracht.
Wat we tot slot ook niet moeten vergeten is dat we met ons “zogenaamd inflexibele systeem” al jaren tot de absolute koplopers horen wanneer het gaat om het minst aantal werklozen in Europa.
Reacties (54)
Joh, als of werknemers niet alleen bezig met hun eigen belang.
Iedereen is bezig met zijn of haar eigen belang.
wie is daar eigenlijk mee begonnen?
@weerbarst
De eerste mens?
@weerbarst,
voor de gelovigen was dat Eva, die adam in haar eigen belang verleidde.
voor de niet-gelovigen was dat denk ik de hol bewoner die het vuur uit vond zodat hij de grot van die ‘lastige’ buurman in de fik kon steken.
Jammer dat er op zo’n serieus onderwerp zo melig wordt gereageerd. Blijkbaar is het nog niet tot een aantal van ons doorgedrongen dat hiermee de emancipatie van de werknemer wordt ondergraven, of kijken en luisteren ze uitsluitend naar soapseries
Maria, tis beter om te lachen dan om te huilen.
Dus toch GTST
Maria,
yup en ONM he.
Je hoeft geen Yup te zijn om na te denken hoor
Bovenstaande beschouwing lijdt in niet geringe mate aan een verregaand simplisme. Helaas zal mijn reactie ook wat kort door de bocht gaan, maar ik heb meer in mijn leven te doen.
Daarom:
a] De arbeidsmarkt zit niet meer in elkaar als vroeger. Niemand weekt meer 40 jaar voor dezelfde baas. Toch zijn veel van de structuren om de positie van de werkgever te beschermen daar nog wel op ingericht. Dat de discussie hierover zich weer eens beperkt tot die ellendige versoepeling van het ontslagrecht stoort me;
b] Daarentegen is er nauwelijks bescherming voor de freelancer, de ZZP-er, de mensen met een tijdelijke aanstelling, en de uitzendkracht. Toch bestaat een steeds groter deel worden van de arbeidspopulatie uit dergelijk personeel. Werknemers met vaste aanstellingen zijn al massaal geloosd.
Overigens weegt daarbij een andere kwestie veel zwaarder, namelijk dat arbeid in Nederland vreselijk duur is. Mede om de hypotheekaftrek te kunnen betalen, belastingtechnisch, legt de overheid een zware premielast op werk. Dat is niet een simpel in dit reactiehok gedumpt meninkje, dat is onder meer een herhaalde waarschuwing van de OESO/OECD.
Dure arbeid maakt het inhuren van nieuwe mensen kostbaar, dus zijn er minder banen dan zou kunnen. Daarbij maakt een soepel of een star ontslagrecht geen donder uit. Maar omdat onder meer de hypotheekaftrek een politiek taboe is, hanteren politici altijd oneigenlijke argumenten als het gaat om het stimuleren van de werkgelegenheid in Nederland.
c] Wie profiteren er het meest van de huidige bescherming tegen ontslag — dat zijn diegenen die het moeilijkst elders aan het werk komen, omdat zij zijn ingekakt. De zwaksten van een organisatie, en dat zijn niet noodzakelijk de zwaksten in intelligentie of opleiding. Het zijn wel de stakkers die nooit uit zichzelf zullen vertrekken, vanwege hun gevestigde belangetjes. Terwijl het in de 21e eeuw een eis is voor iedereen die werkt dat deze permanent blijft doorleren;
d] Om van dit stoffige meubilair af te komen, is in het directe verleden op misdadige wijze het stelsel verkracht dat diende om de zwaksten in de samenleving niet te laten verkommeren. Ofwel: mede omdat werkgevers zoveel werknemers, vaak met wederzijdse toestemming, in de WAO gedumpt hebben, om zo rechtszaken te vermijden, werd het WAO-stelsel te duur. Dus onbetaalbaar. Dus hebben de echte gehandicapten in Nederland al zwaar moeten boeten voor de starheid van het ontslagrecht hier.
Derhalve, ja, deze kwestie roept vragen op over solidariteit, en wie bescherming moet genieten, en waar de politieke problemen werkelijk liggen. Daarbij dus enkel over die voorgenomen versoepeling van het ontslagrecht te klagen, is mij echt veel en veel te simpel.
“Wat wij ‘gewone werknemers’ niet mogen vergeten is dat een verregaande flexibele arbeidsmarkt ook in Amerika vooral tot veel wegwerpbanen heeft geleid.”
Of het soepele ontslagrecht in de VS ook de oorzaak is van de McJobs zou ik niet durven zeggen. Daar speelt veel meer bij. In Denemarken is het in ieder geval niet het geval. Het hoe van een soepel ontslagrecht is dus essentieel.
@maria
Het komt de emancipatie van de werkgever wel ten goede.
Ik heb an sich geen moeite met de ontslagbescherming, maar dan moet het de werknemers ook verboden worden om ergens anders te gaan werken omdat ze daar meer geld kunnen verdienen.
Het moet wel van 2 kanten komen en dat is nu absoluut niet het geval.
T. De emancipatie van de werkgever is echt niet in het belang van de werknemer hoor. De werknemer is altijd nog afhankelijk van de werkgever
Ht een heeft niets met het ander te maken.
De kop veronderstelt dat er een vertrouwensband zou moeten zijn tussen werkgevers en burgers met betrekking tot baanzekerheid. Wellicht snap ik die veronderstelling niet, of maakt de auteur simpelweg een denkfout, maar ik vrees dat het flink erger is; ik vrees met grote vreze dat dit artikel is geschreven door een lid van linkse kerk, en wel van die sekte die in allerlei vreemde en onverklaarbare mythen over de markt gelooft (en waarin werkgevers worden gespeeld door de grote boze wolf).
Om te beginnen is de scheiding tussen werkgevers en burgers een valse, omdat werkgevers vaak ook burgers zijn. Wel kun je een scheiding maken tussen werkgevers en werknemers, en die zijn allebei ondergeschikt aan de maatschappij. Maar…
Werkgevers hebben op het vlak van baanzekerheid nauwelijks een morele of sociale verplichting. De maatschappij is dol op werkgevers, omdat dezen werk geven. Dat zullen ze ook blijven doen als het ontslagrecht volledig wordt afgeschaft, en dus zijn werkgevers niet echt een factor die je in de discussie over het ontslagrecht moet meetellen.
Wat je je wel kunt afvragen — let op: geheel andere discussie! — is wat het ontslagrecht ons brengt, en wat het afschaffen ervan ons zou brengen. Om een voorbeeld te noemen; ik ken verschillende ondernemers die klagen over de gebrekkige loyaliteit van werknemers. Als je het ontslagrecht sterk versoepelt, of zelfs helemaal afschaft, dan kun je er gif op nemen dat wat er nog aan loyaliteit bestaat helemaal verdampt. Want waarom zou een werknemer loyaal zijn als het zwaard van Damocles (ontslag) voortdurend boven zijn hoofd hangt?
Om bij datzelfde voorbeeld te blijven: daar staat tegenover dat werknemers vandaag de dag heel andere carrièreplannen hebben dan hun soortgenoten van vijftig jaar geleden. Toen was je van plan je hele leven bij dezelfde baas te blijven; nu heb je werknemers die na twee, drie jaar al de kriebels krijgen en “verder” willen. Dat werkgevers daaruit concluderen dat de tijd rijp is voor een flexibeler ontslagrecht is dan niet vreemd. (Ter vergelijking: twee, drie jaar is hoe lang je “proeftijd” bij een bedrijf maximaal duurt. Met andere woorden, de tijd die werknemers maximaal ter beschikking staat om aan een nieuwe werknemer te snuffelen is langer dan de tijd die sommige werknemers van plan zijn te blijven.)
Wat burgers willen is zekerheid. De politiek verschaft die door verplichtingen op te leggen aan zowel werknemers als werkgevers. Zo maakt de baanzekerheid het leven een stuk makkelijker voor de werknemer. Werkgevers verschaffen daarnaast een ander type baanzekerheid door arbeid te genereren (dat is de zekerheid dat er banen zullen zijn, niet dat jij een bepaalde baan hebt). Dit laatste is een macro-economisch verschijnsel en heeft niets met ethiek te maken. Werknemers kunnen er hooguit op wijzen dat er met een flexibeler ontslagrecht meer banen zullen zijn voor kiezers, maar zijn zelf als werknemer geen partij in de discussie over het morele of sociale aspect.
Ijsbrand een goed betoog waar uiteraard ook het een en ander op af te dingen valt.Het is vaak de overheid die het systeem vervuilt of laat vervuilen. Inmiddels hanteren ze daar veelvuldig het systeem van reorganisaties voor.
Neemt niet weg dat flexibilisering van de arbeidsmarkt geen optie is, naar mijn overtuiging. Uitzendbureau’s vervullen naar mijn mening deze taak al in voldoende mate.
Met andere woorden, de tijd die werknemers maximaal ter beschikking staat om aan een nieuwe werknemer te snuffelen is langer dan de tijd die sommige werknemers van plan zijn te blijven.
Dit lijkt me niet bepaald een argument voor versoepeling van het ontslagrecht. Blijkbaar mag de werkgever langer aan de werknemer snuffelen dan dat de werknemer aan de werkgever snuffelt.
Waar ik meer mee zit is de onderhandelingspositie van de werknemer vs. werkegever. De werkgever heeft per defenitie een voordeelpositie, want die kan indien een werknemer zich niet kan vinden in arbeidsvoorwaardes (bijvoorbeeld ook veiligheid op de werkplek) naar de deur wijzen en andere werkenemers in de plaats nemen die daar minder problemen mee hebben. Aangezien er meer werknemers dan werkegevers zijn, werkt dit altijd in het voordeel van de werkgever, tenzij hij niet zo makkelijk die deur kan wijzen. En dat is precies waar ontslagbescherming verschijnt. Het is een garantie tegen willekeur en chantage.
Blijkbaar mag de werkgever langer aan de werknemer snuffelen dan dat de werknemer aan de werkgever snuffelt.
Waar blijkt dat dan uit? In elk geval niet uit iets wat ik zei. Een werknemer kan vaak met korte opzegtermijn vertrekken, en hoeft daarvoor niet eerst naar de rechter te stappen, dus die kan in principe snuffelen zo lang ‘ie wil.
Enkele maanden geleden heeft het gerenomeerde economen blad ESB een onderzoek gedaan naar de versoepeling van het ontslagrecht. Ze hadden een groot aantal beschikbare onderzoeken omtrent dat onderwerp besturdeerd, en alle onderzoeken toonden aan dat de versoepeling van het ontslagrecht GEEN vermindering van het aantal werklozen tot gevolg had, eerder een vermeerdering.
De discussie omtrent het ontslagrecht heeft derhalve dus niets met wetenschap te maken, maar meer met stokpaardjes en eigenbelang.
@20: Zonder af te doen aan je inhoud. ESB is niet gerenomeerd, ik stond er bijna in (was het niet dat ik te lui ben).ESB is echt het suffertje onder de economische vakliteratuur.
Nee ,natuurlijk zijn werkgevers niet te vertrouwen .Ze willen niks leren van anderen en bedenken alleen maar plannetjes om hun medemens zoveel en zo snel mogelijk uit te zuigen .
Ze maken reclame voor gratis sms en plakken er stiekem een hoop reclame achter waarmee ze je zakken leegzuigen . Wat levert nou meer geld op ? Rood staan bij de bank voor een slinkse rechtse lening ,of sparen voor iets ? Volgens mij is het altijd nog zo dat je beter geen nieuwe pan kan kopen zolang die oude pan nog goed is …Ook al ziet die oude pan er soms iets ouderwetser uit ,zolang hij het goed doet ,dan moet je hem niet vervangen .
Met versoepeling van ontslagrecht lossen we geen staatsschuld af ,maar spekken ze de verkeerde zakken .
Zuinigheid met vlijt bouwt huizen als kastelen ,maar ontslagrecht versoepeling verkoopt huizen bij de vleet net zolang tot de huizenmarkt in mekaar stort .
Osama en Obama op zoek naar de macht en heersen over the US of A and the rest?
gaat niet over het onderwerp, maar is wel een beetje eng!
wat zou een keer flauwvallen op een verkiezingsbijenkomst kosten?
Is het wellicht een oplossing dat alleen langdurig werkelozen met een versoepeld ontslagrecht kunnen worden aangenomen…
De Benelux is één groot uitzend-buro aan het worden .
Naar aanleiding van de door u geplaatste advertentie ,zou ik gaarne in aanmerking willen komen voor de door u aangeboden tijdelijke op korte termijn inzicht en versoepeld ontslagrecht gebaseerde betrekking van minister in den haag of Brussel willen solliciteren.
Helemaal mee eens. Werkgevers hebben al zat mogelijkheden om mensen te lozen, alleen zijn die mogelijkheden niet gemakkelijk. En als er iets is wat de moderne topmanagers willen dan is het wel “gemakkelijk”. Dus, als we het makkelijker gaan maken dan zijn de rampen niet te overzien.
@16 Gadver, weer zo’n lid van de rechtse kerk. Die met de mond belijden dat alle burgers gelijk zijn, maar in hun hart wel weten dat de “haves” heersen over de “have-nots” en dat ook toejuichen.
Behalve dat de Europese commissie nu weer opnieuw ingeboet heeft aan democratisch verkozen leden ,( sinds we nee gezegd hebben tegen die EU grondwet ) ,zitten wij nu ” for real ” in uitzendland benelux .De walletjes in Amsterdam zullen worden overgedragen aan wat rijke chinezen en de dijken in zuid west NL bevinden zich in een belabberde staat omdat investeringen in Afghanistan blijkbaar voor gaan op nationale veiligheid .Waar betalen wij in godsnaam nog belasting voor ? Om die eikels die alles wat tot sociaal ge oriënteerde minderheid behoord de boel te laten uitbuiten ?Voor die poolse russen die zogenaamd tijdelijk hier komen (100.000 in twee jaar extra)? Voor die Islam uit Turkije die nu de hoofddoekjes invoert dankzij extremistische luxemburgse gespleten persoonlijkheden en xenofobische persoonlijkheden zoals Wilders ?
Ik kan nauwelijks geloven dat iemand de vraag, die de titel van dit stukje vormt, anders dan als een retorische vraag zou kunnen stellen.
Het aantal leden van de EU commissie wordt teruggebracht tot 10 en er zit naar mijn weten geen enkel democratisch verkozen lid tussen .Dat Brussel maakt hier wel de dienst uit ,maar openheid ? ho maar …
Brussel dondert binnenkort uitmekaar … en dan ? Een nieuwe wereldorde en opvolger van hitler ?
Mits de werkgever de Overheid is den werkgever niet te vertrouwen.
Ik wens U veel personeel toe ; een veel gebezigde uitspraak in het bedrijfsleven.
Men haat ze.( en terecht want het zijn kosten).
@19: Nou, je zegt het wel. Er is een type werknemer dat minder lang blijft dan dat een werkgever werknemers aan het lijntje kan houden met tijdelijke contracten. Dat klinkt als prima in evenwicht.
Kan, Kim, daarom maar beter ten volle Europa steunen, de alternatieven zijn tamelijk beperkt.
Het lijkt me niet dat we in dit onderwerp een uitgebreide discussie moeten gaan voeren over de zegeningen (of niet) van de marktwerking.
Waar het om gaat is niet of het ontslagrecht moet worden versoepeld maar hoe. Zoals al door meedere mensen is aangegeven is de huidige situatie duur en omslachtig, en zoals iedereen weet: als je werkgever van je af wil dan gebeurt dat gewoon. Je krijgt alleen wat meer geld mee.
De sociale partners verzuimen collectief om aan deze discussie inhoud te geven, want natuurlijk moet er recht worden gedaan aan de positie van oudere werknemers die kansloos zijn als ze op straat komen te staan. Net zo goed als een werknemer ook in staat moet zijn om mensen aan te trekken als er veel werk is en weer te laten gaan als er minder werk is. (De reden dat veel ZZP’ers geen personeel aan willen nemen, en de netwerkbedrijven als paddestoelen uit de grond schieten)
De realiteit is dat de (klein)kinderen van de huidige vakbondsleiders, werkgevers en wettenmakers, vermoedelijk tussen de 15 en 25 dienstverbanden zullen hebben tijdens hun werkend bestaan, en dan laat ik de zzp’ers en projectwerkers nog buiten beschouwing.
Een van de dingen die ik graag zou zien is een directe koppeling tussen opleidingen en ontslagvergoeding. En dan heb ik het niet over een cursus van een dag of twee maar een echte opleiding in het kader van een meerjarig opleidingsplan. Werkt een werkgever daar aan mee dan krijgt hij een beter inzetbare medewerker die hij weer wat makkelijker kan ontslaan. Werkt hij niet mee aan scholing, dan heeft de medewerker minder kans op de arbeidsmarkt en stijgt de ontslagvergoeding.
En het mooie is dat de werknemer ook een stuk verantwoordelijkheid heeft in dit verhaal, want als je geen scholing wilt dan krijg je ook geen hogere ontslagvergoeding. Je deelt de verantwoordelijkheid dus ook.
De realiteit is dat de werknemer nog te vaak als slachtoffer wordt gezien en de werkgever als boeman (of andersom, afhankelijk van welke ‘kerk’ je bezoekt). Ze hebben een gemeenschappelijk belang en dat zou meer benadrukt mogen worden.
@Ijsbrand(10!): “Ofwel: mede omdat werkgevers zoveel werknemers, vaak met wederzijdse toestemming, in de WAO gedumpt hebben, om zo rechtszaken te vermijden, werd het WAO-stelsel te duur. Dus onbetaalbaar. Dus hebben de echte gehandicapten in Nederland al zwaar moeten boeten voor de starheid van het ontslagrecht hier.”
Inderdaad heeft de echte gehandicapte al moeten boeten. Maar zal natuurlijk nog meer boeten indien het ontslagrecht versoepeld wordt. De kans dat er meer arbeidsgehandicapten in dienst genomen worden omdat je ze zo weer uit het bedrijf kan donderen (en dat laatste is op zichzelf al weinig prettig als je een arbeidshandicap hebt), is kleiner dan de kans dat je bij een lichte arbeidshandicap maar vast op straat gezet wordt zodat de werkgever zeker weet niets met de WIA te maken te krijgen.
Dat heb ik ook tegen een soepeler ontslagrecht. Er wordt hier gedaan alsof geen werknemer bestaanszekerheid wil waar dat bij velen nog steeds heel belangrijk is, ook in deze moderne tijden. Misschien wel juist in deze moderne tijden waarin vele sociale systemen in delen afgebroken worden en de ene fabriek na de andere richting buitenland wordt verhuist. Momenteel niet omdat de gemiddelde werknemer absurd veel verdient, wel omdat de werkgever meer oog heeft voor nog meer winst en algemene belangen nogal uit het oog verliest (Er zijn er te weinig die ook nadenken over grotere gevolgen op de lange duur van verlies van kennis tot arbeidskrapte en andere problemen). Maar vooral denk ik dat een soepel ontslagrecht teveel openingen biedt voor oneigenlijk gebruik. Niet alleen de werknemer die niet functioneert zal makkelijk weg gedaan worden, ook de werknemer die in risicoprofielen valt zal voortdurend op de tocht zitten. En de risicoprofielen lopen in hoog tempo op, van roken en overgewicht tot survival vakanties of een zieke ouder.
@Grobbo: Dan ga je er vanuit dat iedereen een opleiding kan doen en verder wil en kan studeren. Maar is dat niet al de makke van deze maatschappij, iedereen wordt opgeleid in theorie en de vakmensen sterven zo’n beetje uit. dat de ontslagvergoeding zou stijgen als men een opleiding weigert lijkt me een utopie, eerder zal dat op den duur worden ‘je weigert een opleiding dus dan is de afloop je eigen pakkie aan’.
“De realiteit is dat de werknemer nog te vaak als slachtoffer wordt gezien en de werkgever als boeman (of andersom, afhankelijk van welke ‘kerk’ je bezoekt). Ze hebben een gemeenschappelijk belang en dat zou meer benadrukt mogen worden.”
Een gemeenschappelijk belang wat voor de werkgever nogal abrupt kan stoppen op het moment dat er een reorganisatie uitgedacht wordt of het bedrijf maar helemaal richting ander lang verdwijnt. het is niet helemaal voor niets dat de werkgever als boogieman gezien wordt, ze bewijzen dat ook veelvuldig te zijn.
tjonge jonge, wat een flauwekul allemaal. zelf heb ik 8 collega’s in dienst, en ik zit er niet op te wachten om iemand eruit te gooien. das zonde van de investering in tijd en geld, die ik erin gestoken heb. Echter op het moment dat iemand niet WIL werken, heeft niet die persoon een probleem, maar de werkgever (in dit geval ik dus) Nog steeds kun je met vage klachten gewoon 1 jaar thuis gaan zitten. En wat die klachten precies zijn krijg je niet te horen. Echter toen ik 1 bedrijf verhuisde had de “zieke” binnen 2 weken een fulltime baan….
Geloof mij dat het gezond is, om de rotte appels snel uit het mandje te verwijderen.
Nu is dat behoudens een rechtsgang onmogelijk, en veel hoeft daar niet voor te veranderen, want deze rotte appels heb ik echt geen ontslagvergoeding hoeven betalen.
@41: Stoppen werknemers ineens met willen werken? Je doet het voorkomen alsof een werknemer na 10 jaar goed werk ineens besluit om te gaan uitvreten, zonder enige aantoonbare reden. Lijkt je dat realistisch?
@42
Als de werkgever een uitbuitende slavendrijver is geworden wel ja ;)
@Cinner: Helaas ken ik ook voorbeelden van werknemers die zich op beschamende wijze onttrokken aan elke arbeid. Voor elke slechte werkgever is er ook een werknemer die zich slecht gedraagt
Tsjaa, hws is het natuurlijk zo dat ik alleen al door het feit dat ik werkgever ben , bij voorbaat een slavendrijver ben. @ bismarck, zolang de wet het mogelijk maakt om ziekte voor te wenden, zonder dat dat in het 1e jaar tot verregaande consequenties lijdt, zullen er altijd mensen misbruik van blijven maken. Als er iets is wat ik geleerd heb , is het wel het volgende : altijd eerst met 9 vingers naar jezelf wijzen als er wat misgaat, daarna pas met 1 vinger naar een ander. Denk je nou echt dat ik weggekomen was zonder een ontslagvergoeding te hoeven betalen, als het aan mij te wijten was ? Dan ken jij de rechtsgang in nl niet.
oh ja, de “zieke” had geen arbeidsverleden van 10 jaar , maar van 17 jaar, laat daar de kantonrechtersformule maar eens op los…..
Dan krijg je standaard meen ik 17 maanden salaris uitbetaald als ik het me goed herinner (ben zelf twee jaar geleden ontslagen uit een parttimebaan).
@ ijsbrand 15:18, goed betoog, maar 1 ding moet me even van het hart. Freelancers en ZZP-ers zijn zelf ondernemers, en staan daarom de werkgever nader dan de werknemer. Dezen “personeel” noemen stuit me daarom tegen de borst. Ik heb geen last van verkapte werkgevers, maar wel van idiote wetgeving die ons daartegen moet beschermen (in het kort: ik heb een concurrentienadeel omdat bedrijven nu veel huiveriger zijn dan voorheen om freelancers in te huren).
Hoe groot is dat probleem van de verkapte werknemer overigens?
@45: Helaas ken ik de andere kant van dit soort verhalen ook (van meerdere mensen uit eerste hand). De rechter laat zich wel vaker door de werkgever in de luren leggen, die bovendien vrij eenvoudig een negatief dossier over een werknemer kan fabriceren. Ik sta dus wat sceptisch tegenover je beweringen.
@43: Dat zou wel een reden zijn (toegegeven, de aantoonbaarheid daarvan is dubieus).
De kop zou volgens velen korter kunnen zijn:
“Zijn werkgevers te vertrouwen?”
Maar dan was dit stuk overbodig ;-)
“Helaas ken ik de andere kant van dit soort verhalen ook (van meerdere mensen uit eerste hand). De rechter laat zich wel vaker door de werkgever in de luren leggen, die bovendien vrij eenvoudig een negatief dossier over een werknemer kan fabriceren.”
Met andere woorden: mensen zijn mensen?
@46, zoiets ja, alleen als de werkgever fout is word dat met een factor 2 of 3 vermenigvuldigd.
ik hoefde niets te betalen, dat zeg wel wat.
verder : Als ik de gem. reactie hier zie kan ik me niet voorstellen dat er ook maar enig vertrouwen is in jullie werkgevers, ergo zij ook niet in jullie. Dat zal gezellig zijn op het werk. Ga zo door.
Wat een wereldwijze reacties van IJsbrand, Martijn, Branko, Grobbo en Michel op dit salonblog. Behalve dat Michel een idioot is geweest dat hij personeel heeft aangenomen ;-)
Maar er valt ook in theoretisch opzicht van alles aan te merken op dit ideologische stukje:
– Het is niet de wet die bepaalt of werkgevers en werknemers morele verplichtingen ten opzichte van elkaar hebben.
– ‘Recht op werk’ voor de een betekent automatisch dwang tot werkverschaffing voor de ander.
– Werkgevers zouden er geen belang bij hebben om ‘500.000 of meer duurdere werknemers te lozen’ als iedereen loon naar werken zou krijgen.
– De officiële werkloosheid (5,5%) is maar een fractie van de beroepsbevolking zonder betaald werk (35,5%).
(Die cijfers zijn van het CBS uit 2006.)