Terrorisme en geestesziekte

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Uit een lezenswaardig stuk in The New Yorker:

If military and political interference is such a dominant driving force in terrorism, why aren’t these kinds of attacks more common? Out of the more than one million Canadian Muslims, only a handful have committed terrorist acts, and fewer than a hundred people are being actively monitored by Canadian authorities as likely to join in terrorist activities abroad. Something more is obviously often at work.

Rather than hastily framing attacks in the context of a battle between the West and the Muslim world, it may be more productive, in terms of diagnosis and prevention, to look at more profiles of self-styled ISIS fellow-travelers who commit attacks as individuals. What we know of Zehaf-Bibeau’s biography offers some instructive clues. According to reports published in the Globe and Mail and elsewhere, he had a history of mental illness and of run-ins with the law, involving drug possession, theft, and making threats. He battled an addiction to crack cocaine and, in the weeks leading up to the attack, he was living in a homeless shelter. Dave Bathurst, a friend of Zehaf-Bibeau and himself a Muslim, told the Globe, “We were having a conversation in a kitchen, and I don’t know how he worded it: He said the devil is after him.” Bathurst said his friend often spoke of the presence of shaytan—the Arabic term for devils and demons. “I think he must have been mentally ill.”

According to Dr. Thomas Hegghammer, the director of terrorism research at the Norwegian Defence Research Establishment, Zehaf-Bibeau fits a profile of “converts with a history of delinquency among the Westerners in ISIL. He’s a little older than average; otherwise, there is nothing unusual about his profile.” Conversion to Islam itself isn’t a cause of violence, as we well know […]. What seems to be the problem, rather, is the fusion of radical jihadist ideology with other personal problems, whether they be alienation, anomie, or various shades of mental illness. In a world where “clash of civilizations” rhetoric is pervasive, it is possible that radical Islam offers the same appeal to some unstable individuals that anarchism had for Leon Czolgosz, who killed President William McKinley in 1901, and that Marxism had for Lee Harvey Oswald. If you are alienated from the existing social order, the possibility of joining, even as a “lone wolf” killer, any larger social movement that promises to overturn that society may be attractive. For a person radicalized in this manner, the fantasy of political violence is a chance to gain agency, make history, and be part of something larger.

Maar ja, of je nu wordt vermoord door een psychiatrisch geval of een overtuigde islamist, dood ben je toch. En dan is er nog dit:

“Islamic-extremist online recruiters are very good at pulling in people who are mentally vulnerable,” Heather Hurlburt, of the Washington-based think tank New America, said.

Bovendien is er natuurlijk nooit een absolute lijn te trekken tussen geestelijk gezond en geestelijk ongezond.

Maar dat er meer nodig is dan een overtuiging om te doden, lijkt me duidelijk. En dan is de vraag ‘Wat is dat dan?’ een zinvolle.

Open artikel

Reacties (3)

#1 Krekel

Ja, goed stuk van Jeet Heer inderdaad.

In a world where “clash of civilizations” rhetoric is pervasive, it is possible that radical Islam offers the same appeal to some unstable individuals that anarchism had for Leon Czolgosz,

Rekruteringsvideo’s van IS(IS) zetten de jihad zelfs als “cure for depression” neer.

Als Karst Tates of Tristan van der Vlis of Kim De Gelder een islamitische achtergrond (of contacten met radicalen) hadden gehad, hadden ze hun gekte/agressie waarschijnlijk in een islamitisch jasje gegoten, “Allah is groot!” gebruld tijdens hun daden, en hadden we het ’terrorisme’ genoemd – en was de angst met een factor 100 verhoogd.

De vraag blijft natuurlijk wel in hoeverre jongemannen met dergelijke geneigdheden extra aanmoediging en/of rechtvaardiging voor hun daden in de extremistische islam vinden.

Waarmee ik dus bedoel: stel dat (de extremistische islam even uit de som gelaten) van de 10.000 jongens met vage plannen in dergelijke richting in hun hoofd rondlopen, er uiteindelijk slechts 1 overgaat tot een dergelijke daad.

Zo’n prefab-rechtvaardiging – religieus, politiek én sociaal (want je bent ineens niet meer alleen) – die de extremistische islam dergelijke jongemannen dan kan bieden lijken me dan wel bevorderlijk werken.

En dus nog wat meer van die 10.000 labiele jongens over de streep trekken.

Zoals andere prefab-rechtvaardigingen (neonazistisch of links terrorisme, etc.) dat vermoedelijk ook kunnen.

Dus terrorisme/psychische problemen … het stuk zegt het goed: de grens daartussen is soms wat vaag, en we moeten niet doen alsof zulke daden monocausaal zijn.

#2 Micowoco

Wat er meer nodig is dan een overtuiging om te doden? Volgens Slavoj Zizek juist het tegenovergestelde: martelende twijfel, waar alleen een eind aan gemaakt kan worden met een zelfmoordaanslag.
Je kan van Zizek vinden wat je wil, maar dit vond ik een hele goeie, aangezien religies vaak onrealistische eisen opleggen aan hun volgers en de daaruit volgende geestelijke problemen negeren.

#3 Krekel

Item bij DemocracyNow! dinsdag: Attack on Canadian Parliament Fuels “Anti-Terror” Laws, Ignoring Ties to Mental Illness, Drug Abuse

+

Ottawa shooting not terrorism, says Thomas Mulcair ( = leider v/d sociaaldemocraten; 96/308 zetels)

Mulcair said he based his opinion on reports that Zehaf-Bibeau had been struggling with mental illness, for which he had tried to seek help.

“If that turns out to be the case, I think we are not in the presence of a terrorist act in the sense that we would understand it and I think we have to be very careful with the use of the word terrorism, make sure that’s actually what we are dealing with,” Mulcair said.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

| Registreren

*
*
*