Ik begrijp dat dit filmpje niet bij iedereen op +/- 4 minuten vast loopt?
#2
christinA eijkhout
Bij mij wel, maar het gaat ook weer verder.
In elk geval zit ik nu te grijnzen.
De eerste die ik openlijk zonder gene heb horen zeggen dat Maxima zelf een jongetje uit de weg duwde.
En tja, zo kun je alles bekladding noemen, “littering” lijkt mij passender.
#3
gbh
die vent is gewoon gek, belachelijk dat je daar een maand voor vastgezet wordt
#4
Rene
@2: Dank je. Ja, je moet gewoon twee minuten dood beeld uitzitten schijnbaar. Uit de begeleidende tekst bij het filmpje:
Verder legt Adam aan AT5 uit waar het verkeerd is gegaan in zijn leven, hoe hij op straat is beland en [ … ]
Precies dat stuk schijnbaar. En precies het stuk waardoor ik vanuit een morbide fascinatie met dat soort drama nu eens niet direct een filmpje weg-klikte waarbij ik eerst reclame te verwerken krijg. Z’n advocaat zag vast z’n “privacy” argument aan kracht verliezen nu hij het zelf allemaal op camera stond te vertellen…
Ik hoop maar dat sargasso een deel van de opbrengsten claimt van dat soort reclame-fuiks. Heb ik immers toch sargasso nog wat fracties van centen opgeleverd.
#5
Eric
Zouden er beelden zijn van een duwende Maxima? Dan moet zij óók al aan een charme-offensief beginnen…
Kijk als je het de tweede keer ziet maar naar de grond: er is daar een stoepje/afstapje.
#7
Peter
@Rene: Stoepje? Ze kijkt of haar pumps het nog wel houden…
On topic:
Het is natuurljk aardig dat de man zelf eens aan het woord komt. Maar wat hebben we daar aan? Weten we nu meer over de man?
Ik vraag dat omdat ik denk dat maar weinig mensen zijn woorden zullen schatten op de waarde van een gestoorde mafkees. De nadruk zal liggen op dat mafkees en de storing, al dan niet door drank veroorzaakt, zal minder worden begrepen.
Verder is de bom-roeper nog steeds volslagen onbekend.
#8
gbh
@peter wie is er gestoord, deze man of een kuddie die in paniek raakt als iemand boe roept?
#9
Rene
@ Peter: Daar kun je ook anders naar kijken…
Ik ben vaak geïnteresseerd in psychologische achtergronden en één van de dingen me (ook) daardoor steeds opvalt is dat veel mensen “begrip voor” en “excusering van” als synoniem zien. Ook in een meer algemene context een bepaald veel voorkomende gelijkschakeling (reacties op de reacties op aanslagen en dergelijke) maar in die psychologische context één die ongeveer elk gesprek tussen niet-psychologen geheel bepaalt.
Ik bedoel, wordt er uiteindelijk veel meer gezegd als jij (of ik) Adam iemand met een stoornis noem(t) dan door bijvoorbeeld “denderid” via “Gewoon een LUL dus!!!!!!!!!! als commentaar bij dat filmpje?
Tikje onacademisch gesteld, maar in de basis, ja, inderdaad wel ja, effectief gewoon een lul dus. Op een ongeveer zelfde manier als bijvoorbeeld mensen met een bipolaire stoornis ook wel als rabiate debielen door het leven gaan, de gemiddelde lijder aan het syndroom van Asperger grotere maatschappelijke bekendheid geniet onder de noemer “totale hufter” en zekere categorieën chronisch licht-psychoten zichzelf uiterst effectief laten omschrijven als achterlijke zweefteven, zeg.
Als we, zoals ik doe, aanvaarden dat geestelijke gezondheid geen binaire propositie is (evenmin als lichamelijke, trouwens) kunnen we dan in het algemene geval een objectieve grens veronderstellen waaronder iemand een stoornis heeft en waarboven hij of zij “gewoon een lul dus” is? Indien niet dan blijft de keus van karakterisering uiteindelijk toch steken bij karakteriseerder in plaats van gekarakteriseerde. Onder psychiaters heb je nog te maken met inzichten in eventuele nodige of nuttige behandelingen maar in het algemene geval geeft deze discussie mij toch vaak een ongemakkelijk gevoel van vooronderstelling van netjes afgebakende domeinen van “geestelijke gezondheid” en “geestelijke stoornis” waar slechts die eerste verder op te delen zou zijn in lullen, klootzakken, debielen, eikels en idioten.
Mijns inziens is het hufter-spectrum wijder dan dat…
#10
gbh
@9 heb jij ooit een normaal mens gezien? als jij denk van wel mag jij je echt zorgen gaan maken
ik heb in de psychiatrie gewerkt en als je een volwassen vent in absolute doodsangst door een gang ziet kruipen omdat die door een kudde kabouters wordt aangevallen heb je geen objectieve grens meer nodig, ook niet als je ’s nachts moet helpen om een vrouw van een elektrisch fornuis los te pulken omdat ze in een aanval van zelfmutilatie haar tieten aan het fornuis heeft laten vastschroeien
de grootste ziekte is onze maatschappij zelf die niet meer met dit soort mensen kan omgaan, wij hebben voor elk probleem een instituut, schizofrenen zijn bij natuurvolken nog de medicijnmannen die in contact staan met de goden
in italie hebben ze meer dan 20 jaar geleden alle psychiatrische instellingen gesloten, daar hebben ze alleen nog crisisopvang, het bordje gekkenhuis stond daar ook niet bij de ingang maar bij de uitgang
#11
Kroshka
Aan de reacties te zien bij AT5, zijn lopen er nog wel meer potentiële gekken rond. Hopelijk komt de damschreeuwer ze niet tegen onderweg…
#12
Peter
@9: Goed stukje, Rene. Ben het er ook helemaal mee eens, vooral met dat “brede hufter-spectrum”.
Ook eens met de nuancering die gbh er aan toevoegt in #10, die daarmee duidelijk maakt hoe lastig het is zo maar aan het karakteriseren te slaan.
Ik meen me te herinneren dat er vorig jaar bij het Karst Tates verhaal, vrij snel wat meer begrip doorsijpelde in de meningen, dan nu soms bij Adam het geval is.
Ben benieuwd hoe het de man zal vcergaan, die volgend jaar bij het kroningsfeestje van Willem-Alexander de receptie verstoord door met een speelgoedsabeltje op W.A. af te stappen om,als Napoleon, dit koninkrijk weer op te eisen.
Maar dat terzijde.
Karst en Adam hebben drie dingen aangetoond:
1. Het isolement van dak- en thuislozen. En vooral dat deel van het isolement, inhoudende dat ze als ‘buiten de samenleving’ worden gezien.
2. Men reageert zonder ook maar iets te weten van de persoon.
3. En al zou men het wel weten: men weet er niet mee om te gaan.
Voorbeeldje: op mijn werk hebben we zes mensen rondlopen met een zgn. narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het brengt ze continu in de problemen. Ze zijn goed gebekt, listig met manipuleren, arrogant, superegoïstisch. Als je dat niet weet zijn het gewoon hufters. Zelfs als jet het wel weet, is het heel moeilijk door die hufterigheid heen te kijken. Ook bij ons, de zgn. professionele werkers, weten ze regelmatig onze allergie voor hufterts te triggeren.
Tot slot (met excuses voor de lengte van dit comment): een en ander betekent niet dat je ze louter als zielig moet zien en vertroetelen als een dom maar aaibaar konijntje. Juist bij deze mensen helpt het enorm als ze consequent met de gevolgen van hun stoornis worden geconfronteerd. Maar dan wel op een wijze, waarbij ook duidelijk wordt gemaakt dat ze wel geaccpeteerd worden als mens en niet alleen als een psychiatrische case.
Spreek je ze toe als hufter, dan genieten ze er alleen maar van, omdat dan niet zij, maar jij bakzeil haalt.
#13
Rene
@10: Je eerste zin is dus min of meer wat ik zeg ja. Jij stelt daar dat “normaal” (wat ik even vertaal naar “psychisch gezond”) helemaal niet bestaat, ik stel dat het hoogstens kan bestaan als definitie van een bepaald bovenste deel van een schaal. Het feit dat sommigen er evident onder zitten (je tweede paragraaf) doet niet af aan het gegeven dat op het overgrote deel van de schaal buiten die uitersten “gezondheid” zonder sprong-discontinuïteit overgaat in “een stoornis” en vice-versa.
Maar, ja, inderdaad dus. Door er een specifiek psychologisch label op te plakken los je niet altijd iets op en deswege mijn propositie dat het label “gewoon een lul dus” soms wel net zo descriptief is. Zonder dat dit ook maar enigszins betekent dat het psychologisch label niet een onderliggende waarheid vertegenwoordigd, maar als grote delen van de mensheid zich niet in één der uitersten van de schaal bevinden zijn naar mijn smaak ofwel al die mensen in ieder geval in principe aanspreekbaar en verantwoordelijk ofwel geen van allen — en in het laatste geval heb je alleen een probleem weg-gedefinieerd zonder iets op te lossen.
Zo acht ik bijvoorbeeld ook PVV stemmers zonder significante uitzonderingen geobsedeerde psychische randgevallen maar behalve de sporadische psychopaat hebben ze verder een functioneel geweten dus reken maar dat ik ze hun politieke keuze aanreken. We zouden misschien een prettiger maatschappij verkrijgen door dat volk gedwongen aan de Prozac te gooien maar alleen de praktische onhaalbaarheid daarvan betekent voor mij al dat we nu eenmaal te leven hebben met een wereld vol van gestoorden, waarbij we niet veel meer mogelijkheden hebben dan aloude sociale correctie om te proberen mensen van hun obsessieve gedrag los te weken.
#14
Share
Ongezien een +1 voor de topic titel.
Als baby kreeg de Damschreeuwer zijn melk in een vuvuzela toegediend.
#15
Rene
@ Peter:
Dat is een mooie reactie en één waar ik nog even op kan aanhaken. Jij zegt:
Zelfs als je het wel weet, is het heel moeilijk door die hufterigheid heen te kijken.
waarbij ik toch een beetje stel dat “door hufterigheid heen kijken” soms niet iets is dat we zelfs maar moeten willen aangezien we dan de kern missen in die gevallen waar de psychische stoornis eruit bestaat dat de aangedane een hufter is. In feite de zo ondertussen minder populaire hippie-visie: de gezonde situatie bestaat eruit dat wij allen van elkaar houden, kumbaya, en de stoornis openbaart zich in al het andere. Het zijn van een hufter gedefinieerd als het hebben van een stoornis…
Ja, inderdaad, bij Karst T. viel het mij ook op hoe snel het naar een relatief menslievende reactie ging, zelfs voordat dat er maar ook iets bekend was over achtergronden. “Koninginnedag” is natuurlijk expliciet een vrij kinderlijk, vrolijk, “samen” feestje en ik denk dat die sfeer bepalend was; had het zich voorgedaan bij de feestelijke opening van een of andere brug hadden we denk ik geen snelle begrijpende reacties van die aard gezien. Vond dat interessant en wellicht te duiden in termen van een (positief) saamhorigheidsgevoel dat dan schijnbaar inderdaad gestimuleerd wordt door iets als “koninginnedag”.
“Isolement” als grond is trouwens mijns inziens vaak weer lager te volgen naar ego. Naar mensen die in een bepaalde situatie van isolement terecht komen maar dan door een te sterk ego (“ik heb niemand nodig!”) zichzelf daar gevangen zetten. Die schreeuw bij stilte komt op mij ook over als iemand die zichzelf ervan aan het overtuigen is dat hij afwijkend wil zijn, dat hij nog steeds alle touwtjes in handen heeft. Het zijn uiteindelijk allemaal “I was Here” graffiti-geurvlaggen van een evolutionair vormgegeven wezen dat competitie als z’n meest natuurlijke drijfveer kent.
Napoleon wordt trouwens een enorme YouTube hit…
#16
Peter
@Rene: dank u. En nu schiet je, naar mijn idee, iets door met het “soms niet iets is dat we zelfs maar moeten willen“.
En wel hierom: als een kind iets uitvreet, pakken we het aan, maar houden er wel rekening mee dat het een kind is. Bij volwassenen doen we dat niet.
Dat is niet altijd terecht, wetende dat er aardig wat volwassenen zijn die kind zijn gebleven. Zonder dat zelf expliciet te willen.
Let wel: Ik heb het nu over volwassen die niet door omgevingsfacoren als opvoeding, buurt, school in hun ontwikkeling zijn blijven hangen, maar door een “scheppingsfoutje” nooit het stadium van volgroeide schepselen gods uitgroeien.
Bij mensen als die Adam is dat slecht in te zien. Volwassen man, grootprater, en zegt dingen waardoor je het idee krijgt dat hij oorzaak en gevolg goed uit elkaar kan houden.
Dat is dus niet zo en voor herhaling mag, terecht, worden gevreesd.
Hoe voorkom je dat? Er zijn projecten waar succes wordt geboekt door zulke mensen “deel van een geheel” te maken, in plaats van isloeren met opname, medicatie en negeren.
Wel een dure oplossing, want kans op herhaling blijft altijd enigzins aanwezig, dus zal er altijd iemand in de buurt moeten blijven.
Wil je absolut geen last hebben van hufterigheid op grond van psychische mankementen, dan is er dus de keuze uit goede, dure zorg of het weer legaliseren van lobotomie. Elke weg daartussen betekent dat je ze zomaar weer op de Dam kan tegenkomen.
#17
Rene
Dit is ook niet de beste casus om m’n verhaaltje aan op te hangen in feite want Adam bevindt zich (voor zover ik dat kan beoordelen) wel aan één der uitersten van die schaal van #13, waarbij ik m’n punt over het “niet eens willen psycho-nuanceren” juist in het gebied van die marges zie waar “stoornis” veel minder makkelijk te scheiden is van “persoonlijkheid”…
Dat het feit dat ik bijvoorbeeld de 15 procent van de Nederlandse kiezers die onlangs op de PVV heeft gestemd zie als mensen met een in essentie goed aanwijsbare persoonlijkheids-stoornis voor mij niet betekent dat het niet tegelijkertijd ook gewoon rabiate rand-debielen zijn. En waarbij die eerste beschouwing in praktische zin betekenisloos is maar die tweede zolang de eruit sprekende minachting in voldoende mate gedeeld wordt nog iets doet voor de maatschappij via het aloude mechanisme van sociale correctie.
Het uiteindelijke verschil van insteek bestaat er dus denk ik vooral uit dat ik psychische stoornissen bij heel veel meer mensen als bepalend beschouw (of zo je wilt, dat ik de definitie van ‘stoornis’ naar beneden schroef) dan bij zij die ooit in contact zullen komen met de psychische gezondheidszorg. Wij zijn het globaal wel eens maar specifiek ben ik het dus oneens met je conclusie:
Wil je absoluut geen last hebben van hufterigheid op grond van psychische mankementen, dan is er dus de keuze uit goede, dure zorg of het weer legaliseren van lobotomie.
Als je absoluut geen last wil hebben van hufterigheid op grond van psychische mankementen heb je de keus om zelfmoord te plegen. Take your pick…
#18
Peter
Hm, dit draadje raakt ook in isolement zo te zien…
Rene, bij een keuze zijn is er toch sprake van minstens twee opties? Kan ook meer zijn, maar je noemt er maar één.
Overigens vermoed ik dat het “Wil je..” uit dat citaat, verkeer is begrepen. Met het ‘wil je bedoelde ik: wil de samenleving….
#19
Rene
De andere keus is niet zelfmoord plegen. Maar afgezien daarvan was wat je zegt dus mijn punt: ik stelde cynisch vast dat je in mijn beleving sowieso geen keus hebt…
Om nog een midden-voorbeeld tussen Adam en PVV stemmers te nemen zou ik een ongeïnformeerd betoog over mijn indruk van de frequentie waarmee borderline diagnoses gebruikt worden enkel als paraplu om onder te schuilen kunnen opzetten — maar laat ik het niet doen.
Samenvattend: de hele wereld is gek, en waarbij ik de conclusie die normaliter uit die zienswijze volgt over de eigen toestand krachtig afwijs. Da’s al.
#20
gbh
@13, iedereen heeft zijn afwijkingen alleen zo lang deze je leven niet gaan overheersen is het geen probleem
psychose en veel meer ‘afwijkingen’ worden gevormd door een gebrek aan referentiekader en denk niet dat jou dit niet kan overkomen, als jij 3 dagen geen prikkels krijgt ben jij ook psychotisch, dat begint altijd met het verlies van tijd
ook worden afwijkingen gekleurd door je omgeving, narcisme zal bijvoorbeeld binnen de vvd veel minder opvallen omdat vvd-ballen collectief die boven alles verheven neiging hebben, op een arbeidsvloer tussen het klootjesvolk is narcisme opeens wel een probleem, het referentiekader van beide groepen is compleet anders
met hufters zet je iemand in een hok, met een goed referentiekader kan je een weloverwogen keuze maken, zonder goed referentiekader lukt dat niet, een veroordeling is dan minder op z’n plaats
wij leven in een maatschappij waar je vrolijk een half jaar dood achter je tv kan zitten voordat er bij de buren een belletje gaat rinkelen, dat is de fout van onze maatschappij, in zuiderlijke landen waar mensen op straat leven is veel meer sociale controle en hierin speelt de omgeving een blijvende rol in de vorming van het referentiekader, dat is geen veroordeling maar gewoon bijsturen en niet meegaan in de waan, dat zijn wij kwijt, hier krijg je als je geluk hebt alle bagage mee in je opvoeding en daarna mag je het zelf doen
#21
gronk
in zuiderlijke landen waar mensen op straat leven is veel meer sociale controle en hierin speelt de omgeving een blijvende rol in de vorming van het referentiekader
Maar als je dat hier doet/wil dan wordt er geroepen van ‘communisme’ enzo. Balkenende had z’n mond vol van ‘communautarisme’, en dat gaat voor een deel die kant op..
#22
Ketsman
Die oranjemongolen met die vuvuzela’s, die moeten ze gewelddadig afvoeren en opsluiten.
#23
Ketsman
Lol @ lul afvegen aan monument, die gozer steent!
#24
Rene
@ gbh:
Dat ik mezelf niet uitsluit van mogelijkheden van “stoornissen” had je ook reeds als impliciet duidelijk kunnen aannemen: als ik mezelf als noodzakelijkerwijs immuun had beschouwd, als een vaste positie boven elk mogelijke grens van stoornis bezettend, was ik vast niet zo overtuigd geweest van het continue (als in, niet-discrete) karakter van psychische (on)gezondheid.
Met “hufters” zet je iemand in een hok is wat mij betreft een leeg sociaal-correct mantra. Komend van jou zeker want ik lees regelmatig stevige hok-plaatsingen in de politieke context van je. Niets mis mee wat mij betreft. Zoals ik laatst ook betoogde naar aanleiding van de verkiezingen: op het moment dat een stem op Wilders sociaal minder onacceptabel werd door de schijnbare sociale acceptatie via “het premiers-debat” en dergelijken zagen we de doos van Pandorra zich pas goed openen.
Een minachtende bejegening (“hufter”) is een vorm van sociale correctie vanuit het, zoals jij zegt, sociale referentiekader van een groep. “You can’t have your cake and eat it too”; als sociale controle wenselijk is zoals jij uitdrukt, is de er onvermijdelijk mee gepaard gaande sociale correctie dat ook.
#25
Horst Grogmuller
Hey gbh, dat Overcome is toch gewoon een overgevoelig kwelerig takkennummer en het slechte dat Live ooit gemaakt heeft? Of mis ik iets?
#26
Rene
Nah, das ist doch schon fascinerend ja. Gaat U gerne mal rustig zitten en vertelt U eens etwas über Uwe jeugd bitte, herr Horst.
Als in, waar gaat dit nu ineens weer over…
#27
Peter
Ha, hoe toepasselijk: die (#25) is de draad kwijt.
#28
KJ
Iedereen is wel eens een hufter. Alleen iemand met Aspergers kun je niet corrigeren door hem (het is meestal een hem) een hufter te noemen.
Het gevaar van geestelijke gezondheid als binair te zien, is dat je dingen (borderliners) gaat missen. Het gevaar van karakter-stoornissen als endemisch en medisch te zien is dat je kinderen gaat over-mediceren (bijvoorbeeld). Er is hier geen goede balans te vinden.
#29
Horst Grogmuller
@26,27 de nare gewoonte om op de nick van mensen te klikken om te kijken of ze een intrigerende website hebben. Dat, en een alcoholprobleem.
#30
Rene
Ach so. Njah. “Live” is sowieso een stuitende middle of the road crap band met of zonder alcohol-probleem dus dat dan maar verder terzijde.
Reacties (30)
Ik begrijp dat dit filmpje niet bij iedereen op +/- 4 minuten vast loopt?
Bij mij wel, maar het gaat ook weer verder.
In elk geval zit ik nu te grijnzen.
De eerste die ik openlijk zonder gene heb horen zeggen dat Maxima zelf een jongetje uit de weg duwde.
En tja, zo kun je alles bekladding noemen, “littering” lijkt mij passender.
die vent is gewoon gek, belachelijk dat je daar een maand voor vastgezet wordt
@2: Dank je. Ja, je moet gewoon twee minuten dood beeld uitzitten schijnbaar. Uit de begeleidende tekst bij het filmpje:
Verder legt Adam aan AT5 uit waar het verkeerd is gegaan in zijn leven, hoe hij op straat is beland en [ … ]
Precies dat stuk schijnbaar. En precies het stuk waardoor ik vanuit een morbide fascinatie met dat soort drama nu eens niet direct een filmpje weg-klikte waarbij ik eerst reclame te verwerken krijg. Z’n advocaat zag vast z’n “privacy” argument aan kracht verliezen nu hij het zelf allemaal op camera stond te vertellen…
Ik hoop maar dat sargasso een deel van de opbrengsten claimt van dat soort reclame-fuiks. Heb ik immers toch sargasso nog wat fracties van centen opgeleverd.
Zouden er beelden zijn van een duwende Maxima? Dan moet zij óók al aan een charme-offensief beginnen…
Nee, reguliere interkul. Ze struikelt gewoon:
http://www.youtube.com/watch?v=yGoIMu-KNm8&feature=player_embedded
Kijk als je het de tweede keer ziet maar naar de grond: er is daar een stoepje/afstapje.
@Rene: Stoepje? Ze kijkt of haar pumps het nog wel houden…
On topic:
Het is natuurljk aardig dat de man zelf eens aan het woord komt. Maar wat hebben we daar aan? Weten we nu meer over de man?
Ik vraag dat omdat ik denk dat maar weinig mensen zijn woorden zullen schatten op de waarde van een gestoorde mafkees. De nadruk zal liggen op dat mafkees en de storing, al dan niet door drank veroorzaakt, zal minder worden begrepen.
Verder is de bom-roeper nog steeds volslagen onbekend.
@peter wie is er gestoord, deze man of een kuddie die in paniek raakt als iemand boe roept?
@ Peter: Daar kun je ook anders naar kijken…
Ik ben vaak geïnteresseerd in psychologische achtergronden en één van de dingen me (ook) daardoor steeds opvalt is dat veel mensen “begrip voor” en “excusering van” als synoniem zien. Ook in een meer algemene context een bepaald veel voorkomende gelijkschakeling (reacties op de reacties op aanslagen en dergelijke) maar in die psychologische context één die ongeveer elk gesprek tussen niet-psychologen geheel bepaalt.
Ik bedoel, wordt er uiteindelijk veel meer gezegd als jij (of ik) Adam iemand met een stoornis noem(t) dan door bijvoorbeeld “denderid” via “Gewoon een LUL dus!!!!!!!!!! als commentaar bij dat filmpje?
Tikje onacademisch gesteld, maar in de basis, ja, inderdaad wel ja, effectief gewoon een lul dus. Op een ongeveer zelfde manier als bijvoorbeeld mensen met een bipolaire stoornis ook wel als rabiate debielen door het leven gaan, de gemiddelde lijder aan het syndroom van Asperger grotere maatschappelijke bekendheid geniet onder de noemer “totale hufter” en zekere categorieën chronisch licht-psychoten zichzelf uiterst effectief laten omschrijven als achterlijke zweefteven, zeg.
Als we, zoals ik doe, aanvaarden dat geestelijke gezondheid geen binaire propositie is (evenmin als lichamelijke, trouwens) kunnen we dan in het algemene geval een objectieve grens veronderstellen waaronder iemand een stoornis heeft en waarboven hij of zij “gewoon een lul dus” is? Indien niet dan blijft de keus van karakterisering uiteindelijk toch steken bij karakteriseerder in plaats van gekarakteriseerde. Onder psychiaters heb je nog te maken met inzichten in eventuele nodige of nuttige behandelingen maar in het algemene geval geeft deze discussie mij toch vaak een ongemakkelijk gevoel van vooronderstelling van netjes afgebakende domeinen van “geestelijke gezondheid” en “geestelijke stoornis” waar slechts die eerste verder op te delen zou zijn in lullen, klootzakken, debielen, eikels en idioten.
Mijns inziens is het hufter-spectrum wijder dan dat…
@9 heb jij ooit een normaal mens gezien? als jij denk van wel mag jij je echt zorgen gaan maken
ik heb in de psychiatrie gewerkt en als je een volwassen vent in absolute doodsangst door een gang ziet kruipen omdat die door een kudde kabouters wordt aangevallen heb je geen objectieve grens meer nodig, ook niet als je ’s nachts moet helpen om een vrouw van een elektrisch fornuis los te pulken omdat ze in een aanval van zelfmutilatie haar tieten aan het fornuis heeft laten vastschroeien
de grootste ziekte is onze maatschappij zelf die niet meer met dit soort mensen kan omgaan, wij hebben voor elk probleem een instituut, schizofrenen zijn bij natuurvolken nog de medicijnmannen die in contact staan met de goden
in italie hebben ze meer dan 20 jaar geleden alle psychiatrische instellingen gesloten, daar hebben ze alleen nog crisisopvang, het bordje gekkenhuis stond daar ook niet bij de ingang maar bij de uitgang
Aan de reacties te zien bij AT5, zijn lopen er nog wel meer potentiële gekken rond. Hopelijk komt de damschreeuwer ze niet tegen onderweg…
@9: Goed stukje, Rene. Ben het er ook helemaal mee eens, vooral met dat “brede hufter-spectrum”.
Ook eens met de nuancering die gbh er aan toevoegt in #10, die daarmee duidelijk maakt hoe lastig het is zo maar aan het karakteriseren te slaan.
Ik meen me te herinneren dat er vorig jaar bij het Karst Tates verhaal, vrij snel wat meer begrip doorsijpelde in de meningen, dan nu soms bij Adam het geval is.
Ben benieuwd hoe het de man zal vcergaan, die volgend jaar bij het kroningsfeestje van Willem-Alexander de receptie verstoord door met een speelgoedsabeltje op W.A. af te stappen om,als Napoleon, dit koninkrijk weer op te eisen.
Maar dat terzijde.
Karst en Adam hebben drie dingen aangetoond:
1. Het isolement van dak- en thuislozen. En vooral dat deel van het isolement, inhoudende dat ze als ‘buiten de samenleving’ worden gezien.
2. Men reageert zonder ook maar iets te weten van de persoon.
3. En al zou men het wel weten: men weet er niet mee om te gaan.
Voorbeeldje: op mijn werk hebben we zes mensen rondlopen met een zgn. narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het brengt ze continu in de problemen. Ze zijn goed gebekt, listig met manipuleren, arrogant, superegoïstisch. Als je dat niet weet zijn het gewoon hufters. Zelfs als jet het wel weet, is het heel moeilijk door die hufterigheid heen te kijken. Ook bij ons, de zgn. professionele werkers, weten ze regelmatig onze allergie voor hufterts te triggeren.
Tot slot (met excuses voor de lengte van dit comment): een en ander betekent niet dat je ze louter als zielig moet zien en vertroetelen als een dom maar aaibaar konijntje. Juist bij deze mensen helpt het enorm als ze consequent met de gevolgen van hun stoornis worden geconfronteerd. Maar dan wel op een wijze, waarbij ook duidelijk wordt gemaakt dat ze wel geaccpeteerd worden als mens en niet alleen als een psychiatrische case.
Spreek je ze toe als hufter, dan genieten ze er alleen maar van, omdat dan niet zij, maar jij bakzeil haalt.
@10: Je eerste zin is dus min of meer wat ik zeg ja. Jij stelt daar dat “normaal” (wat ik even vertaal naar “psychisch gezond”) helemaal niet bestaat, ik stel dat het hoogstens kan bestaan als definitie van een bepaald bovenste deel van een schaal. Het feit dat sommigen er evident onder zitten (je tweede paragraaf) doet niet af aan het gegeven dat op het overgrote deel van de schaal buiten die uitersten “gezondheid” zonder sprong-discontinuïteit overgaat in “een stoornis” en vice-versa.
Maar, ja, inderdaad dus. Door er een specifiek psychologisch label op te plakken los je niet altijd iets op en deswege mijn propositie dat het label “gewoon een lul dus” soms wel net zo descriptief is. Zonder dat dit ook maar enigszins betekent dat het psychologisch label niet een onderliggende waarheid vertegenwoordigd, maar als grote delen van de mensheid zich niet in één der uitersten van de schaal bevinden zijn naar mijn smaak ofwel al die mensen in ieder geval in principe aanspreekbaar en verantwoordelijk ofwel geen van allen — en in het laatste geval heb je alleen een probleem weg-gedefinieerd zonder iets op te lossen.
Zo acht ik bijvoorbeeld ook PVV stemmers zonder significante uitzonderingen geobsedeerde psychische randgevallen maar behalve de sporadische psychopaat hebben ze verder een functioneel geweten dus reken maar dat ik ze hun politieke keuze aanreken. We zouden misschien een prettiger maatschappij verkrijgen door dat volk gedwongen aan de Prozac te gooien maar alleen de praktische onhaalbaarheid daarvan betekent voor mij al dat we nu eenmaal te leven hebben met een wereld vol van gestoorden, waarbij we niet veel meer mogelijkheden hebben dan aloude sociale correctie om te proberen mensen van hun obsessieve gedrag los te weken.
Ongezien een +1 voor de topic titel.
Als baby kreeg de Damschreeuwer zijn melk in een vuvuzela toegediend.
@ Peter:
Dat is een mooie reactie en één waar ik nog even op kan aanhaken. Jij zegt:
Zelfs als je het wel weet, is het heel moeilijk door die hufterigheid heen te kijken.
waarbij ik toch een beetje stel dat “door hufterigheid heen kijken” soms niet iets is dat we zelfs maar moeten willen aangezien we dan de kern missen in die gevallen waar de psychische stoornis eruit bestaat dat de aangedane een hufter is. In feite de zo ondertussen minder populaire hippie-visie: de gezonde situatie bestaat eruit dat wij allen van elkaar houden, kumbaya, en de stoornis openbaart zich in al het andere. Het zijn van een hufter gedefinieerd als het hebben van een stoornis…
Ja, inderdaad, bij Karst T. viel het mij ook op hoe snel het naar een relatief menslievende reactie ging, zelfs voordat dat er maar ook iets bekend was over achtergronden. “Koninginnedag” is natuurlijk expliciet een vrij kinderlijk, vrolijk, “samen” feestje en ik denk dat die sfeer bepalend was; had het zich voorgedaan bij de feestelijke opening van een of andere brug hadden we denk ik geen snelle begrijpende reacties van die aard gezien. Vond dat interessant en wellicht te duiden in termen van een (positief) saamhorigheidsgevoel dat dan schijnbaar inderdaad gestimuleerd wordt door iets als “koninginnedag”.
“Isolement” als grond is trouwens mijns inziens vaak weer lager te volgen naar ego. Naar mensen die in een bepaalde situatie van isolement terecht komen maar dan door een te sterk ego (“ik heb niemand nodig!”) zichzelf daar gevangen zetten. Die schreeuw bij stilte komt op mij ook over als iemand die zichzelf ervan aan het overtuigen is dat hij afwijkend wil zijn, dat hij nog steeds alle touwtjes in handen heeft. Het zijn uiteindelijk allemaal “I was Here” graffiti-geurvlaggen van een evolutionair vormgegeven wezen dat competitie als z’n meest natuurlijke drijfveer kent.
Napoleon wordt trouwens een enorme YouTube hit…
@Rene: dank u. En nu schiet je, naar mijn idee, iets door met het “soms niet iets is dat we zelfs maar moeten willen“.
En wel hierom: als een kind iets uitvreet, pakken we het aan, maar houden er wel rekening mee dat het een kind is. Bij volwassenen doen we dat niet.
Dat is niet altijd terecht, wetende dat er aardig wat volwassenen zijn die kind zijn gebleven. Zonder dat zelf expliciet te willen.
Let wel: Ik heb het nu over volwassen die niet door omgevingsfacoren als opvoeding, buurt, school in hun ontwikkeling zijn blijven hangen, maar door een “scheppingsfoutje” nooit het stadium van volgroeide schepselen gods uitgroeien.
Bij mensen als die Adam is dat slecht in te zien. Volwassen man, grootprater, en zegt dingen waardoor je het idee krijgt dat hij oorzaak en gevolg goed uit elkaar kan houden.
Dat is dus niet zo en voor herhaling mag, terecht, worden gevreesd.
Hoe voorkom je dat? Er zijn projecten waar succes wordt geboekt door zulke mensen “deel van een geheel” te maken, in plaats van isloeren met opname, medicatie en negeren.
Wel een dure oplossing, want kans op herhaling blijft altijd enigzins aanwezig, dus zal er altijd iemand in de buurt moeten blijven.
Wil je absolut geen last hebben van hufterigheid op grond van psychische mankementen, dan is er dus de keuze uit goede, dure zorg of het weer legaliseren van lobotomie. Elke weg daartussen betekent dat je ze zomaar weer op de Dam kan tegenkomen.
Dit is ook niet de beste casus om m’n verhaaltje aan op te hangen in feite want Adam bevindt zich (voor zover ik dat kan beoordelen) wel aan één der uitersten van die schaal van #13, waarbij ik m’n punt over het “niet eens willen psycho-nuanceren” juist in het gebied van die marges zie waar “stoornis” veel minder makkelijk te scheiden is van “persoonlijkheid”…
Dat het feit dat ik bijvoorbeeld de 15 procent van de Nederlandse kiezers die onlangs op de PVV heeft gestemd zie als mensen met een in essentie goed aanwijsbare persoonlijkheids-stoornis voor mij niet betekent dat het niet tegelijkertijd ook gewoon rabiate rand-debielen zijn. En waarbij die eerste beschouwing in praktische zin betekenisloos is maar die tweede zolang de eruit sprekende minachting in voldoende mate gedeeld wordt nog iets doet voor de maatschappij via het aloude mechanisme van sociale correctie.
Het uiteindelijke verschil van insteek bestaat er dus denk ik vooral uit dat ik psychische stoornissen bij heel veel meer mensen als bepalend beschouw (of zo je wilt, dat ik de definitie van ‘stoornis’ naar beneden schroef) dan bij zij die ooit in contact zullen komen met de psychische gezondheidszorg. Wij zijn het globaal wel eens maar specifiek ben ik het dus oneens met je conclusie:
Wil je absoluut geen last hebben van hufterigheid op grond van psychische mankementen, dan is er dus de keuze uit goede, dure zorg of het weer legaliseren van lobotomie.
Als je absoluut geen last wil hebben van hufterigheid op grond van psychische mankementen heb je de keus om zelfmoord te plegen. Take your pick…
Hm, dit draadje raakt ook in isolement zo te zien…
Rene, bij een keuze zijn is er toch sprake van minstens twee opties? Kan ook meer zijn, maar je noemt er maar één.
Overigens vermoed ik dat het “Wil je..” uit dat citaat, verkeer is begrepen. Met het ‘wil je bedoelde ik: wil de samenleving….
De andere keus is niet zelfmoord plegen. Maar afgezien daarvan was wat je zegt dus mijn punt: ik stelde cynisch vast dat je in mijn beleving sowieso geen keus hebt…
Om nog een midden-voorbeeld tussen Adam en PVV stemmers te nemen zou ik een ongeïnformeerd betoog over mijn indruk van de frequentie waarmee borderline diagnoses gebruikt worden enkel als paraplu om onder te schuilen kunnen opzetten — maar laat ik het niet doen.
Samenvattend: de hele wereld is gek, en waarbij ik de conclusie die normaliter uit die zienswijze volgt over de eigen toestand krachtig afwijs. Da’s al.
@13, iedereen heeft zijn afwijkingen alleen zo lang deze je leven niet gaan overheersen is het geen probleem
psychose en veel meer ‘afwijkingen’ worden gevormd door een gebrek aan referentiekader en denk niet dat jou dit niet kan overkomen, als jij 3 dagen geen prikkels krijgt ben jij ook psychotisch, dat begint altijd met het verlies van tijd
ook worden afwijkingen gekleurd door je omgeving, narcisme zal bijvoorbeeld binnen de vvd veel minder opvallen omdat vvd-ballen collectief die boven alles verheven neiging hebben, op een arbeidsvloer tussen het klootjesvolk is narcisme opeens wel een probleem, het referentiekader van beide groepen is compleet anders
met hufters zet je iemand in een hok, met een goed referentiekader kan je een weloverwogen keuze maken, zonder goed referentiekader lukt dat niet, een veroordeling is dan minder op z’n plaats
wij leven in een maatschappij waar je vrolijk een half jaar dood achter je tv kan zitten voordat er bij de buren een belletje gaat rinkelen, dat is de fout van onze maatschappij, in zuiderlijke landen waar mensen op straat leven is veel meer sociale controle en hierin speelt de omgeving een blijvende rol in de vorming van het referentiekader, dat is geen veroordeling maar gewoon bijsturen en niet meegaan in de waan, dat zijn wij kwijt, hier krijg je als je geluk hebt alle bagage mee in je opvoeding en daarna mag je het zelf doen
in zuiderlijke landen waar mensen op straat leven is veel meer sociale controle en hierin speelt de omgeving een blijvende rol in de vorming van het referentiekader
Maar als je dat hier doet/wil dan wordt er geroepen van ‘communisme’ enzo. Balkenende had z’n mond vol van ‘communautarisme’, en dat gaat voor een deel die kant op..
Die oranjemongolen met die vuvuzela’s, die moeten ze gewelddadig afvoeren en opsluiten.
Lol @ lul afvegen aan monument, die gozer steent!
@ gbh:
Dat ik mezelf niet uitsluit van mogelijkheden van “stoornissen” had je ook reeds als impliciet duidelijk kunnen aannemen: als ik mezelf als noodzakelijkerwijs immuun had beschouwd, als een vaste positie boven elk mogelijke grens van stoornis bezettend, was ik vast niet zo overtuigd geweest van het continue (als in, niet-discrete) karakter van psychische (on)gezondheid.
Met “hufters” zet je iemand in een hok is wat mij betreft een leeg sociaal-correct mantra. Komend van jou zeker want ik lees regelmatig stevige hok-plaatsingen in de politieke context van je. Niets mis mee wat mij betreft. Zoals ik laatst ook betoogde naar aanleiding van de verkiezingen: op het moment dat een stem op Wilders sociaal minder onacceptabel werd door de schijnbare sociale acceptatie via “het premiers-debat” en dergelijken zagen we de doos van Pandorra zich pas goed openen.
Een minachtende bejegening (“hufter”) is een vorm van sociale correctie vanuit het, zoals jij zegt, sociale referentiekader van een groep. “You can’t have your cake and eat it too”; als sociale controle wenselijk is zoals jij uitdrukt, is de er onvermijdelijk mee gepaard gaande sociale correctie dat ook.
Hey gbh, dat Overcome is toch gewoon een overgevoelig kwelerig takkennummer en het slechte dat Live ooit gemaakt heeft? Of mis ik iets?
Nah, das ist doch schon fascinerend ja. Gaat U gerne mal rustig zitten en vertelt U eens etwas über Uwe jeugd bitte, herr Horst.
Als in, waar gaat dit nu ineens weer over…
Ha, hoe toepasselijk: die (#25) is de draad kwijt.
Iedereen is wel eens een hufter. Alleen iemand met Aspergers kun je niet corrigeren door hem (het is meestal een hem) een hufter te noemen.
Het gevaar van geestelijke gezondheid als binair te zien, is dat je dingen (borderliners) gaat missen. Het gevaar van karakter-stoornissen als endemisch en medisch te zien is dat je kinderen gaat over-mediceren (bijvoorbeeld). Er is hier geen goede balans te vinden.
@26,27 de nare gewoonte om op de nick van mensen te klikken om te kijken of ze een intrigerende website hebben. Dat, en een alcoholprobleem.
Ach so. Njah. “Live” is sowieso een stuitende middle of the road crap band met of zonder alcohol-probleem dus dat dan maar verder terzijde.