Matt O’Brien in The Washington Post:
Hyperinflation is always and everywhere a political phenomenon.
It happens after wars or revolutions, when governments have to print the money they need because there’s not much of an economy left to tax—which brings us to Ukraine. It had a revolution, it has a war now, and it’s all but broke. Inflation is officially 28.5 percent, but, according to Johns Hopkins professor Steve Hanke, it’s really more like 272 percent. And that’s only going to get worse as long as Ukraine’s currency does.
It’s hard to overstate how challenged Ukraine is. Its economy has actually shrunk since communism ended in 1991. Or since 1992. Or even 1993. That’s because communism never really did end. Ukraine just traded party bosses for oligarchs. Sure, it privatized companies and introduced markets, but Ukraine didn’t shed its Soviet-era corruption or inefficiency. There was barely any rule of law, tax rates had to be jacked up to make up for all the wink-wink, nod-nod tax evasion, and, as a result, even more of the economy entered the shadows. The IMF estimates that Ukraine’s underground—and non-tax-paying—economy is as much as 50 percent of GDP.
Now Ukraine’s not-so-cold war with Russia is destroying the little that’s left.
Reacties (8)
En dat terwijl er in de rest van Europa sprake is van deflatie.
Hmmm, met meer dan een kleine steek naar ‘BOE, ENG!’ communisme. Alsof communisme meer wordt gekenmerkt door corruptie en inefficiëntie, dan door het beperken van markten en het leiden van bedrijven. Alsof corruptie alleen in communistische landen voorkomt.
@3: muggenzifterij. In de praktijk van Oekraine werd communisme inderdaad vooral gekenmerkt door curruptie en inefficientie. En ik betwijfel of er ergens elders op de wereld communistische regimes zijn geweest waar dat anders was. Zeker voor wat betreft corruptie.
Natuurlijk niet. Maar vanwege de aard van het communisme (overal bovenop zitten en van bovenaf willen reguleren) zijn er gewoon oneindig veel meer mogelijkheden voor corruptie. En waar mogelijkheden voor corruptie zijn, worden die benut, zo simpel is dat. Vandaar dat de schaal van corruptie in communistische landen toch echt van een andere orde was/is.
@3:
Dat is niet zoals communisme is bedoeld, bij een echt pure vorm van communisme is er juist geen enkele controle van boven af en doen mensen het uit zichzelf, op zich is het communisme de allerbeste samenlevingsvorm, tis alleen zo jammer dat de mensheid van nature zo verrot is dat het communisme altijd zal uit monden in een repressief systeem genaamd socialisme.
@3
Wellicht. Het lijkt me meer dan terecht om te vinden dat hij het verkeerde woord heeft gekozen om te beschrijven dat bestaande praktijken voort bleven bestaan na een regimewisseling. Staatsbezit en centrale top-down regulering van aanbod is toch van een stuk wezenlijker belang voor de definitie van (veelbegrepen*) communisme dan corruptie en inefficiëntie. Ik heb meer problemen met wat hij letterlijk zegt, wat niet klopt, dan wat hij bedoelt, wat wel klopt.
Hij is gewoon niet netjes in zijn definities. Waarom is dat van belang? Door zulk soort semantische trucjes kun je hebben dat je -ik noem maar wat- neo-nazi’s in een bataljon aan jouw zijde kunt hebben, en tevens beweren dat ‘zij’ de fascisten zijn. Of beweren dat nazi’s vooraleerst socialisten zijn, en dat het nationalistische aspect zo onbelangrijk is, dat je het wel tussen haakjes kunt doen: (nationaal) socialisme. Ik dicht Michael O’Brien verder geen McCarthyistische neigingen toe, maar onbegrip ontstaat niet zelden door het verkeerd gebruiken van begrippen.
@4, *, Met communisme wordt meestal één van de bekendere vormen van communisme bedoeld, leninisme, bolsjewisme, stalinisme, maoisme. Wat jij (#4) bedoelt, is anarcho-communisme. Maar oorspronkelijke theoretische bedoelingen vallen meestal wat weg na resultaten uit de praktijk.
@5 Met communisme wordt meestal één van de bekendere vormen van communisme bedoeld, leninisme, bolsjewisme, stalinisme, maoisme.
Leninisme en Bolsjewisme zijn synoniemen. Stalinisme is daarvan weer een uitvloeisel, en Maoisme weer van Stalinisme. In feite wordt er vandaag de dag onder communisme alleen de staatskapitalistische tak van de familie bedoeld.
@2: Het communisme was in de eerste plaats inefficiënt. De mate waarin het tot corruptie leidde, verschilt denk ik per land.
De combinatie van schaarste aan goederen, terwijl de prijzen laag waren, was wel een stimulans om goederen achterover te drukken of alleen te leveren aan bekenden die vooraf ingeseind werden.
(dit hoorde ik in Polen. Ik vermoed dat Oost-Duitsland minder corrupt was).
Maar uiteraard is de toewijzing van banen op grond van partij-trouw i.p.v. capaciteiten ook een vorm van corruptie.
@7
BS. Ik zeg niet dat het niet waar is, maar dat het als graadmeter voor communisme niet klopt. De combinatie van gereguleerde aanbod met een sterk autoritair regime (wat typerend is voor de meeste bekende vormen van communisme) is wél een broedplaats voor (markt)inefficiëntie.
In enkele Oostbloklanden zijn wel pogingen ondernomen om de vraag te bepalen, door middel van klankbordgroepen. Met een korte lijn naar de productie is gereguleerde aanbod, opdat vraag en aanbod in evenwicht zijn, prima mogelijk. Het wordt (en werd) pas moeilijk als de consumenten in die klankbordgroepen niet aan willen geven dat de huidige situatie niet perfect is (was), uit angst voor represailles. De vraag wordt niet meer geuit en is dus vertekend, aanbod gaat uit van die vertekende vraag, en is dus onvoldoende. Dat onevenwicht tussen werkelijke vraag en aanbod (en de bijbehorende prijseffecten) is wat jij geconstateerd hebt in Polen. Die inefficiëntie komt bij elke markt voor, waar dwang een rol speelt.
Corruptie wordt aantrekkelijk bij een markt waar vraag en aanbod niet in balans is, waar macht geconcentreerd is én waar macht gemakkelijk omgezet kan worden in dwang en geweld.
Oekraïne is in de uitverkoop gedaan na het communisme. Van staatseigendom en gereguleerde aanbod is geen sprake meer. Ergo: geen communisme meer.