@Erik VH: Tja, dat blijft altijd een lastige. Maar in dit geval denk ik dat het relevant is dat hij uitdrukking geeft aan zijn gevoel gedurende het interview. Het is een journalist met heel veel ervaring die reeds veel mensen (en presidenten) gesproken heeft. Als hij dan, vanuit zijn gevoel, aangeeft dat het een bijzonder gesprek was en dat het hem optimistisch stemt, lijkt het me wel toegestaan.
#4
Erik VH
Dat had ik in eerste instantie ook. Maar het ondergraaft het gevoel van objectiviteit. Stel je voor dat de rechter zich na het proces zeer vleiend uitliet over de karakterstructuur van 1 van beide partijen. Wat zou dat doen met je gevoel over het vonnis?
#5
Arjan
gelukkig kan je een andere krant oppakken of je eigen hoofd gebruiken, met een rechter zit je toch wel een beetje aan de zaken vast.
#6
Oplawaai
Ieder mens heeft zijn meningen en voorkeuren. Journalisten (en zelfs rechters) dus ook. Ik vind het juist sterk als een journalist daarvoor uitkomt. Daarmee geeft hij aan zich bewust te zijn van zijn eigen voorkeuren. Door die zelfkennis is hij misschien wel beter in staat zijn werk goed te doen dan iemand die beweert altijd objectief te zijn.
In het geval van Klein heb ik het idee dat hij journalistiek en opinie keurig gescheiden houdt. Aan de ene kant het verslag van het interview, aan de andere kant deze column. Wat mij betreft geen enkel probleem, integendeel.
#7
Freek
@4, de “rechter” in een democratie is niet de journalist maar de burger.
Een journalist kan in een stukje niet alle kanten van alle kandidaten belichten. Een facet van een bepaalde kandidaat is genoeg stof voor een stukje van een paar minuten. En als er maar genoeg van die stukjes zijn dan geven de media toch een objectief totaalbeeld.
#8
scrutinizer
@4: M.b.t. objectiviteit wordt m.i. vaak een denkfout gemaakt. Stel dat je twee hypothetische kandidaten hebt. Een voert een negatieve campagne en geeft steeds leugenachtige informatie over de andere kandidaat. De tweede heeft een positieve boodschap met inhoudelijke standpunten.
Als je de twee kandidaten kritiekloos aan het woord laat en hun boodschap in de media bericht, komt de tweede kandidaat vaak negatief in het nieuws
Als je belicht dat de eerste kandidaat op een zeer negatieve manier bezig is en de tweede een positieve campagne voert, komt de eerste veelvuldig negatief in het nieuws en de tweede positief.
Deze manier van berichten is in wezen het meest objectief. Toch zal dan de indruk ontstaan dat de media op grote schaal op de hand van de eerste kandidaat zijn, doordat de impliciete verwachting bestaat dat beide kandidaten even goed of slecht zijn.
#9
Erik VH
@7 en @8
Jullie hebben gelijk. Natuurlijk mag je zeggen dat een politicus goed bezig is. Of zinnigere standpunten heeft dan de ander. Maar het is een kwestie van toonzetting. Klein geeft zo’n heroisch beeld van zijn interviewsubject dat bij mij alle nekharen overeind gaan staan en ik minder behoefte heb dat interview te lezen. Ik heb namelijks twijfels gekregen aan het vermogen van ‘fan’ Klein de argumenten van ‘idool’ Obama echt te wegen. Er spreek niet alleen respect uit, maar voornamelijk onomwonden ontzag en dat is een slechte houding voor een journalist. Ik zou het als interviewer in ieder geval nooit zo doen, het nagesprek.
Dancing with Obama & McCain
Reacties (9)
Mmm, liever deze:
http://www.time.com/time/photoessays/2008/obama_klein_multimedia/
Hi Steeph,
Over dat filmpje zat ik nu net te denken. Kun je het maken als journalist om je zo vleiend over je onderzoekssubject uit te laten?
@Erik VH: Tja, dat blijft altijd een lastige. Maar in dit geval denk ik dat het relevant is dat hij uitdrukking geeft aan zijn gevoel gedurende het interview. Het is een journalist met heel veel ervaring die reeds veel mensen (en presidenten) gesproken heeft. Als hij dan, vanuit zijn gevoel, aangeeft dat het een bijzonder gesprek was en dat het hem optimistisch stemt, lijkt het me wel toegestaan.
Dat had ik in eerste instantie ook. Maar het ondergraaft het gevoel van objectiviteit. Stel je voor dat de rechter zich na het proces zeer vleiend uitliet over de karakterstructuur van 1 van beide partijen. Wat zou dat doen met je gevoel over het vonnis?
gelukkig kan je een andere krant oppakken of je eigen hoofd gebruiken, met een rechter zit je toch wel een beetje aan de zaken vast.
Ieder mens heeft zijn meningen en voorkeuren. Journalisten (en zelfs rechters) dus ook. Ik vind het juist sterk als een journalist daarvoor uitkomt. Daarmee geeft hij aan zich bewust te zijn van zijn eigen voorkeuren. Door die zelfkennis is hij misschien wel beter in staat zijn werk goed te doen dan iemand die beweert altijd objectief te zijn.
In het geval van Klein heb ik het idee dat hij journalistiek en opinie keurig gescheiden houdt. Aan de ene kant het verslag van het interview, aan de andere kant deze column. Wat mij betreft geen enkel probleem, integendeel.
@4, de “rechter” in een democratie is niet de journalist maar de burger.
Een journalist kan in een stukje niet alle kanten van alle kandidaten belichten. Een facet van een bepaalde kandidaat is genoeg stof voor een stukje van een paar minuten. En als er maar genoeg van die stukjes zijn dan geven de media toch een objectief totaalbeeld.
@4: M.b.t. objectiviteit wordt m.i. vaak een denkfout gemaakt. Stel dat je twee hypothetische kandidaten hebt. Een voert een negatieve campagne en geeft steeds leugenachtige informatie over de andere kandidaat. De tweede heeft een positieve boodschap met inhoudelijke standpunten.
Als je de twee kandidaten kritiekloos aan het woord laat en hun boodschap in de media bericht, komt de tweede kandidaat vaak negatief in het nieuws
Als je belicht dat de eerste kandidaat op een zeer negatieve manier bezig is en de tweede een positieve campagne voert, komt de eerste veelvuldig negatief in het nieuws en de tweede positief.
Deze manier van berichten is in wezen het meest objectief. Toch zal dan de indruk ontstaan dat de media op grote schaal op de hand van de eerste kandidaat zijn, doordat de impliciete verwachting bestaat dat beide kandidaten even goed of slecht zijn.
@7 en @8
Jullie hebben gelijk. Natuurlijk mag je zeggen dat een politicus goed bezig is. Of zinnigere standpunten heeft dan de ander. Maar het is een kwestie van toonzetting. Klein geeft zo’n heroisch beeld van zijn interviewsubject dat bij mij alle nekharen overeind gaan staan en ik minder behoefte heb dat interview te lezen. Ik heb namelijks twijfels gekregen aan het vermogen van ‘fan’ Klein de argumenten van ‘idool’ Obama echt te wegen. Er spreek niet alleen respect uit, maar voornamelijk onomwonden ontzag en dat is een slechte houding voor een journalist. Ik zou het als interviewer in ieder geval nooit zo doen, het nagesprek.