The Economist interviewt David Graeber, de auteur van het boek “Bullshit Jobs: A Theory“.
I think a lot of the—often quite legitimate—rancor directed at the “liberal elite” is based on resentment of those working-class people see as having effectively grabbed all the jobs where you’ll actually get paid well to do something that’s both fun and creative, but also, obviously benefits society.
For everybody else, unless you get very lucky, your choices are largely limited to two options. You can get a basically bullshit job, which will pay the rent but leave you wracked with the guilty feeling that you are being forced, against your will, to be a fraud and a parasite. Or, you can get a helpful, useful job taking care of people, making or moving or maintaining things that people want or need – but then, likely you will be paid so little you won’t be able to take care of your own family.
Reacties (7)
Ik ken geen bedrijf waar 40% nutteloos werk zit te doen in de huidige markt leg je het dan al snel af tegen een efficiëntere concurrent, bedrijven als de banken hebben hard gesaneerd.
Misschien dat de overheid een beetje in de buurt komt, een goede reden om het ambtenaren bestand uit te dunnen en waar mogelijk marktwerking in te voeren. Van die 40 procent die denkt nutteloos werk te doen heeft 95% trouwens geen flauw idee wat voor “helpfull job” ze zouden kunnen doen, die zouden nog gefrustreerder thuis zitten dan op hun werk. Dan kunnen ze bovendien hun eigen broek ophouden, altijd beter dan teren op de gemeenschap.
Wat het populisme er mee te maken heeft is me niet helemaal duidelijk. Misschien dat als je het idee hebt dat je nutteloos werk doet, je niet zit te wachten op duizenden immigranten om ook nutteloos werk te komen doen?
In communistische landen als Cuba kunnen ze er ook wat van, qua nutteloze banen. Zelfs in een supermarkt wordt je door vijf stuks supermarktpersoneel in goede banen geleid–letterlijk. Je zou namelijk zo maar eens door een verkeerd poortje de winkel inlopen. Daar wordt je streng op gewezen.
@1: “Ik ken geen bedrijf waar 40% nutteloos werk zit te doen in de huidige markt leg je het dan al snel af tegen een efficiëntere concurrent”
Al die concurrenten hebben *ook* 40% bullshit-jobs. En dan valt het niet op. Ze hebben *allemaal* telemarketeers, reclame-jongens, sales-afdelingen in dienst om hun troep te verkopen. Ze hebben allemaal lagen vol managers, HRM-professionals en ander werkverstorend volk rond lopen. Want als A het doet, moet B ook wel. Het is net doping.
Een bullshit job kan best nuttig zijn voor het bedrijf waarin het werk wordt uitgevoerd, zonder enige nuttige bijdrage te leveren aan de maatschappij. Marketing is een mooi voorbeeld. Coca-Cola en Pepsi zouden niets zijn zonder marketing. Maar wie heeft er nu cola-reclame nodig voor een beter leven?
@3: als graber zo slim is, waarom richt hij geen bedrijf op *zonder* bullshit banen, maakt tig procent meer winst en kan daarmee iedereen wegconcurreren? al was het maar om zijn punt te bewijzen.
@4:Een bullshit job kan best nuttig zijn voor het bedrijf waarin het werk wordt uitgevoerd, zonder enige nuttige bijdrage te leveren aan de maatschappij.
dat is inderdaad de achterliggende gedachte van de “bullshit job”. het is niet dat baan niet nuttig is voor het individu, klant of bedrijf maar niet nuttig voor “de maatschappij”.
Blijkbaar kan Graber (of Spam) objectief en wetenschappelijk meten wat het maatschappelijke nut is van werk. Dat is in feite het verschil tussen liberalisme en socialisme/marxisme. Liberalisme: “waarde is wat de gek er voor geeft”. Socialisme: “waarde is evenredig aan een objectieve hoeveelheid input of output” (in het klassieke marxisme: hoeveel arbeid https://nl.wikipedia.org/wiki/Arbeidswaardetheorie ).
Ik vind dat beide benaderingen een te hoog theoretisch gehalte hebben. Het zijn eigenlijk niet meer dan waardeoordelen. Als je een linksige inborst hebt vind je iets als marketing – in brede zin, dus ook veel muziek, literatuur, architectuur, grafische en videokunst – onsmakelijk omdat het een uiting van ongelijkheid is. Als je rechtsig bent vind je (wed)strijd tussen goederen, diensten en ondernemingen en het voortdurende streven naar “a better can opener” wel mooi.
Maar wie heeft er nu cola-reclame nodig voor een beter leven?
de werknemers en aandeelhouders van Coca Cola en Pepsi, en in zekere zin ook de consumenten van Coca Cola en Pepsi. een nieuw product of dienst zonder marketing aan de man brengen is schier onmogelijk, ongeacht de waarde van het product.
De ellende is wel dat degenen zonder job toch de nodige bullshit moeten participeren. En het probleem is best wel oud. Ik kan me uit een aardig eind in de vorige eeuw nog een hooglopende woordenwisseling met een socialedienstpipo herinneren, die vond dat ik wel voor een non-product cold calling kon doen, zo’n beetje de meest abjecte manier van je brood verdienen.
Het wilde domweg niet in zijn botte kop dat ik tot het soort behoor dat liefst een riek achter de deur heeft staan om dat soort colporteurs van het erf te verjagen…
Die voedingsbodem voor het populisme ligt meer in identiteitspolitiek.
https://www.foreignaffairs.com/articles/americas/2018-08-14/against-identity-politics
http://www.policy-network.net/uploads/media/17/7938.pdf