Het gaat dan om alle klanten van alle Achmea-merken, waaronder Zilveren Kruis, Interpolis, FBTO en Agis. Achmea zou goed zijn voor om en nabij de helft van de omzet van het Slotervaartziekenhuis. Dat lijkt nu dus vakkundig de nek omgedraaid te worden. En voor massaal overstappen van de Amsterdamse klanten is het nog wat te vroeg in het jaar.
Achmea beweert dat het ziekenhuis veel meer budget vroeg dan de maximale stijging van 2,5 procent die landelijk was afgesproken. Een woordvoerder van Achmea vindt dat het maatschappelijk onverantwoord is om daaraan te voldoen. (…)
Volgens Erbudak gaat de discussie niet over een budgetoverschrijding, maar over de vergoeding van dure medicijnen. Het ziekenhuis wil de garantie dat als ze meer heeft moeten voorschrijven dan het Achmea-budget toelaat, dat die kosten op het einde van het jaar alsnog verrekend worden. Achmea zou dat risico echter volledig bij het ziekenhuis willen neerleggen. Tegen vakblad Zorgvisie zegt Erbudak daarover: “Achmea wil zijn winstdoelstelling halen van minimaal 100 miljoen euro dit jaar. En ik wil daar niet aan meehelpen.” Volgens haar lopen de gesprekken met de andere zorgverzekeraars prima.
Een zorgverzekeraar die op de zorg beknibbelt om straks fluitend naar de beurs te kunnen, of een ziekenhuisbestuur dat de kosten niet in de hand heeft? Privatisering in de zorg, een vloek of een zegen? Wie het weet mag het zeggen…
Reacties (38)
Geen idee wie er gelijk heeft maar het toont wederom aan dat er iets fundamenteels mis is met hoe wij de zorg in dit land onderhand geregeld hebben. Wellicht moeten een paar verzekeraars en ziekenhuizen omvallen, kunnen we de hele zorg nationaliseren…..
‘Fijn’ van het principe van marktwerking is ook dat altijd en eeuwig de klant of in dit geval de patiënt de dupe is en de financiële gaten mag dichten. Waarbij dit soort onderhandeling op geen enkele manier over zorg lijken te gaan maar uitsluitend over financiën.
Ik zeg: het is een vloek. Wat voor misstanden moeten er optreden voor zorg weer publiek domein wordt?
@2: Fijn’ van het principe van marktwerking is ook dat altijd en eeuwig de klant of in dit geval de patiënt de dupe is en de financiële gaten mag dichten.
Onzin, ook in een genationaliseerde vorm van zorg zullen eventuele gaten gedicht moeten worden door patienten en/of de belastingbetalers, aan het einde van de dag maakt het dus geen fuck uit welk systeem er gebruikt wordt.
@3 Dat maakt wel een fuck uit omdat een staatsinstelling geen winst hoeft te maken en geen dividend hoeft uit te keren aan aandeelhouders. Investeringen worden betaald uit de belastingen.
@4: nee want als een staatsinstelling geld te kort komt dan gaat er gewoon een bak met extra belastinggeld naar toe, 3 x raden wie dat op moet hoesten.
Nogmaals, het systeem maakt geen fuck uit, aan het einde van de dag komt het allemaal uit dezelfde portomonnee, de burger en of dat nu via de belastingen gaat of via particuliere premie’s is om het even.
Stel je voor de gein gewoon eens even voor dat dat geld rechtstreeks terugvloeit in de zorg of naar de premiebetalers…
@3: klopt met dat verschil dat er geen winstmaximalisatie nodig is om aandeelhouders tevreden te houden en “topbestuurders” top bonussen uit te kunnen betalen. (zie reactie 6 van INCA)
#5 want als een staatsinstelling geld te kort komt dan gaat er gewoon een bak met extra belastinggeld naar toe
Daar gaat dan nog altijd de Tweede Kamer over, en geld erbij voor de een betekent geld eraf voor de ander. Of dacht jij soms dat de staatskas oneindig vol zat?
#8: omdat de staatskas niet oneindig vol zit (en er steeds meer geld bij moest), heeft de staat de zorg juist geprivatiseerd.
het doel was dat de zorg goedkoper moest ( voor de staat), en de kosten minder hard mochten stijgen.
Nu kibbelen de verzekeraar en het ziekenhuis wie de (mogelijke) rekening moet gaan betalen en houdt de overheid zich er lekker buiten
@iedereen hierboven een nadenkertje.
Toen de KPN werd geprivatiseerd is de belasting niet verlaagd, rara politie pet.
(stille hint, de overheid moest bakken met geld richting KPN sturen voor de privatisatie omdat het absoluut geen cent winst maakte maar verlies)
Dus voor diegene die denken dat eventuele winsten richting de burgers zouden terug stromen als de overheid de zorg weer zou nationaliseren heb ik nog een leuk stukje maan te koop.
Als ik het zo lees is het Slotervaartziekenhuis altijd al een zorgenkindje geweest. Die Erbudak, zelf een ondernemer, zit er sinds ze de boel overnam in 2006, toen het ziekenhuis na jaren van verlies en ruzies met zorgverzekeraars op de rand van de afgrond balanceerde. Toen wist ze het verlies in winst om te buigen, maar nu zijn er in een paar jaar conflicten geweest met CZ, met de gemeente Amsterdam en dus met Achmea. Als je met zoveel instellingen ruzie weet te maken over geld dan ben je verdacht, en er dan op wijzen dat Achmea dit jaar winst heeft gemaakt is een non-argument; dat geld kan beter besteed worden dan aan het boven water houden van inefficiënte zorginstellingen. @Bolke heeft hier gelijk; nu er is geprivatiseerd is er tenminste iemand die met de vuist op tafel slaat, daarvoor had de belastingbetaler gewoon jaar na jaar de gaten in de begroting op mogen vullen.
@9, en daar is de reactie van Bolke in @5 dan weer wel op van toepassing: het privatiseren van zorg maar het verplicht stellen van een zorgverzekering en het aanzuiveren van tekorten via de Staat maakt dat het alsnog ten laste van diezelfde staat komt – zij het dat het gedeeltelijk niet via de belastingdienst geïnd wordt maar via de verzekeraars. Maar voor de totale geldstromen maakt de privatisering dus weer niet uit. (Het is echt onvoorstelbaar hoeveel mensen blij zijn met belastingverlaging als ze diezelfde kosten verplicht alsnog moeten maken.)
Wel krijgen we er dan natuurlijk zomaar vanzelf allerlei bonussen bij: een veel grotere bureaucratie (omdat nu 5 of 6 zorgverzekeraars allemaal apart een apparaat van innen en vergoeden optuigen, met natuurlijk een goedgevulde Raad van Bestuur,) een uitgebreid reclamebudget om verzekerden van de ene naar de andere plek te schuiven (zonder dat dat geld de zorg ten goede komt) en natuurlijk de winst: geld dat betaald is voor zorg maar uit de zorg wordt weggesluisd richting aandeelhouders.
En daar geven we ook onze publieke inspraak op de inrichting van de zorg nog voor op.
Het is natuurlijk sowieso al van de zotte dat wij onze belastingen deels halfslachtig geprivatiseerd hebben. Welke democratische controle en publieke verantwoordelijkheid komen daarbij nog om de hoek kijken? Tegen dergelijke kommer en kwel valt niet te verzekeren.
#11 Als je met zoveel instellingen ruzie weet te maken over geld dan ben je verdacht
Nee, dan ben je een bestuurder die zich niet zo maar opzij laat zetten door verzekeraars en overheden.
@12: Wel krijgen we er dan natuurlijk zomaar vanzelf allerlei bonussen bij: een veel grotere bureaucratie (omdat nu 5 of 6 zorgverzekeraars allemaal apart een apparaat van innen en vergoeden optuigen, met natuurlijk een goedgevulde Raad van Bestuur,) een uitgebreid reclamebudget om verzekerden van de ene naar de andere plek te schuiven (zonder dat dat geld de zorg ten goede komt) en natuurlijk de winst: geld dat betaald is voor zorg maar uit de zorg wordt weggesluisd richting aandeelhouders.
Ook dat is maar betrekkelijk, KPN voert ondertussen 2 x zo veel werk uit met 2 x minder mensen dan voor de privatisering, overheids instanties zijn ook logge bureaucratische instellingen waar bakken met geld worden besteed aan dingen die totaal onnodig zijn.
Een patient kan toch een andere verzekeraar kiezen, het probleem zit m.i. meer in de fusiedrift van de ziekenhuizen en verzekeraars en de NMA die dit allemaal maar goed vindt. Too Big Too Fail geldt voor ziekenhuizen en voor verzekeraars, ze kunnen niet meer failliet gaan, en als patient moet je voor een second opinion steeds verdr weg.
@16: zoveel is er niet te kiezen (er zijn tenslotte niet zoveel verzekeraars) – bovendien gaat dit probleem in op 1 april en heeft de patient dus geen mogelijkheid meer om over te stappen. Aangezien heel veel zorgcontracten nog niet bekend waren toen de polissen moesten worden afgesloten is er bepaald geen sprake van een heldere keuze.
Dat de fusiedrift ook kwalijk is, daar ben ik het mee eens.
Dit stuk gaat trouwens helemaal niet over zorg of over patienten maar over welke instantie het financieele risico moet dragen voor een eventueel mogelijke budget overschrijding, ziekenhuis of zorgverzekeraar.
Ziekenhuizen beginnen nu terug te krabbelen nu niet langer de overheid (lees de belastingbetaler) automatisch opdraait voor hun budget overschrijdingen en de zorgverzekeraars daar ook niet zomaar zonder slag of stoot mee akkoord gaan (lees de premie betalers van die verzekeraar).
@18, nou ja, het zijn uiteindelijk de patienten die er het meeste last van hebben. Raar idee dat het niet over patienten gaat.
Je weergave over de situatie lijkt me welbewust misleidend. Maar misschien heb je aandelen Achmea?
@19: Als patienten er last van hebben dan doen ze dat zelf, er staat niemand achter hun met een pistool die hun dwingt om naar betrokken ziekenhuis te gaan voor een behandeling.
Je zou een punt hebben als Achmea een dergelijk conflict zou hebben met een substantieel deel van de ziekenhuizen, maar we hebben het over 1 ziekenhuis in 1 stad.
#18 Het is nog helemaal niet zeker of er sprake is van budgetoverschrijding, dat is alleen maar het standpunt van de verzekeraar van wie we hebben gezien dat financieren van zorg niet het enige belang is (want het maken van winst is dat ook).
#19 Ziekenhuizen worden steeds meer aangespoord zich te specialiseren zodat niet alle ziekenhuizen een vakgebied een beetje goed beheersen maar een ziekenhuis dat gebied erg goed. Een patiënt die is aangewezen op die specialisatie is wel ‘gedwongen’ naar het gespecialiseerde ziekenhuis te gaan.
Ik weet niet of dit ziekenhuis een specialisatie heeft, maar als dat het geval is dan heeft een polishouder wel degelijk het recht tussentijds van verzekeraar te veranderen als zijn verzekeraar het contract met dat ziekenhuis opzegt omdat er dan iets verandert in het zorgpakket en daarmee in de polis.
@20: ja precies, die keuzevrijheid. Ook zo’n vrije markt mantra. Dan blijkt eigenlijk dat de kwalitatief beste keus altijd het meest kost en die vrijheid dus uiteindelijk gelinkt is aan inkomen.
Nuance: nu is het Slotervaart gelegen in een grote stad, dus je hebt inderdaad nog wat te kiezen in de buurt, maar wat nu als je in je omgeving slechts één ziekenhuis hebt die in deze situatie zit? Gewoon maar kiezen voor 50 km verderop en daar helemaal vrolijk van worden dat je die vrijheid hebt?
Als je het interview waar ik eerder naar linkte leest, dan zie je dat Erbudak de schuld van de problemen van het ziekenhuis die speelden voordat zij de boel overnam onomwonden neerlegt bij het falende bestuur (“De organisatiestructuur klopte niet“, “Een onderneming die zichzelf niet kan vernieuwen, is gedoemd te verdwijnen“).
Stel, gewoon even voor de schoonheid van het debat, dat je twee ziekenhuizen hebt. Ze leveren hetzelfde niveau van zorg, maar door de rotte organisatiestructuur van het ene ziekenhuis kost behandeling X 20% meer dan in de andere. Patiënt Y ondergaat behandeling X in het dure ziekenhuis. Vraag: wie zou die 20% extra moeten betalen?
a) Alle belastingbetalers.
b) Alle premiebetalers van de zorgverzekeraar van patiënt Y.
c) Patiënt Y.
d) Mensen met heel veel geld.
e) Anders, namelijk …
Tja, dit zagen we al aankomen.
Als je werkelijk uit bent op een zuiver debat, dan discussieer je op grond van feiten omtrent dat Slotervaart-ziekenhuis. Je kunt namelijk wel een hele boom opzetten op grond van een hypothetische vergelijking van twee ziekenhuizen die vergelijkbaar presteren, maar waarbij ‘door de rotte organisatiestructuur van het ene ziekenhuis behandeling X 20% meer kost dan in het andere’; maar dat is natuurlijk gewoon heel suggestieve speculatie.
Tenzij je er luid en duidelijk bij zet dat het allemaal louter hypothetisch is, en dat het dus geen reële betrekking heeft op de situatie in het Slotervaart-ziekenhuis, omdat je niet precies op de hoogte bent van de feiten aldaar.
Maar als het er geen reële betrekking op heeft, waarom zou je dan tijd en energie gaan investeren in zo’n – zuiver hypothetische – boom? Wat worden we daar wijzer van?
@25, sterker nog: de organisatorische problemen waar naar wordt verwezen waren van voor het aantreden van de huidige directeur en worden door beide partijen niet genoemd – dus ook niet door Achmea.
Volg je de lezing van Achmea dan zou de vergelijking zo moeten zijn: ziekenhuis 1 heeft een grotere toeloop(groei) dan ziekenhuis 2. Hierom kort de zorgverzekeraar de vergoeding van de behandelingen bij ziekenhuis 1. Voor exact de zelfde behandeling krijgt ziekenhuis 1 nu slechts 70% van het bedrag dat ziekenhuis 2 ontvangt.
Als ik de discussie zo doorlees wordt de hele kwestie door sommige posters geframed als een soort conflict tussen guur-kapitalistische managers en aandeelhouders die hun miljoenenwinsten veilig willen stellen en weerloze patiënten die daar de dupe van worden. Ik wil de mogelijkheid opperen dat het hier gaat om een tegenstelling tussen efficiënte en inefficiënte bedrijven. Ik denk dat dit punt makkelijker te maken is als ik de context wegneem, juist omdat de feiten onbekend zijn. Als je vindt dat er puur op grond van feiten omtrent het Slotervaartziekenhuis gediscussieerd mag worden dan is dat prima, maar spreek dan ook even de posters aan die ongehinderd door enige kennis van de bedrijfsprocessen van dat ziekenhuis de marktwerking in de zorg de schuld gaven.
@27, maar het is wonderlijk om een visie te opperen die door beide partijen niet wordt genoemd – dat is wel heel erg speculatief. Dat je vergelijking daarnaaast in elk geval overduidelijk niet klopt (je theoretische voorbeeld beschrijft een hele andere situatie dan hier aan de hand is, dat is te constateren op basis van de feiten die wel bekend zijn, namelijk dat Achmea slechts 70% van het marktconforme tarief betaalt) is ook een probleem.
De vraag is volgens mij of het wenselijk is de macht te concentreren bij de verzekeraars. De discussie over zorgkosten wordt nog ingewikkeld genoeg de komende jaren en I for one zou liever zien dat deze uiteindelijk gaat over het nut van behandelingen en niet over hoe een ziekenhuis tegen zo min mogelijk kosten een behandeling kan uitvoeren.
Daarnaast marktwerking in de zorg in de VS werkt niet, want kost veel (2x zoveel als hier) en haalt over de hele linie slechte resultaten (slechter dan alle andere ontwikkelde landen). (Sterker nog je kunt in de VS Medicare en Medicare Advantage vergelijken (overheid vs markt) en rara welke is (kosten)efficiënter?) Waarom zouden we dat inefficiënte private systeem hier moeten willen?
Tenslotte @15: telecom =/= zorg. Volslagen onzinvergelijking, maar dat weet je zelf ook wel.
@28:
Achmea zegt dat het Slotervaartziekenhuis te duur is, en laat vervolgens in het midden wat de oorzaak is maar legt de schuld bij het bestuur. Dat een rotte organisatiestructuur de oorzaak vormt is zeker niet uit te sluiten omdat dat bij het hetzelfde ziekenhuis eerder een bron van ellende was. Of dat nu ook de ware reden is, dat weten we niet. Maar als dat het wel is, dan slaan sommige bijdragen in deze discussie gewoon volledig de plank mis. Ongeacht of mijn analogie in #23 perfect is, moet de vraag die wordt gesteld beantwoord worden.
@27 – Ja, dat begreep ik. Maar de manier waarop je dat doet, vind ik dus een suggestieve wijze van discussiëren.
Je begint namelijk te redeneren vanuit een mogelijkheid dat het Slotervaartziekenhuis misschien gewoon wel eens minder efficiënt zou kunnen zijn en daar door Achmea terecht op wordt afgerekend, om vervolgens via een hypothetisch (!) voorbeeld met twee denkbeeldige (!) ziekenhuizen uit te komen bij de suggestie dat die mogelijkheid ook inderdaad werkelijkheid is, en dat behandelingen in het Slotervaartziekenhuis inderdaad 20% duurder uitvallen.
Maar dat is nu precies het hele punt: dat weten we dus niet.
Het kan best zijn dat het Slotervaartziekenhuis drie procent, of vijf procent, of tien procent, of achttien procent, of achtendertig procent duurder werkt dan een vergelijkbaar ziekenhuis in de regio.
Maar daarover is bij mijn weten niets bekend. En zoals Inca in #28 aangeeft: dat is ook niet waar Achmea mee komt. Terwijl dat voor Achmea natuurlijk wel een bijzonder mooie stok zou zijn om mee te slaan als het zo was:
‘Ja, maar ze rekenen in het Slotervaartziekenhuis veel meer geld voor hun behandelen dan de zeventien andere Amsterdamse ziekenhuizen doen!’
Zeggen ze niet. Maar als jij cijfers hebt waaruit blijkt dat het wel zo is, dan zie ik ze graag. En dan gaat de discussie er inderdaad heel anders uitzien, dan hierboven.
Maar, prediker. Dit is internet. Als iedereen zou weten waar-ie over zou praten dan waren we al snel klaar, toch?
Waar zeggen ze dat dan, dat het ‘de schuld van het bestuur’ is, dat het ziekenhuis te duur is. Als je goed leest dan zie je dat ze het bestuur van het Slotervaart de zwarte piet toespelen dat ze er samen niet uitgekomen zijn.
Maar dat gaat over een mislukte onderhandeling, niet over hoe efficiënt het Slotervaartziekenhuis is. Misschien is het Slotervaartziekenhuis onder mevrouw Erbudak wel heel efficïënt, maar houdt haar notie van kwalitatief goede zorgverlening in dat ze zich niet door de zorgverzekeraar wil laten voorschrijven dat ze voor 90% van de patiënten generieke medicijnen moet gebruiken.
@30 – Dit is wat de directeur Zorginkoop van Achmea, Marjolein Verstappen, er zelf over zegt:
Ik heb het citaatje drie maal moeten lezen om te begrijpen wat hier staat, en dat is nooit een goed teken. Maar wat ik er van kan bakken is dat elk ziekenhuis kennelijk jaarlijks de toezegging krijgt dat ze aanspraak kan maken op een bepaalde pot met geld in ruil voor x-aantal behandelingen van x-aantal patiënten die bij Achmea en haar dochterclubjes verzekerd zijn.
En daar zit dus een limiet op. Jammer voor mevrouw Erbukan en haar team van oncologen dat ze denken dat ze die kankerpatiënten de beste zorg kunnen verlenen met die duurdere behandelwijzen. Die gaan dus mooi niet door, want kanker behandelen kun je ook wel goedkoper.
Jammer voor hen dat ze experimentele en gepatenteerde medicijnen willen voorschrijven, omdat dit de patiënt het meest ten goede zou komen: doe maar lekker generiek, want dat is goedkoper, en dat voldoet volgens ons ook best aan de zorgvraag in het verzorgingsgebied van het Slotervaartziekenhuis.
Je hebt maximaal recht op bedrag X, en als jij duurder uitkomt, hé joh, dan is dat jouw probleem.
@31: Nou Prediker, laat ik dan de enige juiste conclusies trekken die volgen uit de feiten die worden aangedragen in de waanlink. Namelijk dat de invoering van marktwerking in de zorg een vloek is geweest, of een zegen, of iets daartussenin. En dat het gelijk in dit conflict bij het Slotervaartziekenhuis ligt, of bij Achmea, of bij allebei een beetje. En dat de patiënt die 30% zeker zelf niet moet hoeven ophoesten, of wel, of slechts een deel daarvan. De enige informatie die we hebben zijn namelijk tegenstrijdige berichten afkomstig van belanghebbenden.
Luister wel: ik ben niet degene die een steviger standpunt inneemt dan het eerdergenoemde. Dat zijn bijvoorbeeld de schrijver van #2, die de schuld legt bij marktwerking, of die van #4, die de schuld legt bij aandeelhouders, of die van #7, die schuld toekent aan topbestuurders. In reactie daarop kom ik met een verklaring die mogelijk waar is, en waarvoor geldt dat als dat zo is, dat de verklaringen van #2, #4 en #7 dan irrelevant zijn, omdat dan alsnog de vraag zich opdringt welke partij voor de extra kosten moet lappen. Wie voor die kosten moet opdraaien is gewoon een redelijke vraag, in mijn optiek zelfs relevanter dan wat clichématig gescheld op managers en de markt. Maar om die vraag te stellen kan ik niet het Slotervaartziekenhuis gebruiken omdat ik daar niets over weet, maar gebruik ik een hypothetisch ziekenhuis om mijn punt duidelijk te maken.
@34: maar het is wel bekend dat Achmea minder gaat betalen dan de marktconforme tarieven. Dat alleen maakt dat jouw gefabriceerde voorbeeldje niet opgaat – zelfs al zijn de overige details niet duidelijk. (Overigens is de onzekerheid over wie die 30% gaat betalen niet van belang als het gaat om het discussiepunt.)
Daarnaast opper je dat het Slotervaart ‘een zorgenkindje’ is. Maar laten we toch niet vergeten dat ook Achmea deze problematiek al eens eerder heeft gehad.
Daarnaast: de marktwerking is toch een vloek in dit geval, omdat het vanwege de markt is dat de gegevens hierover niet zomaar openbaar kunnen worden. En ook dat is best zorgelijk, want hoe moeten patienten nou weten hoe ze hun zogenaamde keuzevrijheid kunnen uitoefenen?
Iemand al opgemerkt dat ook het slotervaartziekenhuis een winstdoelstelling heeft?
Niet alleen achmea moet dus winst maken, ook het ziekenhuis moet dat. Logisch dus dat ze elkaar in de haren zitten.
Persoonlijk zou ik een ander ziekenhuis kiezen, voor dat je het weet betaal jij de rekening
@Bolke e.a.: Een zorgverzekeraar en ziekenhuis komen niet uit de onderhandelingen en dus is de eerste de beste oplossing dat er minder wordt vergoed waardoor de patiënt 30% van de behandeling voor eigen rekening moet nemen (iets wat aanzienlijk in de papieren kan lopen). Dan is de patiënt dus de dupe omdat de markt even mank loopt. Dat het Slotervaart voornemens is om die kosten op te gaan hoesten voor patiënten, doet weinig af aan het besluit wat uit dit geharrewar is voortgekomen.
Tevens is dit iets wat niet voor kwam toen de zorg nog publiek domein was.
Doet me denken aan een rel, een aantal jaar geleden. Voor een bepaalde agressieve vorm van kanker kwam naast de gebruikelijke chemokuur een nieuw soort chemokuur op de markt. Deze was effectiever en had vele malen minder bijwerkingen, waardoor complicaties meer voorkomen konden worden en de kans op overleven groter werd. De nieuwe chemo was echter ook duurder. De rel ontstond omdat bleek dat een aantal ziekenhuizen meenden het nieuwe middel niet te kunnen veroorloven. Patiënten kregen het middel en de betere kansen daarom gewoonweg niet aangeboden omdat er geen budget voor was. Zij wilden de inkomsten en dus de patiënten echter ook niet kwijt. Ook daar was een oplossing voor, de patiënt werd simpelweg niet ingelicht over het bestaan van de betere behandeling en dat deze in andere ziekenhuizen wel aangeboden werd.
Dit soort taferelen zijn onder invloed van marktwerking sterk geïntensiveerd. Immers moet men nu meerdere partijen financieel tevreden stellen en daarin heeft de patiënt amper plek. Denk bijvoorbeeld ook aan het effect van fusies. Gericht op concentreren van kwalitatief hoogwaardige zorg worden artsen en personeel bij elkaar gemieterd, kunnen met geen mogelijkheid door een deur en overlijden er wat meer patiënten dan nodig.
Daarbij lijkt het er niet bepaald op dat de zorg ‘goedkoper’ is geworden. In tegendeel, er komen steeds meer kosten bij en de berekeningen voor zorg als medicatie is amper tot niet meer na te gaan. Ondertussen maken ziektekostenverzekeraars en ziekenhuizen enorme winsten en horen dat ook te doen, waar dat niets toevoegt aan zorg of kwaliteit er van.