Een half jaar geleden nog was Asscher van zins allerlei reactionaire clubs door te lichten. Hij vond ze de integratie van Turkse Nederlanders niet bevorderen. Het was voor de PvdA-ers Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk aanleiding uit de fractie te stappen en hun eigen partij te beginnen.
In de Kamerbrief van afgelopen 3 juni lijkt Asscher 180° te zijn gedraaid: na intensieve gesprekken met vertegenwoordigers van Diyanet, Milli Görüş, de Gülenbeweging en de Suleymancibeweging ziet hij deze organisaties nu als potentiële bondgenoten in de integratie van Turkse jongeren/adolescenten.
De vier organisaties kunnen hierbij een belangrijke rol spelen en hebben aangegeven dat ook te willen doen. De organisaties worden daarmee bondgenoten in wat er de komende tijd moet gebeuren. Per organisatie bekijk ik waarin we samen kunnen optrekken. Zo is er met vertegenwoordigers van de Suleymancibeweging in Nederland al geruime tijd een goede en intensieve samenwerking rondom het toezicht op de jeugdverblijven, en zal ik met Diyanet de mogelijkheden bekijken om cursussen Nederlands aan te bieden aan imams die vanuit Turkije worden uitgezonden naar Nederland.
In Buitenhof spreken Zihni Özdil en SP-kamerlid Sadet Karubulut over deze ommezwaai. Karabulut vermoedt dat Nederland is gezwicht voor druk van Turkije.
Özdil meent dat de minister niet beseft welk vlees hij in de kuip heeft: volgens hem zijn dit soort organisaties qua kijk op de wereld vergelijkbaar met de ChristenUnie en de SGP, vaak met een Turks-nationalistische inslag, en hebben ze de bedoeling jongeren te indoctrineren.
Zelf menen de instellingen juist dat je met een sterke religieuze en etnische identiteit sterker in de samenleving staat.
Zodoende komt het uiteindelijk op de vraag aan: verloopt integratie het beste via verzuiling of toch gewoon via assimilatie?
Reacties (1)
Intrigerende ontwikkeling. Ook de vraag “verloopt integratie het beste via verzuiling of toch gewoon via assimilatie?”. Ik denk dat het niet perse een “of” vraag is, maar dat elementen van “assimilatie” (vreselijke term overigens) en verzuiling tegelijk kunnen spelen. Ook streng christelijke organisaties ontkomen niet aan invloeden van buitenaf, denk bijvoorbeeld aan het vrouwenstandpunt van de SGP dat aan het verschuiven is.
Overigens denk ik dat als we integratie serieus nemen we echt iets zullen moeten doen aan predikers (no pun intended) die in opdracht van het ministerie van religieuze zaken van Turkije hier, helemaal losstaand van onze maatschappij, preken.