Ons chocoladeverslaafden werd door de wetenschap op het hart gedrukt dat de drang om het goedje te eten onmogelijk door de aanwezigheid van gelukkigmakende stoffen kon komen. Die hoeveelheden waren minimaal. Je zou kilo’s chocolade moeten eten om enig effect te merken. We waren simpelweg verslaafd aan suiker. En vet. Ik geloofde dat. Want, zeg nou zelf, suiker, vet, en zeker de combi van die twee, zijn dat niet beproefde helse verleiders?
Ondertussen bleef ik naar chocolade snakken.
En niet naar snoep, niet naar amandelspijs, niet naar Turks Fruit, niet naar gebakjes, niet naar koekjes. Er zijn zelfs tijden geweest dat ik moest afslanken en dus alleen sla en chocolade at. Want tja, ik kon alles makkelijk weerstaan, maar chocolade? Dat was sterker dan ik.
Ergens was dat bizar. Ik ben immers een van de zeldzame gelukkige vogels die het verslavingsgen ontberen. Ik rook niet, drink niet, spuit niet, snuif niet. Een toonbeeld van matigheid ben ik. Roken heb ik vanaf de middelbare school een aantal keren stevig geprobeerd. Want dunne vrouwen roken allemaal, zo blijven ze dun, let maar op. Op latere leeftijd wilde ik het roken inzetten tegen stress. Maar tot mijn wanhoop mislukte het keer op keer. In de roaring eighties heb ik vrolijk mee gedaan met het uitproberen van zoveel mogelijk giffen. Van cocaïne tot heroïne via speed en LSD, het hoorde allemaal bij het takenpakket van de jonge twintiger in Amsterdam. Na een paar keer had ik er genoeg van. Ik ben nu eenmaal niet verslaafd te krijgen.
Tot ik onlangs onbewerkte cacaobonen kocht. En. Er. Niet. Van. Af. Kon. Blijven. Ik vrat het hele pakje op al voor ik mijn huis bereikte, rende terug naar de ecoboer en sloeg een veilige voorraad in. Die ik in een paar dagen oppeuzelde. Na een week was mijn chocoladeverslaving weg. Na nog een week kwam die terug. Maar ik verlangde dit keer niet naar die vette mierzoete bonbons, nee, daar taalde ik niet meer naar. Ik moest en zou die vieze rauwe cacaobonen hebben.
Er zit van alles in die bonen, van magnesium tot endorfines via antioxidanten en andere modern klinkende beestjes. Ik weet niet waar uit die lijst ik precies aan verslaafd ben, maar mijn lijf eist zijn dagelijkse shot.
Reacties (6)
wow, en nog legaal ook blijkbaar!
@1: Misschien het duo Freddy & Ivo even hierop attenderen?
bij heb gein had ik trouwens de hoop eindelijk te leren waarom vooral vrouwen chocolade verslaafd zijn.
@3 ja! Waarom????
@0
“Ons chocoladeverslaafden werd door de wetenschap op het hart gedrukt dat de drang om het goedje te eten onmogelijk door de aanwezigheid van gelukkigmakende stoffen kon komen.”
ALLES wat iemand leuk vindt vindt die persoon alleen maar leuk omdat er gelukkigmakende stoffen worden vrijgemaakt. Het is alleen wel zo dat bij sommige dingen, zoals suiker dit volledig automatisch gebeurt omdat iedereen met een suikerverslaving wordt geboren, bij andere dingen zit er een onbewuste associatie tussen (je at bv. chocolade op de eerste date met je eerste liefde en daarom krijg je nu nog steeds een gelukzalig gevoel van chocolade zonder te weten waarom) en bij weer andere dingen zit er een bewuste associatie tussen.
“Oud Zeikwijf” heeft waarschijnlijk last van een onbewuste associatie waardoor haar hersenen gelukmakende stoffen aanmaken bij het eten van cacaobonen.
@5: Bob de Duitser zegt op Nurks dat die associatie wordt gemaakt met het eten van suiker en vet in de echte chocolade. Daar zit wat in, toch?