Vanochtend kwam Eimert van Middelkoop op de radio met de mededeling dat volgens hem de soldaten in Afghanistan meer waardering verdienen. Om even de situatie te schetsen: Hij deed deze uitspraak bij een kranslegging op een Amerikaanse begraafplaats bij het monument voor de Onbekende Soldaat en zijne Excellentie is in de VS om de verlenging van de missie in Uruzgan te bespreken.
Helaas kwam het bij de journalist niet op om te vragen waaruit dan blijkt dat de Nederlandse soldaten te weinig waardering krijgen. The Dutch approach, of hij nu effectief is of niet, wordt volgens mij wel gewaardeerd en jaagt de neutrale bevolking niet tegen “ons” in het harnas. En bij iedere gesneuvelde soldaat gaat er wel een golf van ontzetting door het land. Ik ben in ieder geval van mening dat wij geen “baby moordenaars” en “voordeurintrappers” naar Afghanistan hebben gestuurd en dat die jongens (ja-ja: en meisjes) de missie waar ze op uitgezonden zijn, goed uitvoeren.
En zo komen we op het punt wat ik wil maken: Zover ik kan nagaan zijn de enige in Nederland die soldaten tekort doen, politici. Zij geven politieke steun aan dubieze invasies en sturen er soldaten heen (Irak) en soms worden ze erop uit gestuurd met te weinig mandaat, onderbewapend en geven geen “back-up” als dat nodig is (Srebrenica).
Persoonlijk ben ik voor een missie naar Afghanistan. Hoe zeer mijn tenen zich krommen bij Balkie’s spin-actie van de week op 11 september: de link tussen de taliban en moslim terrorisme is er wel degelijk (i.t.t. Irak). Maar beide acties van de ministers zetten bij mij alleen maar kwaad bloed. Ze proberen volgens mij namelijk de discussie over de missie [i]zoals die nu loopt[/i] de kop in te drukken door ten eerste nog even te wijzen op “9/11” (terwijl de missie nu daar nog weinig mee te maken heeft) en ten tweede iedere vorm van kritiek te vertalen als “aanval” op de manier waarop de soldaten hun missie uitvoeren. Spinnen en op de onderbuik spelen; laat dat maar aan oom Bush over.
Reacties (10)
Wel grappig dat hij vindt dat de discussie teveel gaat over verlengen of niet, terwijl hij zelf in amerika is om te praten over… verlenging!
Ja dank je de koekoek, jij loopt een beetje handjeklap te doen met Bush & co over verlenging, moeten wij ons over andere dingen druk maken.
En waarover dan wel? Over wat er allemaal bereikt is! Vertel eens, wat is er allemaal opgebouwd op deze opbouwmissie? Als je daar nu eens wat van kon laten zien, konden we het er tenminste over hebben!
Bij deze zucht ik dan ook even hier nog. Bij het nu artikeltje kon ik alleen maar een zucht uitbrengen omdat ik het zo’n laffe, nergens op slaande, politiek gedreven uitspraak vond dat ik niet eens meer de zin had er meer woorden aan vuil te maken.
Ik vind het echt een van de diepte punten van deze minister, die toch al niet uitblinkt op dit punt. Het is gewoon zo duidelijk politieke retoriek en dan nog eens een die kant nog wal raakt… kortom.. *zucht*
Waarom dat ‘onderbuik’?
Omdat hij indirect probeert te betogen dat een discussie over het aanwezig zijn van onze troepen in Afghanistan een aanval is op “onze” jongens. Want er is nergens een negatief geluid te horen over hun functioneren.
En dat is een beroep op patriotisme, het steunen van het daar zijn OMDAT we er zijn, en niet waarom we er zijn.
Onderbuik dus.
Mijn vraag over ?onderbuik? vind ik onvoldoende – hoogstens impliciet -beantwoord. Maar ernaar geraden denk ik dat de respondent (= Spuyt 12, ref. ook Prometeus) onderbuikisme aan vaderlandsliefde (patriottisme?) gelijk stelt. ?Onderbuikisme?, omdat patriottisme slecht is en onze onderbuik een kwalijk orgaan. Alleen weerzinwekkende mensen hebben zo?n ?ding? of er last van. Je eet van Nederland, je leeft van Nederland, maar je land met al zijn ondeugden eren verdedigen of minstens respecteren, vind je het gedrag van een onderbuiker.
Lezen we daarom nu eindelijk eens wat de arts Blankenstein anno 2004 over de onderbuik schrijft. Hij verwijst naar een krantenverslag waarin het woord onderbuikgevoelens voorkomt. Volgens de dokter werd met het (door mij) gecursiveerde woord bedoeld:
?de politiek rechtse onderbuik [ ..] met minderwaardige gevoelens. Dit is in tegenstelling tot de bovenbuikgevoelens die vermoedelijk links en dus van een hogere orde zijn.?
?Het is dus zinvol om na te gaan of deze beeldspraak in overeenstem-ming is met de werkelijkheid. Bovenbuikgevoelens zijn honger, verzadi-ging, zuur branden, misselijkheid, maagpijn en krampen. De functie van de bovenbuik is het afscheiden van zuur en gal, verteren en braken. Dit zijn basisgevoelens en functies die al vanaf de geboorte aanwezig zijn.
Onderbuikgevoelens omvatten de aandrang tot urineren en ontlasten en het orgasme. De functie van de eerste twee is, om na een periode van dres-suur in de kleuterleeftijd, deze essentiële handelingen op een sociaal aan-vaardbare plaats en tijd te verrichten. Het orgasme biedt, naast sociaal en recreatieve mogelijkheden, een onmisbaar middel tot de instandhouding van de mensheid.
In hoeverre de genoemde gevoelens de politiek links-rechts-verhouding symboliseren is aan de lezer, een duidelijke hiërarchie ten nadele van de onderbuik lijkt echter niet aanwezig.?
Met wat arts Blankenstein heeft geschreven, hoeft niemand rekening te houden. Maar kan aan wie het na hem in sociaal-politiek zin over de onder-buik heeft iets anders dan vuilbekkerrij worden verweten? Dat is: het wapen van wie au fond weet dat hij ongelijk heeft?
Misschien is het woord onderbuik hier niet helemaal op zijn plaats, maar dat mag prometeus verdedigen.
Ik vind wel dat er hier een oneigenlijk argument de discussie in wordt geschoten, namelijk dat het steunen van onze manschappen inhoudt dat je niet kritisch mag zijn t.o.v. de missie.
Ad 6. Spuyt 12. In je laatste zin komt volgens mij een keer teveel het woordje ‘niet’ voor. Alleen omdat dit tot onbegrip kan leiden, attendeer ik je erop.
Verder is wat mij betreft critiek op alles en nog wat geoorloofd, mits contra-critiek geaccepteerd, redelijk verteerd en niet zonder meer routinair als onderbuikisme verworpen.
@5 mooi betoog! Maar ik bedoelde “de onderbuik” als iets waar emoties ipv het verstand spreken en waar je richting “onder de gordel” gaat.
Wat ik bedoel is dit: – maar Spuyt heeft het ook al uiteengezet – van Middelkoop insinueert dat kritiek op de missie hebben gelijk staat aan niet patriotistisch zijn en geen respect voor onze soldaten hebben. Mijn stelling is dat hij hiermee de critici probeert de mond te snoeren door hun motivatie en gedachten bij de missie in twijfel te trekken. Dat doet hij dus door niet inhoudelijke argumenten aan te dragen maar door op het sentiment en de emoties (“de onderbuik”) van het publiek te mikken. Van Dale beschrijft ‘onderbuikgevoelens’ ook als ‘weinig constructieve gevoelens als afgunst of rancune’. Dat ‘weinig constructieve’ en ‘gevoelens’ (itt verstand) daar is het me om te doen. Beantwoordt dat uw vraag?
Persoonlijk vind ik Nederland een mooi land, ben ik blij met het koningshuis en vind ik dat de militairen in Afghanistan in principe hun missie goed uitvoeren. Waar ik wel kritiek op wil kunnen leveren, zonder voor (en nu chargeer ik het een beetje) landverrader en leger-basher uitgemaakt te willen worden, is of we in Afghanistan moeten blijven en onder welke voorwaarden. Volgens mij is het namelijk wel tijd om de VS om een wederdienst te vragen. Balkie’s arm zit zo diep bij Bush naar binnen dat zn vuist bijna door diens mond naar buiten komt. En die van Verhagen pastte er blijkbaar ook nog bij. Dus misschien wordt het tijd om voorzichtig te opperen dat “we” wegmoeten uit Irak en Afghanistan onder controle moeten krijgen (zeg maar: de situatie van voor maart 2003 herstellen)
Ad 8. Prometeus.
De tegenstelling emoties – verstand is niet absoluut. C.G.Jung! Aan iedere emotie ligt een (onbewuste)norm ten grondslag.
@9 Akkoord, maar je mag er in dit geval wel “weinig constructief” aan toevoegen.