Je moet toch wel respect voor hem hebben. Tony Blair, verguisd in eigen land, Europa en grote delen van de wereld, is vandaag met zijn politieke memoires naar buiten getreden. En waar gaat de discussie over? Wat voor sociale hork Gordon Brown toch wel niet is. Knap werk van Tony. Hij weet zijn eigen gigantische falen weer leuk weg te poetsen.
Toen Blair in 1997 aan de macht kwam, zat ook ik met hem te dwepen tijdens mijn (gelukkig) zeer korststondige flirt met de PvdA. Student, bevlogen, nog niet helemaal bereid om de sociaal-democratie ten grave te dragen of de ideologische veren af te schudden. En daar kwam hij dan. De heilige Tony met zijn Derde Weg. Terstond kocht ik het gelijknamige boek van Anthony Giddens. Zou Fukuyama dan toch ongelijk hebben gehad? Was er nog politiek leven buiten het harde kapitalisme mogelijk? Een kapitalisme-light of sociaal-democratie-super-sized-ultra?
Fukuyama bleek toch wel een beetje gelijk te hebben. Blair bleek net zo’n grote marktprofeet als Thatcher, tot op het punt in grote delen van Londen niet duidelijk meer is wat publieke ruimte is en wat private. Op buitenlands gebied voelde Blair zich prima thuis de ideologische havikken die rond Bush cirkelden, met de (aanloop naar de) Irak-oorlog als bloedig dieptepunt. En om thuis de onrust, veroorzaakt door deregulering en globalisering, te temmen, werd onder Labour een surveillancepraktijk opgezet die zijn weerga in de Westerse wereld niet kende. EngSoc in de praktijk.
En Blair wist het allemaal te verkopen. Hoe? Door te liegen en draaien. In zijn memoires geeft hij dat toe. “Politicians are obliged from time to time to conceal the full truth, to bend it and even distort it, where the interests of the bigger strategic goal demand it be done. And don’t get too offended by it; we all make these decisions every day in our business and personal lives.”
In de kern was Blair geen utopische hervormer, maar een cynicus. En cynisch is zijn nalatenschap ook. Daar kan Brown nog wel een aardig woordje over meepraten. Ik denk dat ik zijn boek maar eens niet ga lezen. Blairs laatste hoofdstuk verdient het allang om gesloten te blijven.
Reacties (7)
Oef. De armoede schijnt wel te zijn afgenomen onder New Labour.
Niet kopen dat boek.
Daarbij heeft Fukuyama zelf toegegeven dat hij op een aantal terreinen geen gelijk had en daar is niets mis mee zolang je na voortschrijdend inzicht ruiterlijk erkend er naast te hebben gezeten.
Over Blair: Natuurlijk ga je zijn boek niet kopen en ook niet naar zijn lezingen. Die (financiële) erkenning verdient hij gewoon niet.
Toch is dat wel waar, denk ik, wat hij zegt over die strategische doelen. Je kunt soms zien aankomen dat de waarheid een volkomen verkeerde interpretatie zal krijgen in de samenleving, of dat je het gewoon niet uitgelegd kunt krijgen omdat het te ingewikkeld is.
Het vervelende is natuurlijk dat je dan maar op de goede wil van zo’n politicus moet vertrouwen, en of die aanwezig is moet je maar afwachten.
@1: Correcter zou zijn om te zeggen dat een redelijke groep van vlak onder de armoedegrens naar vlak boven de armoedegrens zijn verhuisd.
Tony has a special place in hell.
Blair is a shame on socialism … and so is Arthur Scargill, apparently …