Een beetje spuug doet wonderen

SOORT VAN OPINIE - Over het gedoe rond de fluim van Erwin Olaf in het gezicht van Tom Staal. Een vriend van mij was naar de kiss-in van Erwin Olaf gegaan. Diezelfde avond zat ik een biertje met hem te drinken. De happening was erg geslaagd, vertelde hij. De opkomst was vrij hoog, iedereen was vrolijk, Erwin Olaf hield een korte speech, en op het moment dat het zoenen begon, begon het te stortregenen. Mijn vriend schuilde onder twee zoenende homo’s. De eigenaresse van restaurant Razmataz vertelde hem dat Erwin Olaf zijn eigen beveiliging had geregeld. Daar was ze erg blij om, want ze was vooraf wel een beetje zenuwachtig geweest voor eventuele agressiviteit. Maar alles was in vrolijke harmonie verlopen. Alleen maar positieve mensen. Nou ja, behalve dan iemand van GeenStijl die zich opdringerig gedroeg. Mijn vriend wist niet zeker of ie van GeenStijl of Powned was. Hij had in ieder geval een roze microfoon en liep te zuigen. Toen wist ik nog niet dat Erwin Olaf de verslaggever van GeenStijl in diens gezicht had gespuugd. Ik wist alleen dat die verslaggever heel vervelend was geweest, zoals gewoonlijk. Wij spraken nog even over het verdriet dat GeenStijl heet. Verveelde koorballetjes die naar je feestje komen met geen enkel ander doel dan te zieken en te zuigen in de hoop dat je gaat flippen. Iedereen vindt het losers, maar niemand heeft zin om er wat aan te doen omdat het dan alleen maar erger wordt. 

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.