Onlangs had ik een sollicitatiegesprek. We spraken over de baan, mijn motivatie en mijn werkervaring. Nu is mijn ervaring met sollicitatiegesprekken beperkt, maar het leek me een gewoon gesprek. Zo gaan de meeste sollicitaties, denk ik. Werkgevers willen weten wat je kunt, wat je wilt en wat voor persoon je bent. Hoe zal het zijn om met jou te gaan werken? Dat maakt in de meeste gevallen de hoofdmoot van het gesprek uit, en is ook de belangrijkste reden om iemand aan te nemen.
Ziekten en infecties
Ik heb nog nooit bij een sollicitatiegesprek gezeten waar de werkgever mij vroeg of ik Hiv heb, of een andere ziekte. Als een werkgever dit onderwerp goed aan de orde wil laten komen, moet hij veel ziektes laten passeren. Want je kunt nogal wat klachten, kwalen, infecties en ziekten hebben die je niet direct bij iemand opmerkt. Voor je het weet, heb je als werkgever iemand aangenomen die meteen weer de ziektewet in kan. Al is het maar vanwege psychische klachten die niet zijn opgemerkt bij het gesprek.
Zie hier de kloof tussen theorie en praktijk. In de praktijk wil je als werkgever de sollicitant leren kennen, in theorie wil je ook alle medische gegevens hebben. Maar die heb je niet. Een zichtbare handicap kun je niet verzwijgen, maar heel veel andere zaken wel.
