In de berichten over het vandaag verschenen advies van de Raad voor Volksgezondheid en Zorg (RVZ) domineert het plan voor laagdrempelige zorgcentra. Daar moeten mensen ook binnen kunnen lopen als ze niks markeren, maar graag willen weten wat te doen om dat zo te houden. Die nadruk op preventie valt te prijzen. De vraag is of zo'n ingrijpende reorganisatie nodig is of dat hervorming van huisartsenposten volstaat. Een tweede deel van het advies pleit voor een versterking van de vele patiënten- organisaties. De consumentenbond dient als voorbeeld: zo houd je druk op de producenten van zorg. De RVZ droomt van kwaliteitskeurstempels voor artsen en vergelijkend warenonderzoek van verzekeraars. Ze ziet het persoonsgebonden budget (PGB) als een mooie eerste stap van zorgvragers die zelf het heft in handen nemen en eisen gaan stellen aan hun leveranciers. Van een afstandje ziet dat er fraai uit, die zelfbeschikking van de zieke burger, maar in de praktijk vallen zij niet zelden ten prooi aan malafide zorgbureaus, die simpelweg het PGB aanvragen, er een fikse premie van aftrekken en dan wat zorg doorspelen aan de patiënt. Natuurlijk heeft de RVZ wel gelijk dat veel burgers tegenwoordig mondiger zijn dan vroeger. Maar dat is een gemiddelde. Er blijft een grote groep mensen die onder het vaandel van zelfbeschikking simpelweg in de kou belanden. Daar komt nog eens bij dat de RVZ overheidssteun aan de patiëntenorganisaties wil gaan afbouwen. Ze moeten hun geld van leden krijgen en van derden (de RVZ noemt zelfs de farmaceutische industrie). Her en der mag het neoliberalisme dan al doodverklaard zijn, bij de RVZ is het nog springlevend.
Ik zei het een aantal postjes hiervoor al: ICT en CDA is geen goede combinatie. Eens geschreven blijft geschreven. Wel lastig als je ineens fors gaat ingrijpen in het Persoonsgebonden Budget (PGB). De tip kregen we van Jeroen Dommisse.
De PGB voor en na de verkiezingen (druk voor vergroting)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.