Geen Nederlanders, wel Nederlands-Amerikanen

Nu is er dan eindelijk, na alle Quote- en Forbes-lijstjes, eindelijk een ranking van de rijkste mensen aller tijden. Djengiz Khan staat op nummer één. Romeinse keizers komen in de top 200 niet voor, maar Marcus Licinius Crassus, toch een beetje de schlemiel van de Romeinse geschiedenis, haalt een negende plaats. Communistische dictators komen niet voor op de lijst, hetgeen verdacht genoemd mag worden. Klaarblijkelijk zijn de makers van de lijst alleen op officiele gegevens afgegaan. Verder doen vooral 19e-eeuwse Amerikanen het goed. Ook mensen die betrokken waren bij de Normandische verovering van Engeland presteren uitzonderlijk goed, met Alanus Rufus in de 12e en William Rufus in 15e positie, William de Warenne op 14 en Odo van Bayeux op nummer 20, nog net een plek boven Bill Gates. Wat daaruit af te leiden? Dat de 'Norman Boom' van 1066 winstgevender was dan de IT-boom van eind jaren negentig. De Nederlanders laten het ook afweten, maar een verwante etnische groepering doet het wel bijzonder aardig. In de top 200 staan niet minder dan 5 Nederlands-Amerikanen: William Henry en Cornelius Vanderbilt, Stephen Van Rennselaer the Third, Jay Van Andel en Richard DeVos. We mogen trots op onze verwanten zijn.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.