De stille revolutie van Santoro

Klagen over de linkse media doet het nog steeds goed in Nederland en daarbuiten. Daar halen we dan graag enquètes bij waarin journalisten aangeven dat ze op linkse partijen stemmen. Schande! Van ons geld! Toch kun je juist in het Nederlandse omroepbestel met een beetje moeite gewoon de televisie op met je verhaal, of je gebrek eraan. Maar dan moet je er wel wat voor doen en daar houden klagers nooit van. Die klagen liever tegen de klippen op, al zou Joost Eerdmans zelf alle NOS-journaals presenteren. Hoe anders is dat in Italië waar de staatsomroep inderdaad een staatsomroep is. Hoofdredacteurs van journaals en bestuursvoorzitters van kanalen worden door de politiek benoemd en zij nemen politieke beslissingen. Zo kon het gebeuren dat het programma Annozero van de populaire (linkse) journalist Michele Santoro vorig jaar ineens van de buis verdween. Annozero dat soms meer kijkers trok dan tegelijkertijd uitgezonden voetbalwedstrijden. Silvio Berlusconi haatte Annozero en Santoro moest kapot. En daar hield de macht van de cavaliere niet op. Het kanaal La7 wilde Santoro en zijn programma graag hebben, maar het is eigendom van Telecom Italia en de ex-premier dreigde met een voor het voormalige staatsbedrijf zeer negatieve telecomwet. Zegt men althans. Santoro kwam in ieder geval niet naar La7.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.