Dicht bij Tanja

Documentairemaker Leo de Boer reisde af naar Colombia om Tanja Nijmeijer te vinden, La holandesa die sinds haar dagboeken in 2007 in de jungle werden gevonden één van de bekendste strijders van de FARC is. De Boer ging op pad met Tanja’s moeder en zus en een Colombiadeskundige en werd met een helikopter diep in de jungle gedropt. Tanja vond hij niet, maar hij was maar een paar kilometer bij haar vandaan, schijnt het. In december 2009 bezocht ik een Amerikaanse vriend, Ben, die werkt als leraar engels in Colombia. Onverwacht kwam ik bij Tanja. Vlakbij haar. Met Ben deelde ik in 2007 een flat in Buenos Aires, waar we beiden als docent werkten. Na een jaar vertrok hij de liefde achterna naar Brazilië en ik vond werk in Medellin, Colombia. Net toen Ben klaar was met zijn relatie, was ik klaar met Colombia: arm aan cultuur, materialistisch en van plastic. Superbowl en siliconenborsten. Ook de schietpartijen ‘s nachts, waarbij mitrailleurs ratelden tot in de rijke wijk El Poblado aan toe hielpen niet.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.